Yazar "Sofu, Hakan" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 9 / 9
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Clinical and radiographic outcomes after femoral varus derotation osteotomy for Legg-Calve-Perthes disease at 25 years follow-up: what are the determinants of outcome in the long term?(SAGE PUBLICATIONS LTD, 2016) Aydin, Bahattin K.; Sofu, Hakan; Konya, Mehmet N.; Er, Turgay; Sahin, VedatObjective: The main purposes of the present study were to analyse the long-term clinical and radiographic results of femoral varus derotation osteotomy performed in a group of patients with the diagnosis of Legg-Calve-Perthes (LCP) disease and to compare the effects of age, lateral pillar classification, radiographic stage according to Waldenstrom's classification, and the amount of varisation obtained on long-term results. Design: The study group consisted of 21 hips. The mean postoperative follow-up time was 25.1 years. The effect of age at the time of surgery, preoperative lateral pillar classification, Waldenstrom's classification, and the amount of varisation on Merle d'Aubigne score, Stulberg class, and presence of degenerative arthritis of the hip joint were assessed at the final follow-up. Results: Better clinical and radiographic outcomes were detected in patients operated younger than 10 years. The hips with lateral pillar group C involvement preoperatively were found to be significantly associated with worse clinical scores, worse radiographic outcome, and higher rate of degenerative arthritis. The overall rate of the hips with good radiologic outcome was 52.4%. 7 hips had degenerative arthritis at the final follow-up. Conclusions: Femoral varus derotation osteotomy revealed a congruent joint in half of the operated hips and arthritis-free hip joint in 2/3 at 25 years follow-up. Age at the time of surgery and preoperative lateral pillar classification were the main determinants of the radiographic outcome whereas the factors significantly correlated with progression to degenerative arthritis were determined preoperative lateral pillar classification and Stulberg group at maturity.Öğe Does Previous Hip Surgery Effect the Outcome of Tonnis Triple Periacetabular Osteotomy? Mid-Term Results(LIPPINCOTT WILLIAMS & WILKINS, 2016) Konya, Mehmet Nuri; Aydin, Bahattin Kerem; Yildirim, Timur; Sofu, Hakan; Gursu, SarperHip dysplasia (HD) is 1 of the major reasons of coxarthrosis. The goal of the treatment of HD by Tonnis triple pelvic osteotomy (TPAO) is to improve the function of hip joint while relieving pain, delaying and possibly preventing end-stage arthritis. The aim of this study is to compare the clinical and radiological results of TPAO to determine if previous surgery has a negative effect on TPAO. Patients operated with TPAO between 2005 and 2010, included in this study. Patients divided into 2 groups: primary acetabular dysplasia (PAD) and residual acetabular dysplasia (RAD). Prepostoperatively, hip range of motion, Harris hip score (HHS), Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC) hip score, visual analog scores (VAS), impingement tests, and also the presence of Trendelenburg sign (TS) were investigated for clinical evaluation. For radiological analysis pre-postoperative, anterior-posterior (AP) pelvis and faux profile radiographs were used. Acetabular index, lateral center edge (LCE) angle, and Sharp angles were measured by AP pelvis; anterior center edge (ACE) angle were measured by faux profile radiography. All the clinical and radiological data of the groups were analyzed separately for the pre-postoperative scores also the amount of improvement in all parameters were analyzed. SPSS20 (SPSS Inc., Chicago, IL) was used for statistical analysis. Wilcoxon test, McNemar test, paired t tests, and Mann-Whitney U tests were used to compare the groups. P<0.05 were defined as statistically significant. Study included 27 patients: 17 patients were in PAD and 10 patients were in RAD. The mean follow-up period was 6.2 years (5.2-10.3 years). In all patients, the radiological and the clinical outcomes were better after TPAO except the flexion of the hip parameter. When the patient groups were