Yıldız, Murat Kaan2021-09-022021-09-022021Yldız, M. K. (2021). Türkiye Selçuklu Devleti'nde Zeredhâne Kurumunun Özelliği ve İşleyişi. Selçuklu Araştırmaları Dergisi, (14), 231-254.2548-0154https://hdl.handle.net/20.500.12395/41874Türkler, tarihte demirci bir millet olarak bilinmektedirler. Demiri ve doğal hammaddeleri kullanarak ok-yay, mızrak, kılıç, balta, gürz, kalkan, zırh ve daha birçok silah üretmişlerdir. Türkiye Selçuklu Devleti, silah üretiminde ticaret ve çarşı-pazar üretiminden ziyade, Türk halkının üretiminden faydalanmıştır. Üretilen silahlar, başkentte, önemli şehirlerde ve kalelerde bulunan, zeredhâne adı verilen yerlerde muhafaza edilmişlerdir. Türkiye Selçuklu Devleti sultanı, Ücretli Askerlere ve İktâ Birliklerine silah dağıtımında bulunmak sorumluluğuna sahip olmadığından, bu müessese öncelikli olarak Gulâm Birlikleri’ne hizmet etmektedir. Silah dağıtımı sultanın emriyle bürokratik bir düzen içinde gerçekleşir ve taşıma işleminde de hayvanlar kullanılırdı.Turks, known as forger folk in history were producing bows-arrows, spears and lances, axes, maces, shields, armors, and many other weapons by using iron and natural materials. Saldjuks of Rum, rather than trading and craftsmanship, they were using the productions of Turkish people of Anatolia. The weapons were kept in the arsenals called "zeredhâne", in the capital, major cities, and castles. Sultans were not responsible for arming the mercenaries and timariots, so "raison d'être" of this government agency, zeredhâne, primarily, was arming the "gulams". Weapons were distributed by a bureaucratical order, for shipment they were using animals.tr10.23897/usad.961355info:eu-repo/semantics/openAccessTürkiye Selçuklu DevletiZeredhâneZırhGulâmİktâTürkmenÜcretli AskerSaldjuks of RumArmorMercenaryTimariotTurcomanArticle14231254