Yazar "Arslan, Aytuğ" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe ANADOLU İNANÇ SÖYLENCELERİ: EGERİA'NIN ANLATILARINDA BALIKLIGÖL VE KRAL ABGAR(2015) Arslan, AytuğAnadolu'nun zengin tarihi coğrafyası; farklı medeniyetlerin, toplumların ve inançların beslediği oldukça kapsamlı bir sözlü kültür kalıtının ortaya çıkmasını sağlamıştır. Söylencelerin bir kısmı ardıllar tarafından kendilerine özgü motifler eklenerek, ana tema bozulmadan benzer özellikler gösteren farklı bölgelere izafe edilirken; bir bölümü, ayrı inançlara sahip toplumlar tarafından birbiriyle ilintisiz oluşturulmuştur. Halk bilimciler tarafından tarihi ve bilimsel gerçeklerden bağımsız, anlatan ve dinleyenlerdeki gerçeklik algısı efsaneleri mitlerden ayıran başlıca unsurlardan biri olarak kabul edilmiştir. Şüphesiz düşün gücünün yarattığı ne varsa gerçek kabul edecek, bir nedene bağlayarak evreni, insanı, bitkilerin ya da hayvanların yaratılışını, özelliklerini açıklayacak çok tanrıcı inanca sahip Eskiçağ insanının namevcut hali, gerçeklik algısını günümüzde farklı düşün, inanç yapısına sahip dinleyicileri olan ardılların anlatılarına bırakmıştır. Tarih öncesine göre birbirine daha yakın zaman dilimi sayılabilecek toplumlarda bu algı sabit kalmakla birlikte, şahıs ve olaylar değişmektedir. Bu çalışmada aynı mekân, ancak farklı şahıs ve olaylar etrafında örülen efsanelere bu yönüyle örnek olabilecek Şanlıurfa ilindeki Balıklıgöl'e yer verilmiştir. M.S. IV. yüzyılda Kutsal Topraklara hac yolculuğu yapmış Egeria adlı Galyalı bir kadının mektup biçiminde kaleme aldığı günlüklerde Şanlıurfa (Edessa) kenti ile ilgili anlatılar bulunmaktadır. Bunlar arasında en dikkat çekici olanı Kral Abgar'ın etrafında şekillenen Balıklıgöl'ün ortaya çıkışını anlatan söylencedir.Öğe Konya Çevresinde Bulunan Bizans Dönemi Litürjik Elemanlar: Altar ve Altar Tabanları(Selçuk Üniversitesi, 2014) Arslan, AytuğAltar, Bizans Dönemi kiliselerinde ökaristi ayini sırasında üzerine haç, kalis, paten ve buhurdan gibi litürjik malzemeleri koymak için kullanılan bemada bulunan litürjik eşyalardan biridir. Altar, teolojik ve simgesel olarak İsa’nın mezarı, son akşam yemeği masası, Golgotha Tepesi ve Tanrının Tahtı gibi farklı anlamlar taşır. İmparator Konstantin Dönemi öncesinde dini nitelikli bir yapıdan yoksun olunmasından dolayı ayin sırasında taşınabilir nitelikte altarların kullanılmış olabileceği düşünülmektedir. IV. yüzyıldan itibaren kiliselerin inşa edilmesiyle yerleşik bir litürji oluşturulmuş, daha dayanıklı materyallerden yapılan altarlar, bemada apsisin önüne yerleştirilmiştir. Altarlar, tek bir bloktan yapılabileceği gibi genellikle altar tabanı, kaidesi ve tablası olmak üzere üç temel unsurdan meydana gelir. Altar tablaları dairevi, yarı dairevi, dikdörtgen, kare, sigma ya da omega biçimli olmak üzere farklı biçimlere sahiptir. Kenarları genellikle profilli ve üst düzlemi hafifçe oyulmuş tablaların büyüklük ve formlarına bağlı olmak üzere değişik destek düzenlemeleriyle taşınır. Tablalar, merkezde kare ya da daire formlu tek bir destek tarafından taşınabildiği gibi bazı örneklerde köşelere yerleştirilmiş dört veya daha fazla sayıda destek tarafından taşınabilir. Bu tip destek sistemi ve tablası ayrı yapılmış altarlarda taşıyıcılar bema zemini üzerine veya kısmen zemine gömülmüş altar tabanı adı verilen bloklara oturur. Altar tabanlarının üst düzlem kenarları genellikle profilli ve hafifçe oyulmuştur. Taban blokların üst düzleminde taşıyıcıların oturması için altarın boyutuna göre sayısı değişen kare veya daire biçimli yuvalar yer alır. Taban blokları sade olabildiği gibi genellikle kazıma ve kabartma olarak yapılmış haç motifleriyle süslenmiştir. Konya çevresinde Bizans Dönemi’ne ait litürjik işlevli elemanların tespitine yönelik yaptığımız araştırmalarda bir altar, yedi altar tabanı tespit edilmiştir. Bunlar arasında Doğanhisar’da bulunan monolit tek bir bloktan oluşan altar Erken Bizans Dönemine tarihlendirilmiştir. Herhangi bir yapı ile ilişkilendirilmesi mümkün olmayan altar tabanları arasında Doğanhisar, Obruk, Beyşehir, Ilgın, Sarayönü ilçelerinde bulunan örnekler Erken Bizans Dönemi içinde değerlendirilirken, Doğanhisar Koçaş Yunus Emre Külliyesi’nde bulunan altar tabanı Orta Bizans Dönemi’ne tarihlendirilmiştir.Öğe Roma halkının sevdiği bir oyun: Duodecim Scripta(Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi, 2007) Arslan, AytuğArkeolojik buluntulardan ve yazın kaynaklarından anlıyoruz ki eğlence ve şenlikler Roma hayatında önemli bir yere sahipti. İki tekerlekli at arabası yarışları /udi circenses, hayvan dövüşleri uenatlones, tiyatro gösterileri /udi scaenici, gladyatör dövüşleri munera Roma halkının rağbet ettiği eğlence türleriydi. Bu eğlenceler arasında İtalya' da, Mısır' da ve Türkiye'de arkeolojik kazılar sonucu bulunan tahta oyunları da bulunmaktadır. Bu oyunlardan bir tanesi de Side ve Efes müzelerinde, Perge ve Aphrodisias antik kentlerinde görülen mermerden yapılmış duodecim scripta oyunudur. Bu çalışmada Roma tahta ve zar oyunları tanıtılacak ve duodecim scripta oyununun nasıl oynandığı konusunda bilgi verilecektir. Böylece, Roma eğlence hayatına zayıf da olsa bir ışık tutulmaya çalışılacaktır.
