Yazar "Büyükmumcu, Mustafa" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 31
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe An Alternative Method for Restoring Opposition After Median Nerve Injury: An Anatomical Feasibility Study for the Use of Neurotisation(CAMBRIDGE UNIV PRESS, 2001) Üstün, Mehmet Erkan; Öğün, Tunç Cevat; Karabulut, A. Kağan; Büyükmumcu, MustafaOpposition, one of the most important functions of the hand, is lost or impaired after median nerve injury. Complete recovery does not always occur after treatment, and various techniques of opponensplasty are used for restoring opposition. This study was performed in order to develop an alternative method for selective restoration of thenar muscle function. Ten arms from 5 cadavers were used. The median nerve with its thenar motor branch (Tb) and the anterior interosseous nerve with its motor branch to pronator quadratus (PQb) were prepared in the distal forearm. The mean widths and the number of myelinated fibres of these nerves were: PQb 1.3 +/- 0.10 mm, Tb 1.4 +/- 0.12 mm and PQb 912 +/- 88 mm, Tb 1020 +/- 93 mm. The minimum necessary distance from the distal flexor crease of the wrist for neurotisation of the Tb by the PQb was 60 +/- 5.41 mm. It was concluded that PQb-Tb neurotisation would be possible anatomically. The advantages are that motor function is reestablished with a motor nerve, the diameters and the number of myelinated fibres of both nerves are similar, the loss of function after denervation of the pronator quadratus is slight and opponensplasty still remains as a final option.Öğe Brachial Plexus Variations in Human Fetuses(Lippincott Williams & Wilkins, 2003) Uysal, İsmihan İlknur; Şeker, Muzaffer; Karabulut, Ahmet Kağan; Büyükmumcu, Mustafa; Ziylan, TanerOBJECTIVE: We examined the anatomic variations of the brachial plexus (BP) in human fetuses. METHODS: This study was performed with 200 BPs from spontaneously aborted fetuses without detectable malformations. The plexuses were dissected, and the normal position and/or morphological variations of the BP were determined and photographed. RESULTS: There were no variations in 93 plexuses, and 107 plexuses were observed to have different variations. Morphological variations were observed more frequently among female fetuses and right sides. The BPs were composed mostly of the C5, C6, C7, and C8 nerves and the T1 nerve. (71.5%). A prefixed plexus was observed in 25.5% of cases, and a postfixed plexus was observed in 2.5% of cases. In one case (0.5%), the C4 and T2 nerves joined the formation. The inferior trunk was not formed in 9% of cases. The superior trunk was not formed in 1% of cases. In one plexus, the superior trunk was formed by the ventral rami of the C4 and C5 nerves. In one case, the inferior trunk was formed by the ventral rami of the T1 and T2 nerves. Division variations were observed most frequently. There were also variations in the terminal branches, such as the roots of the median nerve joining in the distal part of the arm (8.5%), the axillary nerve being separate from the posterior division of the superior trunk (2.5%), and a connection existing between the median and musculocutaneous nerves (1%). CONCLUSION: Knowledge of BP variations is important for surgeons who perform surgical procedures in the cervical and axillary regions.Öğe Computed tomography based analysis of the lamina papyracea variations and morphology of the orbit concerning endoscopic surgical approaches(ASSOC BRASILEIRA OTORRINOLARINGOLOGIA & CIRURGIA CERVICOFACIAL, 2019) Açar, Gülay; Büyükmumcu, Mustafa; Güler, İbrahimIntroduction: Radiologic evaluation is mandatory to assess the type of endoscopic approach concerning sinonasal pathology and reconstruction of fractured defects before any treatment modalities are instituted related to medial wall of the orbit. Objective: The goal was to provide improved understanding of the lamina papyracea variations and the relationship with the orbital morphometry. Methods: This retrospective study was performed using computed tomography scans of 200 orbits and results