Yazar "Eren, Yaşar" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 9 / 9
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Çamardı (Niğde) Çevresinde Paleosen-Eosen Yaşlı Kayaların Stratigrafisi, İri Bentik Foraminifer Sayısal Verileri ve Biyofabriği(2006) Parlar, Şeyda; Görmüş, Muhittin; Eren, YaşarNiğde iline bağlı Çamardı ilçesi ve yakın çevresini içine alan çalışma alanında temel birimleri, Paleozoyik-Mesozoyik yaşlı Niğde Masif’ine ait kayalar oluşturmaktadır. Niğde Masifi, Gümüşler ve Aşıgediği metamorfitlerini içermekte olup, Senomaniyen-Maastrihtiyen yaşlı Üçkapılı granodiyoritleri tarafından kesilmiştir. Bu birimleri Çamardı formasyonu ve Evliyatepe formasyonundan oluşan Orta Lütesiyen yaşlı Celaller Grubu uyumsuz olarak örter. Orta-Üst Paleosen yaşlı Ulukışla magmatitleri ve Ovacık formasyonundan oluşan topluluk ise tektonik dokanakla Celaller Grubu’nun üzerine gelir. Kumtaşı, çakıltaşı ve çamurtaşı gibi kırıntılı kayaçlardan oluşan Çamardı formasyonu ve kireçtaşı, kumtaşı, çakıltaşı, kumlu-killi kireçtaşı ardalanmasından oluşan Evliyatepe formasyonu içerisinde belirlenen Orta Lütesiyen (Orta Eosen) fauna topluluğu: Nummulites beaumonti d’Archiac & Haime, Nummulites millecaput Boubeé, Nummulites aturicus Joly & Leymerie, Nummulites praeaturicus Schaub, Assilina exponens (Sowerby), Asterigerina rotula (Kaufmann), Sphaerogypsina globula (Reuss) ve Discocyclina cf. harrisoni Vaughan’dır. Değinilen türlerden özellikle Nummulites ve Assilina türleri üzerinde istatistiksel değerlendirmeler gerçekleştirilmiş, sediman içerisindeki dokusal özellikleri incelenmiştir. Nummulites beaumonti, Nummulites millecaput, Nummulites aturicus, Nummulites praeaturicus ve Assilina exponens türlerinin iç (bölme şekli, tur sayısı, ilk turlarda loca genişliği, ilk turlarda loca yüksekliği, hi/li oranı, son turlarda loca genişliği, son turlarda loca yüksekliği, hs/ls oranı, ilk turlarda loca sayısı, son turlarda loca sayısı, ilk loca çapı, kavkı duvarı kalınlığı, sarılım şekli) ve dış parametreleri ( kalınlık, çap, kavkı şekli, bölme şebeke tipi, granül, kenar şekli) üzerindeki sayısal değerlendirmeler sonucunda belirlenen ayırım kriterleri ile A ve B birey farklılıkları tartışılmıştır. Üç ölçülü stratigrafik kesitin verileri, saha gözlemleri ve istatiksel veriler SBZ 14 ve SBZ 15 biyozonlarının varlığını desteklemiş, nummulit seti (bankı) ile ilgili farklı fasiyeslerin geliştiğini ortaya koymuştur. A/B formlarının oranlarına ve litolojik özelliklerine göre yarı-otokton toplulukların geliştiği belirlenmiştir. Bunun yanısıra bentik foraminifer verileri ve litolojik özellikleri, Eskiburç Grubu’nu oluşturan Ovacık formasyonuna ait Karataş kireçtaşı üyesi ve Ulukışla magmatiklerine ait Mavraş kireçtaşı üyesinin set gerisi ortamında oluştuklarını ve Orta-Üst Paleosen yaşlı olduklarını göstermektedir. Bu veriler, bu grubun Celaller Grubu’na ait birimler üzerine tektonik dokanakla geldiğini kanıtlamaktadır.