Yazar "Topan, Cihan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim
    Öğe
    A large extension of epidermoid cyst in maxilla: Case report
    (Selçuk Üniversitesi, 2019) Topan, Cihan; Demirbaş, Ahmet Emin; Karakaya, Mustafa; Alkan, Alper
    In this case report, we present a rare epidermoid cyst in the anterior and posterior left maxillary region extends to the maxillary sinus and infratemporal area with its surgical treatment and postoperative follow-up. A 25-year-old male, showing no systemic pathology, referred to otorhinolaryngology clinic with the complaints of nasal obstruction, abscess formation and pus outflow into the mouth due to oroantral fistula. After radiological and histological examinations, epidermoid cyst was diagnosed. Due to the large extensions of the lesion patient was underwent multiply surgical operations by maxillofacial surgeon, neurosurgeon and otorhinolaryngologist. After surgical operations, patient’s symptoms were relieved. Differential diagnosis should be made with the other lesions for precise diagnosis of epidermoid cyst before surgery. Multidisciplinary evaluation in such cases is important and surgical operations should be performed simultaneously with multidisciplinary approach
  • Küçük Resim
    Öğe
    Maxillary sinus mucocele as an unusual complication of orthognathic surgery: Case report
    (Selçuk Üniversitesi, 2019) Demirbaş, Ahmet Emin; Topan, Cihan; Yılmaz, Gökhan; Alkan, Alper
    Mucoceles of the paranasal sinuses are benign cystic formations lined by epithelium which show local enlargement with mucus collection. These lesions are usually seen in the frontal sinus, rarely in the ethmoid and maxillary sinus. It is believed to develop after the obstruction of the sinus ostium due to chronic sinusitis, polyps, bone tumours, previous trauma and allergic rhinitis. Maxillary sinus mucoceles are rarely seen after surgical operations and has harmful effects on neighboring structures. In this case report, we present a maxillary sinus mucocele which was developed after orthognathic surgery with its surgical treatment and postoperative follow-up.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Teriparatidin ilaçlarla ilişkili çene osteonekrozu tedavisindeki etkinliği: Hayvan çalışması
    (Selçuk Üniversitesi, 2020) Topan, Cihan; Kılıç, Erdem; Kılıç, Eser; Özdamar, Saim; Kaymak, Emin
    Amaç: Teriparatid (TP) kemik oluşumunu uyaran osteoanabolik bir ilaçtır. Çalışmanın amacı, bifosfonat (BP) uygulamasını takiben diş çekimi sonrasında çene kemiklerinde oluşan osteonekrozun tedavisinde teriparatidin etkinliğinin deneysel olarak araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: 48 adet rat rastgele dört gruba ayrıldı: IKontrol grubu; II-BP grubu, III-TP grubu, IV-Antibiyotik grubu. İki, üç ve dördüncü gruba sekiz hafta boyunca zoledronik asit uygulandı. İşlemden bir hafta sonra tüm hayvanların alt çene sol azı dişleri çekildi ve çekim soketlerinde kemik defekti oluşturuldu. Böylece iki, üç ve dördüncü gruptaki ratların alt çene sol posterior bölgelerinde osteonekroz oluşturuldu. Ardından, osteonekrozun tedavisi için üçüncü gruptaki ratlara iki ay boyunca TP, dördüncü gruptaki ratlara iki hafta boyunca antibiyotik verildi ve hayvanlar sakrifiye edildi. Bulgular: Biyokimyasal incelemede, tüm grupların ortalama BALP ve CTX değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0.05). Radyolojik incelemede, kontrol grubunun ortalama defekt hacmi BP grubununkinden anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p <0.05). TP grubunun ortalama defekt hacmi antibiyotik ve BP grubununkinden düşük çıksa da bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Histolojik incelemede, BP grubunda nekrotik kemik dokusu görülmüştür. TP grubunda genel olarak herhangi bir nekrotik yapı izlenmemiştir. TP grubundaki osifikasyonun BP ve antibiyotik grubundan daha iyi olduğu gözlenmiştir. Klinik incelemede BP, antibiyotik ve TP grubunda sırasıyla %45, %60 ve %9,1 oranında nekrotik kemik varlığı tespit edilmiştir. Sonuç: TP tedavisinin osteonekrozun tedavisinde kısmen olumlu etkileri olduğu görülmüştür. Bu tedavinin ideal doz ve süresinin belirlenmesi için ileri deneysel ve klinik çalışmalara ihtiyaç vardır.