Yazar "Akbulut, Makbule Bilge" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 17 / 17
  • Küçük Resim
    Öğe
    Ağız ve Diş Sağlığı Programı Öğrencilerinin ve Diş Hekimi Yardımcılarının Yeni Koronavirüs (COVID-19) Bilgi ve Algıları
    (Selçuk Üniversitesi, 2021) Mutlu, Şeref Nur; Akbulut, Makbule Bilge
    Amaç: Yeni koronavirüs (COVID-19) tüm dünyada yayılan viral bir pandemidir. Dental işlemlerle oluşan damlacık ve aerosoller hastalığın yayılması açısından hastalar ve sağlık çalışanları için risklidir. Bu çalışmada diş hekimi yardımcılarının ve Ağız ve Diş Sağlığı Programı öğrencilerinin COVID-19 hakkında bilgi ve algı düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Anket çalışmamız NEÜ Meslek Yüksekokulu Ağız ve Diş Sağlığı Programı öğrencileri ve Diş Hekimliği Fakültesi kliniklerinde çalışan diş hekimi yardımcılarıyla yapıldı. Verileri toplamak için Google Formlar kullanılarak demografik özelliklerle ilgili 5 soru, COVID-19 bilgi düzeyini ölçmek için 11 soru ve COVID-19 algılarının belirlenmesine yönelik 6 sorunun yer aldığı çevrim içi 22 sorudan oluşan bir anket hazırlandı. Sorular katılımcılara çevrim içi mobil iletişim aracılığı ile gönderildi. Veriler SPSS 22 programı ile analiz edildi. Bulgular: Anketi % 78’i kadın, % 22’si erkek, 18-47 yaş aralığında 118 kişi tamamlamıştır. Genel olarak katılımcıların % 90’dan fazlası hastalığın semptomları, bulaşma yolları ve alınması gereken önlemlerin farkındaydı ve COVID-19’un tehlikeli ve ölümcül olduğu kanısındaydı. Sonuç: Diş hekimi yardımcılarının ve öğrencilerinin COVID19’la ilgili bilgi seviyesi yeterli olmasına rağmen algı açısından yeterli seviyede bulunmadıkları tespit edilmiştir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Antibacterial effect of chlorhexidine-cetrimide combination, Salvia officinalis plant extract and octenidine in comparison with conventional endodontic irrigants
    (JAPANESE SOC DENTAL MATERIALS DEVICES, 2016) Guneser, Mehmet Burak; Akbulut, Makbule Bilge; Eldeniz, Ayce Unverdi
    The aim of the present study was to compare the antimicrobial effect of sodium hypochlorite (NaOCl), 2% chlorhexidine (CHX), a CHX/cetrimide solution (CHX+CTR), octenidine hydrochloride (OCT) and Salvia officinalis plant extract against Enterococcus faecalis. Seventy decoronated single -rooted human teeth were infected and divided into 6 test (n,=10) and 2 control groups (n=5) (negative, sterile samples and positive, infected samples). Following irrigants were then applied to test groups: 2.5% NaOCl, 5.25% NaOCl, CHX, CHX+CTR, S. officinalis extract and OCT. The dentin chips were obtained from inner root canal walls and analyzed by counting the number of colony forming units (CFU). The 2.5% NaOCl, 5.25% NaOCl, CHX and OCT groups presented no bacterial growth (CFU=0). S. officinalis and CHX+CTR groups reduced the number of E. faecalis cells but could not eliminate all. OCT may have potential as an endodontic irrigant in treatment of infected root canals.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Are dentin posts biomechanically intensive?: A laboratory and FEA study
    (TAYLOR & FRANCIS LTD, 2014) Belli, Sema; Celik, Kezban; Akbulut, Makbule Bilge; Guneser, Mehmet Burak; Eraslan, Oguz; Eskitaccioglu, Gurcan
    The goal of this laboratory and finite elemental stress analysis (FEA) study was to compare fracture strength of dentin post (DP) with stainless steel and glass fiber posts. Single-rooted teeth were decoronated and restored with ParaPost (PP), i-TFC (TFC), and DPs (n=10). Resin cores were created and loaded until failure (1.0mm/min). The data were analyzed (ANOVA, Tukey, Chi-Square tests). Three-dimensional FEA models of the posts were created and the stress distributions were calculated using Solid Works/Cosmos works structural analysis program. A significant difference was found among the groups (p<0.001). TFC group showed the highest and the DP group showed the lowest fracture resistance (p<0.001). PP created more stress at the root dentin and inside the post. Restoration of roots with glass fiber and DPs may reduce stresses within the core material and the remaining root. However, a fracture-resistant restoration cannot be achieved by using a DP.
