Yazar "Tapur, Tahsin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 13 / 13
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Abanoz Yaylası (Mersin)(Selçuk Üniversitesi, 2009) Tapur, TahsinAbanoz yaylası, Taşeli platosu üzerinde Anamur-Ermenek karayolunun 52. km.sinde Mersin ili Anamur ilçesi Çukurabanoz köyü sınırları içinde yer alır. Bu çalışmanın amacı, Anamur’un önemli bir sayfiye yaylası olan Abanoz yaylasının kurulmasında ve gelişmesinde etkili olan coğrafi unsurları belirleyerek yaylanın tanıtımına katkıda bulunmaktır. Çalışmada yaylanın gelişiminde etkili olan fiziki, beşeri ve ekonomik coğrafya unsurları, yerel verilerle desteklenerek, Abanoz yayla yerleşmesi ile ilgili sonuç ve öneriler ortaya konmaya çalışılmıştır. Abanoz yaylasının kurulması ve gelişmesinde coğrafi unsurlar birinci derece etkilidir. Çünkü Abanoz karstik oluşumlu bir polye üzerinde kurulmuştur. Akdeniz iklim bölgesindeki yaylanın, kıyı bölgesine göre yüksekte (1450 m.) olması yazın elverişli bir yaşam alanıdır. Tarihi geçmişi olan yaylada nüfusla ilgili düzenli bir sayım yapılmamaktadır. Ancak yayladaki elektrik ve su abone sayısına ve muhtarlık kayıtlarına göre her yıl ortalama 7000-7500 kişinin yaylacılık faaliyetine katıldığı söylenebilir. Yaylada yaylacıların ihtiyacın karşılayan sosyal ve ticari kurumlar mevcut olup, elektrik, ulaşım, su, telefon gibi altyapı problemi yoktur. Abanoz yaylasında eskiden konutlar yaylanın doğal şartlarına uygun geleneksel konutlar iken, bugün yaylanın doğal güzelliğini yansıtmayan ve giderek şehir görüntüsü oluşturan betonarme tipi konutlara dönüşmektedir. Abanoz yaylasında dinlenme ve rekreasyon amaçlı yaylacılık yapıldığı için yaygın bir ekonomik faaliyet yoktur. Ancak yaylada küçük de olsa ticari işyerleri, hayvancılık, tarım, arıcılık gibi ekonomik faaliyetler yapılmaktadır. Abanoz yaylasının yaylacılık fonksiyonu hayvancılığa dayalı yaylacılıktan, dinlenme ve rekreasyon amaçlı yaylacılık haline dönüşmesi bazı değişiklikler ve sorunları da ortaya beraberinde getirmiştir. Bunların başında; yılda ortalama 7500 nüfusun yaşadığı Abanoz yaylasının köy muhtarlığınca idare edilmesi hizmet karşılamada yer yer yetersiz kalmaktadır. Geleneksel dokumacılık ve göçebe yaylacılık kültürü terk edilmiştir. Nüfusun artması düzensiz yerleşme, yayla doğasına uygun olmayan betonarme konutlar, içme suyu yetersizliği ve çevre kirliliği gibi problemleri beraberinde getirmiştir. Abanoz yaylasında tarihi, doğal, kültürel değerlerin korunduğu bir yayla planı hazırlanmalıdır. Bu planlamada öncelikle yayla turizm bölgesi ilan edilmelidir. Daha sonra yayla yerleşme ve konut alanları doğal güzellikleri bozmayacak şekilde düzenlenmelidir. Böylece yayla, daha düzenli, daha iyi yaşam koşullarına uygun doğal bir dinlenme ve rekreasyon alanı olacaktır.