were compared with respect to age, sex, laterality and LP variations. Results: Lamina papyracea variations were categorized as type A, 80.5% (161/200); type B, 16% (32/200); type C, 3.5% (7/200). For medial wall the anterior and posterior lamina papyracea heights and angles were found as 17.14 mm, 147.88 degrees and 9.6 mm, 152.72 degrees, respectively. Also, the length of the lamina papyracea, the mean area of the orbital floor, medial wall, lamina papyracea and orbital entrance were 33.3 mm, 7.2 cm(2), 6.89 cm(2), 4.51 cm(2) and 12.46 cm(2) respectively. The orbital height and width were measured as 35.9 mm and 39.2 mm respectively. The mean orbital cavity depth was 46.3 mm from optic foramen to the orbital entrance and the orbital volume was 19.29 cm(3). We analyzed the morphometric measurements tending to increase with aging and greater in men and the relationship of them with lamina papyracea types. Conclusion: Precise knowledge of the lamina papyracea anatomy using computed tomography is essential for safer and more effective surgery and preforming the dimensions of an implant. In this way, the postoperative complications can be decreased and the best outcome can be provided. (C) 2019 Associacao Brasileira de Otorrinolaringologia e Cirurgia Cervico-Facial. Published by Elsevier Editora Ltda.Öğe Computed tomography evaluation of the morphometry and variations of the infraorbital canal relating to endoscopic surgery(ASSOC BRASILEIRA OTORRINOLARINGOLOGIA & CIRURGIA CERVICOFACIAL, 2018) Açar, Gülay; Özen, Kemal Emre; Güler, İbrahim; Büyükmumcu, MustafaIntroduction: The course of the infraorbital canal may leave the infraorbital nerve susceptible to injury during reconstructive and endoscopic surgery, particularly when surgically manipulating the roof of the maxillary sinus. Objective: We investigated both the morphometry and variations of the infraorbital canal with the aim to show the relationship between them relative to endoscopic approaches. Methods: This retrospective study was performed on paranasal multidetector computed tomography images of 200 patients. Results The infraorbital canal corpus types were categorized as Type 1: within the maxillary bony roof (55.3%), Type 2: partially protruding into maxillary sinus (26.7%), Type 3: within the maxillary sinus (9.5%), Type 4: located anatomically at the outer limit of the zygomatic recess of the maxillary bone (8.5%). The internal angulation and the length of the infraorbital canal, the infraorbital foramen entry angles and the distances related to the infraorbital foramen localization were measured and their relationships with the infraorbital canal variations were analyzed. We reported that the internal angulations in both sagittal and axial sections were mostly found in infraorbital canal Type 1 and 4 (69.2%, 64.7%) but, there were commonly no angulation in Type 3 (68.4%) (p < 0.001). The length of the infraorbital canal and the distances from the infraorbital foramen to the infraorbital rim and piriform aperture was measured as the longest in Type 3 and the smallest in Type 1 (p < 0.001). The sagittal infraorbital foramen entry angles were detected significantly smaller in Type 3 and larger in Type 1 than that in other types (p = 0.003). The maxillary sinus septa and the Haller cell were observed in 28% and 16% of the images, respectively. Conclusion: Precise knowledge of the infraorbital canal corpus types and relationship with the morphometry allow surgeons to choose an appropriate surgical approach to avoid iatrogenic infraorbital nerve injury. (C) 2017 Associacao Brasileira de Otorrinolaringologia e Cirurgia Cervico-Facial. Published by Elsevier Editora Ltda.Öğe Congenital morphological abnormalities of the distal vertebral arteries (CMADVA) and their relationship with vertigo and dizziness(INT SCIENTIFIC INFORMATION, INC, 2004) Paksoy, Yahya; Vatansev, Hüsamettin; Şeker, Muzaffer; Üstün, Mehmet Erkan; Büyükmumcu, Mustafa; Akpınar, ZehraBackround: The aim of our study was to identify congenital morphological abnormalities of distal vertebral arteries (CMADVA) and their association with cerebral hypoperfusion leading to vertigo, and the role of MR and MRA in the diagnosis of vertebrobasilar (VB) abnormalities. Materials/Methods: 768 patients who complained of dizziness and/or vertigo were included in the study and evaluated by MR and MRA. CMADVAs were determined in 88 of the cases with no other explanation for vertigo and dizziness. 