Yazar "Şimşek, Duran" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Antalya şartlarında ikinci ürün olarak ekilebilecek silajlık hibrit mısır çeşitlerinin bazı tarımsal özelliklerinin belirlenmesi
    (Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2006-09-04) Şimşek, Duran; Tamkoç, Ahmet
    Araştırmada silajlık olarak 10 adet hibrit mısır (BT-M-12 x BT. M-B, BT-M-30 x BT. M-B, BT-M-46 x BT. M-B, BT-M-71 x BT. M-B, BT-M-124 x BT. M-B, BT-M-149 x BT. M-B ve BT-M-159 x BT. M-B, OSSK-644, Arifiye ve MAT-97) çeşit ve çeşit adayı 2005 yılında Antalya Ekolojik şartlarında ikinci ürün olarak yetiştirilmiştir. Deneme ?Tesadüf Blokları Deneme Desenin?de dört tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada bitki boyu, yaprak sayısı, sap kalınlığı, yaprak oranı, ilk koçan yüksekliği, koçan uzunluğu, tepe püskülü çıkış süresi, vejetasyon süresi, yeşil ot verimi, kuru madde oranı, kuru madde verimi, ham protein oranı ve ham protein verimine ilişkin veriler alınmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, hibrit mısır çeşitlerinin yeşil ot verimleri 7773.81 kg/da (BT-M-71 x BT.M-B) - 13297.62 kg/da (BT-M-159 x BT.M-B), kuru madde oranı % 18.99 (BT-M-12 x BT.M-B) - % 20.93 (OSSK 644), kuru madde verimleri 1496.97 kg/da (BT-M-71 x BT.M-B) - 2689.92 kg/da (BT-M-159 x BT.M-B), ham protein oranları % 2.36 (MAT-97) - % 2.76 (BT-M-71 x BT.M- B), ham protein verimleri 214.32 kg/da (BT-M-71 x BT.M-B) - 321.82 kg/da (BT-M-159 x BT.M-B) arasında değişmiştir. Bu araştırmada, ?BT-M-159 x BT.M-B? çeşidi Antalya ekolojik şartlarında ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek çeşit adayı olarak görülmektedir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Inheritance of some agronomic characters in pea
    (2017) Şimşek, Duran; Ceyhan, Ercan
    Bu araştırma, dört bezelye genotipi (PS4009, PS3053, PS3073 ve Reyna) ile bunların tam diallel melezlerinden oluşturulan populasyonun Jinks-Hayman tipi analiz kullanarak genetik yapısını incelemek amacı ile yapılmıştır. Diallel melez sonuçlarına göre incelenen tüm özelliklerde çevre varyansı (E) ve eklemeli gen varyansı (D) önemsiz bulunmuştur. Tüm özelliklerinde dominant gen varyansları (H1) eklemeli gen varyanslarından yüksek olup, buna paralel olarak D-H1 değerleri ise negatif bulunmuştur. Populasyonda baklada tane sayısı üzerine resesif genler, bitki boyu, bakla sayısı, yüz tane ağırlığı, bakla verimi ve tane verimi özelliklerine ise dominant genlerin daha etkili olduğu tespit edilmiştir. Wr, Vr grafikleri sonucu baklada tane sayısı için kısmi dominantlık, incelenen diğer özelliklerde ise aşırı dominantlık saptanmıştır.