Yazar "Öztürk, Meryem" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 12 / 12
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Cicer floribundum var. amanicola (Fabaceae), a new variety from south Anatolia, Turkey(2011) Öztürk, Meryem; Duran, Ahmet; Hakkı, Erdoğan E.Türkiye’nin güneyinden Cicer floribundum Fenzl. var. amanicola M.Öztürk & A.Duran olarak yeni bir varyete tanımlandı. Bu yeni takson, Pinus nigra orman açıklıklarında yetişir (C6 Osmaniye). C. floribundum var. amanicola, endemik olup C. floribundum var. floribundum taksonundan ayrılır. C. floribundum var. amanicola ile var. floribundum taksonlarının tayin anahtarı düzenlendi ve ayırıcı karakterlerinin karşılaştırmaları yapıldı. Ayrıca ekolojisi verildi ve tehlike katergorisi önerildi. Bunlara ilave olarak polen karakterleri ve tohum yüzey özellikleri elektron mikroskobu (SEM) ile çalışıldı. Taksonların coğrafik dağılımları harita üzerinde gösterildi.Öğe The fatty acid compositions of several plant seed oils belong to Leguminosae and Umbelliferae families(SPRINGER, 2014) Öztürk, Meryem; Geçgel, Ümit; Duran, Ahmet; Uslu, Nurhan; Özcan, Mehmet MusaIn samples with 1,009, 7,723, 7,618, 7,618, 1,004 and 1,009 number, oleic acid were found as 62.0, 77.0, 74.84, 71.55, 54.52 and 62.30 %, respectively. In other samples, oleic acid content was determined between 17.43 % (1,589) and 34.86 % (1,298). Linoleic acid content of seed oils ranged from 6.52 % (7,727) to 57.29 % (1,501). In addition, linolenic acid content was found between 0.22 % (7,618) and 46.91 % (1,589). Palmitic acid content of samples changed between 2.03 % (7,727) and 19.81 % (1,298). Capric acid was found at high level in 1,009 (8.53 %), 7,727 (37.31 %) and 1,004 (8.28 %) samples. Caproic acid was found in only 7,727 (3.38 %).Öğe Karyotype analysis of Silene behen L. (Caryophyllaceae)(2008) Martin, Esra; Duran, Ahmet; Dinç, Muhittin; Öztürk, MeryemIn this study, the karyotype analysis of the species of Silene behen L. was examined using Image Analysis System. The chromosome lengths range from 2.54 to 4.74 µm; also diploid chromosome number is 2n 24. In terms of the arm lengths, while three pairs of mitotic metaphase chromosomes are mediab, nine pairs of them are submedian types. The karyotype analysis of this species was first carried out in our study.Öğe Karyotype analysis of Silene salsuginea Hub- Mor. and Silene doganii A. Duran & Y. Menemen local endemic to for Turkey(2008) Martin, Esra; Duran, Ahmet; Dinç, Muhititn; Öztürk, MeryemIn this study the somatic chromosome numbers and karyotype of two Silene L. species growing naturally in Turkey are examined. These species are Silene salsuginea Hub.-Mor. and Silene doganii A.Duran & Y. Menemen. The somatic chromosome studies were conducted using squash preparation method. The studies revealed that the chromosome numbers of S. salsuginea and S. doganii are 2n 24. The basic chromosome number of both species is determined as x 12. The karyotype formula of S. salsuginea is 11m1sm and of S. doganii 3m9sm. The total length of the metaphase chromosomes of S. salsuginea ranges between 1.16 μm-2.65 μm and of S. doganii between 0.88 μm-1.75 μm. The total haploid chromosome length of S. salsuginea is measured as 20.32 μm, and of S. doganii as 42.08 μm. Their chromosome morphologies, karyogram and ideograms are made using Image Analysis System.