Acar, AliAnggorro,Yanuar Agung2020-07-022020-07-0220182018-07-12Anggorro,Y. A. (2018). Endonezya'da İdari Reform: Cumhurbaşkanlığı Örneği 1998 - 2014. (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.https://hdl.handle.net/20.500.12395/39990Bu çalışma, 1998 - 2014 yılları arasında Endonezya'da uygulanan idari reformları incelemeyi amaçlamaktadır. Endonezya cumhurbaşkanlığı'nın idari reform politikalarındaki uygulamaları çalışmanın örnek (case study) inceleme alanı olarak seçilmiştir. Endonezya Cumhurbaşkanı Suharto'nun 21 Mayıs 1998 tarihinde istifa etmesi ile 1967 yılından 1998 yılına kadar iktidarda olan Orde Baru (Yeni Düzen/New Order) askeri rejimi sona ermiş ve Endonezya'da "Reform Dönemi" başlamıştır. Genel olarak, idari reform iki aşamada gerçekleşmiştir. İlk reform aşamasında (1998-2009), siyasî ve idarî sisteminin yeniden düzenlenmesi ile yolsuzlukların önlenmesi ve denetim politikaları, idari reformun ana odağını oluşturmaktadır. İkinci reform aşamasında (2009-2014), bürokratik reform programı ile bürokrasiyi daha profesyonel hale getirmek amaçlanmıştır. Endonezya'daki idari ve bürokratik reform, örgütlenme, mevzuatın yeniden düzenlenmesi, çalışma yöntemi, insan kaynakları yönetimi, denetim, hesap verebilirlik, kamu hizmeti ve zihniyet ve çalışma kültürü gibi sekiz değişim alanını kapsamaktadır. Endonezya'daki idari reform halen bürokrasiyi kamu yönetiminde önemli bir faktör olarak görmektedir. Endonezya'daki idari reform, bürokrasinin ortadan kaldırılmasına değil, bürokrasinin iyileştirilmesine odaklanmaktadır. Bu tez, idari reformun, onu şekillendiren tarih, siyasi ve idari bağlam yönlerine yerleştirilmesi gerektiğini savunmaktadır. Bu varsayımla, 1998'den bu yana Endonezya Cumhurbaşkanlığı teşkilatındaki idari reformun, anayasa, siyasal sistem ve idari yapısındaki değişiklikler gibi siyasi-idari yönleriyle, büyük reformların bir parçası olarak anlaşılması gerekmektedir. İdeal ve etkin bir cumhurbaşkanlığı teşkilatı oluşturmak için her zaman bir çaba gösterilmektedir. Bir tarafta idari ve bürokrasi reformu, yalın, verimli ve etkili bir örgütlenmeyi yönlendirirken diğer tarafta mevcut siyasi ve idari durum, cumhurbaşkanlığı teşkilatını büyük, verimsiz ve örtüşen görevlerin olduğu bir örgüt haline getirmektedir. Bürokraside daha temel bir biçimde değişiklikler yapılabilmesi için bürokratik reformlara ilişkin politika ve uygulanmaların iyileştirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır.This study aims to examine the administrative reforms in Indonesia from 1998 to 2014. The Indonesian Presidential Office was selected as a case study to examine the implementation of administrative reform policies. Suharto's resignation as president of the Republic of Indonesia in 1998 May 21st was an important milestone for the fall of the military regime and the start of the Reform Era. In general, the administrative reform was divided into two phases. In the first phase (1998-2009), reforms focused on re-structuring the politics and administrative system, overcoming the problem of corruption and strengthening the administrative supervision system. In the second phase (2009-2014), reform aimed to make bureaucracy more professional through bureaucratic reform program. Administrative and bureaucratic reforms in Indonesia cover eight areas of change: such as organization, law, management process, human resource management, supervision, accountability, public service, and mindset and work culture. Administrative reform in Indonesia still considers bureaucracy as an important factor in public administration. Administrative reform in Indonesia focused more on improving the bureaucracy, not banishing the bureaucracy. This thesis argues that administrative reform should be placed on the historical or politico-administrative contexts that shape it. Using this argument, administrative reform in the Indonesian presidential office since 1998 must be understood as part of major reforms that include reforms on the politico-administrative aspects, such as changes on constitution, political system, and administrative structure. There is always an effort to form ideal and efficient presidential office. On the one hand, administrative reforms want to establish a lean, efficient and effective organization. Meanwhile, on the other hand political interests and administrative structures did not support it. Therefore, presidential office became big and inefficient organization and overlapping in its functions. Some improvements to the policy and implementation of bureaucratic reforms are needed so that more fundamental changes to the bureaucracy can be achieved.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessEndonezyaIndonesiaPublic AdministrationKamu YönetimiDoctoral Thesis