evaluated as pre-postoperatively, more statistically significant parameters were found in the PAD group when compared with RAD group. Extension, impingement, TS, VAS, HHS, WOMAC score parameters in clinical outcome and LCE, ACE, Sharp angle, coverage ratio in radiological results were significantly better in PAD group postoperatively but in RAD group; only extension, VAS, HHS, and WOMAC parameters were clinically and LCE and Coverage ratio were significantly different compared with the preoperative measurements. The change of the parameters that used for the evaluation of clinical and radiological results did not show a significant difference between groups. Our data suggest that TPAO can be performed on patients with HD for both groups. Although there were fewer parameters which changed significantly after TPAO in RAD patients; the improvement of radiological and clinical results was similar for groups. Further long-term follow-up studies with large number of patients are needed to determine the proper results of TPAO.Öğe Fondaparinuksun kırık iyileşmesine gerçekten pozitif etkisi var mıdır: Sıçanlar üzerinde yapılan deneysel bir çalışma(2017) Mercan, Ahmet Şükrü; Aydın, Bahattin Kerem; Konya, Mehmet Nuri; Sofu, Hakan; Yılmaz, Ertan; Şahin, VedatAMAÇ: Antiembolik ajanlar ortopedi ve travmatoloji kliniklerin-de özellikle artroplasti, tümör ve travma cerrahilerinde embolizm problemlerini azaltmak için rutin olarak kullanılmaktadır. Fonda-parinuks’un kırık iyileşmesi üzerine etkisi belirsizdir. Bu çalışmanın amacı sıçan modeli kullanarak fondaparinuksun kırık iyileşmesi üzerine etkisinin incelenmesi ve enoksaparinin etkisi ile karşılaş-tırılmasıdır.GEREÇ VE YÖNTEM: 64 adet Wistar-Albino sekiz gruba randomize olarak ayrıldı. Genel anestezi altında sol femur kapalı standart kırıkları oluşturuldu. Kontrol grupları (A, B), heparin grupları (C, D), enoksaparin grupları (E, F), ve fondaparinuks grupları (G, H), sırasıyla izotonik NaCl (1cc/gün), heparin (1000 anti Xa IU/kg/gün), enoksaparin (100 anti Xa IU/kg/gün) ve fondaparinuks (0.2mg/kg/ gün) olacak şekilde 14 gün süre ile uygulandı. A, C, E, G gruplarındaki sıçanlar postoperatif 14. günün, B, D, F, H gruplarındakiler ise 28. günün sonunda sakrifiye edildiler. Tüm femurların radyolojik incelemesi standart ön-arka ve yan grafiler kullanılarak Goldberg sınıflamasına göre yapıldı. Histolojik inceleme ise Huo histolojik iyileşme sınıflamasına göre yapıldı. Bu çalışmanın istatiksel analizleri GraphPad Prisma V.3 paket programı kullanılarak yapıldı. Sonuçlarda anlamlılık p0.05 düzeyi olarak belirlendi.BULGULAR: Radyolojik incelemede, ikinci ve dördüncü hafta so-nundaki sonuçlar incelendiğinde, gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Histolojik incelemede ise heparin almış olan H grubundaki iyileşme sonuçları diğer gruplarla karşılaştırıldı-ğında istatiksel olarak anlamlı şekilde kötü olarak saptandı. Diğer gruplar arasında histolojik açıdan, heparin grubu hariç, istatiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Ayrıca histolojik ve radyolojik olarak fondaparinuks ve enoksaparin grupları arasında kırık iyileş-mesi üzerine etkileri arasında istatiksel olarak anlamlı fark saptan-madı (p0.05).SONUÇ: Çalışmamızda fondaparinuksun enoksaparin ile karşılaş-tırıldığında kırık iyileşmesi üzerine herhangi ekstra olumlu etkisini saptamadık. Fondaparinuks uygulamasının kırık iyileşmesi üzerine negatif bir etkisi saptanmamış olması nedeniyle travma vakaların-da embolizm problemlerini önlemede kullanılabileceği kanaatin-deyiz.Öğe Halluks valgus cerrahi tedavisi sonrası metatars uzunluğundaki değişimin klinik sonuca etkileri(2017) Sofu, Hakan; Çamurcu, Yalkın; Kockara, Nizamettin; Konya, Mehmet Nuri; Aydın, Bahattin KeremAMAÇ: Bu çalışmanın amacı halluks valgus tanısı ile proksimal metatarsal osteotomi ya da distal metatarsal osteotomi uygulanarak cerrahi yöntemle tedavi edil-miş hastalarda metatars uzunluğundaki değişimin kli-nik sonuca etkilerini araştırmaktır.GEREÇ VE YÖNTEM: Toplam 62 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 9 tanesi erkek ve 53 tanesi kadındı. Çalışma grubunda ameliyat esnasında ortalama yaş 45.9 yıldı. Hastaların 30 tanesine kresentik