Yazar "Dinç, Muhittin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 20
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Cytogenetical Analysis of 12 Taxa of Genista L. (Fabaceae) From Turkey(2009) Martin, Esra; Dinç, Muhittin; Duran, Ahmet; Doğan, Bekir; Hakkı, Erdoğan E.In this study, cytogenetical analyses of 12 taxa belonging to the genus Genista L. and grown naturally in Turkey were conducted. These taxa include G. acanthoclada, G. albida, G. anatolica, G. aucheri, G. burdurensis, G. carinalis, G. involucrata, G. januensis subsp. lydia, G. sandrasica, G. sessilifolia, G. tinctoria and G. vuralii. Chromosome numbers of all the taxa, except G. tinctoria, are introduced to the scientific community for the first time. Somatic metaphase chromosomes of the genus were determined as 2n = 18, 36, 46, 48, 52, 72 and 144. Polyploidy was observed in the cells of G. albida (2n = 18, 2n = 4x = 36), G. tinctoria (2n = 36, 48, 2n = 4x = 96), G. januensis subsp. lydia (2n = 46, 2n = 4x = 92), G. burdurensis and G. sessilifolia (2n = 48, 2n = 4x = 96). Somatic chromosomes of the G. sandrasica are very small, thus exact ploidy level of polyploidy was not determined. Karyotype analysis of G. albida and G. involucrata were performed via an Image Analysis System.Öğe Ekicek Dağı (Aksaray) ve çevresinin florası(Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 1997-08-29) Dinç, Muhittin; Ünal, AyyazBu araştırma 1996 ve 1997 yılları arasında Ekicek Dağı ve Çevresinin Florasını tespit etmek için yapılmıştır. Araştırma alanı Aksaray vilayeti sınırları içerisinde ve grid sistemine göre B4 ve B5 karelerine dahildir. Araştırma alanından 69 familya ve 281 cinse ait 497 takson tespit edilmiştir. Toplanan örneklerden 68 tanesi (%13.68) Türkiye için endemiktir. Belirlenen taksonların fıtocoğrafık bölgelere göre dağılımı % 26.5 Iran-Turan, % 8.24'ü Akdeniz, % 6.84'ü Avrupa-Sibirya şeklindedir. Araştırma alanındaki en fazla taksona sahip olan familyalar; Compositae (62), Leguminosae (52), Poaceae (42), Labiatae (40), Crııciferae (35), Caryophyllaceae (31) şeklinde sıralanır. Araştırma alanındaki en fazla türe sahip olan cinsler; Astragalus (10), Centaıtrea (9) Salvia (8), Alyssıım (7), Lathyrus (7), Bromııs (7), Ranunculus (7), Trigonella (6). Hayat formlarına göre, Hemikriptofitler % 48.3 oranıyla ilk sırada gelir. Daha sonra % 31.99 oranıyla Terofıtler, % 12.27 oranıyla Geofitler, % 3.62 oranıyla Kamefitler, % 3.21 oranıyla Fanerofitler ve % 0.6 oranıyla Vasküler Parazitler gelir.Öğe Ekicek Dağı (Aksaray) ve Çevresinin Florası(2000) Ünal, Ayvaz; Dinç, MuhittinBu araştırma, 1996-1997 yıllarında Ekicek dağı (Aksaray) ve civarında gerçekleştirilmiştir. Araştırma sahası İran-Turan fıtocoğrafik bölgesinde ve Davis tarafından uygulanan kareleme sistemine göre B4 ve B5 karelerinde yer almaktadır. Çalışmamızda 69 familya ve 281 cinse ait 494 takson tespit edilmiştir. Bu taksonlarm 69 tanesi (%13.96) Türkiye için endemiktir. Fitocoğrafık bölgelere göre dağılımları ise %26.92 İran-Turan, %7.49 Akdeniz, %7.08 Avrupa-Sibirya şeklindedir. En çok türe sahip familyalar sırasıyla Compositae (%12.1), Leguminosae (%10.7), Poaceae (%8.5), Labiatae (%8.1), Cruciferae (%7.3), Caryophyllaceae (%6.3)'dir.Öğe The Flora of Cocakdere valley (Aslanköy-Mersin)(2008) Dinç, MuhittinBu çalışma 2003-2005 yıllarında, Orta Toroslar'da yer alan Cocakdere vadisinin iletimli florasını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma alanından toplanan 980 iletimli bitki örneğinin değerlendirilmesiyle 73 familya ve 282 cinse ait 506 takson (499 tür, 2 alttür, 5 varyete) tespit edilmiştir. Teşhis edilen örneklerden birisi bilim dünyası için yenidir (Stachys yildirimlii M. Dinç). Florayı teşkil eden 506 taksondan 7'si eğrelti, 9'u açıktohumlu, 490'ı da kapalıtohumludur. Kapalıtohumlularm 51'i tekçeneklilere, 439'u da çiftçeneklilere ilgindir. Çalışma alanındaki en zengin familya 69 taksonla Asteraceae, cins ise 19 taksonla Astragalus L.'dur. Endemik taksonlarm sayısı 105 (% 20.8)'dir. Taksonlarm fitocoğrafık bölgelere göre dağılım oranları ise İran-Turan 108 (% 21.3), Akdeniz 103 (% 20.4) ve Avrupa-Sibirya 21 (% 4.15) şeklindedir. Geniş yayılışlı ve fitocoğrafık bölgesi bilinmeyenler ise 241 (% 47.6)'dir. Sadece tip örneğinden bilinen Hypericum havvae Güner ve Verbascum elegantulum Hub.-Mor. ikinci kez toplanmıştır.Öğe İç Anadolu Bölgesi’ndeki Viola L. (Violaceae) Cinsi Üzerine Nümerik Taksonomik Bir Çalışma(Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi, 2002) Dinç, Muhittin; Kuddisi, ErtuğrulMorfolojik, anatomik ve palinolojik veriler, İç Anadolu Bölgesi’nden toplanan ve Viola L. cinsine ait 14 türü temsil eden örneklerden elde edilmiştir. Her tür için 58 karakterin durumu kaydedilmiş ve veriler nümerik taksonomik analizlere tabi tutulmuştur. Çalışma sonucunda, bölgede yayılış gösteren Viola (menekşe) türlerinin yakınlık dereceleri belirlenmiş ve Becker tarafından benimsenen seksiyonal sınıflandırmanın geçerliliği ortaya konmuştur.Öğe Karyotype analysis of Silene behen L. (Caryophyllaceae)(2008) Martin, Esra; Duran, Ahmet; Dinç, Muhittin; Öztürk, MeryemIn this study, the karyotype analysis of the species of Silene behen L. was examined using Image Analysis System. The chromosome lengths range from 2.54 to 4.74 µm; also diploid chromosome number is 2n 24. In terms of the arm lengths, while three pairs of mitotic metaphase chromosomes are mediab, nine pairs of them are submedian types. The karyotype analysis of this species was first carried out in our study.Öğe Morphological, karyological and ecological features of halophytic endemic Sphaerophysa kotschyana Boiss. (Fabaceae) in Turkey(2010) Duran, Ahmet; Martin, Esra; Öztürk, Meryem; Çetin, Özlem; Dinç, Muhittin; Özdemir, AyşeTuz Gölü ve çevresinden toplanmış bir halofitik endemik olan Sphaerophysa kotschyana’nın morfolojik, karyolojik ve ekolojik özellikleri incelenmiştir. Genişletilmiş morfolojik deskripsiyonu ve görüntüleri verilmiştir. Bu çalışmada somatik kromozom sayısının 2n140-2B olduğu görülmüştür. SEM çalışmalarına göre polen taneleri prolate, 3-zonokolpate, orta büyüklükte ve suprareticulate ornemantasyonludur. Tohumlar reniform, ebatları 3.5 mm uzunluğunda ve 4.0 mm genişliktedir. Tohum yüzeyi düzensiz granüllüdür. Karyogram, idiyogram, polen ve tohum yüzeyinin SEM’de çekilmiş görüntüleri sunulmuştur. Bunlara ilave olarak, türün habitatı ve birlikte bulunduğu türler hakkında bilgi verilmiştir.Öğe Native and non native new palnt records for squares and Turkey(2004) Yıldırımlı, Şinasi; Selvi, Bedrettin; Dinç, MuhittinÇeşitli kareler ve Türkiye için doğal (A4; B3, 4, 9, 10; C2, 3, 4, 8, 9 karelerine ilgin 52 tür) ve doğal olmayan (A2; Bl, 4; Cl, 3, 5 karelerine ilgin 35 tür) yeni bitki kayıtları verilmektedir.