Yazar "Büyükyörük, Ahmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Beta-Hydroxy-Beta-Methyl-Butyrate, L-glutamine, and L-arginine supplementation improves Radiation-Induce acute intestinal toxicity
    (Taylor and Francis Ltd, 2019) Yavaş, Çağdaş; Yavaş, Güler; Çelik, Esin; Büyükyörük, Ahmet; Büyükyörük, Cennet; Yüce, Deniz; Ata, Özlem
    We aimed to evaluate effects of ?-hydroxy-?-methylbutyrate, L-glutamine, and L-arginine (HMB/GLN/ARG) on radiation-induced acute intestinal toxicity. Forty rats were divided into four groups: group (G) 1 was defined as control group, and G2 was radiation therapy (RT) control group. G3 and G4 were HMB/GLN/ARG control and RT plus HMB/GLN/ARG groups, respectively. HMB/GLN/ARG started from day of RT and continued until the animals were sacrificed 10 days after RT. The extent of surface epithelium smoothing, villous atrophy, lamina propria inflammation, cryptitis, crypt distortion, regenerative atypia, vascular dilatation and congestion, and fibrosis were quantified on histological sections of intestinal mucosa. Statistical analyses were performed using the analysis of variance (ANOVA) test. There were significant differences between study groups regarding extent of surface epithelium smoothing, villous atrophy, lamina propria inflammation, cryptitis and crypt distortion, regenerative atypia, vascular dilatation and congestion, and fibrosis (p values were 0.019 for fibrosis, <.001 for the others). Pair-wise comparisons revealed significant differences regarding surface epithelium smoothing, villous atrophy, lamina propria inflammation, cryptitis, vascular dilatation, and congestion between G2 and G4 (p values were <.001,.033, <.001,.007, and <.001, respectively). Fibrosis score was significantly different only between G1 and G2 (p =.015). Immunohistochemical TGF-? score of G2 was significantly higher than G1 and G3 (p values were.006 and.017, respectively). There was no difference between TGF-? staining scores of G2 and G4. Concomitant use of HMB/GLN/ARG appears to ameliorate radiation-induced acute intestinal toxicity; however, this finding should be clarified with further studies. © 2018, © 2018 Taylor & Francis Group, LLC.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Erdostein kullanımının radyoterapiye bağlı oluşan barsak toksisitesi üzerine etkisinin araştırılması
    (Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2014-04-30) Büyükyörük, Ahmet; Yavaş, Güler
    Radyoterapi kanser tedavilerinin % 25'inde kullanılır ve hastaların yaklaşık % 70'i hastalıklarının seyri sırasında radyoterapi alır. Karın ve pelvis bölgelerine radyasyon tedavisi alan hastaların yaklaşık %0,5–5,2'sinde GİS komplikasyonları gelişmektedir. Erdostein [(N-(carboxymethylthioacetyl)-homosysteine thiolactone)] tiol içeren mukolitik ajan olup, serbest radikal temizleyici, anti –inflamatuar, antioksidan aktivitesi vardır. Çalışmamızda radyoterapinin ince barsaktaki doku yanıtını düzenlemek amacıyla erdostein kullanıldı. Çalışmada 400–450 gr ağırlığında, 20-24 haftalık, 36 adet Wistar Albino sıçan kullanıldı. 4 grup oluşturuldu. Grup 1 (Gr 1) (n:8) kontrol grubu, Gr 2 (n:10) RT grubu, Gr 3 (n:8) sadece erdostein kontrol grubu, Gr 4 (n:10) 8 Gy RT+Erdostein grubu olarak belirlendi RT ön alandan, 2 cm derinlikte (1 cm'lik bolus ile) 1250 cGy olacak 6 MV foton enerjisiyle uygulandı. Erdostein, RT'den 1 gün önce, 10 mg/kg dozda ağızdan başlandı ve 2 hafta boyunca her gün devam edildi. Ratlardan alınan barsak dokusu kesitleri histopatolojik incelemede Hematoksilen-Eozin ve Masson trichrome ile boyandı. Ayrıca immunohistokimyasal olarak dokuda fibrozis ile ilişkili olduğu bilinen TGF-ß1'e, DNA sentezi ve tamiriyle ilişkili olan PCNA'ya (Proliferating Cell Nuclear Antigen), oksidatif DNA hasarı belirteci olan 8-OHdG'ye (8-hidroksi-2'-deoksiguanosin) bakıldı. Apoptozisi göstermek amacıyla TUNEL (terminal deoxynucleotidyl transferase-mediated deoxyuridine triphosphate nick end labeling) metodu uygulandı. Bulgularımızda erdostein histopatolojik incelemede, radyoterapiye bağlı histolojik değişiklikleri ve kollajen dokusundaki artışı azaltmıştır. İmmünhistokimyasal olarak 8-OHdG düzeyi epitel ve kas tabakasında grup-3 ve grup-4'de, grup-2'ye göre anlamlı derecede azaldığı gözlendi (her ikisi için p<0.001).Grup-1 ve grup-2 karşılaştırıldığında anlamlı bir fark gözlenmedi(p>0.05). PCNA düzeyinde epitel tabakasında grup-4'de, grup-2'ye göre artış izlendi (p=0.018). Grup-1 ve grup-2 karşılaştırıldığında anlamlı bir fark gözlenmedi(p>0.05). PCNA düzeyinde kas tabakasında grup-2'de, grup-1'e göre arttığı tespit edildi (p<0.001). Apoptotik indeks, incebarsağın epitel ve kas dokularında grup-2'de, grup-1'e göre belirgin olarak arttığı gözlendi (sırasıyla p<0.001 ve p=0.006).Grup-4'te ise grup-2'ye göre belirgin bir azalma tespit edildi (her iki doku için; p<0.001). Grup-4, grup-1 ile benzerdi.(p>0.05). TGF-ß1 düzeylerinde gruplar arasında anlamlı bir farklılık gözlenmedi. Sonuç olarak bu çalışma erdosteinin, radyoterapiye bağlı barsak yan etkilerinde etkili olarak kullanılabilirliğini düşündürmektedir. Deneysel olarak daha uzun süreli ve klinik çalışmalara ihtiyaç vardır.