Karaokutan, IşılSubaşı, Meryem GülceAykent, Filiz2022-12-032022-12-032019Savaş, T. Y., Karaokutan, I., Subaşı, M. G., Aykent, F., (2019). AEvaluation of the fracture strength of different CAD/CAM inlay restorations after accelerated aging. Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi, 6 (2), 155-162. Doi: 10.15311/selcukdentj.4569392148-7529https://hdl.handle.net/20.500.12395/43712Background: The purpose of this study was to compare the fracture resistance of inlay restorations manufactured by computer aided design/computer aided manufacturing (CAD/CAM) using different materials after accelerated artificial aging. Materials and Methods: Class I inlay preparations were made for 40 mandibular molar teeth. The teeth were allocated into four groups (n=10) according to the type of manufacturing material used: feldspathic-ceramic (CEREC blocks); leucite-based glassceramic (IPS Empress CAD); resin nano-ceramic (Lava Ultimate); and a control (intact teeth). After obtaining digital impressions, restorations were designed and milled with CAD/CAM. Inlay restorations were cemented to the inlay cavities using a dualpolymerizing resin cement (Rely X Ultimate) and stored in distilled water at 37°C for a week. All the samples were then exposed to accelerated ultraviolet aging for 300 hours. Finally, a compressive load was applied to the samples until fracture. Statistical analysis was conducted using One-Way ANOVA and the Tukey HSD test (?=0.05). Results: The mean fracture strength values of the groups were; Control (1555.3±412.2 N)> Lava Ultimate (1525±394N)>IPS Empress CAD (1364.3±545.6N) > CEREC(1231.9±412.2N), respectively. However, there was no statistically significant difference in mean fracture strength among different inlay restoration groups (P>0.05). Fifty percent of the both CEREC and IPS Empress CAD groups and 60% of the Lava Ultimate group showed reparable fractures. Conclusion: The type of material used did not influence the fracture strength of inlay-restored molar teeth and inlay restorations did not weaken the strength of the restored teeth. Therefore, all of the tested materials are suitable for use in the posterior region.Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı materyaller kullanılarak bilgisayar destekli tasarım/bilgisayar destekli üretim (CAD/CAM) ile üretilen inley restorasyonların hızlandırılmış yapay yaşlandırma sonrasında kırılma direncini karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Kırk adet mandibular molar dişe sınıf I inlay preparasyonu yapıldı. Dişler, kullanılan malzeme tipine göre dört gruba (n = 10) ayrıldı: feldspatik-seramik (CEREC Blocks); lösit bazlı cam seramik (IPS Empress CAD); rezin nano-seramik (Lava Ultimate); ve kontrol (sağlam dişler). Dijital ölçüler elde edildikten sonra restorasyonlar CAD/CAM ile tasarlandı ve üretildi. İnlay restorasyonlar, dual polimerize bir rezin siman (Rely X Ultimate) kullanılarak inlay boşluklarına simante edildi ve bir hafta boyunca 37°C'de distile su içinde saklandı. Tüm örnekler daha sonra 300 saat boyunca hızlandırılmış ultraviyole yaşlandırmasına maruz bırakıldı. Son olarak, kırılıncaya kadar örneklere bir sıkıştırma yükü uygulandı. İstatistiksel analiz Tek Yönlü ANOVA ve Tukey HSD testi (?= 0,05) kullanılarak yapıldı. Bulgular: Grupların ortalama kırılma dayanımları sırasıyla şu şekildedir: Kontrol (1555,3±412,2 N) > Lava Ultimate (1525±394 N) > IPS Empress CAD (1364,3±545,6 N) > CEREC (1231,9±412,2 N). Ancak grupların ortalama kırılma dayanımları arasında istatistiksel bir fark bulunamadı (P>0,05). CEREC ve IPS Empress CAD gruplarının %50’si ve Lava Ultimate grubunun %60’ı tamir edilebilir kırık tipi sergiledi. Sonuç: Kullanılan materyal tipi, inley ile restore edilmiş molar dişlerin kırılma direncini etkilememiştir ve inley restorasyonlar restore edilen dişlerin gücünü zayıflatmamıştır. Bu nedenle, test edilen tüm materyaller posterior bölgede kullanılabilir.en10.15311/selcukdentj.456939info:eu-repo/semantics/openAccessCAD/CAMceramicfracture strengthinlayseramikkırılma dayanımıinleyrezin nanoseramikresin nanoceramicArticle62155162