Öğe A New Species of Viola (Violaceae) From Turkey(Academic Press Ltd Elsevier Science Ltd, 2002) Dinç, Muhittin; Yıldırımlı, ŞinasiA new species of Viola, V kizildaghensis M. Ding & L Yildirimli, from Turkey is described and illustrated. It is found on the rocky slopes of Kizildag, Kizildag National Park, in the vilayet of Isparta, south-west Turkey, at an elevation of 1350-1600m. It belongs to Viola, subsection Viola, and is similar to the Lebanese endemic V libanotica Boiss., distinguished by its lanceolate, cuneate based leaves, pinkish-purple flowers with white throats, glabrous lateral petals, and peduncles bearing the mature fruit procumbent and pubescent. It is somewhat similar to another species from south-west Turkey, V sandrasca Melchior, that is endemic to Sandras Dag in the vilayet Mugla; it is distinguished from this by the characters listed above, its pubescent leaves and peduncles, and its linear-lanceolate to lanceolate stipules which have short, gland-tipped fimbriae. (C) 2002 The Linnean Society of London, Botanical Journal of the Linnean Society, 2002, 138, 483-487.Öğe A New Species of Viola L. (Violaceae) From South Anatolia(Academic Press Ltd Elsevier Science Ltd, 2003) Dinç, Muhittin; Bağcı, Yavuz; Yıldırımlı, ŞinasiA new species of Viola L., Viola yildirimlii M. Ding & Y Bagci sp. nov. from South Anatolia is described and illustrated. It is found on the rocky slopes of Aladag National Park, in the county of Adana, south Turkey, at an elevation of 1800 m. It belongs to Viola, subsect. Viola, and is similar to the Turkish endemics Viola isaurica Contandr. & Quezel and V kizildaghensis M. Ding &. Yddirimli. Diagnostic morphologic characters for a detailed discrimination from two similar taxa and other Turkish Eflagellatae species are discussed. (C) 2003 The Linnean Society of London, Botanical Journal of the Linnean Society, 2003, 141, 477-482.Öğe A New Violet Record for the Flora of Turkey, Viola Jordanii Hanry(2001) Dinç, Muhittin; Yıldırımlı, Şinasi; Dural, Hüseyin; Savran, AhmetViola jordanii Hanry (Violaceae) as a new species record is given for the flora of Turkey. Its diagnostic characters, description, illustration and distribution map in Turkey were given.Öğe Nizip (Aksaray) bölgesinin etnobotanik özellikleri(2005) Öztürk, Meryem; Dinç, MuhittinBu çalışmada, Nizip (Aksaray) bölgesinin florasını oluşturan taksonların etnobotanik özellikleri ve halk arasında kullanılan Türkçe yerel adları araştırılmıştır. Çalışma materyalini, araştırma alanında yetişen bazı tohumlu bitkiler oluşturmaktadır. Çalışma sonucunda 74 taksonun yerel isimleri, besin maddesi ve tıbbi olarak kullanımları ile diğer etnobotanik özellikleri verilmiştir. Çalışma alanından üç kullanım şekli ve üç yerel isim ilk kez kaydedilmiştir.Öğe Nizip (Aksaray) bölgesinin florası(2007) Öztürk, Meryem; Dinç, MuhittinBu çalışma, İç Anadolu bölgesinde Aksaray ili sınırlarında yer alan Nizip bölgesi florasını ortaya koymaktadır. 2004-2006 yıllarında yapılan çalışmada 1187 bitki örneği toplanmıştır. Örneklerin değerlendirilmesiyle 65 familya ve 270 cinse ilgin 445 takson (436 tür, 5 alttür ve 4 varyete) tespit edilmiştir. Endemik takson sayısı 70 olup endemizm oranı % 15.7’dir. En büyük 3 familya Asteraceae (77 takson), Brassicaceae (36 takson) ve Fabaceae (34 takson)'dir. En büyük cinsler ise sırasıyla Astragalus (11 takson), Alyssum (10 takson), Centaurea (9 takson) and Silene (8 takson)’dir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere dağılımları da şöyledir: İran-Turan elementleri 133 (% 29.8), Akdeniz elementleri 21 (% 4.7) ve Avrupa-Sibirya elementleri 18 (% 4.0), çok bölgeli ve bilinmeyen 274 (% 61.5 )’dir. Nizip bölgesi ve yakın alanlarda bulunan diğer 6 çalışma arasındaki takson benzerlikleri ve fitocoğrafik element oranları küme analizi ile kıyaslanmıştır.