Yüceer, MustafaÇalışkan, Hasan Hüseyin2025-05-232025-05-232024Çalışkan, H. H. (2024). Gumârî'nin Süyûtî ve Münâvî'ye İtirazları (Müdâvî'nin I. cildi özelinde). (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=P3dtmmHrq-mzEcmCLi1Cqdeadn_ebHn9eqSU4LTG27skEquhrPbmy4aYBOoGIGvuhttps://hdl.handle.net/20.500.12395/55169Hadis tenkit geleneğinin son dönemlerinde muhtevaya yönelik çalışmaların yanı sıra yöntem incelemeleri de artarak devam etmektedir. Nitekim telif edilen eserlerin odağında müelliflerin yöntemleri, hadis değerlendirme kriterleri ve geleneğe yükledikleri anlam ön plana çıkmaktadır. Bu doğrultuda Süyûtî'nin el-Câmiu's-sağîr'ini ve Münâvî'nin Feyzü'l-kadîr adlı şerhini tahlil ederek iki müellife yönelik tenkitlerde bulunan Gumârî'nin el-Müdâvî li-ʿileli'l-Câmii's-sağîr ve şerhi'l-Münâvî isimli eseri, son dönem hadis tenkitçiliği ve İslâm düşüncesinde eleştiri kültürünü yansıtır niteliktedir. Bu çalışmada Gumârî'ye ait Müdâvî isimli eserin birinci cildi özelinde Süyûtî ve Münâvî'ye yönelik değerlendirmeler tahlil edilmiş; tenkit, tespit veya tasdikler başta sıhhat tenkidi olmak üzere cerh-ta'dîl, kaynak kullanımı, farklı tariklerin tespiti gibi konular etrafında izah edilmiştir. Gumârî'nin tenkitlerinin odağında Münâvî'nin özellikle hadis tahrîcine dair eksik bilgiler verdiği, kaynakları doğru kullanamadığı ve usûle dair kavramları yanlış kullandığı gibi konular yer almaktadır. Benzer şekilde verdiği bilgiler etrafında Süyûtî'yi de tenkit etmekle birlikte yer yer sadece tespitler yaptığı bazen de Münâvî'ye karşı onu savunduğu görülmektedir. Müdâvî'nin ilk cildinde 579 rivayetin yer almasından hareketle çalışma boyunca örnekler etrafında veriler analiz edilmiştir. Tümevarım yöntemi kullanılan bu çalışmanın sonunda rivayetlerin tamamına dair tenkit ve sıhhat odaklı bir tablo hazırlanmış Süyûtî, Münâvî, Gumârî ve Elbânî'nin hükümleri ve tenkit unsurları hakkında bilgilendirmeler yapılmıştır.In the last periods of the hadith criticism tradition, methodological studies have been increasing in addition to studies on content. As a matter of fact, the methods of the authors, hadith evaluation criteria and the meaning they attribute to the tradition come to the forefront in the focus of the works. The work al-Mudāwī li-'Ilali'l-Cāmī' al-Saghīr and Sharh al-Munāwī by Abū'l-Fayz Ahmad al-Gumārī (1902-1960), who critiques the works of al-Suyūtī (d. 911/1505) al-Jāmi' al-Saghīr and al-Munāwī (d. 1031/1622) Fayz al-Qadīr, reflects the culture of critique in modern hadith criticism and Islamic thought. In this study, the evaluations against al-Suyūtī and al-Munāwī in the first volume of al-Gumārī's al-Mudāwī are analyzed, and the criticisms, determinations, or affirmations are explained around issues such as criticism of authenticity, cerh-ta'dīl, use of sources, and identification of different tarīqs. The focus of al-Gumārī's criticism is that al-Munāwī provides incomplete information about hadīth tahrīj, fails to use sources correctly, and misuses procedural concepts. Similarly, although he criticizes al-Suyūtī for the information he provides, it is seen that he sometimes only makes observations and sometimes defends him against al-Munāwī. Based on the fact that 579 narrations are included in the first volume of al-Mudāwī, the data were analyzed around the examples throughout the study. At the end of this study, which uses the inductive method, a table focused on criticism and authenticity was prepared for all the narrations, and information was given about the judgments and elements of criticism of al-Suyūtī, al-Munāwī, al-Gumārī and al-Albānī.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessHadisTenkitSüyûtîMünâvîGumârîMüdâvîHadithCriticismal-Suyūtīal-Munāwīal-Gumārīal-MudāwīMaster Thesis923866