Öğe Anamur-Silifke arası kıyı bölgesinin coğrafi etüdü(Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2003) Tapur, Tahsin; Akkuş, AkifÇalışma alanı, Akdeniz Bölgesi'nde Taşeli Platosu'nun kıyı kesiminde yer alan Anamur-Silifke Arası Kıyı Bölgesi'ni içine almaktadır. Çalışma alanının toplam yüz ölçümü 3 300 km2'dir. Araştırma sahasında jeolojik temeli, Paleozoik ve Mesozoik'e ait birimler oluşturur. Bunların üzerinde de Tersiyer ve Kuaterner'e ait örtü formasyonları bulunur. Buradaki jeomorfolojik unsurlar, Orta Toroslar ve Taşeli Platosu'nun oluşumuyla yakından ilgilidir. Bu nedenle ana jeomorfolojik unsurları; dağlık sahalar, plato sahaları, ovalık sahalar ile kıyı bölgesi oluşturmaktadır. Çalışma alanında yazlan sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlı geçen tipik Akdeniz iklimi görülmektedir. Hidrolojik unsurlar olarak; yer altı sulan, kaynaklar, akarsular ile lagün gölleri vardır. Büyük toprak gruplarından; alüvyal, kolüvyal, kahverengi orman, kireçsiz kahverengi orman, kırmızı Akdeniz, kırmızı kahverengi Akdeniz, rendzina toprakları bulunmaktadır. Bitki örtüsü olarak; orman formasyonu, çalı formasyonu, alpin bitkiler ve kültür bitkileri mevcuttur. Anamur-Silifke arası kıyı bölgesinde 2000 genel nüfus sayımına göre toplam 238 342 nüfus bulunmaktadır. Nüfus, genellikle kıyı kesiminde olup, büyük bir kısmı (% 63) ilçe merkezlerinde toplanmıştır. Etüt sahası ilkçağlardan beri yerleşim yeri olarak kullanılmıştır. Tarihi çağlarda sırasıyla; Luviler, Fenikeliler, Hititler, Romalılar ve Bizanslılar hakimiyetinde kalan çalışma alanı, Türklerin Anadolu'ya gelmesi ile de Türk idaresinde kalmıştır. Çalışma alanında yerleşim yeri olarak; 4 ilçe merkezi (Anamur, Bozyazı, Aydıncık, Silifke), 8 kasaba (Ören, Çarıklar, Tekmen, Tekeli, Büyükeceli, Yeşilovacık, Akdere, Taşucu), 86 köy ve bu köylere bağlı 190 mahalle vardır. Anamur-Silifke arası kıyı bölgesinde ekonomik faaliyetler olarak; tarım, hayvancılık, ormancılık ve turizm dikkati çekmektedir.Öğe Atatürk’ün ecdat yurdu Taşkale yerleşmesinin coğrafyası(Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, 2009) Tapur, TahsinAraştırma sahası, İç Anadolu Bölgesi’nin güneyinde, Karaman kent merkezinin 46 km güneydoğusunda bulunan tarihi Taşkale (Kızıllar) yerleşmesidir. Bu çalışmanın amacı, tarihi Taşkale yerleşmesinin; tarihi, yerleşmenin kuruluşunda etkili fiziki coğrafya özellikleri, nüfusu, nüfus gelişimi, yerleşme özellikleri, mesken tipleri, ekonomik özelliklerini ortaya koymaktır. Ayrıca Taşkale’nin tanıtılması gereken en özelliklerinden birisinin de Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu büyük önder Atatürk’ün atalarının yaşamış olduğu bir yerleşim yeri olmasıdır. Araştırmada gerek araziden elde edilen veriler ve gerekse ilgili literatür değerlendirilerek Taşkale yerleşmesi coğrafi açıdan incelenmiştir. Bu inceleme sonunda Taşkale, doğal (mağaralar, Gürlük pınarı ve mesire yeri) ve beşeri (tahıl ambarları, sit alanları, otantik yaşamı, halısı) güzellikleri ile korunması gereken tarihi bir yerleşim yeri olduğu belirtilmiştir.