Öğe Morphological, karyological and ecological features of halophytic endemic Sphaerophysa kotschyana Boiss. (Fabaceae) in Turkey(2010) Duran, Ahmet; Martin, Esra; Öztürk, Meryem; Çetin, Özlem; Dinç, Muhittin; Özdemir, AyşeTuz Gölü ve çevresinden toplanmış bir halofitik endemik olan Sphaerophysa kotschyana’nın morfolojik, karyolojik ve ekolojik özellikleri incelenmiştir. Genişletilmiş morfolojik deskripsiyonu ve görüntüleri verilmiştir. Bu çalışmada somatik kromozom sayısının 2n140-2B olduğu görülmüştür. SEM çalışmalarına göre polen taneleri prolate, 3-zonokolpate, orta büyüklükte ve suprareticulate ornemantasyonludur. Tohumlar reniform, ebatları 3.5 mm uzunluğunda ve 4.0 mm genişliktedir. Tohum yüzeyi düzensiz granüllüdür. Karyogram, idiyogram, polen ve tohum yüzeyinin SEM’de çekilmiş görüntüleri sunulmuştur. Bunlara ilave olarak, türün habitatı ve birlikte bulunduğu türler hakkında bilgi verilmiştir.Öğe Nizip (Aksaray) bölgesinin etnobotanik özellikleri(2005) Öztürk, Meryem; Dinç, MuhittinBu çalışmada, Nizip (Aksaray) bölgesinin florasını oluşturan taksonların etnobotanik özellikleri ve halk arasında kullanılan Türkçe yerel adları araştırılmıştır. Çalışma materyalini, araştırma alanında yetişen bazı tohumlu bitkiler oluşturmaktadır. Çalışma sonucunda 74 taksonun yerel isimleri, besin maddesi ve tıbbi olarak kullanımları ile diğer etnobotanik özellikleri verilmiştir. Çalışma alanından üç kullanım şekli ve üç yerel isim ilk kez kaydedilmiştir.Öğe Nizip (Aksaray) bölgesinin florası(2007) Öztürk, Meryem; Dinç, MuhittinBu çalışma, İç Anadolu bölgesinde Aksaray ili sınırlarında yer alan Nizip bölgesi florasını ortaya koymaktadır. 2004-2006 yıllarında yapılan çalışmada 1187 bitki örneği toplanmıştır. Örneklerin değerlendirilmesiyle 65 familya ve 270 cinse ilgin 445 takson (436 tür, 5 alttür ve 4 varyete) tespit edilmiştir. Endemik takson sayısı 70 olup endemizm oranı % 15.7’dir. En büyük 3 familya Asteraceae (77 takson), Brassicaceae (36 takson) ve Fabaceae (34 takson)'dir. En büyük cinsler ise sırasıyla Astragalus (11 takson), Alyssum (10 takson), Centaurea (9 takson) and Silene (8 takson)’dir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere dağılımları da şöyledir: İran-Turan elementleri 133 (% 29.8), Akdeniz elementleri 21 (% 4.7) ve Avrupa-Sibirya elementleri 18 (% 4.0), çok bölgeli ve bilinmeyen 274 (% 61.5 )’dir. Nizip bölgesi ve yakın alanlarda bulunan diğer 6 çalışma arasındaki takson benzerlikleri ve fitocoğrafik element oranları küme analizi ile kıyaslanmıştır.Öğe Nizip bölgesinin (Aksaray) florası ve etnobotanik özellikleri(Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2006) Öztürk, Meryem; Dinç, MuhittinBu çalışma ile ç Anadolu Bölgesinin Aksaray ili sınırlarında yer alan Nizip Bölgesinin florası araştırılmıştır. 2004-2006 yılları arasında yapılan arazi çalışmaları sonucunda 1187 bitki örneği toplanmıştır. Örneklerin değerlendirilmesiyle 70 familya, 284 cins ve 463 takson (454 tür, beş alttür ve dört varyete) tespit edilmiştir. Bu taksonların 22'si kültür bitkisidir. Endemik takson sayısı 68 olup endemizm oranı % 14.7 'dir. En fazla taksonla temsil edilen 3 familya Asteraceae (77 takson), Brassicaceae (37 takson) ve Fabaceae (35 takson)'dir. En fazla taksona sahip cinsler ise sırasıyla Astragalus L. (11 takson), Alyssum L. (10 takson), Centaurea L. (9 takson) ve