Karabulut, Ahmet KağanKeleş, Musa Kemal2021-11-042021-11-0420212021Keleş, M. K. (2021). Deneysel Göz Nakli Modelinde İdeal Alıcı Damarların Araştırılması; Anatomik Çalışma. (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.https://hdl.handle.net/20.500.12395/42364Görme kaybına neden olan etkenlerin tamamı günümüz teknolojisiyle tedavi edilememektedir. Bununla birlikte gelişen tıbbi bilgi ve araçlar sayesinde daha fazla miktarda görme kaybı hastası tedavi imkânı bulabilmedir. Bu gelişmelerden en önemlisi kompozit doku transplantasyonu konusunda olanlardır. Bu çalışmada kompozit göz allotransplantasyon cerrahisinde kullanılabilecek ideal alıcı damar araştırılması amaçlandı. Bunun için kadavra diseksiyonları ve radyolojik ölçüm teknikleri kullanıldı. Kadavra çalışması ile 3 adet kadavra üzerinde a. maxillaris, a. facialis ve a. temporalis superficialis damarları aday arterler olarak disseke edildiler. Ayrıca göz küreleri disseke edilerek her bir arter için öngörülen primer anastomoz noktaları belirlendi. Daha sonra allotransplantasyonda kullanılması planlanan üç arterin her birinin çıkış çapları, öngörülen primer anastomoz noktasına olan mesafeleri ve öngörülen primer anastomoz noktasına erişebilen kısmındaki arter çapları 100 bireyin bilgisayarlı tomografileri üzerinde ölçüldü. A. maxillaris ortalama çıkış çapı 2,79 mm ile en geniş çapa sahipken, a. temporalis superficialis 44,16 mm mesafe ile öngörülen primer anastomoz noktasına en yakın arterdi. Öngörülen primer anastomoz noktasına erişen mesafedeki en geniş iç çapa sahip arter 2,11 mm ile a. maxillaris 'ti. Sonuç olarak her ne kadar cerrahi teknik olarak diseksiyonu zor olsa da en ideal vasküler kaynak a. maxillaris olarak değerlendirilebilir. A. facialis çıkış noktasının uzak olması açısından alıcı arter olarak kullanılması dezavantajlı gibi görünmektedir. A. temporalis superficialis ise hem çıkış çapı olarak hem de primer anastomoz noktasına erişen mesafedeki damar çapı olarak ideal alıcı damar olmaktan uzaktaydı.All the factors causing vision loss cannot be treated in today's technology. However, thanks to the developing medical knowledge and tools, a greater amount of vision loss can be treated. The most promising developments are those on composite tissue transplantation. In this study, we aimed to investigate the ideal recipient artery that can be used in composite eye allotransplantation surgery. For this, cadaveric dissections and radiological measurements techniques were used. In this study a. maxillaris, a. facialis and a. temporalis superficialis vessels were dissected as candidate arteries in 3 cadavers. Also the eyeballs were dissected and the primary anastomosis points for each artery were determined. For each of the three arteries planned to be used in allotransplantation; the diameters, the distances to the predicted primary anastomosis point and the artery diameters in the part that can reach the predicted primary anastomosis point were measured on 100 computerized tomographies. A. maxillaris has the widest diameter with an average diameter of 2.79 mm, a. temporalis superficialis was the closest artery to the primary anastomosis point, predicted with 44.16 mm. A. maxillaris has the largest inner diameter within the distance reaching the predicted primary anastomosis point (2.11 mm). As a result, although the difficulties in dissection, the ideal vascular source can be evaluated is a. maxillaris. It seems to be disadvantageous to use a. facialis as a recipient artery because of its distance from the origin. A. temporalis superficialis, on the other hand, was far from being the ideal recipient vessel both as the exit diameter and the vessel diameter at the distance reaching the primary anastomosis point.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessallotransplantasyona. facialisallotransplantationDoctoral Thesis