Öğe Çumra İlçesinde Kırsal Yerleşmeler(Selçuk Üniversitesi, 2012) Tapur, Tahsin; Tuncer, BayramKonya iline bağlı Çumra İlçesi, kuzeyde Karatay, doğuda Karapınar, batıda Akören ve Meram, güneybatıda Bozkır, güneyde Güneysınır ilçeleri, güneydoğuda ise Karaman ili ile sınırlıdır. Bu çalışma ile Çumra ilçesi sınırları içinde yer alan kırsal yerleşme alanlarının, kuruluş yeri ve coğrafi özellikleri yerleşme coğrafyası açısından değerlendirilecektir. Araştırma sahasında jeolojik unsurlar olarak Mesozoik, Tersiyer ve Kuaterner’e ait formasyonlar yer almakla birlikte, Neojen tabakaları ve bunların üzerinde bulunan Kuaterner’e ait alüvyonlar geniş yer kaplar. Bölgenin başlıca morfolojik birimler; dağlıktepelik alanlar, ova tabanı ve Eski Konya Gölü’ne ait topografya şekilleridir. Çumra ve çevresinin iklim özellikleri yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve kar yağışlıdır. Bu iklim özelliğinin bir sonucu olarak yörede ilkbahar yağışları ile hızla gelişen ve çiçeklenen, yaz kuraklığı ile kuruyan step vejetasyonu ortaya çıkarmıştır. Çumra ve çevresi M.Ö. 7000’li yıllardan bu yana yerleşmeye sahne olmuştur. Çünkü Çumra ve çevresindeki düz ve geniş alüvyal topraklarının kolay işlenebilmesi ve bu topraklardan bol ürün alınması, bu sahanın tarih boyunca farklı insan guruplarının yaşama alanı haline getirmiştir. Çumra ve çevresinin tarih öncesini anlatan en önemli merkez Neolitik dönem yerleşmesi olan Çatalhöyük’tür. Yöre tarih öncesi dönemden sonra sırasıyla Hititler, Frigyalılar, Lidyalılar, Romalılar, Selçuklular, Karamanoğulları ve Osmanlı egemenliği altında kalmıştır. Çumra’da 2012 yılında 1 kent (Çumra ilçe merkezi), 10 belediye örgütlü (kasaba) yerleşme ve 30 köy yerleşmesi vardır. Bu çalışmamızda Çumra ilçesi sınırları içinde yer alan kırsal yerleşmelerin özellikleri incelenecektir. 2011 yılı ADNKS sonuçlarına göre Çumra ilçesi sınırları içinde toplam nüfus 64.597 olup, bunun 34.586’sı kasaba ve köylerde, 30.011’i ilçe merkezinde yer almaktadır. Çumra ilçesi nüfusunun % 54’ü kırsal kesimde yaşamaktadır. Araştırma sahasındaki kırsal yerleşmeleri; bulundukları yükselti kademeleri ve morfolojik ünitelere, konumlarına, ekonomik faaliyetlerine göre, fizyonomik özelliklerine, ormana göre ve yerleşme planlarına göre tiplendirmek mümkündür. Araştırma sahasındaki köylerin mesken tipleri ve fonksiyonları, birbirinden çok farklı özellikler göstermez. Meskenleri, geleneksel ve modern konutlar olarak iki kategoride inceleyebiliriz. Geleneksel köy konutlarının büyük bir bölümü kerpiç toprak mesken iken, dağlık alandaki köy yerleşmelerinde ise toprak ve taş meskenler karışık olarak bulunmaktadır. Araştırma sahasında yer alan bir diğer köy konutları ise modern konutlardır. Çumra ilçesindeki yerleşmelerin ulaşım imkânları gelişmiş bulunmaktadır. Zaten çalışma alanı Konya-Karaman D-715 devlet karayolu üzerindedir. İlçe merkezi ve köylerin birbirlerine olan bağlantılı yolları asfalttır.