Yazar "Ulaşan, Mehmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Biocompatible hydrogels: synthesis, swelling property and solvent effect on gelation
    (Selçuk Üniversitesi Mühendislik Fakültesi, 2013) Ulaşan, Mehmet; Çengeloğlu, Yunus; Yavuz, Mustafa Selman
    Biocompatible hydrogels have an increasing interest in recent years. Poly (2-hydroxyethyl methacrylate, PHEMA) is widely studied with its biocompatible property. In this study, we have shown the gelation conditions to produce PHEMA hydrogels which have an excellent hydrogel property. Since dissolution forces by solvents are so important in gelation process, we studied the effect of solvent combination of acetone and water mixture in detail. As a result of investigation, the available acetonewater ratio limits were stated in order to obtain PHEMA hydrogels. The swelling property of PHEMA hydrogel was also shown. In our study, PHEMA samples imbibe water as much as five times of their own weight.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Biyouyumlu akıllı polimerik nanoparçacık geliştirilmesi ve kontrollü ilaç salınım uygulamaları
    (Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014-06-02) Ulaşan, Mehmet; Çengeloğlu, Yunus
    Sıcaklık, pH, manyetik alan, indirgenlik gibi çevresel değişikliklere hızlı tepki veren akıllı polimerler son yıllarda büyük ilgi görmektedir. Bu çalışmada sıcaklık değişimine hassas özellikte olan poli(etilen glikol) metil eter metakrilat (PEGMA)-ko-N-vinil prolidon (NVP) polimer nanoparçacıkları elde edildi. Disülfit bağı içeren çapraz bağlayıcı kullanılarak sentezlenen PEGMA nanoparçacıkları, dinamik ışık saçılımı (DLS) ve taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile karakterize edildi. Polimerleşme kinetiği, çapraz bağlayıcı ve başlatıcı derişiminin nanoparçacık ortalama hidrodinamik çapı ile polidispersite indeksi üzerindeki etkisi araştırıldı. Sıcaklık değişimine hassa olduğu tespit edilen PEGMA nanoparçacıklarının 22-40 oC arası termal kararlılığı incelendi. Parçacıkların ilaç salım sistemi olarak kullanılabilir özellikte olup olmadığını araştırmak amacıyla, birisi ilaç etkin maddesi, diğeri protein benzeri uzun zincir yapılı olmak üzere iki farklı boyar madde nanoparçacık ortamına hapsedildi. Birinci boyar madde olarak rhodamine B (ƛmax= 554 nm), ikinci olarak PEG (MW= 4000)-Alizarin sarısı (ƛmax= 372 nm) kullanıldı. Aynı nanokapsül içine her iki boyar madde aynı anda hapsedildi. İkili boyar madde taşıyan nanokapsül, ilk olarak oda sıcaklığında daha sonra 37 oC'de ve devamında ditiyotreitol (DTT) indirgen maddesi ile etkileştirilerek içindeki boya salımı UV-Vis cihazı ile takip edildi. Sonuç olarak, boya yüklü nanokapsüllerin oda sıcaklığında salım yapmadığı, 37 oC'nin biraz üzerinde rhodamine B boyar maddesinin büyük oranda salım olduğu ancak PEG-Alizarin sarısının bu sıcaklıkta hiç salım yapmadığı ölçüldü. Devamında, DTT ile etkileştirilen nanopapsüller çapraz bağın kırılması ile PEG-Alizarin sarısı boyanın ortama salım yaptığı tespit edildi. PEGMA nanoparçacıklarının biyouyumlu oldukları 24 ve 48 saatlik hücre uygulaması ile belirlendi. Çalışmanın neticesinde, ilk olarak, disülfit çapraz bağlı PEGMA nanoparçacıklarının ikili ilaç/boyar madde salımına yönelik biyouyumlu polimerik nanoparçacık olarak kullanılabilir olduğu belirlendi. Çalışmanın 2. aşamasında biyouyumlu bir malzeme olan hidroksietil metakrilat (HEMA) monomerinin hidrojel olarak üretilmesi için uygun koşullar araştırıldı. Kendi kütlesinin beş katı su absorblama kapasitesinin olduğu saptanan PHEMA hidrojelinin, jel formunda sentezinin ancak belirli çözücü karışım limitleri içerisinde mümkün olduğu tespit edildi. Çalışmanın 3. aşamasında metil metakrilat-ko-vinilfenil boronik asit (PMMA-ko-VFBA) polimerik nanoparçacıkları sentezlendi. Tek aşamada, yüzey aktif maddeye gereksinim olmaksızın, emülsiyon polimerizasyonu ile sentezlenen, PMMA-ko-VFBA nanoparçacıkları dinamik ışık saçılımı (DLS) ve taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile karakterize edildi. Nanoparçacıklardaki boron içeriği, enerji dağılımı X-ışını (EDX) spektrası ile tespit edildi. Boronik asit fonksiyonel grupları ile diol duyarlı bir nanomateryal olarak geliştirilen nanoparçacıklar, ilk olarak, doğal bir antioksidan bileşik olan kafeik asit için uygun bir taşıyıcı sistem olarak öngörüldü. Kafeik asit ile etkileştirilen nanoparçacıklardan, glukoz ya da fruktoz gibi şeker moleküllerine duyarlı olarak kafeik asit salımı gerçekleştiği, UV-Vis spektral değişim ile takip edildi. PMMA-ko-VFBA nanoparçacıklarının biyouyumlu oldukları 24 ve 48 saatlik hücre uygulaması ile belirlendi.