  • Küçük Resim
    Öğe
    BIOfactor MTA’nın Radyoopasitesinin Dijital Radyografi ile Değerlendirilmesi
    (Selçuk Üniversitesi, 2022) Mutlu, Şeref Nur; Akbulut, Makbule Bilge
    Amaç: İdeal bir kök kanal materyali, kemik ve diş gibi anatomik yapılardan ve diğer dental materyallerden ayırt edilmesine izin verecek kadar yeterli seviyede radyoopak olmalıdır. Bu çalışmada Angelus MTA, Biodentine ve yeni bir kalsiyum silikat esaslı materyal olan BIOfactor MTA’nın radyoopasitesi alüminyum basamaklı blok yöntemi kullanılarak değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: Kalsiyum silikat esaslı materyaller olan Angelus MTA, Biodentine ve BIOfactor MTA üretici firmalarının talimatları doğrultusunda karıştırıldı ve standart bir teflon kalıba yerleştirildi. Başlangıç sertleşmelerini tamamlayan materyaller kalıptan çıkarılarak 37°C'de, %95 nemli ortamda 48 saat inkübe edildi. Her gruptan alınan birer numune ve saf alüminyumdan yapılan on iki basamaklı merdiven şeklindeki blok, fosfor plak üzerine yerleştirilerek radyografisi çekildi. Dijital görüntüler bir yazılım kullanılarak bilgisayara aktarıldı. Numunelerin radyografik yoğunlukları Image J programı kullanılarak belirlendi ve değerler bir denklem kullanılarak milimetre alüminyum’a (mmAl) dönüştürüldü. İstatistiksel analiz için One-way ANOVA ve post-hoc Tukey testleri yapıldı. Bulgular: Ortalama radyoopasite değerleri Angelus MTA’nın 3.66, Biodentin’in 2.43 ve BIOfactor MTA’nın 4.41 mmAl idi. Sonuç: Biodentine en düşük radyoopasite değerini gösterirken, BIOfactor MTA en yüksek radyoopasite değerini gösterdi. Angelus MTA ve yeni bir materyal olan BIOfactor MTA’nın radyoopasitesi standarta uygundu.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Çeşitli antiseptik taşıyıcılarla karıştırılan kalsiyum hidroksitin Enterococcus faecalis üzerindeki antimikrobiyal etkinliği
    (Selçuk Üniversitesi, 2017) Akbulut, Makbule Bilge; Güneşer, Mehmet Burak; Eldeniz, Ayçe Ünverdi
    Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı farklı antiseptik taşıyıcı - kalsiyum hidroksit (KH) kombinasyonlarının Enterococcus faecalis (E. faecalis) ile enfekte kök kanallarındaki antibakteriyel etkinliğini dentin blok modeli kullanarak test etmektir. Gereç ve Yöntemler: Altmış adet çekilmiş insan dişi örnekleri hazırlandı. Elli-beş tane kök segmenti E. faecalis ile 2 hafta boyunca enfekte edildi. Örnekler 5 deney grubuna ayrıldı (n=10) ve şu KH – antiseptik taşıyıcı karışımları uygulandı: Grup 1, KH + gliserin - distile su (7:1); Grup 2, KH + Octenisept; Grup 3, KH + %2’lik klorheksidin glukonat (CHX); Grup 4, KH + Savlex; Grup 5, KH + %5.25’lik sodyum hipoklorit (NaOCl). Antiseptik-KH karışımları 7 gün boyunca kök kanallarında bekletildi. Beş örnek sterilliği kontrol etmek için (negatif kontrol), beş örnek de pozitif kontrol olarak kullanıldı. Gates glidden frezler (# 3, 4, 5) yardımıyla kanal duvarlarından elde edilen dentin örnekleri fosfat-tamponlu salin (PBS) ve cam boncuk içeren şişelere aktarıldı ve 30 sn vortekslendi. Bakteri içeren PBS’ye seri dilüsyon yapıldı. Her bir dilüsyondan 25 ?L halinde damlalar tripton soya agar plakları üzerine ekildi ve 37°C’de 48 saat inkübe edildi. Görünür koloni sayıları incelendi ve log10 değerlerine dönüştürüldü. İstatistiksel analiz için Kruskal-Wallis ve Mann Whitney-U testleri kullanıldı. Bulgular: Negatif kontrol grubunda bakteri üremesi görülmezken pozitif kontrol grubunun bütün örneklerinde bakteri üremesi gözlemlenmiştir (log10 3,47 CFU ml-1 ). Deney grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0.05). KH + CHX ve KH + Savlex gruplarında E. faecalis biyofilmi tamamen elimine edilmiştir. Sonuç: Savlex, Octenisept ve NaOCl gibi çeşitli antiseptik ajanlar KH ile karıştırılarak kullanıldığında kök kanallarından E. faecalis’i elimine etmede etkili bulunmuştur
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Comparative antifungal efficacy of light-activated disinfection and octenidine hydrochloride with contemporary endodontic irrigants
