Yazar "Yosunkaya, Alper" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 37
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Anaesthetic and Haemodynamic Effects of Continuous Spinal Versus Continuous Epidural Anaesthesia With Prilocaine(Greenwich Medical Media Ltd, 2003) Reisli, Ruhiye; Çelik, J.; Tuncer, S.; Yosunkaya, Alper; Otelcioğlu, S.Background and objective: To compare, using prilocaine, the effects of continuous spinal anaesthesia (CSA) and continuous epidural anaesthesia (CEA) on haemodynamic stability as well as the quality of anaesthesia and recovery in patients undergoing transurethral resection of the prostate gland. Methods: Thirty patients (>60 yr) were randomized into two groups. Prilocaine, 2% 40 mg, was given to patients in the CSA group, and prilocaine 1% 150 mg was given to patients in the CEA group. Incremental doses were given if the level of sensory block was lower than T-10 or if needed during surgery. Results: There was a significant decrease in mean arterial pressure in Group CEA compared with Group CSA (P < 0.01). The decrease in heart rate in Group CSA occurred 10 min after the first local anaesthetic administration and continued through the operation (P < 0.05). The level of sensory anaesthesia was similar in both groups. The times to reach the level of T-10 and the upper level of sensory blockade (T-max) were 18.0 +/- 4.7 and 25.3 +/- 7.0 min in Groups CSA and CEA, respectively, and were significantly longer in Group CEA. The duration of anaesthesia was 76.8 +/- 4 min and was shorter in Group CSA (P < 0.01). Conclusions: Spinal or epidural anaesthesia administered continuously was reliable in elderly patients undergoing transurethral resection of the prostate. Continuous spinal anaesthesia had a more rapid onset of action, produced more effective sensory and motor blockade and had a shorter recovery period. Prilocaine appeared to be a safe local anaesthetic for use with either continuous spinal anaesthesia or continuous epidural anaesthesia.Öğe Clinical Outcome Following the Use of Inadequate Solutions for Continuous Veno-Venous Hemodiofiltration(INFORMA HEALTHCARE, 2008) Celik, Jale Bengi; Topal, Ahmet; Kartal, Elmas; Yosunkaya, AlperBackgrounds. A short time ago, commercially available diafiltration and replacement fluids could be found o n the hospital in Turkey. Instead, peritoneal dialysis solution (PDS) for continue veno-venous hemodiafiltration (CVVHDF) therapy and normal saline as replacement fluid are used. In this retrospective study, we investigated the effects of PDS and bicarbonate-buffered hemofiltration solution (Bic-HFS). Methods. We did a retrospective chart review of 24 patients treated with continue renal replacement therapy (CRRT) between January 2004 and February 2008. Peritoneal dialysis solution (PDS) was used in 14 patients, and bicarbonate-buffered hemodialysis solution (bic-HFS) was used in 10 patients. Results. Demographic data, laboratory findings, and mortality rate were similar both groups. Blood glucose and lactate levels were higher in the PD group than the bic-HFS group (p 0.05). Hyperglycemia occurred more frequent in the PDS group than in the bic-HFS group (64% versus 30%, respectively; p 0.05). Metabolic acidosis occurred in eight patients (57%) in the PDS group and three patients (30%) in the bic-HFS group (p 0.05). Hypotension was higher in the PDS group (10, 71%) than in the bic-HFS group (3, 30%; p 0.05). Conclusion. Using PDS fluid as dialysate for CVVHDF therapy is not a preferable solution because of the metabolic disturbances that it can cause.