Öğe Phylogenetic Relationship Analysis of Genista L. (Fabaceae) Species From Turkey as Revealed by Inter-Simple Sequence Repeat Amplification(Academic Journals, 2010) Hakkı, Erdoğan E.; Doğan, Bekir; Duran, Ahmet; Martin, Esra; Dinç, MuhittinGenista L. (Fabaceae) is distributed in Europe, South Africa, and West Asia and consists of almost 90 species in the world. Thirteen species of the genus are distributed in Turkey. Taxonomic problems of the species started to be resolved with recently developed DNA-based molecular methods. These methods, in contrast to phenotypical analyses, are free from the effects of environmental conditions. In this study, DNA of the species which belong to the Genista genus, grown naturally in Turkey and collected from the different localities, were isolated with a commercial kit. Inter-simple sequence repeat (ISSR) is a simple molecular marker system that provides reliable results. Based on ISSR data, genetic similarities and dendrogram demonstrating the phylogenetic relationships among the Genista taxa were prepared by the NTSYSpc 2.0 software. In this study, infrageneric classifications of the Genista taxa belonging to the Flora of Turkey were conducted based on molecular data. ISSR analysis strongly supported the hypothesis that G. aucheri is accepted as the synonym of G. sessilifolia.Öğe Phylogenetic Relationships Among the Taxa of the Genus Johrenia Dc. (Apiaceae) From Turkey Based on Molecular Method(Bangladesh Assoc Plant Taxonomists, 2010) Doğan, Bekir; Duran, Ahmet; Bağcı, Yavuz; Dinç, Muhittin; Martin, Esra; Çetin, Özlem; Öztürk, MeryemIn the present study, ISSR markers were employed to determine the phylogenetic relationships among the taxa of Johrenia. The genera Angelica and Xanthogalum were selected as outgroups. Unweighted pair group method with arithmetic mean (UPGMA) and Principal Coordinate Analyses were conducted to view the molecular relationships. Johrenia alpina, J. depauperatum and J. aurea are transferred to the genus Dichoropetalum. The infrageneric and intergeneric phylogenetic relationship among the Johrenia and Dichoropetalum genera are determined.Öğe Seed morphology of some Genista taxa growing in Turkey(2013) Dinç, Muhittin; Kaya, Ayla; Duran, AhmetBirçok Angiosperm familyasında tohum makro ve mikromorfolojisi taksonomik öneme sahiptir. Bu çalışmada, Türkiye’de yetişen bazı Genista tohumlarının stero ve taramalı elekton mikroskobu (SEM) kullanılarak morfolojileri çalışılmıştır. Sonuçlar göstermektedir ki, tohum boyutları ve renkleri cinsin seksiyonlarının sınıflandırılmasında taksonomik değere sahiptir. Bununla birlikte tohum yüzeyi taksonlar arasında az ya da çok farklıdır ve Türkiye’de cinsin seksiyon sınıflandırmasında anlamlı değildir.Öğe Taxonomical and chorological notes on the Turkish Endemic Scorzonera amasiana Hausskn.