    (SPRINGER LONDON LTD, 2015) Eldeniz, Ayce Unverdi; Guneser, Mehmet Burak; Akbulut, Makbule Bilge
    The aim of this study was to evaluate the antifungal effects of light-activated disinfection (LAD) in comparison with contemporary root canal irrigation solutions: sodium hypochlorite and 2 % chlorhexidine gluconate and a new wound antiseptic, octenidine hydrochloride. Seventy extracted teeth having single root canals were contaminated with Candida albicans for 14 days. The samples were divided into five experimental (n = 10) and two control (positive and negative) groups (n = 10): (1) LAD with toluidine blue O, (2) octenidine hydrochloride (OCT), (3) 2.5 % sodium hypochlorite (2.5 % NaOCl), (4) 5.25 % sodium hypochlorite (5.25 % NaOCl) and (5) 2 % chlorhexidine. Five millilitres of each test solution was applied for 3 min, and irradiation time used for LAD was 30 s. After treatment, the dentin chips were collected from inner canal walls into vials containing phosphate buffered saline, vortexed, serially diluted, seeded on Tryptic Soy Agar plates and incubated (37 A degrees C, 48 h). The number of colony-forming units was then counted. Differences between LAD group and positive control group were statistically significant (P < 0.05). All Candida cells were totally eliminated in root canals irrigated with OCT, 2.5 % NaOCl, 5.25 % NaOCl and 2 % chlorhexidine groups (CFU = 0). Within the limitations of this ex vivo study, LAD had minimal antimicrobial effect on C. albicans when used 30 s, and further modifications in LAD protocol are required to improve its antifungal capability. A new wound antiseptic, octenidine hydrochloride, demonstrated better potential than LAD in elimination of Candida albicans cells and may be a promising alternative to NaOCl and chlorhexidine solutions in future.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Comparison of Different Irrigation Activation Regimens and Conventional Irrigation Techniques for the Removal of Modified Triple Antibiotic Paste from Root Canals
    (ELSEVIER SCIENCE INC, 2015) Akman, Melek; Akbulut, Makbule Bilge; Aydinbelge, Hale Ari; Belli, Sema
    Introduction: The aim of this study was to compare the efficacy of irrigation activation regimens and conventional syringe irrigation technique in the removal of modified triple antibiotic paste (mTAP) from root canal walls. Methods: Fifty-six extracted human mandibular premolars were prepared using ProTaper rotary files (Dentsply Maillefer, Ballaigues, Switzerland) up to size F4. The root canals were filled with mTAP medicament, and after 21 days, the roots were randomly assigned to 5 groups (n = 10) according to the irrigation regimens used: conventional syringe irrigation (Cl), Self-Adjusting File (SAF; ReDent-Nova, Ra'anana, Israel), EndoVac (Discus Dental, Culver City, CA), EndoActivator (Dentsply, Tulsa, OK), and passive ultrasonic irrigation (PUI). In 3 teeth, mTAP was not removed (positive controls), and another 3 teeth were not filled with mTAP (negative controls). The roots were sectioned, and the amount of remaining medicament at each root half (n = 20) was evaluated at 30x magnification using a 4-grade scoring system. Data were evaluated using the Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U tests. Results: There were statistically significant differences among all experimental groups; of which, the Cl group was the significantly least efficient in removing mTAP from the root canal (P < .05). At the apical and middle third, the PUI, SAF, EndoVac, and EndoActivator groups removed significantly more mTAP medicament than the Cl group (P < .05); however, there were no significant differences between these groups (P > .05). The SAF and PUI showed significantly better performances in removing mTAP from the coronal third (P < .05). Conclusions: The use of irrigation activation regimens significantly improves the removal of mTAP from root canals when compared with Cl.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Diş hekimliği fakültesi öğrencilerinin dental anksiyete-korku düzeylerinin değerlendirilmesi