Öğe Closure Versus Nonclosure of Peritoneum at Cesarean Section: Evaluation of Postoperative Pain(VSP Bv, 2003) Tuncer, Sema; Çapar, Metin; Yosunkaya, Alper; Tavlan, Aybars; Otelcioğlu, ŞerefOur purpose was to evaluate postoperative opioid requirements in the closure or nonclosure of peritoneum at cesarean section. Eighty patients who were to undergo cesarean delivery were randomly assigned to two groups. The operative technique was randomized to include either nonclosure of both visceral and parietal peritoneum (study group) or closure of both layers (control group). Operating time and duration of general anesthesia was recorded. The pain was evaluated at rest in the first 12, 24 and 36 h after operation. The amount of morphine used was recorded at the same hours. The mean operating and anesthesia time were significantly longer in the control group than in the study group. Visual analogue scale (VAS) showed no difference in postoperative pain comparing closure to nonclosure of the peritoneum but patients of the control group required significantly more postoperative opioids. In conclusion, nonclosure of the visceral and parietal peritoneum reduces operating time and postoperative opioid medication.Öğe Çocuklarda Kaudal Bupivakain ve Bupivakainsufentanilin Postoperatif Analjezik Etkileri(2003) Tuncer, Sema; Yosunkaya, Alper; Reisli, Ruhiye; Tavlan, Aybars; Köstekci, Hatice; Otelcioğlu, ŞerefKaudal blok, çocuklarda alt abdominal, rektal ve urogenital cerrahi sonrası postoperatif analjezi için yaygın kullanılan bir yöntemdir. Bu çalışmada kaudal blok uygulanan çocuklarda, bupivakaine ilave edilen sufentanilin postoperatif analjezi süresine etkisini ve yan etkilerini değerlendirmeyi amaçladık. Bu çalışma fakülte etik kurul onayı alınarak ASA I-II grubu 3- 10 yaşlan arasında alt abdominal ve penoskrotal girişim planlanan 52 olguda yapıldı. Cerrahinin sonunda çocuklar randomize olarak iki gruba ayrıldı ve postoperatif analjezi için kaudal blok yapıldı. Grup l'e (n26) l ml kg-1 % 0.125 bupivakain, Grup II'ye (n26) 0.5 mug kg-1 sufentanil %0.125 bupivakain aynı volümde (l ml kg-1 ) uygulandı. Olgular postoperatif dönemde 24 saat süreyle gözlendi. Postoperatif ağrı Modifiye Pediatrik Objektif Ağrı Skalası (MPOPS) ile değerlendirildi. Analjezi süreleri, ek analjezik ihtiyacı ve yan etkiler kaydedildi. Ayrıca servis hemşirelerinden çocukların davranışlarını ve annelerinden de uyku kalitelerini (0neşeli/sakin, lhuzursuz, 2gergin/ağlamaklı) değerlendirmeleri istendi. Olguların demografik verileri benzerdi. Gruplar arasında analjezi süresi ve yan etkiler bakımından farklılık bulunmadı (p0.05). Fakat sufentanil eklenen gruptaki çocuklar neşeli ve daha sakindi. Kaudal blok uygulanan çocuklarda bupivakaine eklenen sufentanil analjezi süresini etkilememekte fakat daha kaliteli analjezi sağlamaktadır.Öğe Comparison of Different Doses of Sufentanil for Control of Hemodynamic Response to Tracheal Intubation [trakeal Entübasyonda Oluşan Hemodinamik Yanitin Kontrolünde Sufentanilin Farkli Dozlarinin Karşilaştirilmasi](2003) Tuncer S.; Reisli, Ruhiye; Yosunkaya, Alper; Tavlan, Aybars; Uzun S.; Ökesli S.In our study, we aimed to determine the most appropriate, sufficient, and safe dose of sufentanil in the hemodynamic response to laringoscopy and intubation. This study was performed on 45 ASA I-II physical status, without cardiovascular illness, normotansive patients planned for elective surgery. Patients were randomized into three equal groups. All patients received an intravenous midazolam premedication (0.03 mg kg-1. Ten minutes after, 0,1 ?g kg-1 sufentanil in Group I (GI), 0.15 ?g kg-1 sufentanil in Group II (GII) and 0.2 ?g kg-1 sufentanil in Group III (GIII) were administrated intravenously. About two minutes after, all patients received 2 mg kg-1 propofol and 1.5 mg k-1 succinylcholine. The patients were intubated under direct laringoscopy. Systolic arterial pressure (SAP), diastolic arterial pressure (DAP), mean arterial pressure (MAP) and heat rate (HR) were measured: at the beginning (10 min. qfter