Öğe Çamardı (Niğde) yöresinde Niğde masifinin yapısal özellikleri(2017) Demircioğlu, Ramazan; Eren, YaşarÇamardı (Niğde) yöresinde, Niğde Masifi mermer, gnays, kuvarsit ve amfibolitlerden oluşmuştur. Masife ait bu kayaçlarKretase yaşlı granodiyoritler tarafından kesilmiştir. Paleosen-Eosen düşük dereceli başkalaşım kayaçları masifin otoktonörtüsünü oluşturur. Bu birimler, Üst Kretase-Paleosen yaşlı flişoyid ve ada yayı özelliğindeki kayaçlar tarafından tektonik olarak üstlenir. Yörenin en genç birimlerini ise Oligosen-Kuvaterner yaşlı karasal ve volkanik kayaçlar oluşturur.Niğde masifi metamorfitleri en az dört evreli (D1, D2, D3ve D4) sünek deformasyona ve kıvrımlanmaya uğramıştır.D1 evre deformasyonla, masifin kayaçları yatık-izoklinal olarak kıvrımlanmış (F1-F2 evre kıvrımlanma) ve eksen düzlemlerine paralel foliasyonlu (S1) bir yapı kazanmıştır. Kayaçların tabaka (So) düzlemlerinin izoklinal ve şiddetli kıvrımlanması nedeniyle tabaka transpozisyonu gelişmiş ve yalınmış kıvrım yapıları oluşmuştur. D2 evre deformasyonla,harita ölçeğinde kuzeydoğu-güneybatı yönelimli ve hem kuzeydoğuya, hem de güneybatıya dalımlı kıvrımlar (F3 evrekıvrımlanma) gelişmiştir. F1-F2 ve F3 evre kıvrımların girişimi sonucu yörede Tip-2 türü (mantar kıvrımı) kıvrımlanmış kıvrımlar oluşmuştur. İkinci evre mesoskopik kıvrımlar sıkışık-izoklinal geometrili olup, asimetrik ve eğik kıvrımözelliği sunarlar. İnceleme alanında D3 evre kıvrımlanma sonucu bölgede büyük bir dom yapısı gelişmiştir. D4 evrekıvrımlar ise harita ölçeğinde D2 evreye yaklaşık dik yönelimli ve kuzeybatı-güneydoğu gidişli ve güneydoğuya dalımlısinform ve antiform yapıları oluşturmuştur. D4 evre deformasyonla temel ve örtü kayaçları ile birlikte deforme olmuştur (F5-evre). Mikroskopik analizler, Kretase-Eosen yaşlı kayaçların, bu evre deformasyonla düşük dereceli yeşilşistfasiyesinde başkalaşıma uğradığını göstermektedir F5 evre kıvrımların geometrisi, temel ve örtü kayaçlarının berabercedeforme olduğu yörelere özgü kıvrım şeklini (kasp–lob yapısı) yansıtmaktadır.Öğe Çamardı (Niğde) Yöresinde Paleosen-Eosen Birimlerdeki Lifsi Damarlar ve Yapısal Yorumu(2008) Eren, Yaşar; Demircioğlu, RamazanÇamardı çevresinde, Niğde masifi Paleozoyik-Mesozoyik yaşlı mermer, gnays, amfibolit ve kuvarsitlerden oluşmaktadır. Yüksek dereceli bu metamorfitler Üç kapılı granodiyoriti tarafından kesilmekte ve temele ait söz konusu kayaçlar, Paleosen-Eosen yaşlı ve çok düşük derecede metamorfizmaya uğramış örtü birimleri tarafından örtülmektedir. Paleosen-Eosen yaşlı örtü birimleri, Ulukışla havzasının kapanmasına bağlı olarak, ilk evresinde temel kayaçları ile beraber olmak üzere en az üç evreli deformasyon (D_1, D_2, D_3 )ile kıvrımlanmaya ve çok düşük derecede metamorfizmaya uğramıştır. Söz konusu çok evreli deformasyon, yörede yaygın olarak genelde mostra ölçekli ekstensiyonel damar sistemleri geliştirmiştir. Damarların iç kesimi genellikle lifsi şekilli mineral dolguludur. Lifsi minerallerle dolgulanmış damarların büyük bir çoğunluğu sintaksiyal, antitaksiyal ve ataksiyal özelliğindedir. Damarlardaki lifsi mineraller, yörede dönmeli tarz ilerleyen deformasyonu belgeleyecek şekilde bükülmüştür. Lifsi minerallerin yapısal analizleri, dönmeli deformasyon esnasında, yöredeki en büyük uzama yönünün (deformasyon elipsoidinin X-ekseninin) D_1-evresinde kuzeydoğu-güneybatı gidişli olduğunu göstermekte ve tektonik taşınmanın büyük bir olasılıkla kuzeydoğudan güneybatıya doğru geliştiğini belgelemektedir. İlerleyen deformasyona bağlı olarak, D_2- evresinde ise en büyük uzama yönü kuzeykuzeybatı- güneygüneydoğu yönleminde saat ibresinin tersi yönünde dönme göstermiştir.