Yazar "Bozkurt, Meryem" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 14 / 14
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Ak emcek [onosma sieheana (hodangiller / boraginaceae)] türünün karyolojik analizi(2019) Bozkurt, Meryem; Ertuğrul, Kuddisi; Uysal, TunaBu makalede Türkiye için endemik olan Ak emcek (Onosma sieheana Hayek) türündekromozom sayısı ve karyomorfolojik özellikler ilk kez araştırılmıştır. Kök ucundan ezmeyöntemiyle Aseto-orsein kullanılarak gerçekleştirilen bu çalışmada, türün kromozom sayısı 2n 24, karyotip formülü ise 24 m olarak belirlenmiştir. Önceki çalışmalara göre Onosmacinsinin temel kromozom sayısı x6-11 arasında değişmektedir. Bu çalışmanın sonuçlarınagöre, O. sieheana türünün tetraploid bir tür olduğu düşünülmektedir (2n 4x 24). Ayrıca,bu çalışmada kullanılan farklı kromozom indekslerine göre O. sieheana'nın simetrikkromozomlara sahip olduğu belirlenmiştir.Öğe Chromosome number and karyomorphologic studies of endemic Astragalus victoriae Podlech & Kirchhoff(2019) Bozkurt, Meryem; Ertuğrul, Kuddisi; Uysal, TunaThis paper is the first report known concerning with chromosome number and morphology of Astragalusvictoriae Podlech & Kirchhoff in Turkey. Karyomorphological analyses includes the chromosome length, centromerposition, the arms rates (short/long) and asymmetry indices. In the analyses, the chromosome number of A. victoriae wasdetermined as 2n 2x 16 and this data was consistent with the suggested chromosomal counts in Index to PlantChromosome Numbers (IPCN) for the genus. The karyotype of A. victoriae consists of metacentric and submetacentricchromosomes and the species is seen fairly different from in points of chromosome lengths (CV CL : 30.774). Thechromosome formula has been determined as 2sm14m and the species consists of symmetric chromosomes (AI: 2.958,CI: 46).Öğe The determination of genetic relationships among someVicia L. (Vetch) taxa by using ISSR markers(2013) Bozkurt, Meryem; Ertuğrul, Kuddisi; Uysal, TunaBu çalışmada, Türkiye’de doğal olarak yetişen bazı Vicia taksonları (V. sativa subsp. sativa, subsp. nigra var. nigra, subsp incisa var. cordata, V. cracca subsp. cracca, subsp gerardii, subsp atroviolacea, subsp stenophylla, V. hybrida, V.peregrina ve V. palaestina) arasındaki genetik akrabalıklar ISSR markırları yardımıyla değerlendirilmiştir. PCR denemeleri sırasında, 17 primer test edilmesine rağmen, sadece üç primer çalışılan tüm taksonlar için bilgi verici amplifikasyon ürünleri vermiştir. Seçilen ISSR primerleri tüm taksonlarda oldukça yüksek sayıda polimorfik lokus oluşturmuştur. ISSR bantlarından elde edilen dendrograma göre, incelenen taksonlardan Vicia seksiyonuna ait olanlar ile Cracca seksiyonuna ait olanlar iki alt grup olarak ayrılmıştır. Vicia seksiyonu alt kümesi, V. sativa’nın tür altı taksonları ile V. hybrida ve V. peregrina türlerinden; Cracca seksiyonu alt kümesi ise V. cracca’nın alt türleri ile V. palaestina türünden oluşmaktadır.Öğe The examinations of achene ultrastructural features of section Acrolophus (Centaurea, Asteraceae) via scanning electron microscopy(TUBITAK SCIENTIFIC & TECHNICAL RESEARCH COUNCIL TURKEY, 2016) Candan, Feyza; Uysal, Tuna; Tugay, Osman; Bozkurt, Meryem; Ertugrul, Kuddisi; Demirelma, HakkiIn this study, the achene surfaces of 31 taxa belonging to the genus Centaurea L. were examined in detail by means of electron microscopy. The main aim of this study was to characterize the microsculpture of the achene surface of the Turkish species of Centaurea sect. Acrolophus (Cass.) DC. (Asteraceae). Detailed descriptions of the achene surface were given for each taxon and a fruitful dendrogram was established by numerical analyses derived from the determined micromorphological features. The relationships among the taxa studied were briefly