& Bornm. (Asteraceae)(2009) Dinç, Muhittin; Bağcı, YavuzScorzonera amasiana Hausskn. & Bornm. Amasya ili civarında birkaç lokaliteden bilinen dar yayılışlı endemik bir türdür. Bu tür, yeniden keşfinden sonra, Amasya ilindeki başka bir lokaliteden daha kaydedilmiştir. Korolojik ve ekolojik verilerle beraber, toplanan örnekler üzerinde yapılan morfolojik çalışmalar, son zamanlarda tanımlanan Scorzonera ekimii A.Duran’ın S. amasiana’nın sinonimi olduğunu göstermiştir. Ayrıca, S. amasiana’nın tehdit kategorisi mevcut yayılış verilerine dayanarak gözden geçirilmiştir.Öğe Teucrium chamaedrys L. subsp. tauricolum Rech. fil. ve T. scordium L. subsp. scordioides (Schreber) Maire & Petitmengin (Labiatae) taksonları üzerinde anatomik ve mikromorfolojik çalışmalar(2007) Dinç, Muhittin; Doğu, Süleyman; Bilgili, Bilgehan; Duran, AhmetBu çalışmada, Teucrium L. cinsinde birbirine yakın akrabalık gösteren Scordium Boiss. ve Chamaedrys Benth. seksiyonlarına mensup T. chamaedrys L. subsp. tauricolum Rech. fil. ve T. scordium L. subsp. scordioides (Schreber) Maire & Petitmengin taksonlarının gövde ve yaprak anatomisi ile fındıkçık mikromorfolojisi incelenmiştir. Sonuçlara göre, her iki taksondaki gövde anatomisi, Labiatae familyasının genel özelliklerini sergilemektedir. Her iki taksonda çok hücreli salgısız tüylere rastlanırken, salgılı tüyler T. scordium subsp. scordioides’de her zaman, T. chamaedrys subsp. tauricolum’da bazen bulunmaktadır. Salgılı tüyler, T. chamaedrys subsp. tauricolum’da kısa ve 1-2 sap hücreli, T. scordium subsp. scordioides’de uzun ve 3-5 sap hücrelidir. T. chamaedrys subsp. tauricolum yaprağında mezofil kalın ve dorsiventral, T. scordium subsp. scordioides’de mezofil oldukça ince ve izolateraldir. T. scordium subsp. scordioides’de yapraklar hiposutomatik ve üst epidermal hücreler siferokıristalli, T. chamaedrys subsp. tauricolum’da yapraklar amfisutomatik ve üst epidermal hücreler siferokıristalsizdir. Her iki türde sutomalar anomositik olup T. chamaedrys subsp. tauricolum’da kıseromorf tipdeyken, T. scordium subsp. scordioides’de mezomorf tiptedir. Işık ve taramalı elekturon mikroskobu (SEM) çalışmalarına göre, fındıkçıkların büyüklüğü, şekli ve tüylenmesi iki taksonda farklılıklar göstermektedir. Elde edilen verilerin Scordium ve Chamaedrys seksiyonlarının sınırlandırılmasındaki taksonomik değeri tartışılmıştır.Öğe Türkiye Florası için Yeni Bir Menekşe Türü Kaydı, Viola Velutina Form. (Menekşegiller)(2001) Dinç, Muhittin; Yıldırımlı, Şinasi; Ünal, AyvazBu makalede Türkiye florası için yeni bir tür kaydı verimektedir. Viola veluntina Form. (Violaceae)'ye ait örnekler İç Anadolu bölgesinden toplanmıştır. Bu türe ait örnekler aynı bölgeden başkaları tarafından da toplanmış fakat yanlışlıkla V. gracilis Sibth. et Sm. olarak adlandırılmıştır. Örnekler dikkatlice incelendikten ve ilgili floralar kontrol edildikten sonra, bu türün Türkiye'de doğal olarak yetiştiğine karar verilmiştir. Türün betimi, ayırdedici karakterleri, ayrıntılı şekli ve Türkiye'deki dağılımını göstern bir harita verilmiştir.Öğe Viola alba Besser subsp. alba (Violaceae), Türkiye florası için yeni bir alttür(2000) Dinç, Muhittin; Yıldırımlı, Şinasi; Ünal, AyvazBu makalede Türkiye florası için yeni bir alttür kaydı verilmektedir. Örnekler dikkatlice incelendikten ve ilgili floralar kontrpl edildikten sonra, bu alttürün Türkiye'de doğal olarak yetiştiğine karar verilmiştir. Alttürün betimi, ayırdedici karakterleri, ayrıntılı şekli ve Türkiye'deki dağılımını gösteren bir harita verilmiştir.
