Yazar "Yolalaner, Fatmanur" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Zihinsel Engelli Çocuğu Olan Babaların Ebeveynlik Deneyimleri
    (Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2023) Yolalaner, Fatmanur; Ercan, Fatümatü Zehra
    Bu araştırma, zihinsel engelli çocuğu olan babaların zihinsel engelli çocuğunun olması ilgili deneyimlerini, zihinsel engelli çocuklarının olmasının babaların hayatlarına yansımasını, zihinsel engelli çocuğun bakımına babanın katılımının nasıl olduğunu ortaya çıkarma amacı taşımaktadır. Bu amaç doğrultusunda araştırmada nitel yöntem ve teknikler kullanılmıştır. Araştırmada 1-18 yaş aralığında zihinsel engelli çocuğu olan babalar ile çalışmıştır. Araştırmada fenomenolojik yaklaşım kullanılarak babaların deneyimlerinin derinlemesine anlaşılması hedeflenmiştir. Kar topu zincirleme örneklem yöntemi kullanılarak Nevşehir ilinde bulunan özel rehabilitasyon merkezleri aracılığıyla yirmi beş babaya ulaşılarak katılımcı grubu oluşturulmuştur. Katılımcı grubu ile araştırma amacına uygun olarak hazırlanmış olan yarı yapılandırılmış görüşme ve demografik bilgi formu ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Katılımcılar ile yapılan derinlemesine görüşmelerden elde edilen bilgiler betimsel analiz yöntemiyle temalar oluşturularak analiz edilmiştir. Analiz, beş ana on sekiz alt tema olmak üzere toplam yirmi üç tema üzerinden gerçekleştirilmiştir. Analiz sonucunda elde edilen bilgiler literatür taramasında ulaşılan bilgiler ışığında tartışılmış ardından katılımcıların beklentileri ve araştırma sonuçlarına uygun öneriler sunulmuştur. Babalığa dair fikirlerde öne çıkanlar babalığın zor/yükü ağır, güzel olduğu ve sorumluluk istediği ile ilgilidir. Zihinsel engelli çocuğun babası olmanın fedakârlık yapmak gerektirdiği ve sorumlulukların arttığı görüşleri vardır. Zihinsel engelli çocukla otorite/kontrol, ilgili, bağlı ve sınırlı ilişki kurulduğu görülmüştür. Zihinsel engelli çocukla kurulan ilişkide ilgili ve bağlı ilişkinin öne çıktığı görülmüştür. Çocuğun zihinsel engelli olmasının utanç, üzülme, öfke gibi duygulara sebep olduğu görülmüştür. Çocuğun zihinsel engelli olmasının öğrenilmesi ile saklama, şok, engel inkârı gibi tutumların olduğu görülmüştür. Çocuğun zihinsel engelli olmasının özellikle inanç(din) yoluyla kabullenildiği görülmüştür. Çocuğun bakımına aktif katılım sağlayan babaların çoğunlukta olduğu bunun yanı sıra yardımcı rolünde olan, yalnızca maddi ihtiyaçları karşılayan, bakım sorumluluğu almayan ve yalnız ebeveynlik yapan babaların olduğu görülmüştür. Zihinsel engelli çocuğun olması ile birlikte eşiyle ilişkisinde değişim yaşamayanlar çoğunluktayken olumlu ve olumsuz değişim yaşayanların olduğu görülmüştür. İş hayatında değişim olmayanların çoğunlukta olduğunu bunun yanında zihinsel engelli çocuktan sonra değişim yaşayanların olduğu görülmüştür. Çevre ilişkisinde değişiklik yaşamayanlar olduğu gibi çevrelerinden destek alanlar ve olumsuz tutumlarla karşılaşanların olduğu görülmüştür. Araştırmanın sonucunda katılımcıların çoğunluğa yakın sayılabilecek kısmının çocuk bakıma eşitlikçi bir fikirle katıldıkları görülse de diğer kısmının toplumsal cinsiyet normlarına göre hareket ettiği görülmüştür. Zihinsel engelli çocuğun doğumundan sonra kişilerin aile, eş, iş ve sosyal yaşantılarından en az birinde değişiklikler olduğu görülmüştür. Bu noktada zihinsel engelli çocuğu olan ailelerin psiko-sosyal ve ekonomik açıdan desteklenmeleri için özellikle sosyal hizmet alanında çalışmalar yapılması önerilmektedir.