proksimal osteotomi (KPO) ve 32 tanesine distal chevron osteo-tomisi (DCO) uygulandı. Ortalama ameliyat sonrası ta-kip süresi 24.3 aydı. Ameliyat sonrası 4. haftada, 3, 6, 12. aylarda ve daha sonra yıllık takip muayenelerinde klinik ve radyolojik değerlendirme yapıldı. American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS) skoru, Vi-sual Analogue Scale (VAS) skoru, metatarsal uzunluk, halluks valgus açısı (HVA) ve intermetatarsal açı (IMA) değerlendirme kriterleri olarak belirlendi.BULGULAR: Hem distal chevron osteotomisi hem de kresentik proksimal osteotomi uygulanan hastalarda ortalama HVA ve ortalama IMA ameliyat öncesi döne-me göre ameliyat sonrası takiplerde istatistiksel olarak anlamlı düzeyde gerilemiştir. Birinci metatars uzunlu-ğundaki ortalama değişim distal chevron osteotomisi sonrası -2.8 mm iken kresentik proksimal osteotomi sonrası -1.2 mm ölçüldü. Halluks valgus açısının orta-lama düzelme miktarı distal chevron grubunda 13.6 derece ve kresentik proksimal osteotomi grubunda 20.4 derece idi. 3 mm’den fazla metatars kısalması olan hastalarda anlamlı olarak daha kötü VAS skorları tespit edildi. Çalışmamızda hiçbir hastada kaynamama veya metatars başında avasküler nekroz gözlemlenmemiş-tir. Son kontrolde DCO grubundan 8 hasta ve KPO gru-bundan 5 hasta benzer şikayetleri olan başka hastalara ameliyatı tavsiye etmeyeceğini bildirmiştir.SONUÇ: Distal chevron osteotomisi kresentik proksi-mal osteotomiye kıyasla birinci metatars uzunluğunda daha yüksek oranda kısalmaya ve bununla bağlantılı olarak daha yüksek oranda transfer metatarsaljiye yol açmaktadır.Öğe Konjenital İdyopatik Talipes Ekinovarus Artmış Gelişimsel Kalça Displazisi Sıklığı için Risk Faktörü Müdür?(Selçuk Üniversitesi, 2017 Haziran) Aydın, Bahattin Kerem; Sofu, Hakan; Şenaran, HakanAmaç: Gelişimsel kalça displazisi (GKD) ve idyopatik talipes ekinovarus (PEV)en sık görülen çocukluk çağı ortopedik deformitelerindendir. Bu çalışmanın temel amacı ülkemizde PEV deformitesi nedeniyle tedavi edilen pediatrik hasta grubunda GKD sıklığını ve PEV deformitesinin GKD sıklığı açısından bir risk faktörü olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Konjenital idiopatik pes ekinovarus tanısı ile Ponseti metodu uygulanarak tedavi edilmiş 113 çocuk (Grup 1) ve ulusal rutin GKD tarama programı kapsamında kalça ultrasonografisi uygulanmış fakat PEV deformitesi olmayan 129 sağlıklı çocuk (Grup 2) çalışmaya dahil edildi. Çocukların ultrasonografi esnasında ortalama yaşı Grup 1’de 3.8 hafta ve Grup 2’de 4.6 hafta olarak saptandı. Grup 1’de 65 kız ve 48 erkek, Grup 2’de 69 kız ve 60 erkek vardı. Her iki grupta Graf sınıflamasına göre GKD sıklığı mukayeseli olarak değerlendirildi. Bulgular: Ultrasonografi uygulanan toplam 484 kalçanın 20 tanesinde (%4.1) GKD görüldü. Grup 1’de 10 çocuk (%8.8) ve Grup 2’de 6 çocuğa (%4.6) GKD tanısı kondu. Grup 1’deki 13 kalçanın 4 tanesi Tip 2A, 1 tanesi Tip 2B, 4 tanesi Tip 3 ve 4 tanesi Tip 4 olarak sınıflandırıldı. Grup 2’de ise 6 kalçada Tip 2A ve 1 kalçada Tip 3 displazi saptandı. Graf sınıflamasına göre GKD teşhisi konmuş kalçalar içinde Tip 3 veya Tip 4 displazi oranı ve aynı zamanda bilateral GKD oranı PEV grubunda anlamlı olarak daha yüksekti. Sonuç: Gruplar arasında displazik kalça sıklığı bakımından anlamlı farklılık gözlemlenmemiş olmasına rağmen, GKD teşhisi konmuş kalçalar içinde Tip 3 veya Tip 4 displazi oranı ve aynı zamanda bilateral GKD oranı PEV grubunda anlamlı olarak daha yüksekti.Öğe Periprostetik Eklem Enfeksiyonu Tanısında Serolojik Belirteçlerin Değeri(Selçuk Üniversitesi, 2017 Mart) Sofu, Hakan; Çamurcu, YalkınAmaç: Bu çalışmanın amacı enfekte total kalça ve diz artroplastisi hastalarında pozitif ve negatif mikrobiyolojik kültür sonuçları ile mukayeseli olarak ESH ve CRP değerlerinin tanı koymadaki duyarlılık ve özgüllüğünü değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada enfekte total kalça veya total diz artroplastisi tanısı ile tedavi edilmiş toplam 80 hastanın klinik verileri retrospektif olarak değerlendirildi.Serum ESH ve CRP değerleri ile birlikte cerrahi olarak elde edilmiş mikrobiyolojik kültür sonuçları kaydedildi. 