150 patients without dizziness or vertigo were used as a control group. The 3D TOF (Time-of-flight) MR angiographic technique was used. Results: CMADVAs were detected in 88 of 768 patients (11.5%) with vertigo and/or dizziness. We also detected CMADVAs in 4 (2.7%) of 150 persons in the control group. The patients with abnormal vertebral artery findings were classified into ten categories. Lacunar infarcts in the brain stem were found in 8 patients after long-duration vertigo attacks. There was significant correlation between the control and vertigo groups in terms of CMADVA (p=0.0001). After excluding the control group, there was a significant relationship between CMADVA and vertigo and/or dizziness symptoms (P=0.0001). Conclusions: We believe that vertigo and dizziness associated with CMADVA is a real entity that deserves greater attention. For this reason, the vertebrobasilar system in these patients should be examined for CMADVA with MRA. This would enable us to take preventive measures against brainstem ischemia or at least elucidate the etiology of vertigo in these patients.Öğe CT Evaluation of the Intraorbital Structures Concerning Endoscopic Approaches to the Lamina Papyracea(AMBER PUBLICATION, 2018) Açar, Gülay; Büyükmumcu, Mustafa; Güler, İbrahimBackground: The relationship between the intraorbital structures and medial wall of the orbit is essential for surgical approaches. Objective: The goal was to provide an improved understanding of the dimensions of extraocular muscles and the approximate location of the intraorbital structures with respect to the lamina papyracea (LP). Material and Methods: This retrospective study was performed using the multiplanar reconstruction of Computed Tomography (CT) scans of 200 orbits. Results: We measured the mean diameters of intraorbital structures. The mean horizontal distances from LP to medial and inferior rectus muscles, globe, and infraorbital canal were found as 3.9 +/- 1.2 mm, 11.5 +/- 1.6 mm, 7.8 +/- 1.5 mm and 16.1 +/- 2.0 mm and as 0.6 +/- 0.4 mm, 4.7 +/- 1.3 mm, 7.2 +/- 1.8 mm, 12.5 +/- 2.3 mm at the depth of the anterior (AEF) and posterior ethmoidal foramen, respectively. All morphometric results were compared with respect to age, sex and laterality and higher in males than females. The measurement results indicated that subjects in first and second age groups showed statistically significant differences in distances from the LP to the globe, medial and inferior rectus muscles at the depth of AEF (p<0.05). But, there was no difference between right and left. Conclusion: CT imaging which can offer an accurate understanding of the regional anatomy of and around the LP may be helpful in preoperative planning and prediction of postoperative outcomes. It can allow the surgeon to prevent possible orbital injury during surgical interventions.Öğe Distal Superficial Temporal Artery to Proximal Posterior Cerebral Artery Bypass by Posterior Oblique Transzygomatic Subtemporal Approach(THIEME MEDICAL PUBL INC, 2010) Ülkü, Çağatay Han; Üstün, Mehmet Erkan; Büyükmumcu, MustafaThis article investigates the possibility for the distal superficial temporal artery (STA) to proximal posterior cerebral artery (PCA) direct bypass by subtemporal oblique posterior transzygomatic approach. Five adult cadaveric specimens were dissected. Cadeveric dissection protocol was approved by the Research Ethics Committee. A preauricular vertical skin incision was made, the trunk of STA was identified, and bifurcation, frontal, and parietal branches of the STA were followed distally. Posterior zygomatic arch osteotomy and microcraniotomy were then performed, and the dura was opened. The temporal lobe was retracted, interpeduncular and ambient cisterns were opened, and the P2 segment of the PCA was exposed. Parietal branch of STA and P2 segment of the PCA was anastomosed. The average length of the transected STA from the bifurcation and the zygomatic arch were 47.3 +/- 2.1 mm and 71.4 +/- 2.3 mm, respectively. The mean calibers of the parietal and frontal branch of the STA at this distance were 1.6 +/- 0.1 and 1.4 +/- 0.2, respectively. The mean diameter of the P2 was 2.1 +/- 0.2 mm. Because of the calibers of the parietal branch of the STA and proximal PCA are over 1.5 mm and 2.0 mm, respectively, this direct end-to-side bypass technique may be a reasonable alternative in suitable cases.Öğe Effects of Long-term 50 Hz Magnetic Field Exposure on the Micro Nucleated Polychromatic Erythrocyte and Blood Lymphocyte Frequency and Argyrophilic Nucleolar Organizer Regions in Lymphocytes of Mice(Maghira & Maas Publications, 2010) Okudan, Nilsel; Çelik, İlhami; Salbacak, Ahmet; Çiçekçibaşı, Aynur Emine; Büyükmumcu, Mustafa; Gökbel, HakkıOBJECTIVES: We aimed to investigate the effects of weak extremely low frequency electromagnetic fields (ELF-EMFs) on the nucleus size, the silver staining nucleolar organizer regions (AgNORs), the frequency of micro nucleated peripheral blood lymphocytes (MPBLs) and the micro nucleated polychromatic erythrocytes (MPCEs). METHODS: One hundred and twenty Swiss albino mice were equally divided into 6 groups. The study groups were exposed to 1, 2, 3, 4 and 5 mu T 50 Hz-EMFs for 40 days. Micronucleus number (MN) per PBL was determined.. RESULTS: ELF-EMF exposure caused a nonlinear decline of nucleus area. A sharp drop occurred in AgNOR area of 1 mu T group, and following it gained an insignificantly higher level than that of the control group. The field did not change mean AgNOR numbers per nucleus of the groups. Relative AgNOR area had the highest level in 1 mu T-exposure group, and the level was quite similar to that of the 5 mu T-exposure group. The remaining groups had significantly lower values quite similar to that of the control level. The field exposure at any intensity did not affect significantly the frequency of either MPBLs or MPCEs. The number of MN per PBL in the 4 and 5 mu T-exposure groups were significantly higher than those of the lower intensity exposure groups. The males in 4 mu T-exposure group displayed the highest MN number per PBL, whereas values changed in a nonlinear manner. CONCLUSIONS: The results of the present study suggest that <= 5 mu T intensities of 50 Hz EMFs did not cause genotoxic effect on the mouse.Öğe Fötus'da Willis poligonu varyasyonları(Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 1994) Büyükmumcu, Mustafa; Ziylan, TanerCirculus Arteriosus Cerebri (Willis Poligonu) 1664 yılında Thomas Willis tarafından tanımlanmıştır. Biyolojik fonksiyonu beyni iskemiden korumak olan bu poligonun yetişkindeki örneği, fötusta en erken ikinci ayda farkedilmektedir. Çalışmada ortalama yaşları 20 hafta olan fötuslarm Willis poligonlarındaki varyasyonlar, bulundukları segmentler ve sıklıklarının araştırılması amaçlandı. Bu amaçla poligonu oluşturan segmentler lateks ile doldurularak, Poligonların fotoğrafları çekildi. 19 segmentin kalınlık ve sekiz segmentin uzunluk ölçüleri değerlendirildi. Kalınlıkları ve uzunlukları alınan segmentler gösterildi. Çalışılan 32 materyalden sekiz tanesinde (% 26) normal Willis poligonu tesbit edildi. 24 poligonda ise (%74) asimetri tesbit edildi. Poligonların tamamında arteriyel dolaşımın tem olduğu tesbit edildi. Poligonu oluşturan tüm segmentlerin simetri ve asimetri oranları gösterildi. Willis poligonunu oluşturan tüm segmentlerin ortalama değerleri hesaplandı. Baş-kuyruk uzunlukları 16 - 21cm arasında değişen fötusların Willis poligonlarındaki segmentlerin en düşük ve en yüksek değerleri tesbit edildi. Poligonlarda tesbit edilen varyasyonlar ve oranları şu şekilde bulundu: - A. basillaris'in tüm fötuslarda üst taraftaki ve alt taraftaki ölçümleri ortalama değere yakın olarak bulundu. - A. vertebralis'te; %37.5 oranında bir tarafın damarı daha ince bulundu. - A. cerebri