Yazar "Arslan, Emre" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Comparison of growth curves with non-linear models in Japanese quails of different plumage color(Selçuk Üniversitesi, 2022) Güler, Serdar; Arslan, Emre; Sarı, Muhammet Mücahit; Çetin, OrhanAim: In this study, it was aimed to estimate growth curve parameters and to determine the best fit model in brown and yellow plumage-colored Japanese quails. Materials and Methods: 80 brown and 80 yellow plumage-colored Japanese quails were used as research material. The quails were weighed 0th, 7th, 14th, 21st, 28th, 35th and 42nd days of age. Gompertz, Logistic, Von Bertalanffy and Richards models were used to determine growth curves. Results: According to the goodness of fit the Gompertz model was determined the best model for both brown and yellow plumage-colored Japanese quails. Coefficient of Determination (R2 ), Adjusted Coefficient of Determination (R2 adj), Akaike Information Criteria (AIC), Bayesian Information Criteria (BIC) and mean square errors (MSE) were determined 0,9968; 0,9952; 24,8801; 24,7179 and 25,9657 for brown; 0,9975; 0,9963; 22,9149; 22,7527 and 19,6099 for yellow plumage-colored quails, respectively. Parameter ?0 , ?1 and ?2 of the model were found 234,89; 3,630; 0,072 & 236,58; 3,516 and 0,069, respectively. The age at point of inflection and weight at point of inflection were calculated 17,91 d and 86,41 g; 18,15 d and 87,03 g for brown and yellow plumage-colored quails, respectively. Conclusion: In conclusion, Gompertz model was determined the best model in this study. This model can be advised to determine the growth curve traits in further researches for different plumage-colored Japanese quails. Morever, Jumbo quail breeding which is a sub-variate of Japanese quail must be considered by quail meat production due to the high maturity index besides the brown plumage-colored Japanese quails.Öğe Effects of Different Rearing Systems on Growth and Fattening Performance of American Bronze Turkeys(Selçuk Üniversitesi, 2023) Arslan, Emre; Çetin, OrhanAmaç: Bu çalışma farklı yetiştirme koşullarında Amerikan bronz hindilerinin büyüme ve besi performanslarına etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada toplamda 123 hayvana ait veriler incelendi. Çıkım ağırlığı ölçülen palazlar ilk 10 hafta birlikte yetiştirildikten sonra deneme gruplarına ayrıldı. Birinci grup kesif yem ile ad-libitium beslenmiştir. Mera grupları yarı entansif ve ekstansif yetiştirme sistemdir. Yarı entansif grup, entansif grubun tüketmesi gereken kesif yemin %75 oranında ksııtlanmış beslemeye tabi tutuldu. Ekstansif yetiştirme sistemindeki hindi sürüsü ise entansif besleme grubundaki hindilerin tüketmesi gereken yemin %50 oranında kısıtlandırılmış oranında beslendiler. Mera grupları meradan 09:00-17:00 saatleri arasında faydalandı. Bu yetiştirme şartlarında 10-32 haftalık yaş döneminde yetiştirilerek iki haftada bir düzenli tartım ve ölçümler yapılarak, hindilere ait büyüme ve besi performansları incelendi. Bulgular: Hindilerin 32 haftalık canlı ağırlıkları entansif, yarı entansif ve ekstansif sistemlerde sırasıyla dişilerde 4.60-4.70 ve 4.52 kg, erkeklerde 7.58-7.79 ve 6.71 kg olarak bulundu. Yetiştirme sisteminin etkisi erkeklerde 12-32. haftalarda anlamlı iken, dişilerde 14-28. haftalarda gruplar arasında fark (p<0.05) tespit edildi. Öneri: İncelenen tüm parametreler değerlendirildiğinde, Amerikan bronz hindilerin mera koşullarına elverişli bir ırk olduğu söylenebilir. Çalışma gruplarının canlı ağırlık artışı ve yemden yararlanma değerleri esas alındığında, bu ırk için kaliteli meralar sağlandığında 32 haftadan daha uzun sürede de büyümesini devam ettirebileceği görüldü.Öğe Farklı Yetiştirme Sistemlerinde Amerikan Bronz Hindilerin Büyüme, Besi Performansı, Kesim ve Karkas Özellikleri(Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2022) Arslan, Emre; Çetin, OrhanBu çalışma farklı yetiştirme koşullarında Amerikan bronz hindilerinin büyüme, besi, kesim ve karkas özelliklerini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada hindilerin başlangıç ve büyüme dönemlerinde besi performansları değerlendirilmek üzere; ekstansif, yarı entansif olmak üzere 2 deneme ve entansif yetiştirme sistemi (kontrol) olmak üzere toplamda 3 grup oluşturulmuştur. Büyüme ve besi performanslarının ortaya konulması maksadıyla her bir yetiştirme sisteminden rastgele seçilen sırasıyla; 33, 46 ve 44 adet olmak üzere toplam 123 adet hindinin 32 hafta boyunca büyütülerek, canlı ağırlıkları belirlenmiştir. Kesim ve karkas özelliklerinin belirlenmesi için ise her bir yetiştirme sisteminin dişi ve erkeklerinden altı hindi olmak üzere toplamda 36 adet hindi kullanılmış; kesim 32 haftalık yaşta yapılmıştır. Hindilerin canlı ağırlık ortalamalarına 10, 12, 30 ve 32. haftalık yaşlarda yetiştirme sistemi ve cinsiyetin etkileşiminin önemli olmadığı; ancak 14-28.haftalarda incelenen bu iki faktörün önemli (P<0,05) bir farklılık oluşturduğu belirlenmiştir. Ayrıca çıkım ağırlığı haricindeki tüm tartım dönemlerinde erkeklerin dişilere göre daha ağır (P<0,05) olduğu tespit edilmiştir. Yemden yararlanma oranı değeri ekstansif yetiştirme sisteminde 4.0 olarak hesaplandı. Yetiştirme sisteminin farklılığı hindilerde, kesim öncesi canlı ağırlık, sıcak karkas, soğuk karkas, göğüs, but, kanat, boyun, çorbalık ağırlığını ayrıca kalp ağırlığı ve tüketilmeyen kısım (baş+ayak+son kanat ağırlığı) ağırlığını etkilemiştir (P<0,05). Sırt, taşlık, karaciğer ve tüketilmeyen iç organ ağırlığı yetiştirme sisteminden etkilenmemiştir. Yetiştirme sisteminin sıcak karkas, soğuk karkas, göğüs, but, kanat, sırt, çorbalık oranları ile tüketilmeyen iç organların karkastaki oranlarına etkisi önemli bulunmuştur (P<0,05). Sonuç olarak; incelenen tüm parametreler değerlendirildiğinde Amerikan bronz hindilerin meraya elverişli bir ırk olduğu söylenebilir. Çalışma gruplarının canlı ağırlık artışı ve yemden yararlanma değerleri esas alındığında, bu ırk için kaliteli meralar sağlandığında 32 haftadan daha uzun sürede de büyümesini devam ettirebileceği görülmüştür. Meraya dayalı ekstansif ve yarı entansif yetiştirme sistemlerinde entansife kıyasla yem tüketimi azaltılarak doğada değerlendirilmeyen meşe palamudu başta olmak üzere bitki ve çekirge gibi birçok böcek türünden faydalanabileceği, ekolojik ve ekonomik bir yetiştiricilik modeli geliştirilebilir.