Öğe Çumra'da şehirleşme ve şehirsel fonksiyonlar(2012) Tuncer, Bayram; Tapur, TahsinÇumra, Konya İli'ne bağlı bir ilçe yönetim merkezidir. İlçe yönetim bölgesi; kuzeyde Karatay, doğuda Karapınar, batıda Akören ve Meram, güneybatıda Bozkır, güneyde Güneysınır ilçeleri, güneydoğuda ise Karaman ili ile sınırlıdır. Çumra şehri 9000 yıllık köklü tarihi, nüfusu, genel fizyonomik görünümü ve fonksiyonları ile şehirsel bir özellik taşımaktadır. Nüfusun ekonomik faaliyet kollarına göre dağılımında hizmet sektörünün ilk sırada yer aldığı Çumra Şehri’nde 30 011 kişi yaşamaktadır. Faal nüfusun % 56' sı hizmet sektöründe, % 36' sı tarım sektöründe ve % 8' i ise sanayi sektöründe çalışmaktadır. Çumra ilçe merkezinde 1990 - 2000 döneminde tarım fonksiyonu birinci derecedeki önemini yitirmiş bunun yerine hizmet fonksiyonu önemli gelişme göstermiştir. Günümüzde sanayileşme alanındaki eksikliğini Türkiye'nin en büyük ve en modern Şeker Fabrikası ve aynı fabrikanın bünyesinde bulundurduğu birçok tesis ile giderme konusunda önemli adımlar atılmıştır. Çalışmanın hazırlanmasına literatür taraması ile başlanılmıştır. Daha sonra Çumra şehrinin kuruluş yeri, tarihi, nüfus gelişimi, şehirsel fonksiyonları incelenmiştir. Elde edilen bilgiler yerleşme coğrafyası metodolojisi dahilinde değerlendirilmiştir.Öğe Ereğli (Konya) ilçesinde meyvecilik(2009) Tapur, Tahsin; Bozyiğit, RecepAraştırma Sahası, İç Anadolu Bölgesi’nin güneydoğusunda yer alır. Ereğli ilçesidir. Bu çalışmanın amacı, Ereğli’de meyveciliğin dağılımını, üretimini ve gelişimini ortaya koymaktır. Araştırmanın ilk aşamasında konu ile ilgili literatür incelenmiştir. Daha sonra çeşitli tarihlerde (Eylül 2008 ve Temmuz 2009) arazi incelemeleri yapılmıştır. Saha çalışması ile elde edilen bilgiler, literatür ve SWOT/GZFT analiz yöntemi ile değerlendirilmiştir. Çalışma alanında meyveciliğin gelişmesi üzerinde fiziki ve beşeri coğrafya şartları etkili olmuştur. Ereğli meyve üretimi ile Konya İli ve Türkiye’de önemli bir yere sahiptir. Böylece Ereğli ekonomisinde meyveciliğin önemli bir payı bulunmaktadır. Meyvecilikte birim alandan daha fazla ürün almak için teknolojinin bütün yenilikleri uygulanmaktadır. Bu konuda modern meyvecilik dediğimiz bodur meyvecilik ilçe genelinde yaygınlaştırılmıştır. Ereğli ilçesinde toplam meyve veren ağaç sayısı 2008 yılı itibariyle 1.633.405 olarak belirlenmiştir. Beyaz kiraz Ereğli ile özdeşleşmiş ve Ereğli beyaz kirazın başkenti olarak tanınmaktadır.Öğe Eski Konya gölü ve çevresinin fiziki coğrafya özellikleri(Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1998) Tapur, Tahsin; Akkuş, AkifAncient Konya Lake is situated in the Great Konya Basin. It consists of Konya, Çumra, Karaman, Ereğü and Karapınar plains and is between 37°-38° North latitude and 32°-34° East longitudes. The basin is surrounded by Erenler mountains from west, the northern parts of the Central Taurus mountains from south. Niğde and Bor basins from east, Karacadağ volkanic cone from northeast, and Bozdağlar and Obruk plateau from north, respectively. The average depth of the Ancient Konya Lake, which was formed by the pluvial conditions of the Pleistocene, is about 15-20 meters. The lake started to dry gradually in the Pleistocene and especially Holoce because of the draught climatic conditions. This also continues even today in some marsh lands like Hotamış as the latest sign of the Ancient Konya Lake. Some other remainder of the lake like shore banks, lake cliff, sand deposits shorelines and marshes can also be seen in different parts of the basin. But all of these signs of the Ancient Konya Lake have been being reduced by the erosional activities and human interfering. While the base of Ancient Konya Lake has rather uniformly plain or gently ondulated geomorphological features, its surroundings show a prominent hills and mountainous topography. The average altitude of the basin varies from 1000 to 1100 meters. The basin contains almost all aged formations geologically. Soils of the basin show generally arid salty and over-limed conditions as an influance of the Ancient Konya Lake. The cimimate of the basin is continental, with a dry and hot summer, and a cold and snowy winter. Vegetation characteristics of the area show an accordance with these climatic conditions as a weak steppe communities. The basin is rather poor respecting rivers and lakes except some little streams, comrning from hillsides and several small lakes and marshes.Öğe Eski Konya Gölü'nün ilk yerleşmelere etkileri(2009) Tapur, TahsinEski Konya Gölü, İç Anadolu Bölgesi’nde; Konya, Çumra, Karaman, Ereğli ve Karapınar ovalarını içine alan Büyük Konya Kapalı Havzası’nda yer almaktadır. Pleistosen’in plüviyal şartları neticesinde meydana gelmiş olan gölün ortalama derinliği 15-20 m. civarındadır. Göl, Pleistosen’den itibaren özellikle Holosen’de iklimdeki kuraklaşma neticesinde tedrici olarak çekilmeye başlamıştır. Bu kuraklaşma hala günümüzde de devam etmektedir. İlk insanların yerleşim yerlerinin büyük bir kısmı o dönemde kurumuş ve kurumakta olan göllerin kıyılarında ve su ihtiyacının kolay sağlandığı birikinti konilerinde kuruldukları görülmektedir. Konya Havzasında; Çatalhöyük, Can Hasan, Yollarbaşı höyüğü, Sırçalı höyüğü, Alibeyhüyüğü gibi pek çok höyük yerleşmeleri bu gölün kenarına kurulmuştur. Konya çevresinde bulunan neolitik, kalkolitik ve tunç çağı höyük yerleşmelerinde Hititler, Frigler, Kimmerler, Lidyalılar, Persler, Romalılar’a ait izler vardır. Ayrıca son dönemlere ait yerleşimlerin bir kısmı da höyükler üzerinde ve çevresinde kuruludur.Öğe Güneybatı Anadolu’da Terkedilen Bir Yerleşim Merkezi: Kayaköy (Fethiye)(2010) Bozyiğit, Recep; Tapur, TahsinKayaköy, Güneybatı Anadolu’da Muğla ili, Fethiye ilçe merkezinin 8 km güneybatısında yer almaktadır. Anadolu’da kurulan tipik bir Rum yerleşim yeri olan Kayaköy'ün geçmişi, MÖ. 3000'lere kadar gitmektedir. Eski adı Levissi olan Kayaköy’de, tarihi taş mekânların yanı sıra evler arasına serpiştirilmiş çok sayıda şapel, iki büyük kilise, bir okul ve gümrük binası günümüze kadar gelmiştir. Kayaköy, cumhuriyet öncesine kadar Türklerle, Rumların birlikte yaşadığı zengin bir hayat tarzı ile 6500 kişilik (1912 kayıtları) nüfusa ulaşmış olan bir yerleşim merkezidir. 1923 yılında Kayaköy’de yaşayan Rumlar, nüfus mübadelesine tabi tutularak Yunanistan’a gönderilmiştir. Mübadele ile Batı Trakya’dan gelen Türkler de Kayaköy’e yerleştirilmişlerdir. Ancak buraya gelen Türkler, çevre ve yaşam koşullarına uyum sağlayamadıkları için büyük bir kısmı başka kentlere göç etmişlerdir. Böylece Kayaköy nüfusu giderek önemli ölçüde azalmış ve neticede eski sosyo-ekonomik hayat neredeyse tamamen ortadan kalkmıştır. Bu çalışma ile Fethiye ilçesinde terk edilmiş gibi görünen Kayaköy’ü, yerleşme coğrafyası açısından değerlendirme amaçlanmıştır. Çalışmada Kayaköy yerleşmesinin coğrafi özellikleri, geçmişteki önemi, nüfusu ve nüfus gelişimi, yerleşme özellikleri, meskenler, bu günkü durumu, eski önemini tekrar kazanması için gerekli öneriler üzerinde durulmuştur.Öğe Kâzımkarabekir İlçesinde (Karaman) Tarım ve Hayvancılık(Selçuk Üniversitesi, 2008) Tapur, TahsinKâzımkarabekir, İç Anadolu Bölgesinin güneyinde Karaman iline bağlı bir ilçedir. KonyaKaraman yolu üzerinde bulunan ilçe, Karaman’a 23 km., Konya’ya 85 km uzaklıktadır. Güneyinde ve doğusunda, Karaman; kuzeyinde, Çumra; batısında, Güneysınır vardır. İlçe merkezi dışındaki yerleşim birimleri; Özyurt, Akarköy, Kızılkuyu, Sinci, Mecidiye ve Karalgazi köyleridir. 2007 yılı verilerine göre; ilçe nüfusu 4349’dur. İlçe genelinin ekonomisi % 90-95 oranında tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Kâzımkarabekir toplam 34.604 hektar olan arazi varlığının %66’sı kültür arazisi, 18’i çayırmera arazisi, %15’i orman arazisi, %1’i ise tarıma elverişsiz arazi ve yerleşim alanıdır. Kâzımkarabekir’de çiftçi kayıt sisteminde 1.486 çiftçinin 208.648 dekar tarım arazisi kayıtlı olup, bu rakam toplam kültür arazimizin %90’nı teşkil etmektedir. Tarımsal ürün yelpazesinde ön plana çıkan ürünler; buğday, arpa, nohut, fasulye, ayçiçeği, kavun, karpuz, şeker pancarı, fiğ, kabak (çerezlik), üzüm, elmadır. Bu ürünler tarım alanlarının %71’ini kapsamaktadır. Hayvancılık açısından 2007 verilerine göre ilçede 15 167 koyun, 1431 kıl keçisi, 1387 sığır, 46 524 tavuk mevcuttur.Öğe Konya I?li’nin 2007 Adrese Dayalı Nüfus Sayımı açısından Değerlendirilmesi ve Konya'da Nüfus Gelişimi(2010) Tapur, TahsinKonya ili, İç Anadolu Bölgesi’nin 36 22’-39 08’ kuzey paralelleri ile 31 14’-34 27’ doğu meridyenleri arasında yer alır. Konya, 38.873 km²’lik alanı ile Türkiye’nin en büyük yüzölçümüne sahip ilidir. Konya ilinde 2007 nüfus sayımına göre toplam 1.959.055 nüfus bulunmaktadır. Bu nüfus miktarı ile Konya, Türkiye’nin 6. büyük ilidir. Konya ilindeki nüfusun % 72’si il (967.055) ve ilçe merkezlerinde (445.288), % 28’i kırsal kesimde (546.739) yaşamaktadır. 