    (Selçuk Üniversitesi, 2018) Menziletoğlu, Dilek; Akbulut, Makbule Bilge; Büyükerkmen, Emine Begüm; Işık, Bozkurt Kubilay
    Amaç: Diş hekimliği fakültesi 1., 2., 3. ve 4. sınıflar arasındaki dental anksiyete-korku seviyelerini karşılaştırmalı olarak değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Diş hekimliği fakültesinde eğitim gören 1. sınıf (n=66), 2. Sınıf (n=59), 3.sınıf (n=60) ve 4. sınıf öğrencilerinin (n=49) dental girişimlere karşı olan anksiyete ve korku seviyelerini ölçmek için anketler uygulandı. Bu anketler Modifiye Dental Anksiyete Skalası (MDAS) ve Dental Korku Skalası’ydı (DKS). MDAS skorları ?19 olanlar yüksek anksiyete seviyesi olduğu düşünüldü. DKS skorlarına göre; 80 puan üstü aşırı yüksek anksiyeteli, 60-80 puan arası yüksek anksiyeteli, 40- 60 puan arası ılımlı anksiyeteli ve 40 puanın altı düşük anksiyeteli olarak değerlendirildi. Çalışmada elde edilen bulgular değerlendirilirken, istatistiksel analizler için IBM SPSS Statistics 22 programı kullanıldı. Bulgular: Bu çalışma; 79’u (%33.8) erkek ve 155’i (%66.2) kadın olmak üzere toplam 234 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Öğrencilerin DKS skorları 19 ile 89 arasında değişmekteydi. Birinci sınıfların DKS puan ortalamaları, diğer sınıflardan anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur (p:0,011). Öğrencilerin MDAS skorları 5-20 arasında değişmekte olup, öğrenciler arasında %3.8’inde yüksek dental anksiyete görülmüştür. Gruplar arasında MDAS puan ortalamaları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır (p:0,206). Sonuç: Birinci sınıf öğrencilerinin dental anksiyete ve korku düzeyleri diğer sınıflara göre daha yüksek bulundu. Hem eğitim seviyesinin hem de diş hekimliği eğitiminin, dental anksiyete ve korku seviyesinin azalmasında etkili olabileceğini göstermektedir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of intracanal medicaments on the push-out bond strength of Biodentine in comparison with Bioaggregate apical plugs
    (TAYLOR & FRANCIS LTD, 2016) Akman, Melek; Akbulut, Makbule Bilge; Guneser, Mehmet Burak; Eldeniz, Ayce Unverdi
    To evaluate the effect of intracanal medicaments on the push-out bond strength of Biodentine in comparison with DiaRoot BioAggregate (BA) when used as apical plugs. Forty single-rooted teeth were prepared using Peeso reamers. The samples were divided into four groups. The intracanal medicaments were applied to the root canals as follows: Group1: a combination of metronidazole-ciprofloxacin-cefaclor, Group2: a combination of metronidazole-ciprofloxacin, Group3: calcium hydroxide, and Group4: no medication. After 21 days, the medicaments were removed. The apical part of each root was horizontally sectioned into 1-mm thick slices. The samples were divided into two subgroups, and the following materials were placed: Biodentine, DiaRoot-BioAggregate. After 48-h incubation, the push-out bond strength was measured. The data were analyzed by a two-way ANOVA. Biodentine showed a significantly higher mean push-out bond strength value than DiaRoot-BioAggregate (P=0.00). The medications have an effect on the push-out bond strength of both materials (P=0.002). Biodentine showed better adhesive performance as an apical plug than DiaRoot-BioAggregate.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of Various Endodontic Irrigants on the Push-out Bond Strength of Biodentine and Conventional Root Perforation Repair Materials
    (ELSEVIER SCIENCE INC, 2013) Guneser, Mehmet Burak; Akbulut, Makbule Bilge; Eldeniz, Ayce Unverdi