midazolam applicati-on) (tO), before propofol (tl), before laryngoscopy (t2), 1 and 3 minutes after the tracheal intubation (t3,t4). When the group parameter values were evaluated, it was observed that there was an significant increase in HR after the intubation (t3,t4) in G I (p>0.05). In G II SAP was significantly decrease after induction (t2) when compared with tO (p<0.05). All hemodyaamic parameter values (SAP, DAP, MAP, HR) were found significantly decrease at t2, t3, t4 in G III (p<0.05). When the groups were compared, there were no differences in all measurement times in the aspect of hemodynamic parameter values between G I and G IIH (p>0.05). SAP, MAP, HR values at t3 and SAP, DAP, MAP, HR at t4 were found significantly lower in G III than in G I (p<0.05) and HR values at t3, t4 were found significantly lower in G III than G II (p<0.05). Bradycardia occurred in seven patients in G III. As a result; We think that 0.15 ?g kg-1 sufentanil was safe and satisfactory to suppress the response after laryngoscopy and tracheal intubation in healthy normotensive patients without cardiovascular disease.Öğe Comparison of the Effects of Intravenous and Thoracic Epidural Patient-Controlled Analgesia With Morphine After Upper Abdominal Surgery(VSP Bv, 2003) Yosunkaya, Alper; Tavlan, Aybars; Tuncer, Sema; Reisli, Ruhiye; Topal, Ahmet; Ökesli, SelminOur purpose was to compare the effects of patient-controlled analgesia (PCA) with intravenous (i.v.) and epidural morphine on pulmonary function and their analgesic efficacy and side effects after upper abdominal surgery. In a prospective study, patients were randomly allocated to receive either thoracic epidural (n = 20) or intravenous (n = 20) patient-controlled analgesia with morphine. Preoperatively and at 24 and 48 h after surgery, arterial blood-gas analysis, forced vital capacity (FVC), and forced expiratory volume in 1s (FEV1) were measured, and chest X-ray films were taken from all patients. Pain (at rest), morphine consumption, nausea and vomiting, pruritus, and respiratory rate were recorded during the first 48 postoperative hours. In this period, the amount of morphine that was used in the epidural PCA group (28.5 +/- 7.4 mg) was significantly lower than in the i.v. PCA group (49.4 +/- 27.0 mg). Pain scores were similar in the two groups. Throughout the study no differences were found in pH(a), PaCO2, PaO2, FVC or FEV1 between epidural and i.v. morphine groups. When compared with preoperative data, at 24 and 48 h after surgery, FVC, FEV1, and PaO2 decreased significantly in both groups (p < 0.05). Except pruritus, incidence of side effects occurred similarly in the two groups. In this study, we found no difference between the effects of epidural and i.v. administration of morphine with PCA on pulmonary function and analgesic efficacy.Öğe The Effect of Dexmedetomidine on Oxidative Balance in Lung, Liver and Heart: Rat Sepsis Model(Selçuk Üniversitesi, 2023 Şubat) Kocabaş, Rahim; Ulukaya, Sinan Oğuzhan; Cihan, Eyüp Fatih; Yosunkaya, AlperAim: Sepsis is a life-threatening organ dysfunction caused by a dysregulated host response to infection. Early intervention in sepsis is vital and research on the subject continues. Having sedative, analgesic, and anxiolytic properties, Dexmedetomidine (DEX) is a potent lipophilic ?2?adrenoceptor agonist with imidazole structure. In recent years, there has been an increasing number of studies on the organ protective effects of DEX. In this study, it was aimed to investigate the effect of DEX administered in different periods of sepsis on the oxidative stress index in the lungs, liver and heart. Material and methods: The study was approved by the Necmettin Erbakan University Experimental Animals Ethics Committee (2020 – 017). In the study, 50 female wistar albino rats were used as experimental animals. Animals were divided into five groups: 1st group: SHAM (n:10), 2nd group: SEPSIS (n:10), 3rd group: DEX (PreDEX, n:10) administered 30 minutes before cecal ligation puncture (CLP) procedure, group 4: DEX administered 12 hours after CLP (Post12DEX, n:10), group 5: DEX administered 24 hours after CLP (Post24DEX, n:10). Results: In liver and heart tissues, the decrease in total antioxidant status (TAS) levels in the SEPSIS group was statistically significant compared to the Post12DEX (p <0.001 and p <0.001) and Post24DEX (p =0.007 and p <0.05) groups. In lung, liver and heart tissues, the increase in the oxidative stress index (OSI) levels in the SEPSIS group, compared to the PreDEX (p =0.007, p =0.003, p <0.001) group, was statistically significanÖğe The Effects of Caudal Bupivakaine and Bupivakaine +sufentanil on Postoperative Analgesia in Peadiatric Patients [çocuklarda Kaudal Bupivakain Ve Bupivakain +sufentan?l?in Postoperatif Analjezik Etkile?i](2003) Tuncer, Sema; Yosunkaya, Alper; Reisli, Ruhiye; Tavlan, Aybars; Köstekci, H.; Otelcioğlu, Ş.Caudal block is a widely used method for postoperatif analgesia after lower abdominal, rectal and urogenital surgery in children. The aim of this study was to determine whether the addition of sufentanil to bupivacaine caudally prolongs the duration of analgesia and side effects compared with bupivacaine alone. Aged 3-10, fifty two boys were allocated randomly to two groups at the end of surgery. Children in group I received 0.125% bupivacaine 1 ml kg-1, group II received 0.5 ?g kg-1 sufentanil + 0.125% bupivacaine caudally. Postoperative pain was assessed according to Modified Pediatric Objective Pain Scale (MPOPS) 2, 4, 6, 8, 16 and 24h after operation. Time for first administration of analgesic, total number of analgesic doses required and side effects were recorded. Demeanor assessment was made according to tree-point scale (0= cheerful/calm, 1=restless, 2= tense/tearful) by ward nurse. No significant differences were found between two groups for the pain scores. There was no significant difference in the requirement for additional doses of analgesia. More Patients who had received caudal sufentanil with bupivacaine were cheerful and calm compared with those in bupivacaine group. The addition of sufentanil to bupivacaine for caudal block does not affect the analgesia duration but provides a quality analgesia in children.Öğe Effects of Deferoxamine on Tissue Lactate and Malondialdehyde Levels in Cerebral Ischemia(Prous Science, Sa , 2003) Barışkaner, Hülagü; Üstün, M. E.; Ak, A.; Yosunkaya, Alper; Doğan, N.; Gürbilek, MehmetIn the present study, the effects of deferoxamine on tissue lactate and malondialdehyde (MDA) levels after cerebral ischemia at rabbits was studied. Rabbits were divided equally, into three groups: group 1: sham-operated group; group 2: cerebral ischemia produced by clamping bilateral common carotid arteries for 60 min: and group 3: deferoxamine 100 mg/kg i.v administered within 5 min after opening the clamps. EEG recordings were obtained in all groups before clamping and in group 2 and 3 60 min after clamping and 60 min after opening the clamps. One hour after opening the clamps and taking EEG recordings, brain cortices were resected and the concentrations of lactate and MDA were determined using the spectrophotometric enzymatic and thiobarbituric acid methods, respectively. There were significant differences between group I and the other groups in MDA and lactate levels (p < 0.05). There were no significant differences in lactate levels between groups 2 and 3. Preischemic EEG grades were the same at till groups. Preischemic (aid postischemic EEG values were significantly different (p < 0.05), but there were no significant differences between postischemic EEG grades in groups 2 and 3. There was also a correlation between postischemic EEG grades and lactate levels, but no correlation between postischemic EEG grades and MDA levels. These results demonstrate that cerebral ischemia leads to an increase in brain tissue lactate and MDA levels and deferoxamine suppresses the increase of MDA, but not lactate. Deferoxamine treatment caused no significant EEG changes. EEG grades correlated well with lactate levels.Öğe Effects of Magnesium Sulfate on Tissue Lactate and Malondialdehyde Levels After Cerebral Ischemia(Karger, 2003) Barışkaner, Hülagü; Üstün, M. E.; Ak, A.; Yosunkaya, Alper; Ulusoy, H. B.; Gürbilek, MehmetIn the present study, the effects of magnesium sulfate on tissue lactate and malondialdehyde (MIDA) levels after cerebral ischemia in rabbits were studied. The rabbits were divided equally into three groups. Group 1 (n = 8) was the sham-operated control group, in group 2 (n = 8) only cerebral ischemia was induced by clamping bilaterally the common carotid arteries for 60 min, and in group 3 (n = 8) magnesium sulfate was administered at a dose of 100 mg/kg im. within 5 min after opening the clamps. In group 1 EEG recordings were obtained immediately and 60 and 120 min after craniectomy. In groups 2 and 3 EEG recordings were obtained immediately after craniectomy but before clamping and 60 min after clamping. One hour after opening the clamps and taking EEG recordings, brain cortices were resected, and the concentrations of lactate and MIDA were determined using spectrophotometric/enzymatic and thiobarbituric acid methods, respectively. In all groups, there were significant differences between MDA and lactate levels (p < 0.05). There were no significant differences in lactate levels between groups 2 and 3 (p > 0.05), and also the preischemic EEG grades were the same in all groups. Preischemic and postischemic EEG values were significantly different (p < 0.05), and there were also significant differences between postischemic EEG grades in groups 2 and 3 (p < 0.05). There was a correlation between postischemic EEG grades and MIDA and lactate levels. These results demonstrate that cerebral ischemia-reperfusion injury leads to an increase in brain tissue lactate and MIDA levels, that magnesium sulfate suppresses the increase of MDA and lactate concentrations, and that magnesium sulfate, treatment improves the EEG changes. The EEG grades correlated well with MIDA and lactate levels.Öğe Epidermolizis Bulloza ve Anestezi (Olgu Sunumu)(2001) Tuncer, Sema; Tavlan, Aybars; Yosunkaya, Alper; Çiçekci, Faruk; Ökesli, SelminEpidermolizis bulloza cilt ve mukozada yaygın bililerle karakterize nadir görülen bir hastalıktır. Biz bu olgumuz nedeniyle, epidermolizis bullozanın klinik özelliklerini ve anestezi uygulamalarını gözden geçirmeyi amaçladık.Öğe Guillain Barre Sendromu ve Immunoadsorbsiyon Plazmaferez (Olgu Sunumu) 2(2001) Yosunkaya, Alper; Tuncer, Sema; Tavlan, Aybars; Sarkılar, Gamze; Ökesli, SelminGuillain Barre sendromu (GBS); üst ve alt ekstremitelerde çift taraflı kas güçsüzlüğü, refleks ve değişik derecelerde sensoriyal kayıpla karakterize akut demiyelizan bir poliradikülonöropatidir. Plazmaferez, yürüyememe ve solunum yetersizliği gibi şiddetli kas güçsüzlüğü olan veya yutkunma refleksinin kaybı ve yutma güçsüzlüğü gibi diğer bulber yetersizlik bulguları gösteren CBS'li olgularda tavsiye edilmektedir. Biz bu sunumuzda; Guillain Barre sendromlu olguların tedavisinde immunoadsorbsiyon plazmaferez ve yoğun bakım servislerinde uygulanması gereken destek tedavisini tartıştık.