assessed using this generated dendrogram. The results indicated that the examined taxa had very high variations regarding their achene surfaces and these variations have great importance in determining the taxonomic relationships of the discussed taxa. According to the results, pericarp texture and color could be used for taxonomical diagnosis of the Acrolophus species because they contain differences over a broad spectrum. The fruit coat was usually roguish and its ornamentation was fairly variable; therefore, this taxonomical microcharacter might also be useful in distinguishing closely related taxa. The hairiness of the surface of the pericarp was characteristic in all Acrolophus species and it would be evaluated as a decisive micromorphological character of the section within the genus.Öğe The examinations of achene ultrastructural features of section Acrolophus(Centaurea, Asteraceae) via scanning electron microscopy(2016) Candan, Feyza; Uysal, Tuna; Tugay, Osman; Bozkurt, Meryem; Ertuğrul, Kuddisi; Demirelma, HakkıIn this study, the achene surfaces of 31 taxa belonging to the genus Centaurea L. were examined in detail by means of electron microscopy. The main aim of this study was to characterize the microsculpture of the achene surface of the Turkish species of Centaurea sect. Acrolophus (Cass.) DC. (Asteraceae). Detailed descriptions of the achene surface were given for each taxon and a fruitful dendrogram was established by numerical analyses derived from the determined micromorphological features. The relationships among the taxa studied were briefly assessed using this generated dendrogram. The results indicated that the examined taxa had very high variations regarding their achene surfaces and these variations have great importance in determining the taxonomic relationships of the discussed taxa. According to the results, pericarp texture and color could be used for taxonomical diagnosis of the Acrolophus species because they contain differences over a broad spectrum. The fruit coat was usually roguish and its ornamentation was fairly variable; therefore, this taxonomical microcharacter might also be useful in distinguishing closely related taxa. The hairiness of the surface of the pericarp was characteristic in all Acrolophus species and it would be evaluated as a decisive micromorphological character of the section within the genus.Öğe İç Anadolu ve Akdeniz bölgelerinde yayılış gösteren bazı Vicia L. türleri arasındaki akrabalık ilişkilerinin moleküler yöntemlerle belirlenmesi(Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2009) Bozkurt, Meryem; Ertuğrul, KussisiBu çalışmada, Türkiye'de yayılış gösteren bazı Vicia türleri arasındaki akrabalık ilişkileri ISSR- PCR yöntemiyle araştırılmıştır. Araştırma konusu olan türler Vicia sativa, V. cracca, V. hybrida ve V. palaestina'dır. V. sativa ve V. cracca oldukça kompleks türlerdir ve çok sayıda alt tür ve varyete içerirler. Bu türlerin tür altı kategorideki taksonları arasındaki ilişkiler araştırmamızın ana konusu olmuştur. Çalışmada analizler için V. hybrida ve V. palaestina türleri dış grup olarak seçilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda toplam 31 primer denenmiştir. 9 primer tüm taksonlara cevap vermiştir. Taksonlar arasındaki ilişkileri gösteren dendrogramlar BİO-PROFİL BİO1-D++ programı aracılığı ile elde edilmiştir. Finalde kombine edilen verilere göre türler arasındaki Jaccard benzerlik indeksinin 0.61-0.84 arasında değiştiği saptanmıştır. Sonuç olarak, tüm türler dendrograma göre anlamlı bir biçimde birbirinden ayrılmış ve aralarındaki genetik ilişkiler ortaya çıkarılmıştır.