Gökmenoğlu, Hüseyin TekinTekin, Memiş2018-01-312018-01-312006Tekin, M. (2006). İbn Teymiyye'de içtihat özellikleri. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Konya.https://hdl.handle.net/20.500.12395/8254İbn Teymiyye, yalnızca günümüzde değil, yaşadığı dönemde içinde ve daha sonraki yıllarda hep tartışmaların odağında yer almış bir isimdir. Talak ve yemin konusu başta olmak üzere, üzerinde icma olduğu ileri sürülen farklı alanlardaki içtihatlarıyla, tekfir derecesine varacak boyutta ithamlara maruz kalmıştır. Kendisine yöneltilen ağır eleştiri ve tenkitler, fıkhû tercihlerinden çok, Kitap ve sünnet ekseninden uzaklaşan batıl ve sapık akımlara karşı giriştiği sert muhalefetten kaynaklandığı görülmektedir. İbn Teymiyye üzerinde ilmi etütler yapan âlimlerin geneli, O'nu; Hanbelû mezhebine müntesip bir müçtehit olarak değerlendirmişlerdir. Hakkında ortaya konulan bu müşterek kanaat, onun usulde ve furuda Hanbelû mezhebinin bütün içtihatlarını benimsediği anlamına gelmez. O; ne kullandığı usulde, ne de ulaştığı içtihadû sonuçlarda mukallit değildi. çtihat ve fetvalarından anlaşıldığı üzere, farklı görüşleri mukayese edip tercihler yapmış, ulaştığı sonuçlar genellikle Hanbelû mezhebinin içtihatlarıyla örtüşürken, dört mezhebe muhalif ictihadû sonuçlar da ulaşmıştır. Şahsına özgü içtihatlarında dikkati çeken en önemli özellik; vardığı ilmi sonuçları Kitap ve sünnete istinat etmesi, bu iki temel kaynağı selefin yorumlarıyla anlamaya çalışmasıdır. Selefi anlayışı, ümmetin birliğinin temel ekseni olarak kabul etmiştir. Ona göre uyulması gereken delilin kendisidir. Kitap ve sünnetin ötesinde her türlü şartlanmaya, mezhep taassubuna karşı mücadele etmiş, geleneğe bağlı kalarak yenilikçi olmanın sentezini ortaya koyarak, ıslahatçı bir çizgi izlemiştir. Akla ve nassa ters düştüğü gerekçesi ile nasların ihmal edilmesini reddedip, Şer'i nasların mana ve mefhumlarını, şeriatın temel amaç ve ilkelerini göz önüne alarak yorumlamayı esas almıştır. O'na göre, gerçek akıl ile sahih nas arasında asla çelişki olamaz. Ortada bir çelişki söz konusu ise, bu; ya akıl yürütmeden kaynaklanan bir kusur, ya da; nassın yorumundaki bir tutarsızlıktan ibarettir. Cüziyyâtı küllû kaideler içinde ele alarak, kulların maslahatları ihmal edilmeden toplumdaki her türlü yozlaşama ve kötülüğün önüne geçilmelidir.Ibn Tevmiyye is the name which is the focus of not only arguments of today but also of his contemporary and afterward. He has been exposed to accusations which have ever been accusations of being infidel because of his interpretations about many issues which are agreed on by most especially about divorcing and swear. It is seen that imputations and harsh criticizing against him haven?t been coming from preferences of Islamic jurisprudence but from his strong opposition against eccentric movements out of Qur?an and the Sunna. Most scholars studying Ibn Tevmiyye have evaluated him as an author of Islamic Jurisprudence pertaining to Hanbali sect. This common conviction does not mean that he appropriated all Hanbali convictions about procedures and details. He was not an imitator neither in procedures he used nor in his point of view. It is seen in his opinions and fatwas that he made preferences by criticizing different perceptions. His reasoning and perceptions overlap Hanbali point of view but oppose with the other four sects. The particularity of his original attitude is that he leans against Qur?an and the Sunna and that he tries to understand these two sources through interpretations of the companions of the prophet Mohammed (selef). Salafi approach takes unity of the worldwide Islamic community as the main axis. Ibn Tevmiyye, who objected to any stipulation out of Qur?an and the Sunna and any sectional fanaticism, pursued a reformist course while being devoted to traditions but making synthesis of reformist approach with traditionalism. He refused negligence of Islamic canonical sentences (nass) because of which were not found to be rational and according to Qur?an and made interpretation of meanings of the sentences concerning with Sharia with regard to basic principles and purposes of Sharia. (nass) According to him, there can?t be any opposition between real discretion and a real canonical sentence. When there is an opposition, it may be coming from reasoning or an inconsistency in interpretation of the Islamic canonical sentence. Degeneration and malicious actions in society must be prevented by taking particularity in universality and by that reasons of the rules are not neglected.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessİbn TeymiyyeİçtihatMaster Thesis