Silene L. (8 takson)`dir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere dağılımları şöyledir: ran-Turan elementleri 133 (% 28.7), Akdeniz elementleri 25 (% 5.4) ve Avrupa-Sibirya elementleri 17 (% 3.7). Nizip Bölgesi ve yakın alanlarda yapılan 9 araştırma arasındaki taksonların benzerlikleri ve fitocoğrafik element oranları küme analizi ile karşılaştırılmıştır. Ayrıca 74 bitki taksonunun etnobotanik özellikleri tespit edilmiştir. Ayrıca üç bitkinin yeni kullanım şekli ve üç farklı yerel adı ilk kez belirlenmiştir.Öğe Phylogenetic and cladistic analyses of the enigmatic genera Bituminaria and Cullen (Fabaceae) in Turkey(2015) Toksoy, Sezen; Öztürk, Meryem; Sağıroğlu, MehmetTree taxa of the genus Psoralea L. growing naturally in Turkey and the outgroup taxa belonging to the closest genera Vicia L., Cicer L., and Astragalus L. were subjected to molecular and quantitative morphological analyses in order to characterize their phylogenetic relationships. Both the taxonomical and the molecular characteristics of the tribes Psoraleeae ( Bituminaria Heist. ex Fabr., Cullen Medik.), Vicieae (Vicia ), Astragalae (Astragalus), and Cicereae (Cicer) were clearly revealed for the frst time with the inter- simple sequence repeat (ISSR) method. Te phylogenetic relationships were determined with 253 ISSR band scores and 125 quantitative morphological character measurements. Te numerical and molecular data sets were analyzed with NTSYSpc and Minitab sofware. Based on these data, the current circumscription of the genus Psoralea was reevaluated and compared with outgroups in Turkey. Consequently, the closely related genera of Bituminaria and Cullen clearly occur in Turkey instead of the genus Psoralea.Öğe Phylogenetic Relationships Among the Taxa of the Genus Johrenia Dc. (Apiaceae) From Turkey Based on Molecular Method(Bangladesh Assoc Plant Taxonomists, 2010) Doğan, Bekir; Duran, Ahmet; Bağcı, Yavuz; Dinç, Muhittin; Martin, Esra; Çetin, Özlem; Öztürk, MeryemIn the present study, ISSR markers were employed to determine the phylogenetic relationships among the taxa of Johrenia. The genera Angelica and Xanthogalum were selected as outgroups. Unweighted pair group method with arithmetic mean (UPGMA) and Principal Coordinate Analyses were conducted to view the molecular relationships. Johrenia alpina, J. depauperatum and J. aurea are transferred to the genus Dichoropetalum. The infrageneric and intergeneric phylogenetic relationship among the Johrenia and Dichoropetalum genera are determined.Öğe Taxonomic Studies on the Genus Rhabdosciadium (Apiaceae) with Particular Reference to Turkish Species and Their Relationships with Some Closely Related Genera(VERSITA, 2010) Duran, Ahmet; Doğan, Bekir; Duman, Hayri; Martın, Esra; Öztürk, Meryem; Çetin, ÖzlemThe genus Rhabdosciadium Boiss. is represented by five species in the world. Three of these five species are naturally spread in Iran and the others are found in Turkey. Rhabdosciadium is represented with Rhabdosciadium microcalycinum Hand.