Öğe Eldeş-Derbent-Tepeköy-Söğütözü (Konya) arasının jeolojisi(Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 1993-01-22) Eren, Yaşar; Seymen, İhsanKonya kuzeyinde Bozdağlar Masifi'nin jeolojisinin aydınlatılmasına yönelik bu çalışmada, masifin paraotokton -otokton ve allokton konumda birimleri kapsadığı gözlen¬ miştir. Paraotokton-otokton özellikli, öst Permiyen-Kre- tase ya$lı Gökçeyurt grubu, genelde sığ-denizel kökenli ka- yaçları içeren Derbent, Aladağ ve Lorasdağı formasyonların¬ dan oluşmuştur. Gökçeyurt grubunu tektonik olarak üstleyen allokton Ladik metamorfi ti eri, Sızma ve Ardıçlı grubundan yapılıdır. Siluriyen (?)-Alt Permiyen yaşlı Sızma grubu, resifal karmaşık niteliğindeki Bozdağ, genelde fliş-wıld- fliş türü kayaçları içeren Bağrıkurt formasyonu ve olası¬ lıkla Hersiniyen orojenezine bağlı bir yay gelişimine iliş¬ kin Karadağ metamagmatlklerinden ibarettir. Sızma grubunu açılı uyumsuz olarak örten Permo (?)-Mesozoyik yaşlı Ardıç- lı grubu ise, karasal Bahçecik ve karışık kıyı çökelleri şeklindeki Ertuğrul formasyonlarını bünyesinde barındırmak¬ tadır. Ladik metamorfitleri altında bir tektonik pencerede gözlenen Mesozoyik yaşlı Çayırbağı ofiyoliti, yörenin al- ii lokton konumlu diğer bir birimidir. Masifin örtU oluşuklarını, üst Miyosen-Alt Pliyo¬ sen Dilekçi grubuna ait karasal, gülsel ve volkanik kayaç- larla; alüviyal karmaşık niteliğindeki Pliyo-Kuvaterner Topraklı formasyonu ve Güncel alüvyonlar oluşturur. Alpin dağoluçumuna bağlı olarak Gökçeyurt, Sızma ve Ardıçlı grubuna ilişkin kayaclar en az üç evreli kıv- rımlanmaya, metamorfizmaya uğramış ve masif naplı-kirıki ı bir yapı kazanmıştır. Genç-tektonik hareketlerden de etki¬ lenen bölgede, önce Konya gölünün gelişimini sağlayan blok faylanmalar oluşmuş, sonra masife ait kayaçlar Dilekçi grubu üzerine bindirmiştir. Pliyosen sonrasındaki gravite faylanmalarından da etkilenen yöre, aşınma işlevleri sonu¬ cu bugünkü morfolojisini almıştır.Öğe Graphitization of Metasedimentary Rocks in The Western Konya(2000) Kurt, Hüseyin; Eren, Yaşarİnceleme alanındaki Paleozoyik-Mesozoyik yaşlı metasedimanter kayaçlar, metakarbonat, metaçört, metapelit, metakumtaşı ve metakonglomeralardan oluşmaktadır. Bu birimler içinde araseviyeler şeklinde 1 cm - 2m kalınlığında ve yanal olarak onlarca metre uzanım sunan grafit bantları gözlenir. Grafitler siyah renkli olup, iyi klivajlanmışlardır ve klivaj düzlemleri yan kayaçlardaki bölgesel klivajlanmaya paraleldir. Bunun yanı sıra, medisedimanter kayaçlar içinde klivaj düzlemlerine paralel olarak yönlenmiş kristal ve pulsu şekilli grafitler de bulunur. Yöredeki metamorfık kayaçlarda gözlenen makaslama ve granülasyon grafit oluşumu için yapısal kontrol oluşturur ve bu olaylar grafitler ile metasedimanterler arasındaki ilişkiyi ortaya koyar. İnceleme alanındaki grafit mineralleşmesi tabakalanma, mikrokırıklar ve granülasyon ile kontrol edilir. Kısaca, sedimanter kayaçlar içindeki karbonlu maddeler, metamorfizma sonucu grafite dönüşmüştür.