1927 yılında 504.125 olan Konya ilinin nüfusu geçen 80 yıl içerisinde yaklaşık 4 kata yakın artış göstererek 2007 yılında 1.959.082’ye yükselmiştir. Bu yıllar arasında Türkiye nüfusu ise 5 kattan fazla artmıştır. Nüfus gelişiminde nüfusun şehirlerdeki oranı giderek artarken, kırsal kesimdeki oranı giderek düşmüştür. Bu çalışmada Konya ilinin 2007 adrese dayalı nüfus sayımı sonuçlarının değerlendirilmesi ve nüfusun tarihi gelişimi incelenmeye çalışılacaktır.Öğe Konya Ovası ve Çevresinde Yeraltı Sularının Obruk Oluşumlarına Etkisi(Selçuk Üniversitesi, 2009) Bozyiğit, Recep; Tapur, TahsinAraştırma sahası, İç Anadolu Bölgesi’nin orta ve güney kesiminde yer alır. Konya Ovası ve çevresinin alt yapısını metamorfik ve kristalen kütleler ile Kretase yaşlı ofiolitik seriler ile bunlar üzerinde Miosen ve Pliosen yaşlı formasyonlar oluşturur. Sahada dikkati çeken yeryüzü şekilleri arasında dağlık sahalar, ovalar ve platolar bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Konya ovası ve çevresinde oluşan ve son yıllarda oluşum süreleri hızlanan obrukların oluşumu ile obruk oluşumunda etkili olan unsurları coğrafi açıdan inceleyerek bunlara dikkati çekmektir. Çalışmanın hazırlanmasında öncelikle değişik dönemlerde Konya ovası ve çevresinde arazi çalışmaları, gözlemler ve gerekli görüşmeler yapılmıştır. Bu esnada gerek araziden elde edilen arazi verileri (fotoğraf, istatistikî bilgi ve görüşme notları), gerekse ilgili literatür çalışmaları ve toplanan istatistikî veriler yorumlanarak obrukların oluşumu ve gelişimi coğrafi açısından değerlendirilmiştir. Konya Ovası ve çevresinde, yarı kurak birinci dereceden mezotermal su eksiği yaz mevsiminde ve çok kuvvetli, nispeten deniz etkisine yaklaşan karasal iklim etkili olmaktadır (Bozyiğit, 2000:26). Araştırma sahasında özellikle son on yıllık periyotta küresel iklim değişikliğine bağlı olarak ortaya çıkan kuraklık ve fazla su kullanımı yeraltı su seviyesinin düşmesine sebep olmuştur. Yeraltı su seviyesi değişimi yıl içersinde de yıllar arası dönemlerde de görülmektedir. Yeraltı su seviyesindeki bu hızlı seviye düşüşünün somut örneklerine Akgöl (Ereğli), Acıgöl (Karapınar), Meke Tuzlası ve Timraş Obruğu’nda rastlanmıştır. Konya Ovası ve Çevresi’nde günümüze yakın tarihlerde oluşmuş ve oluşmakta olan çok sayıda obruk bulunmaktadır. Bunlar arasında: Nebili Obruk (1972), Akviran Obruğu (1977), Sekizli Obruk (1983), Çoban Şamil Obruğu (Nisan 1995), Yavşan Obruğu (Aralık 2000), May Obrukları (2002), Çakıllı Obruk (Ekim 2005), Hacı Seyit Yaylası Obrukları (2000, 2006, 2007 ve 2008), İnoba Obruğu (Ekim 2008), Yarımoğlu Obruğu (7 Şubat 2009) dikkati çekmektedir.Öğe Sarıveliler ilçesinin (Karaman) nüfus coğrafyası(Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi, 2008) Tapur, TahsinSarıveliler, Akdeniz Bölgesi'nin Taşeli Platosu'nda, Karaman ili sınırlan içinde yer almaktadır. Sanveliler'de 2007 yılı nüfus sayımına göre toplam 14 280 nüfus bulunmaktadır. Bu nüfusun 4752'si ilçe merkezinde, 9528'i kasabalarda ve köylerde yaşamaktadır. Sarıveliler' de 0-14 yaş grubunun toplam nüfus içindel~i oranı 0 {, '.?8 1 : . ·:;
