Kronik periodontitisli bireylerde cerrahisiz periodontal tedavinin, dişeti oluğu sıvısı OPG ve RANKL düzeyleri üzerine olan etkisi

Bu çalışmanın amaçları, kronik periodontitisli hastalarının cerrahisiz periodontal tedavi öncesi ve sonrasındaki dişeti oluğu sıvısı (DOS) IL?17, OPG ve RANKL düzeylerini belirlemek, ve bu sitokinler ile klinik parametreler arasındaki olası ilişkiyi açıklığa kavuşturmaktır. Araştırma grubu generalize kronik periodontitis teşhisi konulmuş (yaşları 35 ile 59 arasında değişen, 12 kadın ve 22 erkek) toplam 34 gönüllüden oluşmaktadır. Çalışmanın başında, sondlama cep derinliği (SCD), klinik ataşman seviyesi, plak indeksi ve gingival indeks skorları kaydedildi. Her bir hastanın her bir yarım çenesinde bir derin cep bölgesi (SCD ?5mm, DC) ve bir sığ cep bölgesi (SCD ?3mm, SC) DOS örnekleme alanları olarak belirlendi. Kağıt şeritler kullanarak DOS örnekleri toplandı. Derin ve sığ ceplerden toplanan kağıt şeritler ayrı ayrı tüpler içerisinde havuzlandı ve saklandı. Başlangıç ölçümler ve DOS örneklemeleri tamamlandıktan sonra çalışmaya dahil edilen bütün bireylere diş taşı temizliği ve kök yüzeyi düşleştirilmesinden oluşan cerrahisiz periodontal tedavi yapıldı. Üç hafta sonra, klinik değerlendirmeler ve DOS örneklemeleri tekrarlandı. DOS IL-17, RANKL ve OPG düzeyleri ELISA yöntemi ile belirlendi ve konsantrasyon ve total miktar olarak ifade edildi. DC bölgelerine ait RANKLDOS düzeyleri SC bölgelerine ait RANKLDOS düzeylerinden anlamlı derecede (p<0.01) daha yüksekken, her iki grubun OPGDOS düzeyleri birbirine yakındı (p>0.0). Sonuç olarak DC'ye ait RANKL/OPG oranı SC'ninkinden daha yüksekti (p<0.01). Bununla beraber DOS örneklerinde IL-17 tespit edilemedi. Tedaviden sonra, bütün klinik parametrelerdeki belirgin iyileşme (p<0.01) ile beraber her iki grubun RANKL/OPG oranları anlamlı (p<0.01) olarak azalmıştır. RANKL/OPGDOS oranı klinik parametrelerle anlamlı derecede ilişkili bulunmuştur (p<0.01). Bu çalışmanın sınırları içerisinde, RANKL/OPGDOS oranının periodontal hastalığın ilerleyişini veya periodontal hastalığın aktivitesini yansıtabilecek potansiyele sahip olduğu ileri sürülebilir. Sonuç olarak, bulgularımız RANKL/OPG oranının diagnostik değerini daha da güçlendirmektedir.

The objectives of this study were to identify and quantify gingival crevicular fluid (GCF) IL-17, OPG and RANKL levels of chronic periodontitis patients before and after non-surgical periodontal therapy, and to clarify possible correlations of these cytokines with clinical parameters. Study population consisted of 34 volunteers (22 males and 12 females, aged between 35 to 59 years) who were diagnosed as generalized chronic periodontitis. At baseline, probing depth (PD), clinical attachment level, plaque index and gingival index were recorded. A deep pocket site (PD ?5mm, DP) and a shallow pocket site (PD ?3mm, SP) in each quadrant of each patients were determined as gingival crevicular fluid sampling sites. GCF samples were collected using a paper strips. The paper strips from deep and shallow pockets were pooled and stored in tubes (a total of 68 tubes) seperately. Following baseline measurements and GCF sampling, non-surgical periodontal treatment including scaling and root planning was performed on all participants. Three weeks after, clinical measurements and GCF sampling were repeated. GCF levels of IL-17, RANKL and OPG were determined by ELISA method and defined as concentrations and total amounts. GCF levels of RANKL was significantly higher in DP sites than SP sites (p<0.01), while GCF levels of OPG was similar in both groups (p>0.05). Consequently, RANKL/OPG ratio was higher in DP than SP (p<0.01). However, IL-17 could not be detected in GCF samples. After treatment, all clinical parameters showed a significant improvement (p<0.01) which was accompanied by a significant reduction in RANKL/OPG ratio for both groups (p<0.01). RANKL/OPG ratio was significantly correlated with clinical paramaters (p<0.01). Within the limits of this study, we suggest that GCF RANKL/OPG ratio may have a potential to reflect the progression of periodontal disease or activity. In conclusion, our findings strengthens further the diagnostic value of the RANKL/OPG ratio for chronic periodontitis.