Yazar "Akpara, Kamil" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Türk müziği eğitimi verilen konservatuvarlarda viyolonsel eğitim-öğretiminin yeri, önemi ve kullanım durumu
    (Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019) Akpara, Kamil; Karakaya, Oğuz
    Bu çalışmada, Türk Müziği Eğitimi verilen konservatuvarlarda viyolonsel eğitiminin yeri önemi ve kullanım durumunu tespit etmek amaçlanmıştır. Araştırmanın kavramsal çerçevesi kapsamında viyolonsel çalgısının Türk Müziği'nde kullanımına dair yazılı kaynaklardaki mevcut bilgiler ve bu alanda yapılmış olan ilgili yayın ve araştırmalar kaynak tarama yöntemi ile elde edilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu oluşturmak amacıyla, ülkemizde Türk Müziği viyolonsel eğitimi verilen konservatuvarlar belirlenmiş ve bu konservatuvarlar içinden görüşme sorularına cevap veren Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Türk Musîkisi Devlet Konservatuvarı, Cumhuriyet Üniversitesi Türk Müziği Devlet Konservatuvarı, Ege Üniversitesi Devlet Türk Musîkisi Konservatuvarı, Gaziantep Üniversitesi Türk Musîkisi Devlet Konservatuvarı, Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Devlet Konservatuvarı olmak üzere beş konservatuvardan çalışma grubu oluşturulmuştur. Bu araştırmada, nitel araştırma yöntemleriyle veriler toplanmıştır. Örneklem ve çalışma grubunu oluşturan yükseköğretim kurumlarında görev yapan eğitimcilere ve bu kurumlarda eğitim alan viyolonsel öğrencilerine yönelik yarı yapılandırılmış sorular içeren görüşme soruları uygulanmış, elde edilen veriler, betimsel analiz yöntemi ile yorumlanmıştır. Araştırmanın sonunda; Viyolonsel eğitimine yeni başlayan bir öğrencinin Batı müziği temelinden faydalanması gerektiği, yabancı kaynak metot olarak Sebastian Lee, Dotzauer, L.R. Feuillard'ın tercih edildiği, başlangıç seviyesindeki öğrencilere dinlemeleri için Tanbûrî Cemil Bey, Mesud Cemil Bey, Vecdi Seyhun gibi Türk müziğindeki klasik tavrı viyolonsele aktaran önemli icracıların önerildiği, Türk müziği'nde viyolonsel eğitim-öğretimine dair metodolojik kaynak ihtiyacının karşılanması gerektiği, viyolonselin ön plana alınması ve ses karakterinin tanıtılması amacıyla Türk müziğine uygun solo eserler yazılması ve seslendirilmesi gerektiği, öğrencilerin genellikle derslerde icra ettikleri peşrev, saz semaisi, sirto ve longa formlarını yeterli gördükleri, Türk Müziği'nin genelini kapsayacak form yapısında ve repertuvarda çalışılmadığı, öğrencilerin geçmişteki ve günümüzdeki icracıları yeterince tanımadığı ve dinlemediği, sonuçlarına ulaşılmıştır.