Yazar "Mercan, Numan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Tibiofibular sindesmoz yaralanmalarının biyomekanik analizi: Sonlu elemanlar çalışması
    (Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 2021) Mercan, Numan; Yıldırım, Ahmet
    Giriş: Distal tibiofibular sindesmoz yaralanmaları, tüm ayak bileği burkulmalarının %1-18'ini oluşturmakta olup atletik popülasyonda %12-32 yaralanma insidansına sahiptir. Teşhisinde ve tedavisinde optimum yönetim şarttır. Sindesmotik yaralanmaların tedavi edilmesi gerektiği iyi anlaşılmış olsa da optimal tedavi stratejisi halen tartışmalıdır. Bu çalışmada, sonlu elemanlar analizi yöntemi kullanılarak vida ve sütür-butonun sindesmotik yaralanmadaki fiksasyon etkinliklerinin değerlendirilmesi ve ideal fiksasyon yönteminin ortaya konulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 32 yaşında 83 kg ağırlığında 173 cm boyundaki sağlıklı genç erişkin bir erkeğin sağ ayak tabanından diz eklem seviyesine kadar olan sahanın 0,4 mm kesit aralıklarıyla alınan BT görüntülerinden 3 boyutlu SolidWorks model dosyası oluşturuldu. ABAQUS yazılımına aktarıldı ve analize uygun hale getirildi. Literatürdeki bilgiler kullanılarak modeller üzerinde ağ ve malzeme özellikleriyle ligament tanımlamaları yapıldı. Sağlam model, yaralanma modeli ve bu yaralanmaya yönelik vida ve sütür-butonun farklı kombinasyon ve konfigürasyonlarla kullanıldığı 8 farklı fiksasyon modeli oluşturuldu. Sonrasında modellere yönelik yüklenme ve sınır koşulları tanımlaması yapıldı. Bulgular: Modeller, fibulada tibiaya kıyasla meydana gelen posterior translasyon, lateral translasyon ve rotasyon; A-TFCS ve P-TFCS değerleri ve vidalar ile sütür-butonlar üzerinde oluşan stres değerleri açısından kıyaslandı. Sadece vida kullanılan modeller değerlendirildiğinde tek vidanın, tibial plafondun 2 cm proksimaline yerleştirildiğinde sindesmotik mikrohareketi kısıtladığı, 4 cm proksimaline yerleştirildiğinde mikroharekete izin verdiği, iki vidanın ise tek vidaya kıyasla daha kısıtlayıcı olduğu görüldü. Sadece sütür-buton kullanılan modellerde, fibulada tibiaya kıyasla meydana gelen lateral translasyonun sağlam modelden dahi fazla kısıtlandığı fakat sagital planda yeterli stabilitenin sağlanamadığı görüldü. Hibrit modellerden tibial plafondun 4 cm proksimaline vida, 2 cm proksimaline sütür-buton uygulanan PVDS modelinde, fibulada tibiaya kıyasla meydana gelen posterior translasyon ve eksternal rotasyon değerleri sağlam modele yakın olarak elde edildi. Vida ve sütür-buton, PVDS modelindeki gibi kombine olarak kullanıldığında hem tek başına vida kullanımına hem de tek başına sütür-buton kullanımına kıyasla vida ve sütür-buton üzerinde meydana gelen von Mises streslerinin arttığı görüldü. PVDS modelindeki proksimaldeki vidanın, tibial plafondun 2 cm proksimalinde tek sütür-buton uygulandığında meydana gelen artmış posterior fibular translasyon ve fibular eksternal rotasyonu kompanse ettiği; distaldeki sütür-butonun da tibial plafondun 4 cm proksimalinde tek vida uygulandığında meydana gelen artmış lateral fibular translasyonu kompanse ettiği görüldü. Tartışma ve Sonuç: Literatürdeki hibrit fiksasyon modelinin biyomekanik ve klinik etkinliği, erken dönemde yük verdirilebilmesi ve proksimaldeki vidanın başarısızlığı durumunda distaldeki sütür-butonun diyastazı engelleyici etkisi de göz önüne alındığında PVDS modelinin distal tibiofibular sindesmotik yaralanmaların cerrahi tedavisinde iyi bir tedavi alternatifi olarak kullanılabileceği sonucuna varılmıştır.