    Introduction: The aim of this study was to evaluate the effect of various endodontic irrigants on the push-out bond strength of Biodentine (Septodont, Saint Maur des Fosses, France) in comparison with contemporary root perforation repair materials. Methods: Midroot dentin of canine teeth was horizontally sectioned into 1-mm-thick slices. The canal space of each dentin slice was enlarged with a diamond bur to 1.4 mm in diameter. The samples were divided into 5 groups (n = 40), and the following materials were placed, respectively: Biodentine, ProRoot MTA (Dentsply Tulsa Dental, Tulsa, OK), amalgam, Dyract AP (Dentsply DeTrey, Konstanz, Germany), and intermediate restorative material (IRM, Dentsply DeTrey). The samples were wrapped in wet gauze for 10 minutes and divided into 3 subgroups (n = 10) to-be immersed into 3.5% sodium hypochlorite, 2% chlorhexidine gluconate (CHX), or saline for 30 minutes. No irrigation was performed in the controls (n = 10), and a wet cotton pellet was placed over each test material. After incubation for 48 hours, the dislodgement resistance of the samples was measured using a universal testing machine. The samples were examined under a stereomicroscope to determine the nature of the bond failures. Results: Biodentine showed significantly higher push-out bond strength than MTA (P < .05). The statistical ranking of push-out bond strength values was as follows: Dyract AP > amalgam >= IRM >= Biodentine > MTA. The push-out bond strength of Dyract AP, amalgam, IRM, and Biodentine was not significantly different when immersed in NaOCl, CHX, and saline solutions, whereas MTA lost strength when exposed to CHX. Conclusions: Biodentine showed considerable performance as a perforation repair material even after being exposed to various endodontic irrigants, whereas MTA had the lowest push-out bond strength to root dentin. (J Endod 2013;39:380-384)
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effects of fruit vinegars on root dentin microhardness and roughness
    (Wolters Kluwer Medknow Publications, 2019) Akbulut, Makbule Bilge; Güneşer, Mehmet Burak; Eldeniz, Ayçe Ünverdi
    Aims: The aim of this in vitro study was to evaluate the effects of newly proposed irrigants; the pomegranate, apple cider, and grape vinegars in comparison with contemporary irrigants; sodium hypochlorite (NaOCl), chlorhexidine gluconate (CHX), and octenidine-hydrochloride (OCT) on microhardness and surface roughness of human root canal dentin. Subjects and Methods: The crowns of the 105 mandibular incisor teeth were removed, and roots were separated longitudinally. Root halves were embedded in acrylic-resin and were ground flat. The specimens were randomly divided into following six test groups (n = 30); pomegranate vinegar, apple cider vinegar, grape vinegar, 2.5% NaOCl, 2% CHX, OCT and a control group based on the treatment time, samples were then divided into two subgroups (15 min or 30 min). Each specimen was first subjected to surface roughness and then Vickers microhardness testing. The data were statistically analyzed. Results: Pomegranate, apple cider, and grape vinegars exhibited similar roughness values (P > 0.05) and presented higher results than other groups (P < 0.05). There was no statistically significant difference between the microhardness values of the irrigant groups (P > 0.05). The microhardness decreased when the exposure time increased from 15 min to 30 min (P < 0.05). Conclusions: The use of vinegar for endodontic irrigation may have a softening effect on root canal dentin with time and may increase dentin roughness. © 2019 Journal of Conservative Dentistry.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effects of Novel Root Repair Materials on Attachment and Morphological Behaviour of Periodontal Ligament Fibroblasts: Scanning Electron Microscopy Observation
    (WILEY-BLACKWELL, 2016) Akbulut, Makbule Bilge; Arpaci, Pembegul Uyar; Eldeniz, Ayce Unverdi