30 mm/saat üzerindeki ESH ve 10 mg/L üzerindeki CRP değerleri pozitif test olarak tanımlandı. Kültür sonuçları da pozitif ve negatif (steril) olarak sınıflandı. Bulgular: Çalışmada elde edilen verilere göre periprostetik enfeksiyon tanısında CRP’nin duyarlılığı %98 (%88 - %99 aralığında) ve özgüllüğü %0 (%0 - %15 aralığında); ESH’nin ise duyarlılığı %98 (%88 - %99 aralığında) ve özgüllüğü %7 (%1 - %15 aralığında) tespit edilmiştir. Sonuç: ESH ve CRPperiprostetik enfeksiyon tanısında yüksek duyarlılığa sahip değerli serolojik belirteçlerdir. Ortopedik cerrahlar yalancı pozitif sonuçlar olabileceğini göz önünde bulundurmalı ve gerekli görüldüğünde kesin tanı için ek yöntemler kullanılmalıdır.Öğe Predicting the Need for Surgical Intervention in Patients With Idiopathic Clubfoot(LIPPINCOTT WILLIAMS & WILKINS, 2016) Aydin, Bahattin K.; Sofu, Hakan[Abstract not Available]Öğe Should orthopedic surgeons consider the effects of gabapentin administration on bone healing while treating a long bone fracture: experimental study in a rat model(EDP SCIENCES S A, 2016) Sofu, Hakan; Kockara, Nizamettin; Aydin, Bahattin Kerem; Suleyman, Bahadir; Tayfur, Mahir; Malkoc, IsmailObjective: The main purpose of the present study was to assess the radiographic, histological, and mechanical effects of gabapentin on fracture healing in a rat model of femur fracture. Materials and methods: A standard transverse fracture of the mid-diaphysis was created. A total of 60 female Wistar-Albino rats with the mean age of 13.5 +/- 1.2 weeks were used for this experimental trial. The rats were randomized into four groups with 15 animals included in each group. Group A and B were the control groups whereas C and D were the treatment groups. Drugs were delivered by oral gavage twice a day with the daily dosage calculated according to body surface area conversion to the human equivalent dosing regimen of 1200 mg/day. Radiographic, histological, and biomechanical evaluation was performed. Results: We could not detect any statistically significant difference between the control and gabapentin treatment groups according to the comparative assessment of radiographic scores on the 15th and 30th days. Although no significant differences were found between the groups on the 15th day, histological scores were better in the control group on the 30th day. According to the results of biomechanical testing, the fractured femurs resected from the control group exhibited significantly more strength on the 30th day. Conclusions: According to the data we acquired during the present study, administration of gabapentin negatively affects the fracture healing process especially in the aspects of histological progression as well as the biomechanical strength of the callus in a rat model.Öğe Treatment of Clubfoot With Ponseti Method Using Semirigid Synthetic Softcast(LIPPINCOTT WILLIAMS & WILKINS, 2015) Aydin, Bahattin Kerem; Sofu, Hakan; Senaran, Hakan; Erkocak, Omer Faruk; Acar, Mehmet Ali; Kirac, YunusRandomized controlled clinical trial.The main purpose of the present study was to comparatively analyze the effectiveness, advantages, and the complications of using semirigid synthetic softcast with respect to plaster of Paris (POP) during the treatment of clubfoot deformity.The study group consisted of 196 babies (249 feet). A total of 133 feet treated by an orthopedic referral center using semirigid synthetic softcast were included in group A whereas the other 116 feet treated by another orthopedic clinic using POP cast were included in group B. The Pirani scores, number of cast applications, time period until Achilles tenotomy, any skin problems due to the cast itself, and/or cast removal were recorded. A final parent satisfaction score was also obtained.The mean Pirani sores were significantly improved from the first administration to the time before Achilles tenotomy in both groups. There was no significant difference according to the number of casts applied until tenotomy. The slippage of the cast and skin lesions was significantly more common in group B. Higher parent satisfaction levels were detected in group A.Semirigid softcast has been found as superior to POP in the aspects of parent satisfaction and cast-related complication rates.