posterior' da; %6.25 oranında hipoplastik Px tesbit edildi. - A. communicans posterior' da; bir tarafın damarı %56.25 oranında daha genişti. %12.5 oranında hipoplazi tesbit edildi. - A. carotis intema'da; %43.75 oranında sağ ve sol taraf damarlarının kalınlıklarının eşit olmadığı bulundu. - A. communicans anterior'da; dublikasyon (%18.75), Y harfi şeklinde damar (%6.25), hipoplazi (%18.75) ve A. mediana subcallosa (%18.75) bulundu. - A. ceberbi anterior'da; %68.75 oranında sağ ve sol taraf damarlarının kalınlıklarının eşit olmadığı tesbit edildi. A. cerebri azygos'a rastlanmadı. Poligonlardaki konfigurasyon oranları ortaya konuldu. Poligonlarda % 68.75 oranında yetişkin konfigurasyon, %18.75 oranında transizyonel konfigurasyon ve %12.5 oranında fötal konfigurasyon ortaya çıkarıldı. Fötal Willis poligonlarının temel alındığı bu çalışmada sol taraftaki damarların daha geniş olmadığı, fötuslardaki varyasyon oranlarının yetişkinlerdeki kadar fazla olmadığı ve üçüncü A2 insidansının yetişkinlerde belirtilen oranlarla uyum gösterdiği sonucuna varıldı.Öğe Fötuslarda Willis poligonu'na ait segmentlerin ölçülerinin araştırılması(1996) Büyükmumcu, Mustafa; Ziylan, Taner; Salbacak, Ahmet; Erongun, Uğur; Karabulut, A. KağanCirculus Arteriosus Cerebri (Willis Poligonu) ilk kez 1664 yılında Thomas Willis tarafından tanımlanmıştır. Biyolojik fonksiyonu beyni iskemiden korumak olan bu poligonun yetişkindeki örneği, fötusta en erken II. ayda farkedilmektedir. Çalışmada ortalama yaşları 20 hafta olan fötusların Willis poligonlarındaki damarlarm strüktürel anomalileri ile kalınlık ve uzunluklarının tesbit edilmesi amaçlandı. Bu amaçla poligonu oluşturan segmentler latex ile doldurularak, poligonların fotoğrafları çekildi. 19 segmental kalınlık ve sekiz segmentin uzunluk ölçüleri değerlendirildi. Poligonların tamamında arteriyel dolaşımın tam olduğu tesbit edildi. Willis poligonunu oluşturan tüm segmentlerin ortalama değerleri hesaplandı. Fötusların Willis poligonlarındaki segmentlerin en düşük ve en yüksek değerleri tesbit edildi.Öğe I?nsan Erkek Gonadlarının Fetal Dönemdeki Gelişiminin Histolojik Değerlendirilmesi(2001) Tosun, Murat; Büyükmumcu, Mustafa; Aktan, Murad; Duman, Selçuk; Kalkan, Serpil; Soylu, RefikAmaç: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Histoloji Embriyoloji Anabilim Dalında yapılan bu çalışmada fetal dönemde erkek gonadlarının gelişiminin izlenmesi amaçlanmıştır. Materyel ve Metod: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalında spontan düşük yoluyla elde edilmiş 26 adet erkek fetüs piyesinin gonadları çıkartıldıktan sonra klasik parafin tekniği ile takip edilip bloklandı. Her blokdan 5 m kalınlığında kesitler alınıp Hematoksilen Eosin ile boyandı. Kesitler ışık mikroskobunda değerlendirildi. Bulgular: Seminifer tübüllerin fetal gelişim sürecinde ilk haftalarda çok değişik çap ve büyüklüklerde olduğu ancak ilerleyen haftalarda benzer yapısal özellikler gösterdiği görüldü. Seminifer tübüller içinde yer alan spermatogoniaların ve Sertoli hücrelerinin sayılarının giderek arttığı, bununla birlikte, Leydig hücre sayısının 19. haftaya kadar arttığı ve bu dönemden sonra azaldıkları tespit edildi. Seminifer tübül lümeninin 19. hafta civarına kadar mevcut olmadığı, interstisiyel dokunun yani ekstrakordal bölümün ilerleyen yaşa bağlı olarak daha düzenli ve organize bir yapı aldıkları tespit edildi. Sonuç: Elde edilen bulgular gonadların intraembriyonik gelişimlerinin çok kompleks ve bununla birlikte sistematik bir düzen içinde gerçekleştiğini ortaya koymaktadır.