Öğe Ilgın (Konya) kuzeyinin stratigrafisi ve tektonik evrimi(Selçuk Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi, 2007) Hüseyinca, M. Yavuz; Eren, YaşarBu çalışmada, Ilgın İlçesi (Konya kuzeybatısı) ve kuzeyinin jeolojik ve yapısal özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. İnceleme alanında temel kayaçlarını, Silüriyen-Alt Karbonifer yaşlı mermerlerden oluşan Bozdağ Formasyonu ile Devoniyen-Alt Permiyen yaşlı, metakonglomera, metakumtaşı, fillit, rekristalize kireçtaşı seviyeleri ve mermer bloklarından ibaret Bağrıkurt formasyonu oluşturmaktadır. Temel kayaçları üzerinde açılı uyumsuzlukla Alt Triyas yaşlı, metakırıntılılardan oluşan Bahçecik formasyonu, Alt Triyas yaşlı, metakırıntılı metakarbonat ardalanması şeklindeki Ertuğrul formasyonu, Üst Triyas-Alt Jura yaşlı dolomit mermerlerden oluşan Kızılören formasyonu, Alt Jura-Alt Kretase yaşlı rekristalize kireçtaşlarından oluşan Lorasdağı formasyonu yer almaktadır. Mesozoyik yaşlı birimler, Tersiyer yaşlı örtü kayaçları tarafından açılı uyumsuz olarak örtülmektedir. Örtü kayaçları alttan üste doğru Miyosen yaşlı, kiltaşı, marn, kireçtaşı ve kömür seviyeleri şeklindeki Harmanyazı formasyonu, Üst Miyosen-Alt Pliyosen yaşlı konglomera ve kireçtaşı tabakalarından oluşan Ulumuhsine formasyonu, Pliyosen yaşlı kırıntılılardan oluşan Sebiller formasyonu ve Pliyo-Kuvaterner yaşlı alüvyal yelpaze çökellerinden oluşan Tekeler formasyonu olarak sıralanmaktadır. İnceleme alanının en genç birimini Güncel alüvyonlar oluşturur. İnceleme alanındaki Paleozoyik ve Mesozoyik yaşlı birimler Alpin hareketlere bağlı olarak çok evreli deformasyon geçirmişler, başkalaşıma uğramışlar ve yapraklanma kazanmışlardır. Bu deformasyonlar sonucunda Paleozoyik ve Mesozoyik yaşlı birimler F1, F2 ve F3 ile simgelenen, en az üç evreli kıvrımlanma geçirmişlerdir. Neo-tektonik dönemde ise inceleme alanında biri doğu - batı gidişli diğeri ise kuzey - güney gidişli olmak üzere iki normal fay sistemi gelişmiştir. Bu normal fay sistemleri inceleme alanında değişik gidişli graben ve horst yapıları oluşturmuştur. Kuzey - güney gidişli olan normal fay sistemi görünürde doğu - batı gidişli fay sistemini kesmektedir.Öğe Ilgın Sarayönü (Konya) Güneyinde Bozdağlar Masifinin Yapısal Özellikleri(1996) Eren, YaşarBozdağlar masifi (KB Konya), tektonostratigrafik olarak alttan üste doğru otokton, metamorfik Gökçeyurt grubu (Üst Permiyen -Mesozoyik): allokton, Çayırbağı ofiyoliti (Mesozoyik) ve Ladik metamorfitlerinden (Silüriyen - Mesozoyik) oluşur. Üst Miyosen -Kuvaterner yaşlı tortul ve volkanik kayaçlar ise masifin neo - otokton örtü oluşuklarıdır. Masifin hem otokton hem de allokton konumlu kaya birimleri, Alpin hareketlerle üç evreli deformasyona uğrayarak Tip 3 ve Tip 1 türü üstelenmiş kıvrım geometrisi kazanmıştır, İlk evre deformasyona metamorfizma eşlik etmiştir. 2. ve 3. evre deformasyonlar ise metamorfizma sonrası gelişmiştir. Geç Kretase ve sonrasında masif, naplı bir yapı kazanmıştır. Post - orojenik hareketlerle Orta -Geç Miyosen sınırında bölgede, gölsel havzaların oluşumunu sağlayan blok faylanmalar ve bu blok faylanmalara bağlı olarak volkanizma faaliyeti başlamıştır. Erken Pliyosen kabuk sıkışmaları ile de, masife ait kayaçlar örtü oluşukları üzerine bindirmiştir. Geç Pliyosen ve sonrasındaki blok faylanmalarmdan etkilenen yörenin yüksek kesimlerinde, 600 - 850 m arasında değişen göreli yükselmeler gerçekleşmiştir.