    The aim of this study was to evaluate the adhesion of periodontal ligament fibroblasts (PDLs) on newly proposed root repair materials [Biodentine, MM-MTA, polymethylmethacrylate (PMMA) bone cement, and SDR], in comparison with contemporary root repair materials [IRM, Dyract compomer, ProRoot MTA (PMTA), and Vitrebond]. Five discs from each material were fabricated in sterile Teflon molds, and the specimens were aged and prewetted in cell culture media for 96 hours. Three material discs were used for scanning electron microscopy (SEM) for the assessment of the attachment, density, and morphological changes in the PDLs, while two samples were used for energy dispersive x-ray spectroscopy (SEM-EDX) to determine the elemental composition of the materials. Human PDLs were plated onto the materials at a density of 10,000/well, and incubated for 3 days. The SEM micrographs were taken at different magnifications (5003 and 50003). In the SEM, the cells were attached and well spread-out on the surfaces of the Biodentine, PMTA, and Dyract compomer, while varied cell densities and morphological alterations were observed in the Vitrebond, IRM, MM-MTA, SDR, and PMMA bone cement groups. The SEM-EDX analysis revealed a maximum calcium percentage in the PMTA specimens, as well a maximum silicon percentage in the Dyract compomer specimens. This in vitro study demonstrated that the Biodentine and Dyract compomer supported PDL cell adhesion and spreading. The PMTA presented a favorable scaffold for better attachment of the PDL cell aggregates. Therefore, the calcium and silicon content of a material may enhance the PDL cell attachment.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Farklı antiseptik taşıyıcı ve kalsiyum hidroksit kombinasyonlarının doku çözücü etkinliğinin incelenmesi
    (Selçuk Üniversitesi, 2017) Akbulut, Makbule Bilge; Güneşer, Mehmet Burak; Eldeniz, Ayçe Ünverdi
    Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı farklı antiseptik taşıyıcı - kalsiyum hidroksit (KH) kombinasyonlarının sığır dokusu üzerindeki doku çözücü etkinliğini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Yeni kesilmiş sığır damağından doku örnekleri elde edildi. Benzer şekilli 170 adet doku örneği hazırlandı. Örnekler önceden tartılan mikrosantrifüj tüplerine yerleştirildi ve 55 °C’de 18 saat kurutuldu. Başlangıç ağırlıkları hassas terazi ile ölçüldü. KH tozu; gliserin – distile su karışımı (7:1), Octenisept, Savlex, Klorheksidin (CHX) ya da sodyum hipoklorit (NaOCl) ile karıştırıldı. Hazırlanan kanal içi medikamentler (KM), doku örnekleri içeren tüplere yerleştirildi ve 20 sn vortekslendi. Örnekler 37 °C’de %100 nemlilikte KH+gliserin-distile su, KH+Octenisept, KH+Savlex, KH+CHX ya da KH+NaOCl karışımlarının içerisinde, 1, 3 ve 7 gün boyunca inkübe edildi, sonrasında 5 ml distile su ile yıkandı. Örnekler tekrar 55 °C’de 18 saat kurutuldu ve son kuru ağırlıkları ölçüldü. Doku ağırlık kaybı yüzdesi hesaplandı ve veriler tek yönlü varyans analizi ve Tukey testleri kullanılarak analiz edildi. Bulgular: KH+CHX, KH+NaOCl ve KH+Octenisept grupları, KH+Savlex ve KH+gliserin-distile su gruplarına göre sığır damak dokusunu daha iyi çözmüştür (P < 0.05). KH+Octenisept karışımı 3 günlük inkübasyon periyodunda daha iyi doku çözücü etkinlik sergilemiştir. Sonuç: KH’yi %5.25’lik NaOCl, %2’lik CHX ya da Octenisept ile karıştırarak kullanmak pulpa artıklarını çözmek bakımından klinisyenler için daha avantajlı olacaktır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Farklı kök ucu dolgu ve perforasyon tamir materyallerinin periodontal ligament fibroblastlarının proliferasyonu, adezyonu ve morfolojisi üzerindeki etkisi
    (Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2014) Akbulut, Makbule Bilge; Eldeniz, Ayçe Ünverdi