Öğe I?nsan Fötuslarında Damar Gelişimlerinin Mikrodiseksiyonla İncelenmesi(1999) Büyükmumcu, Mustafa; Şeker, Muzaffer; Karabulut, A. Kağan; Ziylan, Taner; Uysal, İlknurAmaç: Bu çalışmada insan fötuslarının 2. ve 3. trimester süresince arcus aortae, Aorta thoracica, Aorta abdominalis ve dallarının gelişim ve morfolojisine yönelik normal morfometrik değerlerin elde edilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Gelişim yaşı CRL aracılığı ile belirlenen 60 abort insan fötusunda 2. ve 3. trimester'de büyük damarların büyüme ve gelişimleri incelendi. Fötuslar % 10 formalin içinde korundu. Her bir vakada rutin diseksiyon kuralları uygulandı. Kalınlık ölçümlerinde damarların dış çap ölçümleri esas alındı. Kalp ve büyük damarların ince diseksiyonundan sonra damarların kalınlık ve uzunluk ölçümleri kumpas aracılığı ile belirlenerek sonuçlar yaş ve cinsiyete göre değerlendirildi. Bulgular: 2. trimesterde aorta bölümlerine ait kalınlık ve uzunluk değerleri yönünden her iki cinsiyet arasında farklılık tespit edilemezken 3. trimesterde tüm parametrelerde farklılık belirlendi (P0.05). Sonuç: İnsan fötusunda aorta gelişimine yönelik normal değerlerin ve bunların birbirlerine oranlarının farklı gestasyonal yaşlarda ortaya çıkabilecek değişiklikleri belirlenerek kongenital vasküler hastalıkların teşhisinde kullanılabileceği düşünülmektedir.Öğe I?nsan Fötuslarında Kalp Gelişiminin ve Kalbin Morfolojik Yapısının Diseksiyon Yöntemi ile Araştırılması(2000) Salbacak, Ahmet; Uysal, İ. İlknur; Büyükmumcu, Mustafa; Karabulut, A. KağanAmaç: Bu çalışmada 2. ve 3. trimestr insan fötuslarında kalbin normal gelişim modelinin belirlenmesi, sağ ve sol kalbe ait duvar kalınlıklarındaki değişikliklerin tespit edilmesi, interventriküler ve interatrial septum bölümlerinin kalınlık ve uzunluk ölçümlerinin yapılarak elde edilen verilerin gestasyonel yaşla ve cinsiyetle korelasyonunun araştırılması planlandı. Yöntem: Anatomi Anabilim Dalı fetus kolleksiyonundan alınan, dış görünümünde anomali gözlenmeyen, spontan abort 70 adet fötus kalbi kullanılarak 12 adet parametrik ölçüm alındı. Kalplerden alınan ölçüm verileri ile gestasyonel yaş arasındaki ilişki korelasyon analiz yöntemi ile istatistiksel olarak değerlendirildi. Ayrıca verilerin tamamının her iki cins arasında, ve buna ilaveten duvar kalınlıklarının sağ-sol karşılaştırılması student-t testi ile yapıldı. Bulgular: Kalp duvar kalınlıkları ile gestasyonel yaş arasında anlamlılık derecesi değişmekle beraber tüm parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı linear regresyon saptandı. Ortalama değerlerin sağ tarafta tüm parametrelerde daha büyük olduğu gözlendi. Değerlendirilen parametrelerin 3’ünde cinsiyete göre önemli fark saptandı. Sonuç: Bu çalışma ile 2. ve 3. trimestr’da insan fötus kalp duvarlarının normal gelişimine ait veriler elde edilmiş olup, bu verilerin klinik uygulamalarda temel oluşturacağı kanaatindeyiz.Öğe I?nsan Fötusunda Kalp Kapakları Gelişiminin ve Aralarındaki İlişkinin Ultrasonografi ve Diseksiyon Yöntemleri ile Araştırılması(2001) Karabulut, A. Kağan; Uysal, İ. İlknur; Şeker, Muzaffer; Acar, Ali; Büyükmumcu, MustafaAmaç: insan fötuslarında kalp kapaklarının gelişiminin ultrasonografi ve diseksiyonla belirlenerek gestasyonel yaşla (GY) korelasyonunu araştırmak. Yöntem: Komplikasyonsuz ve tek fötuslu 48 gebede fötus kalp kapakları gelişimi prospektif olarak ultrasonografi ile değerlendirildi. GY'ları 23-39 hafta arasında değişen fötuslarda mitral, triküspit, aorta ve pulmoner kapak çapları ölçüldü. Ayrıca Anatomi Anabilim Dalı fetus kolleksiyonundan alınan ve GY'ları 14-40 hafta arasında değişen spontan abort 70 adet fötusta kalp kapakları ölçüldü. Ölçüm verileri ile GY arasındaki korelasyon değerlendirildi. Ayrıca, diseksiyon verileri cinsiyete göre karşılaştırıldı. Bulgular: Kalp kapakları gelişimi ile GY arasında pozitif korelasyon saptandı. Ultrasonografik verilere göre aorta ve triküspit kapak gelişim hızı, diseksiyon verilerine göre ise pulmoner kapak çapı haricindeki tüm parametrelerde gelişim hızı 2. trimestrda daha fazla bulundu. Pulmoner kapak çapı ile GY arasındaki korelasyonda trimestrlar arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Ölçümler, cinsiyete göre bir farklılık göstermedi. Sonuç: insan fötus kalp kapaklarının gelişimine ait veriler, fötal kalp gelişiminin değerlendirilmesi ve konjenital kardiyak defektlerin doğum öncesi tanısında yararlı olabilir.