Öğe The Konya fault zone(Selçuk Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi, 2004) Aksoy, Rahmi; Eren, YaşarThe Konya fault zone is a northeast-southwest trending, east-dipping normal slip fault in the western part of the Konya city, extending for about 65 km from the east of Hatunsaray northeastward to the east of Doğudağ. The fault zone includes subparallel branching faults that lie within a linear belt, as much as 5 km in width. Study of exposures in a road-cut across the fault zone demonstrates recurrent Quaternary faulting. Three events have been identified but not yet dated. Evidence of prehistoric events includes development of cracks and veins in the sedimentary units, faults that are covered by sediments that accumulated after the faults slipped and sedimentary units and their faulted relationship. The area where the fault is exposed is characterized by a unique set of stratigrafic and geomorphic relationships that may document the late Pleistocene and Holocene movement of the Konya fault zone.Öğe Ulukışla havzası kuzeyinde (Çamardı-Niğde) KD-GB gidişli Kavaklıgöl bindirmesinin paleontolojik ve yapısal verileri(Selçuk Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi, 2007) Parlar, Şeyda; Eren, Yaşar; Demircioğlu, RamazanBu çalışmada Çamardı (Niğde) çevresindeki Paleosen-Eosen yaşlı farklı iki kayaç topluluğu arasındaki sınırın özelliğinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışma alanında temel birimleri, Paleozoyik-Mesozoyik yaşlı Niğde Masif’ine ait Gümüşler ve Aşıgediği metamorfitleri oluşturmaktadır. Niğde Masifi, Senomaniyen-Maastrihtiyen yaşlı Üçkapılı granodiyoritleri tarafından kesilmiştir. Çamardı formasyonu ve Evliyatepe formasyonundan oluşan Orta Lütesiyen yaşlı Celaller Grubu temel kayaları uyumsuz olarak örtmektedir. Ulukışla magmatitleri ve Ovacık formasyonundan oluşan OrtaÜst Paleosen yaşlı Eskiburç Grubu ise Celaller Grubu üzerinde yer almaktadır. Çamardı formasyonu ve Evliyatepe formasyonu içerisinde belirlenen Lütesiyen (Orta Eosen) fauna topluluğu şu şekildedir: Nummulites beaumonti d’Archiac ve Haime, N. praeaturicus Schaub, N. aturicus Joly&Leymerie,, N millecaput Boubée, Discocyclina cf. harrisoni Vaughan, Sphaerogypsina globula (Reuss), Asterigerina rotula (Kaufmann), Assilina exponens (Sowerby), Amphistegina sp., Eorupertia magna (Le Calvez), Rotalia sp., Gypsina sp., Globigerina sp. Ovacık formasyonuna ait Karataş kireçtaşı üyesi içinde Glomalveolina sp., Valvulinidae, Miscellanea sp., Laffiteina sp., Corallinoideae, Rotalia sp., Parachaetes sp., Pyrgo (Biloculina) sp. gibi fosiller belirlenerek Orta-Üst Paleosen yaşı verilmiştir. Ulukışla Magmatitleri içinde Mavraş kireçtaşı olarak adlandırılan birimde bol miktarda kırmızı ve yeşil alg (Dictichoplax biserialis (Dietrich), Parachaetes sp., Ethelia sp., Lithoporella sp., Corallinoideae), Discocyclina sp., Miscellanea sp., Pyrgo (Biloculina) sp., Miliola sp., Quinqueloculina sp., Rotalia sp. gibi fosiller belirlenerek Orta-Üst Paleosen yaşı verilmiştir. Paleontolojik bulgular, Celaller Grubuna ait birimlerin Orta Eosen yaşlı ve Eskiburç Grubuna ait birimlerin ise Orta-Üst Paleosen yaşlı olduğunu göstermektedir. Bu çalışmada arazi gözlemleri, düzlemsel ve çizgisel yapı öğelerinin analizi ve yaş verileri, Eskiburç Grubu’nun Celaller Grubu’na ait birimler üzerine Kavaklıgöl bindirmesi boyunca tektonik dokanakla geldiğini kanıtlamaktadır.