Öğe Influence of Dexamethasone on Nausea and Vomiting During Patient-controlled Analgesia With Tramadol(Adis Int Ltd, 2002) Tuncer, Sema; Barışkaner, Hülagü; Yosunkaya, Alper; Tavlan, AybarsObjective: The aim of this study was to evaluate the prophylactic effect of dexamethasone on postoperative nausea and vomiting (PONV) during patient-controlled analgesia (PCA) with tramadol. Methods: 50 patients [American Society of Anesthesiologists (ASA) I-II] were enrolled in this randomised, placebo-controlled study. In group 1, saline was administered as a control. In group II, 150 mug/kg dexamethasone was administered as an intravenous bolus and then tramadol added in the PCA device. We assessed PONV and the need for rescue antiemetics in the 24 hours postoperatively. Results: 17 of 25 dexamethasone-treated patients (68%) had no nausea, four patients (16%) experienced nausea, two patients (8%) retched, two patients (8%) vomited once, no patients vomited repeatedly and seven patients (28%) required rescue antiemetics. In the placebo-treated group, three of 25 patients (12%) had no nausea, 12 (48%) had nausea, three (12%) retched, three patients (12%) vomited once, four patients (16%) vomited repeatedly and 17 patients (68%) required a rescue antiemetic, The incidence of nausea, vomiting and administration of a rescue antiemetic were significantly less in dexamethasone recipients compared with the saline-treated group (p < 0.05). There were no significant differences between the groups in the pain score results or in the consumption of tramadol. Conclusion: Our results demonstrate that a single dose of dexamethasone reduced the incidence of PONV during PCA with tramadol.Öğe Kafa Travma Modelinde Mannitol veya Hipertonik Salin Solüsyonlarının Etkilerinin Karşılaştırılması(SPRINGER, 2011) Aygın, Feride; Yosunkaya, Alper; Tavlan, AybarsDeneysel kafa travmasında, % 20 mannitol, % 3 veya % 7 hipertonik salin solüsyonlarının, hemodinamik parametrelere, intrakraniyal basınca ve elektroensefalografi üzerine olan etkilerini karşılaştırılması amaçlandı. Bütün tavşanlara pariyetal bölgeden bilateral kraniotomi yapılarak standart kafa travması uygulandı. Rastgele 4 gruba ayrılan deneklerden; I. gruba tedavi uygulanmazken, II. gruba % 20’lik mannitol, III. gruba % 3’lük hipertonik salin ve IV. gruba % 7’lik hipertonik salin eşdeğer osmolar yükte intravenöz uygulandı. Travmadan önce, travmadan 5 ve 60 dakika sonra; elektroensefalografi, ortalama arter basıncı, kalp atım hızı ve intrakraniyal basınç kayıtları alındı. Mannitol, % 3 ve % 7’lik hipertonik salin solüsyonları intrakraniyal basınçdaki yükselmeyi çalışmanın sonunda düşürdü (p<0.05). Fakat intrakraniyal basınç değerleri, mannitol ve % 7’lik hipertonik salin gruplarında, diğer gruplardan daha düşüktü (p<0.05). Elektroensefalografi skorları tüm gruplarda travmadan sonra düştü (p<0.05). Çalışma sonunda % 3 ve % 7’lik hipertonik salin grupları, travma öncesine benzer elektroensefalografi skorlarına sahipti (p>0.05). Ortalama arter basınç ve kalp atım hızı, bütün gruplarda travmadan sonra yükseldi (p<0.05). Çalışmanın sonunda, ortalama arter basıncı sadece mannitol grubunda düşük bulundu (p<0.05). Çalışmamız intrakraniyal hipertansiyonun tedavisinde % 7 hipertonik salin solüsyonunun; mannitol kadar etkili olduğunu, mannitole göre hemodinamik parametreleri daha iyi koruduğunu, travmaya bağlı gelişen elektroensefalografi anormalliklerini de daha iyi düzelttiğini gösterdi.Öğe Kanser Ağrısında Tramadol Kullanımı(2000) Tuncer, Sema; Barışkaner, Hülagü; Yosunkaya, Alper; Şahinoğlu, Uğur; Otelcioğlu, ŞerefÇalışmamızda kanser nedeniyle farklı bölgelerde ağrıları olan ve non-opioid ajanlara cevap vermeyen 60 olguda tramadol (TH) kullanımı ve yan etkilerini değerlendirmeyi amaçladık. Ağrı şiddetinin değerlendirilmesinde Visuel Analog Skala (VAS) ölçümü kullanılan olgulardan ayrıca analjeziyi çok iyi, iyi, yeterli ve yetersiz olarak değerlendirmeleri istendi. Olgulara 6 saat ara ile 50 mg TH verildi. Daha sonra hastanın durumuna göre artan dozlarda 4-6 saat ara ile maksimum 400 mg