Yazar "Tekin, Fadime" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Bir sağlık ocağına başvuran bireylerin çevre ile ilgili bilgi ve tutumları
    (2014) Demirel, Tuba; Tekin, Fadime; Akın, Belgin
    Amaç: Bir sağlık ocağına başvuran 18-65 yaş arasındaki bireylerin çevre ile ilgili bilgi ve tutumlarını incelemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı türdeki çalışma, 21 Ocak - 4 Mart 2010 tarihleri arasında Konya ilinde yapılmıştır. Örneklem seçiminde basit rastgele örnekleme yöntemlerinden biri olan gelişigüzel örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Veriler SPSS 16,0 programında ortalama ve yüzde hesaplamaları, Mann Whitney U Testi, Kruskal Wallis Waryans Analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya katılan bireylerin %75,1inin 25 yaş ve üzerinde, %70,0ının kadınlardan oluştuğu, %55,3ünün okuryazar olmadığı ya da ilkokul mezunu, %83,4ünün evli olduğu belirlenmiştir. Bireylerin %60,8i ekonomik durumunu orta olarak değerlendirmiştir. Araştırmaya katılan bireyler, Çevresel Tutum Ölçeğinden (ÇTÖ) ortalama 96,014,2 puan almışlardır. Çalışmaya katılan bireylerin çevre ile ilgili bilgi ve düşünceleri değerlendirildiğinde; bireylerin %66,4ü yaşadıkları il olan Konyanın en önemli çevre sorununun hava ve su kirliliği olduğunu ve %75,1i çevre sorunlarının çözümünde sorumluluğun daha çok devlete ait olduğunu belirtmiştir. Çalışmaya katılan bireylerin bazı sosyodemografik özellikleri ile ÇTÖden aldıkları puan arasındaki ilişki incelendiğinde; eğitim düzeyi yüksek ve çekirdek aile tipine sahip olanların ÇTÖden daha yüksek puan aldığı bulunmuştur (p0,05). Yaş, medeni durum, cinsiyet, algılanan ekonomik durum ve en uzun süre yaşanılan yer ile ÇTÖ puanı arasında ilişkili olmadığı saptanmıştır (p0,05). Sonuç: Eğitim düzeyi düşük ve geniş aile de yaşayan bireylerin çevre duyarlılığı yönünden daha olumsuz özelliklere sahip olduğu belirlenmiştir. Çevreye karşı duyarlılığı geliştirmede toplum katılımını artırmanın, özellikle eğitim düzeyi düşük ve geniş ailede yaşayan bireylere ulaşmanın yararlı olacağı söylenebilir. Çevre duyarlılığını geliştirmeye yönelik olarak topluma ulaşımda, birinci basamak sağlık hizmetlerinin daha etkin kullanılması önerilmektedir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Konya’daki Aile Hekimliği Hizmetlerinin Değerlendirilmesi
    (Selçuk Üniversitesi, 2016) Tekin, Fadime; Öztürk, Yunus Emre; Özata, Musa
    Türkiye’de 2003 yılından itibaren Sağlıkta Dönüşüm Programı uygulanmakta olup, bu programın en önemli bileşenlerinden biri Aile Hekimliği (AH) Modelidir. İlk olarak 2005 yılında Düzce İlinde pilot uygulama ile başlayan sistem, 2010 yılı sonunda ülke geneline yayılmış ve başarı ile uygulanmaya devam etmektedir. Aile hekimi bireylere yaş, cins ve hastalık ayrımı gözetmeksizin kapsamlı, sürekli ve kişiselleştirilmiş sağlık bakım hizmeti sunan hekimdir. Aile hekimleri bireylerin tüm sağlık ihtiyaçlarını, bireyle samimiyet ve gizlilik ilişkisi içinde ve bireyle birlikte yerine getirmeye çalışan hekimdir. Aile hekimleri sağlığın korunması, hastalıkların önlenmesi, hastaların tedavileri ve palyatif bakım noktasında profesyonel görevler üstlenirler. Aile hekimliği sisteminde topluma hizmet götüren birimler Aile Sağlığı Merkezi olarak adlandırılmaktadır. Bu çalışmada Konya’daki aile sağlığı merkezlerinin yapısal ve işleyiş özelliklerinin PCAS (Primary Care Assessment Survey) ölçeğinden faydalanarak oluşturulan değerlendirme envanteri yardımıyla değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırma kapsamında Konya 1, 15 ve 28 Nolu Aile Sağlığı Merkezlerine başvuran 287 katılımcıdan yüz yüze anket tekniği ile cevaplar toplanmıştır. Toplanan veriler üzerinde tanımlayıcı istatistikler uygulanmıştır. Araştırma Kasım 2013- Ocak 2014 ayları arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya katılanların %67,6’sının kadın, %39,7’sinin üniversite mezunu olduğu, %30’unun 21-29 yaş grubunda olduğu %73,5’inin evli, %90,6’sının SGK’lı ve %40,4’ının ev hanımı ve çalışmayanların oluşturduğu görülmüştür. Tüm soruları dikkate aldığınızda hekiminizden memnuniyetinizi nasıl değerlendirirsiniz?" sorusuna katılımcılardan 39 kişi (%13.6) fazlasıyla memnunum, 107 kişi (%37.3) çok memnunum, 70 kişi (% 24.4) biraz memnunum, 51 kişi (%17.8) ne memnunum ne de değilim, 10 kişi (%3.5) biraz memnunum ve 10 kişi (%3.5) ise tamamen değilim ve daha kötüsü olamazdı cevabını vermiştir. Araştırma sonuçları katılımcıların genel olarak aile hekimliği sisteminden memnun olduklarını (%75,6) ortaya koymaktadır. Sistemin ulaşılabilirlik, süreklilik, kapsayıcılık, kişisel yaklaşım, güven ve hasta memnuniyeti açsısından olumlu olarak; eşgüdüm açısından ise olumsuz olarak değerlendirildiği görülmüştür. Literatürde yer alan çalışmaların sonuçları toplumun genel olarak aile hekimliği sisteminden memnun olduğunu ortaya koyaktadır. Bu çalışmada elden edilen sonuçlar literatür bulguları ile paralellik göstermektedir.