Öğe İnsan fötuslarında Willis poligonuna ait varyasyonların araştırılması(1999) Büyükmumcu, Mustafa; Karabulut, A. Kağan; Şeker, Muzaffer; Ziylan, Taner; Salbacak, Ahmet; Erongun, UğurÇalışmada ortalama yaşları 20 hafta olan abort fötusların Willis poligonlarındaki varyasyonlar, bulundukları segmentler ve sıklıklarının araştırılması amaçlandı. Bu amaçla her bir poligonu oluşturan segmentler kırmızı lateks ile doldurularak, poligonların fotoğrafları çekildi. Çalışılan fötusların sekiz tanesinde (% 26) normal Willis poligonu gözlenirken, 24'ünde ise (%74) asimetrik poligon belirlendi. Poligonların tamamında arterlerin tam olduğu gözlendi. Poligonlarda bulunan varyasyon çeşitleri ve oranları kaydedildi. Poligonlardaki konfigurasyon oranları belirlendi. Bu çalışmada fötuslardaki varyasyon oranlarının yetişkinler için bildirilenlerden daha az olduğu ve üçüncü A2 insidansının yetişkinlerdeki oranlarla uyum gösterdiği tesbit edildi.Öğe Laktasyon Dönemi Protein-Enerji Malnütrüsyonlu Ratlarda Mandibula ve Diş Gelişimi Üzerine Bir Morfometrik Çalışma(2002) Ziylan, Taner; Murshid, Khalil Awadh; Çiçekcibaşı, Aynur Emine; Büyükmumcu, MustafaAmaç: Bu çalışmada, protein-enerji malnütrüsyonunun (PEM) laktasyon dönemindeki (yenidoğan;20 günlük) ratlarda, mandibula ve mandibula'nın 3. molar dişlerinin gelişimine olan etkisi araştırıldı. Yöntem: Çalışmada 64 Wistar rat kullanıldı. Ratlar deneysel grup olarak iki alt (16x2), kontrol grubu olarak dört alt gruba (8x4) ayrıldı. Deneysel ve kontrol gruptaki her alt grup bir anne ile beslendi (Park metodu). Hayvanlar 20 ve 40 günlük olduğunda diseke edildi. Sağ mandibula, sol 3. molar dişlerden morfometrik ölçümler alındı. Bulgular: Deneysel gruptaki 20 ve 40 günlük hayvanların mandibula ve 3. molar diş morfolojisine yönelik değerleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı farklılık (P0.000) saptandı. Sonuç: Laktasyon dönemindeki PEM'nun etkisinin laktasyon sonrası (20-40 günlük) dönemde de devamlılığını gösterdiği gözlendi.Öğe Maxillary-to-petrous Internal Carotid Artery Bypass: an Anatomical Feasibility Study(SPRINGER-VERLAG, 2003) Büyükmumcu, Mustafa; Üstün, ME; Seker, M; Karabulut, Ahmet Kağan; Uysal, YYThe possibility for maxillary artery (MA) to petrous internal carotid artery (ICA) bypass was investigated. Five adult cadavers were dissected bilaterally. After zygomatic arch osteotomy, the coronoid process was sectioned at its base. An extensive infratemporal craniotomy was performed at the level of foramina ovale, rotundum and spinosum. The petrous portion of the ICA was exposed by drilling away the floor of the middle fossa, posterior to the foramen ovale and medial to the foramen spinosum. The MA was identified medial to the infratemporal crest and was followed in the pterygopalatine fossa, then transected at the origin of the infraorbital artery. The MA graft was brought posteromedially to reach the petrous ICA. The mean caliber of the MA before the origin of the infraorbital artery was 2.54 +/- 0.31 mm, 2.76 +/- 0.14 mm at the site of anastomosis, and 3.46 +/- 0.32 mm after giving off the middle meningeal artery. The average length of the MA between the middle meningeal artery and the infraorbital artery was 43.4 +/- 2.35 mm, and up to the site of anastomosis was 37.64 +/- 1.68 mm. We conclude that the length and diameter of the MA are sufficient for a tension-free anastomosis between MA and petrous ICA, and such a procedure could be used in the treatment of patients with tumors of the infratemporal fossa invading the high cervical ICA.Öğe Modified Medial Stoppa Approach For Acetabular Fractures: An Anatomic Study(LIPPINCOTT WILLIAMS & WILKINS, 2011) Kaçıra, Burkay Kutluhan; Arazi, Mehmet; Çiçekcibaşı, Aynur Emine; Büyükmumcu, Mustafa; Demirci, ŞerafettinBackground: The modified medial Stoppa approach is an alternative and new surgical approach to access to the internal pelvis and medial wall of the acetabulum. There is little information about the clinical anatomic specifications of exposure in the literature. In this study, the pertinent surgical anatomy that involved the modified medial Stoppa approach was further defined and the anatomic positions and variations of the structures seen in the surgical site were analyzed. Methods: We dissected five formalized cadavers to present structures at risk in a standard modified medial