Yazar "Öztürk, Nilgün" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 5 / 5
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effect of Mouthrinses on Color Stability of Provisional Restorative Materials
    (2008) Sevimay, Müjde; Aykent, Filiz; Öztürk, Nilgün; Çökük, Neslihan; Yücel, M. Tolga
    Amaç: Bu çalışmanın amacı 24 saat farklı ağız gargaralarında bekletilmiş 4 farklı geçici restoratif materyalin renk stabilitilerini değerlendirmektir. Gereçler ve Yöntemler: 4 geçici restoratif materyalden 60 adet silindir şeklinde örnek; vinil etil metakrilat (Trim), metil metakrilat (Temdent), Etil metakrilat (Dentalon) ve bis-akril kompozit (Protemp II) üretici firma talimatlarına göre hazırlandı. Örnekler 4 gruba ayrıldı (n 15) ve distile su, Oral B, Listerine ve Klorheks içerisine bırakıldı. Renk ölçümleri kolorometre kullanılırak solüsyonlara daldırmadan önce ve daldırdıktan 24 saat sonra yapıldı. İstatistiksel analiz 2- yönlü varyans analizi (ANOVA) ölçümleri ve Tukey çoklu karşılaştırma testi kullanılarak gerçekleştirilmiştir (p.05). Bulgular: Geçici restoratif materyaller ve ağız gargaraları arasındaki etkileşim istatistiksel olarak farklı bulunmuştur (p.05). Trim (0.96), Dentalon (0.96) ve Protemp II (0.91) kabul edilebilir bir renk stabilitesi göstermişlerdir ve Temdent (1.5) ile karşılaştırıldıklarında en stabil renge sahip geçici restoratif materyallerdir. Listerine ağız gargarası Oral B ve Klorheksidin’den daha fazla boyama kapasitesi göstermiştir. Sonuç: Geçici restoratif materyaller ve ağız gargaralarının kombinasyonu renk stabilitesini etkileyen önemli faktörlerdir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of tree types of light-curing units on 5-year colour changes of light-cured composite
    (SPRINGER HEIDELBERG, 2009) Tak, Onjen; Altıntaş, Subutay Han; Öztürk, Nilgün; Üşümez, Aslıhan
    The purpose of this study was to determine colour changes in a composite cured with tungsten-halogen, light-emitting diode (LED) or a plasma arc after 5 years. Five specimens 10 mm in diameter and 2 mm in height were prepared using Hybrid (Clearfil AP-X) composite for each test group. The corresponding specimens were cured with a tungsten-halogen curing light, a LED unit or with a plasma arc. Specimens were stored in light-proof boxes for 5 years after the curing procedure to avoid further exposure to light and stored in 37A degrees C in 100% humidity. Colorimetric values of the specimens immediately after curing and after 5 years were measured using colorimeter. The Delta E* (ab) values varied significantly depending on the curing unit used (p < 0.001). Curing time did not affect the colour changes of the specimens (p = 0.4). The results of this study suggest that composite materials undergo measurable changes due to the curing unit exposure.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Evaluation of Marginal Fit of Two Allceramic Copings with Two Finish Lines
    (2012) Subaşı, Gülce; Öztürk, Nilgün; İnan, Özgür; Bozoğulları, Nalan
    Objectives: This in-vitro study investigated the marginal fit of two all-ceramic copings with 2 finish line designs. Methods: Forty machined stainless steel molar die models with two different margin designs (chamfer and rounded shoulder) were prepared. A total of 40 standardized copings were fabricated and divided into 4 groups (n=10 for each finish line-coping material). Coping materials tested were IPS e.max Press and Zirkonzahn; luting agent was Variolink II. Marginal fit was evaluated after cementation with a stereomicroscope (Leica MZ16). Two-way analysis of variance and Tukey-HSD test were performed to assess the influence of each finish line design and ceramic type on the marginal fit of 2 all-ceramic copings (? =.05). Results: Two-way analysis of variance revealed no statistically significant differences for marginal fit relative to finish lines (P=.362) and ceramic types (P=.065). Conclusion: Within the limitations of this study, both types of all-ceramic copings demonstrated that the mean marginal fit was considered acceptable for clinical application (?120 ?m). (Eur J Dent 2012;6:163-168)
