Yıldırım, Hatice2020-03-262020-03-2620141307-97781309-5137http://www.trdizin.gov.tr/publication/paper/detail/TVRVMk5UZzJOZz09https://hdl.handle.net/20.500.12395/30317Osmanlı Devleti 1683ten sonra kaybettiği topraklarla birlikte yeni bir sorunla karşıya kar- şıya kalmıştır. Balkanlar ve Kafkasyadan Osmanlı topraklarına doğru Müslüman-Türk ahalinin göçleri başlamıştır. Kaybettiği topraklardan gerçekleşen göç taleplerine karşı devletin tutumu genellikle olumlu yönde olmuştur. Muhacir ve mülteciler ülke topraklarına kabul edilerek çeşitli yerlerde iskân edilmişlerdir. Ancak Mondros Ateşkes Anlaşmasının ardın- dan başlayan işgallerle bu defa muhacir ve mültecilerin sığındığı Anadolu topraklarında iç göçler başlamıştır. Bu şartlarda göç edecek başka bir yer kalmadığı için gerçekleşen göçlere karşı sergilenen tutum da farklı olmuştur. Bu çalışmada mütareke yıllarında hem Osmanlı Hükümetinin hem de Milli Mücadele taraftarlarının göçleri önlemeye yönelik çabalarının nedenleri, yapılan teşebbüsler ve sonuçları ele alınmıştır.Ottoman Empire faced a new problem with losing lost their territories after 1683. Muslim- Turkish inhabitants migration had begun from the Balkans and the Caucasus to the Ot- toman territories. The attitude of the state had been generally positive towards the motion of migration occurred in lost territory. Migrants and refugees to the territory of the country were accepted and were settled in various places. However, this time internal migration had started in Anatolia refuged by migrants and refugees with conquering started after the Armistice of Moudros. Under these circumstances, the attitude was different towards migration occurred because there is no place to migrate. In this study, the reasons of the efforts to prevent mig- ration supported by believers of both Ottoman Government and National Struggle and the results are discussed.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessTarihArticle7147196