Yazar "Sevindik, Azem." seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Âşıklık geleneğinin güncel durumu ve âşıklar üzerine bazı tespitler
    (SELCUK UNIV, INST TURKISH STUDIES, 2019) Sevindik, Azem.
    Âşıklık geleneği, Türkoloji araştırmalarının belki de en çok çalışılan alanlarından birisidir. Türk kültür ekolojisinin önemli bir unsuru olan bu gelenek, dini-ritüelistik kökenlerinden eğlence tasarımlarının nesnesi olduğu sürece değin bir şekilde ayakta kalmasını bilmiş, yine sosyokültürel bağlamda statü sahibi bilge şairler olan âşıklar da bu yolda çaba sarf etmiş, belirli ölçülerde çeşitli kültür ortamlarına, bu ortamların unsurlarına ve halkın/yöneticilerin reflekslerine bir ölçüde uyum sağlayabilmişlerdir. Araştırma, pek çok sanatsal organizasyon ve gelenekte olduğu gibi, belirli sosyokültürel bağlama, geleneği takip eden, yaşatan ve bilen katılımcı kitlesine, ekonomik bir arka plana ve destekleyici patronlara ihtiyaç duyan âşıklık geleneğinin geçmişi ve güncel durumu üzerine bazı tespitleri içermektedir. Bu tespitlerse, geleneğin öznesi olan âşıklar, geleneğin ikincil dereceden taşıyıcıları olan katılımcı kitle ve bağlam, kültürel organizasyonları destekleyicisi patronlar ve koşullar üzerinden gerçekleştirilecektir. Nihayetinde âşıklık geleneğinin bazı olumlu ve olumsuz nitelemelere muhatap olduğu, kendisini mevcut şartlar ve meseleler bağlamında güncellemekte problemler yaşadığı, elektronik kültür ortamıyla birlikte geçmişte haber kaynağı olma, tarihsel hafıza taşıyıcılığı, gerçekleştirilen bir kültürel eylemi uğurlu/bereketli kılma ve bilgelik gibi özellikleri olan âşıkların statü kaybına uğradıkları, geleneksel icra törenlerinde ve usta-çırak ilişkisinde bazı değişiklikler yaşandığı, şimdilerde yaygın olarak atışmalar (taşlamalar/takılmalar) üzerinden tanınır/bilinir olan geleneğin medya patronlarınca eğlence kültürünün bir unsuru olarak kabul edildiği, gelenekte kahvehane-köy odası-sağdıç geceleri temelli eril icra tavrından vazgeçilerek radyo-televizyon-internet ortamı merkezli yeni hitap, söylem ve konulara yönelindiği, kentlerden kopamayan âşıkların yerel tavırlardan da bir türlü vazgeçemedikleri anlaşılmıştır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Köroğlu anlatısının Hasan Bey kolu Süleyman Usta versiyonu
    (MILLI FOLKLOR DERGISI, 2019) Sevindik, Azem.
    Folk stories, which have become popular due to their special nature meeting the fictional need in Turkish cultural ecology and sociocultural context, include some epic characteristics and they have been adopted as a type that is consequent of an epic story by some researchers. Koroglu performance, which were created in oral cultural environment and then arisen in written and electronic culture, exhibit epic characteristics since they have epic themes. Koroglu narratives, which have been built on heroism and love, have several branches. Koroglu narratives are generally classified as "Western version" and "Eastern version". Koroglu narratives change, vary, and consequently get originalization by gaining diverse characteristics through the hands of a performer. For example, Koroglu, who names the narratives and is the leading actor in them, can be an "epic hero" in a performance of a minstrel; a "folk tale hero" in a presentation of a folk tale performer; or a "story hero" in the hands of a public storyteller. In addition, it can be even observed that Koroglu is a "joke hero" who makes jokes in some of the performance. This situation can be viewed as a proof of the relationship or transitivity among the oral narrative types. The review we have is the cassette record of Koroglu performance by Suleyman Tokay (Suleyman Usta), who travel village by village and city by city and at the same time a tinman and stonemason. This 71-minute performance having about 5340 words by Suleyman Usta, who is a culture conveyer, was recorded by an amateur reviewer through non-oriented review method in Gumustepe (Yapaltin) village of Sarkisla district of Sivas province in the year of 1981. In this recorded narrative, it is observed that a humorous style and narrative techniques was used in a manner that reflects the characteristic of the performer. It is additionally observed that such types as rhyme, proverb, and idiom are used. Based on all these reasons, this narrative study, which is reviewed from Suleyman Tokay, shows the characteristics of "Western version", and is a version of "the Branch of Koroglu-Hamm Nigar, Hasan Bey-Telli Hamm", was named as "The Master Suleyman Version of Koroglu Narrative As a Type of Hasan Bey" and it is preferred to present the review text without changing its oral characteristics so that the performance is attributed to the master of the tradition and its own sociocultural environment.