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kompozit ve Seramik İnleyler ile Direk Kompozit Restorasyonların Marjinal Sızıntılarının Karşılaştırılması
    (2003) Öztürk, Bora; Öztürk, Nilgün; Özer, Füsun; Şengün, Abdülkadir
    Bu çalışmanın amacı seramik inley, kompozit inley ve posterior kompozitlerin 5. sınıf kavitelerdeki sızıntılarını değerlendirmektir. 44 adet premolar dişin vestibül ve lingual köle bölgesinde standart 5. sınıf kaviteler hazırlandı. Bu çalışmada kullanılan seramik inleyler (Vitadur Alpha), kompozit inleyler (Estenia) ve iki farklı markada kompozit rezin (Clearfil Photo Posterior, Aelite) kavitelere uyg0ulandı, inleyler dual sertleşen bir rezin siman ile (Panavia F) yapıştırıldı. Direkt kompozit rezinler kendi dentin bonding sistemleri ile (Clearfil SE Bond, One Step Plus) kullanıldı. Örneklere 500 kez termalsiklus uygulandı. Dişler boya penetrasyonuna tabi tutulduktan sonra vertikal olarak ikiye ayrıldı ve sızıntı skorları bir stereomikroskop yardımıyla skorlandı. Bu çalışmanın sonuçları dentin marjinlerindeki mikro sızıntının mine marjinlerinden daha fazla olduğunu gösterdi (p0,05). Ancak mine marjinlerinde çalışmada kullanılan materyallerin mikrosızıntı değerleri arasında önemli bir farklılık yoktu (p0.05). Dentin marjinlerinde kompozit grupları arasında istatistiksel olarak önemli bir fark olmadığı görüldü (p0.05). Genel olarakda kompozitlerin mikrosızıntısı inley restorasyonlarınkinden daha fazlaydı (p0,05). İnley grupları arasında ise dentin marjinlerinde önemli bir fark gözlenmedi (p0.05). Sonuç olarak, kompozit ve seramik inley restorasyonların marjinal mikrosızıntıyı önleme açısından direkt uygulanan posterior kompozit materyallerden daha başarılı sonuçlar verdiği görüldü.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Porcelain laminate veneer conditioning for orthodontic bonding: SEM-EDX analysis
    (SPRINGER LONDON LTD, 2015) Aksakallı, Sertaç; İleri, Zehra; Yavuz, Tevfik; Malkoç, Meral Arslan; Öztürk, Nilgün
    The purpose of this in vitro study was to evaluate and compare the effects of different surface treatments and laser irradiation on the bond strength of brackets bonded to porcelain laminate veneer. Porcelain laminate veneer specimens were embedded in the centers of acrylic resin blocks. Thirty-nine teeth were used for shear bond strength testing and the remaining three (one tooth for each group) were used for evaluation of the debonded bracket interface. Specimens were randomly divided into three groups, each containing 13 specimens. The details of the groups are as follows: Group SB, sandblasting with alumina particles (50 mu m); Group HFA, 9.6 % hydrofluoric acid etching; Group ER, erbium-doped yttrium-aluminum-garnet (Er: YAG) irradiation (from 1 mm distance, 2 W, 10 Hz for 10 s). After conditioning, the upper central brackets were bonded to the porcelain surfaces. Porcelain laminate veneers were examined under stereomicroscope for adhesive remnant index and surface damage after debonding. The highest shear bond strength values were obtained with Group HFA (10.8 +/- 3.8 MPa) and Group ER (9.3 +/- 1.5 MPa), whereas Group SB revealed the lowest values. Scanning electron microscopy energy-dispersive X-ray (SEM-EDX) analysis revealed that the silicon level in the porcelain decreased after debonding in all groups. The sandblasting method did not demonstrate any ideal bond strength values; however, the 9.6 % hydrofluoric acid etching and Er: YAG laser did. There were no significant differences among all groups in terms of laminate surface damages. The Er: YAG laser therefore can be selected for ideal bond strength and minimal damage to porcelain laminates.