Öğe The in vivo investigation of apoptotic effects of Nigella sativa on carbon tetrachloride-induced hepatotoxicity(NATL INST SCIENCE COMMUNICATION-NISCAIR, 2018) Uysal, Tuna; Ugurtan, Mevlut Han; Sezer, Ela Nur Simsek; Vatansev, Husamettin; Bozkurt, Meryem; Evliyaoglu, NurcanNigella sativa commonly known as black seed or black cumin has been used for medicinal purposes for centuries. Our purpose in this study is to determine the apoptotic effects of black cumin seed oil (N. sativa) on CCl4 induced hepatoxicity via molecular markers. For this aim, four experimental groups were created and each of them was intraperitoneally exposed to CCl4 (G2), CCl4 + black cumin oil (G3) and black cumin oil (G4) except from control (G1). DNA fragmentation, RT-PCR, and caspase-3 assay were carried out. According to our results, a remarkable morphological anointment was observed at the G2. The G3 had the lower fatty comparing to G2. DNA profiles were visualized and DNA fragmentation was only in the G3. PCR results showed that BAX gene expression fairly rose in the G3 and BCL-2 gene expression was only determined in the G2. Decreased caspase-3 in G2, and the increased of it's in G3, clearly supported the activation of the apoptotic pathway for injured cells. Consequently, our results indicated that the increases of caspase and BAX/BCL-2 rates demonstrated that there was an effective molecular mechanism based on black cumin induced apoptosis in rat liver which leads to the release of cytochrome-c from the mitochondria to the cytosol, finally activating caspase-3 and resultant apoptosis.Öğe Karyological studies of four endemic Centaurea L. species(UNIV FLORENCE BOTANY INST, 2015) Uysal, Tuna; Bozkurt, Meryem; Sezer, Ela Nur Simsek; Ertugrul, Kuddisi; Tugay, OsmanIn this paper, four endemic Centaurea species were investigated in terms of their chromosome numbers and karyomorphology. The chromosomal counts confirmed the results of previous reports, that the genus Centaurea has different basic chromosome numbers. Centaurea yaltirikii and Centaurea demirizii are diploid taxa. Centaurea yaltirikii has 2n = 18 chromosomes, and therefore has a basic chromosome number of nine, which is common in the genus Centaurea. A local endemic species, Centaurea demirizii has 2n = 16 chromosomes and a different basic chromosome number of x = 8, and this basic number is relatively rare for Centaurea. Centaurea leptophylla and Centaurea saligna are tetraploid with 2n = 36 chromosomes. We found predominance of chromosomes being metacentric and submetacentric. The results increase our karyological knowledge of these species. Moreover, this paper gives short taxonomic and morphologic notes to complement the information provided by Flora of Turkey with regards to the studied species.Öğe Karyomorphological Studies of the Populations Belonging to Psephellus aucherianus (DC.) Boiss. (Asteraceae) Complex(UNIV TOKYO CYTOLOGIA, 2017) Bozkurt, Meryem; Uysal, Tuna; Ertugrul, KuddisiThe chromosome numbers and karyotypes belonging to populations of Psephellus aucherianus complex were discussed by this paper. The chromosome numbers of all populations were determined as 2n=30. Karyomorphological results indicated that the populations of Ps. aucherianus complex display a broad variation and differ from each other in some aspects. Mainly, the karyotype formula could be evaluated as very specific and discriminative for each taxa, even their populations. Otherwise, the chromosomal indices indicated that all populations had largely symmetrical karyotypes and low chromosomal heterogeneity as a common chromosomal pattern within this complex. As a general result, we can infer that the species of these complex can be clearly characterized and separated according to karyomorphologic features and more importantly, chromosome pattern and rearrangements are very useful and informative to explain theirs evolutionary interactions as well changes.