Yavuz, ZuhalUzun, KürşatTeke, Turgut2020-03-262020-03-2620111304-3900http://www.trdizin.gov.tr/publication/paper/detail/TVRZd09EazVPUT09https://hdl.handle.net/20.500.12395/25922Giriş ve amaç: Kritik hastalık esnasında yeterli adrenal fonksiyonun önemi bilinmekle birlikte bu adrenal yetmezliğin sıklığı konusunda henüz uzlaşı sağlanamamıştır. Bu çalışmada kritik hastalığı olan hastalarda adrenal yetmezlik (AY) sıklığını ve prognoza etkisini belirlemek amaçlandı. Materyal ve Metod: Kritik hastalığı olan 80 olgu çalışmaya alındı. Hastalar IMV ve NIMV uygulanışına göre 2 gruba ayrıldılar. Olguların vital bulgular, APACHE II skorları kaydedildi ve ACTH, kortizol, prokalsitonin (PKT), dehidroepiandrostenedion sülfat (DHEAS), IL-6, CBG ve aldesteron için kan örnekleri ve kortizol düzeyi için 24 saatlik idrar ve lavaj örnekleri alındı. AY tanısı için standart doz (250 ?g) ACTH testi yapıldı. Bulgular: Hastalarda AY 3 farklı değere göre tanımlandı; delta kortizol 9 µg/dl (grup 1), bazal kortizol değeri 10 µg/dl (grup 2) ve bazal kortizol değeri 15 µg/dl (grup3). 18 (%22,5) hastada AY tespit edildi. IMV uygulanan 40 hastanın 6sında (%15) adrenal yetmezlik tespit edildi. IMV uygulanan 40 hastanın 32si exitus oldu. Exitus olan bu 32 hastanın 4ünde (%12,5) adrenal yetmezlik mevcuttu. NIMV uygulanan 40 hastanın 12sinde (%30) adrenal yetmezlik tespit edildi. NIMV uygulanan 40 hastanın 12si exitus oldu. Exitus olan 12 hastanın 2sinde (%16,7) adrenal yetmezlik mevcuttu. Sonuç: Çalışmamızda NIMV uygulanan grupta AY daha sık tespit edilmiştir. Yoğun bakımlarda klinik bulgular olmasa da AY rutin olarak takip edilmesinin uygun olacağı düşüncesindeyiz.Objective: The importance of sufficient adrenal function is well known, however there is no consensus about the frequency of adrenal insufficiency (AI). Our aims were to detect the frequency of adrenal insufficiency in patients with critical illness and to determine the effects of prognosis. Method: A total of 80 patients with acute critical illness were recruited the study. The patients were divided into two groups according to the applications of IMV and NIMV. Vital findings and APACHE II scoring were recorded and blood samples were taken for ACTH, cortisol, procalcitonin, DHEAS, IL-6, CBG and aldosteron and 24 hour urine and lavage samples were taken for cortisol. Furthermore, standard dose (1 ȝg) ACTH test was done for AI diagnosis. Results: AI defined in patients according to the 3 different value; delta cortisol < 9 µ g/dl (Group 1), basal cortisol < 10 µg/dl (Group 2) and basal cortisol < 15 µg/dl (Group 3). AI were determined in 18 patients (22,5%). AI was detected in 6 (15%) of the 40 patients who were received IMV. Thirty two of these 40 patients died. AI was determined at 4 (12.5%) of these 32 patients who were died. There was AI in 12 (30%) of 40 patients to whom NIMV was applied. 12 of these 40 patients died. Two (16,7%) of these 12 patients who died had AI. Conclusion: AI was determined more frequently at the NIMV group. We think that AI routinely might follow in the intensive care even if there were not clinical findings.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessGenel ve Dahili TıpArticle92101114