Yazar "Koçak, Emrah" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effect of anatomical location (mandible vs maxilla) of dental implants on the BMP-2, BMP-7, sRANKL and OPG levels in periimplant crevicular fluid during osseointegration. A pilot study
    (Selçuk Üniversitesi, 2019) Sağlam, Mehmet; Dolanmaz, Doğan; Koçak, Emrah; Gürsoytrak, Burcu; İnan, Özgür; Dündar, Niyazi; Hakkı, Sema S.
    Background: The aim of this study was to investigate levels of bone morphogenetic protein-2 (BMP-2), BMP-7, soluble receptor activator of nuclear factor-kB ligand (sRANKL) and osteoprotegerin (OPG) in the peri-implant crevicular fluid (PICF) of implants placed in both maxilla and mandible during the osseointegration period. Materials and Methods: Thirty-three patients (17 females and 16 males; mean age 47.03±11.23 years) were included in this study. A total of 33 implants were placed in both of maxilla (Group 1/n=18) and mandible (group 2/n=15). Peri-implant crevicular fluid (PICF) samples, modified plaque index (MPI), gingival index (GI) and probing depth (PD) measurements were obtained at 1 and 3 months after surgery. PICF levels of BMP-2/-7, sRANKL and OPG were analyzed by ELISA. Results: No complications were observed during the healing period. No significant differences were observed in the PICF levels of sRANKL, OPG, BMP-2 and BMP-7 and evaluated clinical parameters between groups at any time point (p>0.05). While PICF volume of group 2 was greater than group 1 at first month, PICF volume of group 1 was greater than group 2 at 3 months (p<0.05). There was a positive correlation between sRANKL levels and PICF volume (p<0.05) and a strong correlation between BMP-2 and BMP-7 (p<0.01). Conclusion: The results of this pilot study didn’t show any significant difference in PICF levels of BMP-2, BMP-7, sRANKL, and OPG in terms of anatomic location of dental implants. Further welldesigned studies should be carried out to evaluate the relationship between bone related biomarkers and anatomic location of dental implants.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Tip 2 diyabetli hastalarda cerrahisiz periodontal tedaviye ek olarak yapılan diyod lazer dekontaminasyon uygulamasının periodontal parametreler üzerine etkisi
    (Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2014) Koçak, Emrah; Hakkı, Sema S.
    Bu çalışma tip 2 Diabetes Mellitus'u olan kronik periodontitis hastalarında, cerrahisiz periodontal tedaviye ileve olarak diyod lazerin, klinik periodontal parametreler, dişeti oluğu sıvısı interlökin (IL)-1β, IL-6, IL-8, ICAM and VCAM, salya IL-1β ve metabolik kontrol (HbA1c) üzerine etkisinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Otuzu iyi kontrollü (Glikolize Hemoglobin 5.7% ≤ [HbA1c] ≤6.7 %) ve 30'u kötü kontrollü (6.8% ≤ [HbA1c] ≤8 %) tip 2 diyabetik kronik periodontitis hastası değerlendirildi. İyi kontrollü (İK) ve kötü kontrollü (KK) tip 2 diyabetik kronik periodontitis hastası bireyler kendi içerisinde 15'er kişilik rastgele 2 gruba ayrıldı. Klinik periodontal parametreler, DOS ve salya örneklemesi başlangıçta ve tedaviden sonra 1. ve 3. ayda yapıldı. HbA1c seviyelerini değerlendirmek amacı ile başlangıçta ve tedaviden sonra 3. ayda kan örnekleri alındı. Dişeti oluğu sıvısı IL-1β, IL-6, IL-8, ICAM, VCAM total miktarları ve salya IL-1β seviyeleri ELISA ile değerlendirildi. Bulgular: Tüm tedavi gruplarında tedavi sonrasında klinik ve biyokimyasal parametrelerde olumlu sonuçlar elde edildi. Cerrahisiz periodontal tedaviye lazer ilave edilen gruplarda, yalnızca cerrahisiz periodontal tedaviye göre cep derinliği ve klinik ataçman seviyelerinde daha fazla azalma elde edildi (p<0,05). Aynı zamanda lazerin ilave edildiği gruplarda, lazer uygulanmayan gruplara göre DOS IL-1β, IL-6, ICAM ve VCAM total miktarlarında lazer lehine anlamlı azalma izlendi (p<0,05). Tedavi sonrasında IL-8 seviyeleri başlangıca göre 1. ayda anlamlı şekilde azalmasına rağmen (p<0,05), 3. ayda 1. aya göre artış görüldü (p<0,05). HbA1c seviyelerinde tüm gruplarda başlangıca göre 3. ayda anlamlı azalma görüldü (p<0,05). Kötü kontrollü diyabeti olan grupta cerrahisiz periodontal tedaviye ilave olarak lazer uygulanan grupta, uygulanmayan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde azalma görüldü (p<0,05). Biyokimyasal parametreler ve klinik parametreler arasında anlamlı korelasyon bulundu (p<0,05) Tartışma: İyi kontrollü ve kötü kontrollü tip 2 diyabeti olan kronik periodontitis hastalarında, cerrahisiz periodontal tedavinin, klinik, biyokimyasal parametrelere ve diyabetin metabolik kontrolüne ilave etkileri görüldü. Diyod lazerin ilave kullanımı ile cep derinliği ve klinik ataçman seviyelerinde anlamlı azalma gözlendi. Cerrahisiz periodontal tedaviye ilave lazer kullanımının diyabetin metabolik kontrolüne ilave etkileri olabileceği düşünülmektedir. Bu bulguyu desteklemek için iyi tasarlanmış randomize klinik çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır..