Yazar "Bingöl, Günsel" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of Aspartame on Acetylcholinesterase Activity in Some of Rat Tissues
    (2017) Polat, Fikriye; Dere, Egemen; Arı, Ferda; Turaçlar, Nesrin; Bingöl, Günsel; Aztopal, Nazlıhan
    In this study, the changes in acetylcholinesterase (AChE) activity in the liver, lungs, kidney and brain tissues were investigated in the rats administered aspartame intraperitoneally. Aspartame, a widely used artificial sweetener, was given to the rats at doses of 50, 100 and 200 mg/kg. Changes in enzyme activity were recorded at 12 and 24 h following the injection. The activities of AChE at 12 h for all doses were significantly higher in the liver and kidney but not in those of lung and brain. However, the activities in the liver and kidney at 24 h after treatment for 200 mg/kg were similar to that of control. Consequently, it was observed that aspartame caused increases in the activities of AChE in the liver and kidney during the first hours after treatment but lost its effect at later times.
  • Küçük Resim
    Öğe
    An investigation of micronucleus induction by butylated hydroxytoluene in wistar rat bone marrow cells
    (2014) Polat, Fikriye; Bingöl, Günsel; Turaçlar, Nesrin
    Bu çalışma ile sentetik antioksidan ve yiyeceklerde katkı maddesi olarak kullanılan Bütil Hidroksitoluenin (BHT) rat kemik iliğinde mikronükleuslu polikromatik eritrositlerin sayılarında herhangi bir artışa neden olup olmadığı araştırıldı. Mısır yağında çözülen BHT, iki farklı zaman periyodu ve üç farklı dozda (125, 250, 500 mg/kg v.a.), 8-10 haftalık erkek ve dişi Wistar albino sıçanlara (n36) intraperitonal olarak verildi. BHT muamelesinden 12 ve 24 saat sonra kemik iliği örnekleri MNPCE sayısı için analiz edildi. Ayrıca, polikromatik eritrositlerin normokromatik eritrositlere oranı (PCE/NCE) değerlendirilerek BHT’nin kemik iliğindeki sitotoksik etkisine bakıldı. Bütün BHT dozları ve iki farklı zaman periyodunda MNPCE’lerin sayısında 1.9- 2.84 kat önemli artışlar bulundu. Diğer taraftan BHT, kemik iliği sitotoksisite belirteci olan PCE/NCE oranını kontrol grubuna kıyasla düşürdü. Sonuç olarak bu çalışmada BHT’nin rat kemik iliğinde MNPCE oluşumunu artırdığını ve bu artışın, uygulanan dozlar ve verilme şekliyle ilişkili olabileceğini düşünmekteyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Türkiye’de Yapılan Kadavra ve Canlı Donörden Karaciğer Nakillerinin 2011-2017 Yılları Arası Analizi
    (Selçuk Üniversitesi, 2020 Haziran) Diler, Songül Budak; Bingöl, Günsel; Sapan, İlker; Dalgıç, Aydın
    Amaç: Organ nakli, insan vücudunda görev yapamayan bir organın yerine, canlı vericiden veya kadavradan alınan sağlam bir organın nakledilmesini sağlayan cerrahi bir yöntemdir. Biz bu araştırmada, T.C. Sağlık Bakanlığı tarafından 2011 yılında onaylanan ve Türkiye Organ Doku Nakil Sistemi (TODS) olarak adlandırılan dijitalleştirilmiş sistem ile kayıt altına alınan, 2011-2017 yılları arasındaki karaciğer nakil verilerinin istatistiksel analizini yapmayı hedefledik. Gereç ve Yöntem: T.C. Sağlık Bakanlığı tarafından 2011-2017 yılları arasında özel izin ile (hasta ve donör bilgileri rumuz olarak belirtilmek suretiyle) yürütülen projeler kapsamında elde edilen veriler, bu analiz çalışması için esas kabul edilmiştir. Veri işleme araçları olarak AriceTech-Data Minning Systems, Microsoft Power BI, SPSS 21 kullanılmıştır. Bulgular: Türkiye genelinde, 2011-2017 yılları arasında toplam 7466 karaciğer hastası bulunduğu, toplam nakil sayısının 7728 olduğu ve yapılan nakillerin %70’inin canlı, %30’unun kadaverik nakil olduğu saptanmıştır. 2011-2016 yılları arasındaki genel hasta ve greft sağ kalım oranları; Greft Sağ Kalım 1 yıl (GSK1) için %67.09, Hasta Sağ Kalım 1yıl (HSK1) için %75.76 ve Hasta Sağ Kalım 15 Gün (HSK15Gün) için ise %90.25 olarak belirlenmiştir. Yapılan tüm nakillerde (kadaverik+canlı) toplam greft kaybı/nakil (542/7728) oranı %7.01 olarak saptanmıştır. Ülkemizde, canlı-akrabadan nakil olmak için ortalama 125 gün bekleme yapılmaktadır. Sonuç: Türkiye genelinde yapılan karaciğer nakillerindeki canlı-kadaverik oranları dünyada bilinen oranların tersi yönündedir. Karaciğer hastaları nakil için oldukça uzun süre beklemek zorunda kalmaktadır. Uzun bekleme süreleri sebebiyle kaybedilen hasta sayıları ve organ yetmezliği olan hastaların yoğun bakım maliyetleri artmaktadır. Türkiye’deki bu sorunun çözümü için kadavra donör sayılarının artırılması, beyin ölümü olgularının tespiti ve organ vericisi olarak kullanılma oranlarının yükseltilmesi önem arz etmektedir. Öncelikli nakil ihtiyacı olup kadavra temin edilemeyen hastalar için, kalp atımsız kadavra donörlerinin kullanılması ve çapraz nakil programının etkin olarak uygulanması bir çözüm olarak önerilebilir.