Stoppa approach. The internal iliac artery and branches were colored with latex injection in formalized cadavers. Morpho-metrical measurements of the neurovascular structures adjacent to quadrilateral surface and their anatomic variations were noted. Results: It was detected that the obturator vessels and nerve and the iliolumbar vessels were primarily the structures at risk. Obturator vessels and nerve were the most important structures to pay attention because of their direct contact to quadrilateral surface. There was communication (corona mortis) between obturator and inferior epigastric veins in 4 (40%) of 10 hemipelvises. Conclusions: Before clinical applications, performing cadaver dissection is important to minimize intraoperative complications. This study was the first anatomic study in the literature that reveals the structures that are at risk during surgical treatment of acetabular fractures, which was treated with the modified medial Stoppa approach.Öğe A Modified Technique for Bypass of the External Carotid Artery to the Proximal Posterior Cerebral Artery: An Anatomical and Technical Study(Taylor & Francis as, 2006) Öztürk, Kayhan; Uysal, İlknur İsmihan; Arbag, Hamdi; Büyükmumcu, Mustafa; Üstün, Mehmet Erkan; Salbacak, AhmetConclusions. Our results support the proposition that bypass between the external carotid artery (ECA) and proximal posterior cerebral artery (PCA) can be achieved by using a short saphenous venous graft. The diameters of the ECA and vein graft may provide an increased blood flow with a straighter course. This technique may be helpful for management of patients with vertebrobasilar insufficiency or those requiring a high volume blood flow to the posterior circulation. Objectives. We aimed to describe a modified technique using a short saphenous vein graft for bypass between the ECA and the PCA in order to use a small length of graft material and increase the patency of the anastomosis. Materials and methods. Ten sides of five cadavers were dissected bilaterally. After a frontotemporal craniotomy and zygomatic arch osteotomy, the middle cranial fossa was exposed. A hole located approximately 2 - 3 cm posterolateral to the foramen rotundum was created extradurally. The sylvian fissure and the interpedincular and ambient cisterns were opened. The proximal P2 segment of the PCA was identified. The ECA was found through a cervical incision. A short interposition saphenous vein graft was conducted to pass just behind the ramus mandible to the infratemporal fossa. The bypass between the ECA and P2 segment of the PCA was performed by using a short saphenous vein graft. The diameters of the ECA, P2 segment of PCA and both ends of the saphenous vein graft and its length were measured using an electronic micrometer. Results. The mean cross-clamping time of the PCA was 10.4 +/- 1.8 min. The mean diameters of the P2 segment of the PCA and ECA were 2.2 +/- 0.15 mm and 3.83 +/- 0.28 mm, respectively. The mean length of the saphenous vein graft was 88.8 +/- 3.8 mm.Öğe Morphometric analyses of the development of dermis in human fetuses(1999) Aktan, Murad; Büyükmumcu, Mustafa; Şeker, Muzaffer; Mermer, S.; Duman, SelçukIn this study, the morphometric differences of the different derrnis regions during the development of the human fetus were investigated. The different dermis regions, namely, cranial, femoral and plantar (sole) parts of 40 fetuses which were between 12th-23.5th week gestation age were obtained from maternity hospital and after the routine H&E histological procedure, the measurement was performed with ocular micrometer. The first sharp increase was observed in the dermis of cranial region. It has been suggested that the thickness of the dermis is dependent on the collagen and elastic fibres, but the flexibility of the dermis is dependent on the number and the structure of the elastic fibres. The early beginning of the increase of the dermis thickness in the cranial part may be due to the effect of the cranio-caudal stimulation on the production of the collagen and elastic fibres in the embryonic term.