Öğe Karyomorphological study of five Turkish endemic Rhaponticoides Vaill. (Asteraceae, Cardueae) species(TAYLOR & FRANCIS LTD, 2016) Uysal, Tuna; Sezer, Ela Nur Simsek; Bozkurt, Meryem; Tugay, Osman; Ertugrul, Kuddisi; Demirelma, Hakki; Dural, HuseyinIn this paper, we aimed to determine the chromosomal features of Turkish endemic Rhaponticoides species. The chromosome numbers and karyomorphology of five species were examined. The chromosomal counts confirmed the previous reports of 2n = 30 given for Rhaponticoides species growing in different countries. Although R. iconiensis had a karyotype formula of 28m + 2sm, the remaining four species all had 26m + 4sm. Rhaponticoides aytachii and R. hierroi were especially similar in asymmetry indices. Rhaponticoides iconiensis and R. phytiae had satellites in the fourth and second chromosome pairs, respectively. Having the most symmetrical chromosomes, R. amasiensis displayed an important relationship with R. iconiensis and R. phytiae in terms of total chromosome length (TCL). If we make an overall assessment in terms of chromosomal asymmetry, chromosomes indices continues in the low range for each species and this low asymmetry indeces indicate that the species have symmetric chromosomes as karyomorphology. In conclusion, this is the first report which describes the karyotypes and chromosomal asymmetry indices of Turkish endemic Rhaponticoides species.Öğe A new genus segregated from Thermopsis (Fabaceae: Papilionoideae): Vuralia(SPRINGER WIEN, 2014) Uysal, Tuna; Ertugrul, Kuddisi; Bozkurt, MeryemA relict endemic species originating from Turkey, Thermopsis turcica, was excluded from Thermopsis in consideration of morphologic studies based on its flowers and fruits as well as micromorphological features that were obtained by scanning electron microscopy (SEM) and data from supporting molecular analyses internal transcribed spacer (ITS). Additionally, phylogenetic analyses (maximum parsimony and neighbour-joining) were conducted using PAUP 4.0 software. These analyses supported a new taxonomical position for the Turkish species. SEM and morphological studies indicated that the species has unique features that have not been observed in other Thermopsideae species. The unique features and characteristics are comprehensively illustrated here. For confirmation of our purpose, the chromosome number and karyotype of V. turcica were determined via the KAMERAM software program. As a result, all detailed examinations and comparisons of Vuralia and related genera suggest that Vuralia is a new monotypic genus within Thermopsideae, and a new genus and combination nova were established for this Turkish species.Öğe A NEW SPECIES OF CENTAUREA (ASTERACEAE) FROM TURKEY(MAGNOLIA PRESS, 2016) Uysal, Tuna; Hamzaoglu, Ergin; Ertugrul, Kuddisi; Bozkurt, MeryemA new species of Centaurea (Asteraceae) from Turkey is described and illustrated. Centaurea nallihanense Uysal & Hamzaoglu occurs on stony slopes of corrupted oak openings in the Province of Ankara in Central Anatolia. It seems to be similar to C. sect. Ptosimopappus but related to the Cheirolepis-Pseudoseridia complex. Diagnostic characters of similar taxa are provided and a comprehensive discussion is held on the basis of molecular and karyological data. The geographical distribution of the new species is mapped. The chromosome number of C. nallihanense, 2n = 2x = 18, counted in root tips, is also reported and illustrated. Its karyotype formula is 6m+3sm. The karyotype of C. nallihanense consists of mainly metacentric chromosomes with the length ranging from 1.113 to 1.771 mu m, and the total haploid chromosome length of 12.909 mu m. Also, the ITS gene region of the new species is amplified and sequenced to compare with the relatives and to identify the taxonomical position of the new species within Centaurea.