dozuna kadar çıkıldı. Olguların ağrı tipine, etyolojisine ve diğer var olan semptomlarına göre % 55'inde non-opioid analjeziklere devam edildi. Yeterli analjezi sağlanamayan 6 olguda bir üst basamak tedavisine geçildi. Olguların % 40'ında yan etki görüldü. Bulantı, ağız kuruluğu ve halsizlik en sık izlenen yan etkilerdi. Yan etkileri nedeniyle tedavisi sonlandırılan olgu olmadı. Sonuç olarak; TH, kanser ağrısında önerilen üç basamaklı analjezik tedavinin ikinci basamağında, gerektiğinde non-opioid ve adjuvan ilaçlarla komb ine edilerek kullanıldığında etkili ve güvenli bir analjezi sağlamaktadır.Öğe Karbondioksit ve Azotprotoksit Pnömoperitonyumunun Hemodinamik ve Kan Gazı Etkilerinin Yavru Köpek Modelinde Araştırılması(2000) Duman, Ateş; Yosunkaya, Alper; Öğün, Öztin Cemile; Abasıyanık, Adnan; Daşcı, ZaferLaparoskopi amacıyla oluşturulan pnömoperitonyum için kullanılan karbondioksit (COsub2/sub) ve azot protoksitin (Nsub2/subO) çocuklarda hemodinamiye ve kan gazlarına etkileri yavru köpek modeli kullanılarak araştırıldı. Köpekler (n22) xylazin ile premedike edilip, ketamin 30 mg.kgsup-1/sup (im) ile anestetiğe edildikten sonra, femoral arter ve safen venine kanüller yerleştirildi. Grup I'e (nII) intraperitoneal olarak 10-12 mmHg basınçla COsub2/sub, grup H'ye (nII) Nsub2/subO verildi. Kalp atım hızları (KAH), sistolik (SAB), diyastolik (DAB) ve ortalama (OAB) arter basınçları, kan gazlan (PaOsub2/sub, PaCOsub2/sub), solunum havasındaki end tidal karbon dioksit (ETCOsub2/sub) ve %Nsub2/subO değerleri işlem öncesi (kontrol) insuflasyon sonrası (İS) 15. dakika ve desuflasyon sonrası (DS) 15. dakikalarda kaydedildi. İstatistiksel değerlendirmede tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi kullanıldı, p0.05 anlamlı kabul edildi. Grup I'de KAH, DAB, OAB, ETCOsub2/sub ve PaCOsub2/sub İS'da kontrole göre arttı. Grup II'de kontrole göre SAB, İS'da azalıp, DAB, DS'da arttı. Her iki grup arasında OAB İS zamanında, ETCOsub2/sub ise İS ve DS zamanlarında anlamlı farklılık gösterdi. Nsub2/subO insuflasyonu yapılan Grup II'de ekspiriyum havasında Nsub2/subO saptanmadı. Sonuçta; Nsub2/subO ile pnömoperitonyumun hiperkarbinin riskli olduğu çocuklarda COsub2/sub'e alternatif olabileceği kanısına varıldı.Öğe Koroner arter cerrahisinde yüksek doz alfentanil ile düşük doz alfentanil-isoflurane tekniklerinin plazma kortizol düzeyine ve hemodinamik parametrelere etkilerinin karşılaştırılması(Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi, 1994) Yosunkaya, Alper; Otelcioğlu, ŞerefBu çalışma, Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalında, 1993-1994 yıllan arasında, elektif olarak coroner arter bypass greftlemesi yapılacak 24 hasta üzerinde yapıldı. Çalışmamızda koroner arter cerrahisinde yüksek doz alfentanil ile düşük doz alfentanil-ısoflurane tekniklerinin plazma kortizol düzeyine ve hemodinamik parametrelere etkilerini karşılaştırarak değerlendirmeyi amaçladık. Kardiyak patolojileri,hipertansiyon ve diabetes mellitustan başka bir sistemik hastalığı bulunmayan, ASA II - III grubuna giren, ventrikül fonksiyonları normal ve ejeksiyon fraksiyonları % 46' nın üzerinde, koroner arter greftlemesi yapılacak 24 hasta 12 'er kişilik iki gruba ayrıldı. Bütün hastalara ameliyat öncesi ; gece İ.M. 10 mg diazem ve ameliyata girmeden 1 saat önce de İ.M. 50mg meperidin ile premedikasyon yapıldı. Arter ve santral venöz kateterizasyonlan yapılan hastalarda Swan - Ganz kateteri ve termodilüsyon tekniği ile tüm hemodinamik parametreler moniterize edildi. I. grup hastalara indüksiyonda 150 y.