    Bu çalışmanın amacı yeni önerilen kök ucu dolgu ve perforasyon tamir materyalleri olan; Biodentine (Septodont, Fransa), MM-MTA (MicroMega, Fransa), polimetilmetakrilat (PMMA) kemik simanı (AF cement, Laboratorios, Arjantin) ve SDR (Dentsply, Almanya)'nin insan periodontal ligament fibroblastları (PDL) üzerindeki biyouyumluluğunu değerlendirmek ve bu materyalleri güncel olan; IRM (Dentsply, ABD), Dyract Kompomer (Dentsply, Almanya), ProRoot MTA (PMTA) (Dentsply, İsviçre), Vitrebond (3M ESPE, Almanya) ile karşılaştırmaktır. Her bir materyalden 10 tane disk steril Teflon kalıplar içerisinde hazırlandı ve her kök tamir materyali 1-gün ya da 3-gün sertleştikten sonra hücre kültür medyasında bekletilerek 24 saatlik eluatları elde edildi. İnsan periodontal ligament fibroblastları 5.000 hücre/ kuyucuk olacak şekilde ekildi. İndirek toksisite testi için, fibroblastlar eluatların 1:1, 1:2, 1:4 ve 1:8'lik konsantrasyonlarıyla 24 saat inkübe edildi. Hücre canlılığı XTT testi ile değerlendirildi. Hücre canlılık değerleri, hücre kontrol grubuna göre yüzde olarak hesaplandı. Materyallerin, eluat konsantrasyonlarının ve sertleşme sürelerinin fibroblastlara olan sitotoksik etkisini değerlendirmek için tek değişkenli varyans analizi ardından çoklu karşılaştırma için Tukey testi kullanılarak istatistik analizi yapıldı (σ= 0.05). Üç gün sertleşen materyallerin 1:8'lik konsantrasyonuna maruz bırakılan PDL hücrelerinin apoptotik/nekrotik aktivitesi flow sitometri ile belirlendi. Test materyalleri ile 3 gün inkübe edilen PDL hücrelerinin ataçmanı, yoğunluğu ve morfolojik değişiklikleri taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile değerlendirildi. Materyallerin elemental kompozisyonu (ağırlıkça yüzde) enerji dağılımlı x ışını analizi (SEM-EDX) ile tespit edildi. Hücre canlılık değerlerinin istatistiksel sıralaması şu şekildedir: Biodentine ≥ Dyract Kompomer > MM-MTA= SDR = PMMA kemik simanı ≥ PMTA > IRM ≥ Vitrebond. Üç günlük sertleşen örnekler 1 günlük sertleşen örneklerden daha sitotoksiktir (p<0.05). Siman eluatlarının 1:1'lik konsantrasyonları 1:2, 1:4 ya da 1:8'lik konsantrasyonlarından önemli derecede daha sitotoksiktir (p<0.05). Vitrebondun hücre nekrozunu indüklediği flow sitometri ile gösterilmiştir. SEM bulguları hücrelerin Biodentine, PMTA ve kompomer yüzeylerine tutunduklarını ve iyi yayıldıklarını gösterirken diğer gruplarda çeşitli morfolojik değişiklikler gözlemlenmiştir. SEM-EDX analizi en fazla kalsiyum yüzdesinin PMTA örneklerinde, en fazla silikon yüzdesinin Dyract Kompomer örneklerinde olduğunu göstermiştir. Bu in vitro çalışma Biodentine ve kompomerin diğer kök ucu dolgu ve perforasyon tamir materyallerinden daha biyouyumlu olduğunu göstermektedir. PMTA, PDL hücre agregatlarının ataçmanı için uygun iskele sunmaktadır. Materyalin kalsiyum ve silikon içeriği hücre ataçmanını arttırabilir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    In vitro antimicrobial activity of different electrochemically-activated solutions on enterococcus faecalis
    (ISTANBUL UNIV PRESS, ISTANBUL UNIV RECTORATE, 2019) Akbulut, Makbule Bilge; Eldeniz, Ayce Unverdi
    Purpose The aim of this in vitro study was to assess and compare the antimicrobial efficacy of different electrochemically-activated solutions (ECA) and contemporary irrigants, in root canals infected with Enterococcus faecalis, used with or without EndoActivator (EA). Materials and methods A hundred single-rooted human teeth were prepared. Ninety of the root segments were infected with E. faecalis for four weeks, and divided into eight test groups (n = 10) (four with and four without EA sonication) and a positive control (n = 10). The irrigants tested were electrochemically-activated solutions produced by the Medilox (R) (ECA-MX) and Envirolyte (R) devices (ECA-EN), 2% CHX and 2.5% NaOCl. The root specimens were irrigated with 5 mL of the test solution, with additional sonic agitation applied to the EA groups. The dentine samples that were obtained from the walls were cultured, and the antibacterial efficacy was evaluated by counting the colony-forming units. Results The ECA-EN, 2.5% NaOCl and 2% CHX were more effective than the ECA-MX (p < 0.05) with the addition of EA sonication, showing no statistical difference in the elimination of E. faecalis. Conclusion The ECA-EN shows potential as an endodontic irrigant, while EA usage gives no benefit in reducing bacteria from root canals.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Modifiye Üçlü Antibiyotik Patının Uzaklaştırılmasında Fotonla İndüklenmiş Fotoakustik Dalgalanma ile Farklı İrrigasyon Aktivasyon Rejimlerinin Kombinasyonunun Karşılaştırılması