Öğe Psephellus aucherianus (DC.) boiss. (asteraceae) kompleksine ait tür populasyonlarında genetik çeşitliliğin belirlenmesi(Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2015-08-07) Bozkurt, Meryem; Uysal, TunaBu tez çalışmasıyla Psephellus aucherianus ve yakın akraba olduğu düşünülen Ps. sintenisii ve Ps. yusufeliensis taksonları morfolojik, mikromorfolojik, karyolojik ve moleküler metotlar ile incelenmiş taksonların karakterizasyonu yapılarak, akrabalık ilişkileri ve populasyonların genetik yapıları detaylı bir biçimde ele alınmıştır. Taksonomik olarak yakın akraba takson veya grupların her ne kadar sınırlarını belirlemek kolay olmasada elde edilen veriler doğrultusunda Ps. sintenisii'nin Ps. aucherianus orjinli olduğu ve genetik sürüklenmenin etkisiyle serpantine adapte olarak hem genetik hem de taksonomik açıdan önemli derecede farklılaştığı belirlenmiştir. Uygulanan moleküler markırlar Ps. aucherianus ve Ps. yusufeliensis taksonlarının aynı soydan türemiş yakın akraba taksonlar olduğuna işaret etmiş, karyolojik ve moleküler verilerin yanısıra küçük morfolojik farklılıklara dayalı olarak taksonlar karakterize edilmiştir. SEM analizlerinden gelen aken mikromorfolojisi verilerine göre en farklılaşmış takson olarak Ps. sintenisii gözükmektedir. Karyolojik veriler yakın akraba taksonların oldukça benzer karyomorfolojik özelliklere sahip olduğunu bildirmektedir. Karyotip formülleri türlere özgün olup taksonomik ayrım yapmaya imkân vermektedir. Buna göre türler diploid kromozom sayısına sahip olup (2n=30), cinse ait özgün temel kromozom sayısını (x=15) içermektedir. Moleküler veriler temel olarak ele alınan üç taksonun ortak bir orjinden kaynaklandığını ve belli gen bölgeleri açısından farklılaşmış olduklarına işaret etmekte, belirli bariyerlerin etkisi altında hızla farklılaşarak evrilmeye devam ettiklerini göstermektedir. Bununla birlikte AFLP ve matK'dan gelen bilgiler populasyon bazında genetik varyasyon seviyelerinin düşük olmasının taksonların geleceğine yönelik bir riskin varlığına dikkat çekmektedir. Buna bağlı olarak, Ps. aucherianus'a ait üç, Ps. yusufeliensis'e iki ve tek tip lokaliteden bilinen Ps. sintenisii'ye ait populasyonlar üzerinde yapılan moleküler analizler her bir populasyon arası genetik farklılaşmanın yüksek olduğunu açığa çıkarmıştır. Sonuç olarak nadir endemik türler için genel olarak öngürüldüğü gibi ele alınan taksonların genetik çeşitlilik seviyelerinin düşük olması sebebiyle, insan etkisiyle olmasa bile doğal etkiler nedeniyle nesli tükenme riski ile karşı karşıya oldukları belirlenmiştir. Oldukça izole yayılış gösteren Ps. aucherianus, Ps. sintenisii ve Ps. yusufeliensis taksonlarının nispeten düşük tohum ve polen yayma kapasiteleri, kendileşmeye uygun üreme davranışları ve genetik süreklenmenin neden olduğu gen havuzundaki fakirleşmeler (genetik yapı ve populasyonların ileri seviyede farklılaşması) sonucunda lokal bir nesli tükenme tehditi ile karşı karşıya oldukları ortaya çıkarılmıştır. Populasyon gözlemlerimiz ve moleküler analizlerimizden ortaya çıkan değerlendirmelere göre Uluslararası IUCN kriteleri dikkate alındığında Ps. sintenisii ve Ps. yusufeliensis CR (Critically Endangered/ Kritik Tehlikede), Ps. aucherianus ise EN (Endangered/ Tehlikede) olarak değerlendirilmiştir.Öğe Some notes on Galanthus cilicicus and Galanthus peshmenii (Amaryllidaceae)(2013) Yüzbaşıoğlu, İbrahim Sırrı; Aykurt, Candan; Çinbilgel, İlker; Göktürk, Süleyman; Deniz, İsmail Gökhan; Bozkurt, MeryemGalanthus cilicicus Baker ve Galanthus peshmenii A.P.Davis & C.D.Brickell taksonomik açıdan problemli türlerdir. Bu çalışmada bu türlerin morfolojik yapıları detaylı olarak incelenmiş ve kromozomları sayılmıştır. Ayrıca, tohum yüzeyi ve polen tanelerinin SEM görüntülerine ek olarak, betimleri, şekilleri ve yayılış alanları verilmiştir.
