Yazar "Koca, Nursal" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Bazı organik gübrelerin tohumdan baş soğan (Allium cepa L.) üretiminde verim ve kaliteye etkileri
    (Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2013-05-10) Koca, Nursal; Paksoy, Mustafa
    Bu çalışma, bazı organik gübre uygulamalarının direk tohumdan baş soğan üretimindeki verim ve bazı kalite unsurlarına etkilerini ortaya koymak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma 2011 yılında Kırıkkale Üniversitesi Delice Meslek Yüksekokulu deneme parsellerinde dört tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Uygulamada Sığır gübresi (1.5 ton/da, 3 ton/da ve 4.5 ton/da), Tavuk gübresi (1 ton/da, 2 ton/da, 3 ton /da), Organoplus (20 kg/da, 40 kg/da, 60 kg/da), Algovital Plus (0.2 l/ da, 0.4 l/da, 0.6 l/ da), Greenline (50 g/da, 100 g/da 150g/ da), Agrilife (100 kg/ da, 200 kg/da ve 300 kg/da) organik gübreleri ile NPK (N 5 kg/da, 10 kg/ da, 15 kg/da; P ve K 8 kg/da, 16kg/da, 24 kg/da ) gübreleri uygulanmıştır. Soğanlarda, yetiştirme dönemi ve hasattan sonra tesadüfen seçilen 10 adet bitkilerde; bitki boyu, yaprak sayısı, baş eni, baş boyu, ortalama baş ağırlığı, boyun çapı, soğan baş sertliği, şekil indeksi (çap/boy), etli yaprak kalınlığı, toplam verim, etli yaprak ve dış kabuk sayısı, tohuma kalkma ve C vitamin değerleri belirlenmiştir. Sonuçta ortalama baş ağırlığı açısından Organoplus 20 kg/da dozu ; verim açısından 3 ton/da sığır gübresi uygulaması ön plana çıkmıştır. Organoplus organik gübrenin 60 kg/da doz uygulaması ile en yüksek baş sertliği (15,03 kg) sağlanmıştır. Ortalama baş ağırlığı (167,77 g) ve etli yaprak sayısı (7,80 adet/bitki) bakımından Organoplus organik gübrenin 20 kg/da dozu en yüksek sonuçları vermiştir. En yüksek toplam verim 3 ton/da sığır gübresi uygulaması (6053,48 kg/da) ile elde edilmiştir. Sonuç olarak, incelenen diğer kriterler yönünden bulgular, gübreler ve dozlarına göre değişim göstermiş olup, Organoplus gübresinin 20 kg/da dozu uygulamasının tohumdan baş soğan üretmek için tavsiye edilebileceği kanaatine varılmıştır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kırıkkale yerel kavun gen kaynaklarının toplanması, morfolojik ve moleküler karakterizasyonu
    (Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2024) Koca, Nursal; Paksoy, Mustafa; Türk, Mustafa
    Kırıkkale yerel kavun genotiplerinin morfolojik ve moleküler olarak karakterizasyonun yapılması ve ıslah çalışmalarına zemin hazırlaması amaçlanmıştır. Genetik materyaller, Kırıkkale'nin Bahşılı, Balışeyh, Çelebi, Delice, Keskin, Yahşihan ilçeleri ile Ankara ve Kırşehir illerinden 2021 yılında elde edilmiş ve toplam 60 genotip incelenmiştir. Moleküler analizler, 10 SSR primer çifti ile 56 genotip üzerinden tamamlanmıştır. Fenotip değerlendirmeleri için güncelleştirilmiş Uluslararası Yeni Bitki Çeşitlerini Koruma Birliği (UPOV) sertifika parametreleri baz alınarak; hipokotil uzunluğu, yaprak sap uzunluğu, yaprak en-boy, yaprak karakterleri, yaprak lobluluğu, yaprak rengi, yaprak taban şekli, çiçek cinsiyet tipi, dişi çiçek/erkek çiçek oranı, çiçek rengi, dişi organda tüylenme; meyve şekli, meyve kabuk rengi, meyve en ve boy oranı, meyve ağırlığı, meyve olgunlaşma süresi, tohum hilum şekli, tohum ağırlığı, tohum rengi tespit edilmiştir. İncelenen genotiplerde; yaprak lobluğu tüm genotiplerde aynı ve sığ, yaprak taban şekli bakımından da tüm genotiplerin kalp şeklinde, çiçek cinsiyeti ise andromonoik olarak gözlemlenmiştir. Hipokotil uzunluğu, yaprak genişliği, yaprak uzunluğu ve yaprak sap uzunluğu bakımından genotipler arasında benzerlik bulunmuştur. İncelenen genotipler; bitki özellikleri ile meyve özellikleri bakımından morfolojik özellikleri değerlendirilmesinde Temel Bileşen Analizi (PCA) ve Kümeleme analizine tabi tutulmuştur. Analiz sonucunda, dendrogram incelendiğinde genotipler üç alt gruba ayrılmıştır. Çalışmada kullanılan SSR 10 markörlerden %40 Polimorfik bulunmuştur. Çalışılan genotipler genel olarak değerlendirildiğinde yüksek oranda birbiri ile benzerlik gösterdiği ve belirli oranda çeşitlilik gösterdiği saptanmıştır.