-Mazz. and R. oligocarpum (Post ex Boiss.) Hedge & J.M.Lamond in Turkey. The comprehensive morphologic description of these two species' samples collected from Elazig and Osmaniye is made. In addition, the fruit and pollens are examined by the electron microscope (SEM) and their diagnostic characteristics are evaluated. Using the Inter-Simple Sequence Repeat (ISSR) as the DNA finger printing method, the molecular relationship between both of the species are examined. Also, the molecular connection of the Rhabdosciadium Boiss. species with the Echinophora L., Myrrhoides Heister ex Fabr., Chaerophyllum L. and Anthriscus Pers. genera is studied and their phylogenetic relations are shown with the dendogram. In addition to this information their distribution map is given.Öğe Türkiye Cicer L. (nohut) cinsinin morfolojik, palinolojik, sitotaksonomik, moleküler filogenetik kapsamda revizyonu ile tohum proteini ve element analizleri yönünden incelenmesi(Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2011-06-03) Öztürk, Meryem; Hakkı, Erdoğan EşrafGen merkezi Anadolu olan Cicer L. (Fabaceae) cinsinin, zengin yabani nohut (Cicer) çeşitliliğinden yararlanılması amacıyla morfolojik, palinolojik, sitolojik, moleküler filogeni, tohum ve toprak element analizleri yapılarak taksonlar arasındaki genetik çeşitlilik ve filogenetik ilişkiler belirlenmiştir. Moleküler çalışmalar kapsamında Türkiye Cicer cinsi taksonları ile birlikte Phaseoleae, Vicieae ve Ononideae tribuslarında yer alan Phaseolus, Vicia, Lens, Pisum ve Ononis cinslerine ait taksonlar dış grup olarak kullanılmış ve elde edilen bulgular değerlendirilerek filogenetik ilişkileri belirlenmiştir. Ayrıca Cicer taksonlarının kapsamlı betimleri yapılarak, cins tayin anahtarı yeniden düzenlenmiştir. Cicer türlerinin doğal habitatlarından toplanan tohumları, laboratuvar ortamında çimlendirilmiş ve somatik kromozom sayıları 2n= 14, 16, 32 olarak belirlenmiştir. Araştırılan taksonların polen ve tohum yüzeyi özellikleri taramalı elektron mikroskobunda (SEM) incelenmiştir. Türler arasındaki filogenetik ilişkilerin ve aynı türün farklı lokasyonlarda yetişen populasyonları arasındaki varyasyonların belirlenmesi amacıyla moleküler yöntemlerden ITS bölgelerinin sekans analizi yapılmıştır. Ayrıca bu çalışma ile birlikte diğer araştırmaların ITS verileri birlikte kullanılarak, Cicer cinsinin, diğer yakın cinslerle arasındaki filogenetik ilişkilerin doğrusallığı değerlendirilmiştir. Moleküler ve morfolojik analizler için NTSYSpc 2.1 programı ve PAUP (Phylogenetic Analysis Using Parsimony) (Swofford, 2003) programları kullanılmıştır. Türlerin aktüel populasyonları dikkate alınarak daha önceden değerlendirilen endemik türlerle birlikte diğer türlerin de IUCN tehlike kategorileri yeniden değerlendirilmiştir. Tohum ve toprak örnekleri üzerinde yapılan ICP analizleri, Cicer türlerinin ekolojik istekleri, yetişme koşulları ve habitatları hakkında daha detaylı veriler sağlamıştır. Yapılan arazi ve herbaryum çalışmalarıyla türlerin korolojileri tam olarak belirlenmiş ve haritalar üzerinde gösterilmiştir. Özgün bir araştırma niteliğindeki Cicer cinsinin revizyonu çerçevesinde, daha önceden yeterince toplanamamış veya çoğaltılamamış taksonların daralan gen havuzunun genişletilmesine ve bitki ıslahı için yeni ve farklı genotipler tespit edilmesine katkıda bulunulmuştur. Ayrıca bu tez çalışmaları kapsamında; daha önceden yayınlanmış olmasına rağmen floramızda yer almayan Cicer heterophyllum türünün yeniden keşfedilmesi, Cicer floribundum var. amanicola, Cicer heterophyllum var. kasanii ve Cicer incisum subsp. serpentinica'nın bilim dünyasına yeni taksonlar olarak tanıtılması ilk kez yapılmıştır.