    (Selçuk Üniversitesi, 2023 Ağustos) Akman, Melek; Terlemez, Arslan; Akbulut, Makbule Bilge; Arı Aydınbelge, Hale
    Amaç: Bu çalışmanın amacı, kök kanallarından modifiye üçlü antibiyotik patının (mTAP) uzaklaştırılmasında foton kaynaklı fotoakustik dalgalanma (PIPS) tekniği ile farklı irrigasyon aktivasyon protokollerinin etkinliklerini karşılaştırmalı olarak incelemektir. Gereç ve Yöntemler: 111 adet çekilmiş insan mandibular-premolar dişi ProTaper döner eğe kullanarak şekillendirildi. Kök kanalları mTAP ile dolduruldu ve 4 hafta sonra kökler kullanılan irrigasyon rejimlerine göre rastgele 7 gruba (n=15) ayrıldı: Self-Adjusting File (SAF), Pasif-Ultrasonikİrrigasyon (PUI) , EndoAktivatör (EA), SAF+EA, SAF+PUI, PUI+EA ve PIPS. Kalan dişlerin 3’ünde mTAP uzaklaştırılmazken (pozitif kontrol) negatif kontrol grubu olarak kullanılan diğer 3 dişin kanalı mTAP ile doldurulmadı. Kökler uzunlamasına ikiye ayrıldı ve kanal duvarlarında kalan mTAP miktarı, 4 dereceli bir skorlama sistemi kullanılarak x20 büyütme altında değerlendirildi. Veriler Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Tüm deney grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edildi. PIPS, SAF, SAF+EA ve SAF+PUI, mTAP'yi kök kanalından çıkarmada PUI ve PUI+EA'dan önemli ölçüde daha iyi performans gösterdi (P=0.000). EA orta düzeyde etkinlik gösterdi. Apikal ve orta üçte birlik kısımda PUI ve PUI+EA ve koronal üçte birlik kısımda PUI diğer gruplara kıyasla daha düşük performans sergiledi (P<0.05). Sonuç: Kök kanallarından üçlü antibiyotik patın tamamen uzaklaştırılması mümkün olmadı. Yalnızca PIPS tekniği, apikal üçte birlik kısımda tüm mTAP'ın kaldırılmasında diğer tekniklerden daha başarılı bulundu.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Tooth discoloration effects of calcium silicate based barrier materials used in revascularization and treatment with internal bleaching
    (ELSEVIER TAIWAN, 2017) Akbulut, Makbule Bilge; Terlemez, Arslan; Akman, Melek; Buyukerkmen, Begum; Guneser, Mehmet Burak; Eldeniz, Ayce Unverdi
    Background/purpose: Usage of barrier materials is an important step in revascularization procedure. One of the undesired properties of these barrier materials is to cause coronal tooth discoloration. The aim of this in vitro study was to evaluate the tooth discoloration induced by ProRoot MTA (PMTA), Biodentine, and MM-MTA, as well as the efficacy of internal bleaching on this discoloration. Materials and methods: Forty-two maxillary incisor teeth were prepared. Triple antibiotic paste (TAP) was placed in the root canals and incubated for 3 weeks. After removing the TAP, blood embedded spongostans were inserted into the root canals, and PMTA, Biodentine, or MM-MTA was placed over them. The teeth were incubated for 4 weeks at 37 degrees C; then, the internal bleaching agent was sealed for one week. The tooth color was measured throughout the study and the color change values (Delta E) of each specimen were calculated, and the data was statistically analyzed using the one-way ANOVA and Tamhane's T2 tests. Results: The TAP significantly decreased the luminosity of the teeth (p < 0.05); however, no significant differences were observed between the tooth discolorations induced by the PMTA, Biodentine, and MM-MTA (p > 0.05). The teeth in the Biodentine group were more whitened than those of the PMTA and MM-MTA groups (p < 0.05). Conclusion: Although the PMTA, Biodentine, and MM-MTA caused similar color alterations in the teeth, more bleaching was observed on those teeth discolored using TAP + blood + Biodentine. (C) 2017 Association for Dental Sciences of the Republic of China. Publishing services by Elsevier B.V.