% I kg yükleme dozunda alfentanil 15 dk' da gidecek şekilde uygulandı. Alfentanil infüzyonuna entübasyondan sonra CPB 'a kadar 6 /*g / kg /dk, daha sonra ise 3 \ı% I kg /dk dozunda devam edildi. II. grup hastalara indüksiyonda 75 \ıg / kg yine 15 dk' da gidecek şekilde yükleme dozu uygulandı. Hastaların bilinci kaybolduktan sonra % 1 konsantrasyonda indüksiyona ısoflurane ilave edildi. Entübasyondan sonra alfentanil infüzyonu CPB 'a kadar 3 \ı% I kg / dk daha sonra ise 1.5 ]ig I kg / dk dozunda devam edildi. CPB haricinde, operasyon süresince kan basıncını 90 mmHg 'nın altına düşmeyecek şekilde % 0-1 lik konsantrasyonda ısoflurane inspire edilen gaz karışımına ilave edildi. Her iki grup hastaya indüksiyonda 0.03 mg / kg flunitrazepam ve 0.1 mg / kg vecuronium bromide uygulandı. Vecuronium bromide' nin idamesi daha sonra gerektiğinde 0,02 mg / kg dozunda uygulandı. Hasta uyanıkken ( kontrol ), indüksiyondan, entübasyondan, cilt insizyonundan, sternotomiden, aort root disseksiyonundan 3 dk sonra ve pompadan çıktıktan 20 dk 77- sonra hemodinamik ve plazma kortizol düzeyi ölçümleri yapıldı. Çalışmamızda anestezi ve operasyonun değişik periyotlarında, her iki grup arasında plazma kortizol düzeyi ve hemodinamik parametreler bakımından istatistiksel önemli bir fark yoktur. Her iki grupta CO, CI, MAP, HR, SVI ve LVSW1 değerleri indüksiyondan sonra istatistiksel olarak anlamlı şekilde düştü. CO 'da; I. grupta %23, II. grupta %55, MAP 'da 1. grupta %22, II. grupta %35, HR 'de I. grupta %18, II. grupta %16, SVI 'de I.grupta %9, II. grpta %22 ve LVSWI 'de I.grupta % 34, II. grupta %46 oranında düştü. SVI ve LVSWI değerleri düşük doz alfentanil-ısoflurane grubuna göre, yüksek doz alfentanil grubunda operasyon süresince daha yüksek seyretti ve operasyon sonunda daha çabuk toparlanarak, ventrikül fonksiyonunu daha az etkiledi. Yüksek doz alfentanil tekniği indüksiyon esnasında daha fazla oranda dopamin ve atropine ihtiyaç gösterdi. PVR ve S VR her iki grupta stabil ve paralel seyretti. PCWP ve MPAP 'ları operasyon esnasında her iki grupta minimal olarak etkilendi. CVP ise genellikle stabil seyretmesine rağmen, kas rijiditesine bağlı indüksiyon esnasında yüksek doz alfentanil grubunda daha fazla olmak üzere yükseldi. Her iki yöntemde plazma kortizol düzeyini indüksiyondan sonra düşürerek operasyon boyunca cerrahi stresse hormonal cevabı iyi olarak baskıladı. Çalışmamızda koroner arter bypass greftlemesi operasyonu yapılan hastalarda, yüksek doz alfentanil ve düşük doz alfentanil-ısoflurane teknikleri, hemen hemen benzer oranda myokardiyal depresyon oluşturmasına rağmen ; her iki teknik de cilt insizyonu, sternotomi ve aort root disseksiyonu gibi majör cerrahi uyaranlara hemodinamik ve hormonal yanıü yeterli şekilde baskılayarak, peroperatif stabil bir hemodinami ve güvenli bir anesteziye olanak vermektedir. Sonuç olarak düşük doz alfentanil-ısoflurane tekniği, yüksek doz alfentanil tekniğine göre, yüksek doz opioidlerin problemlerine ( solunum depresyonu, rijidite ve konvülsiyon ) daha az sebep olarak ve indüksiyon esnasında daha az hipotansiyona yol açarak, koroner arter cerrahisinde yüksek doz opioid tekniğine bir alternatif olarak kabul edilebileceği kanısına vardık.Öğe Kısa Süreli Cerrahi Girişimlerde Alfentanil ve Remifentanilin Ti̇va'da Karşılaştırılması(2002) Özel, Mahmut; Yosunkaya, Alper; Tavlan, Aybars; Reisli, Ruhiye; Ökesli, SelminÇalışmamızda kısa süreli elektif cerrahi girişim geçirecek olgularda, total intravenöz anestezide (TIVA), propofol ile birlikte alfentanil veya remifentanil kullanarak, her iki ajanın anestezi indüksiyon, idame ve derlenme özelliklerini karşılaştırmayı amaçladık. Kısa süreli bir operasyondan 1-2 gün sonra taburcu edilmesi planlanan, ASA I-ll grubundan, yaşları 18-60 arasında değişen 50 olgu çalışmaya alındı. Olgular rastgele olarak iki eşit gruba ayrıldı. Olgulara iv bolus olarak I. grupta 20 mug kg -1 alfentanil, ll. grupta 1 mug kg -1 remifentanil; her iki grupta 2 mg kg-1 propofol ve 0.15 mg kg-1 vekuronyum uygulandı. Takiben 90 mug kg-1 dk-1 propofol infüzyonu ile 2 mug kg-1 dk-1 alfentanil veya 0.5 mug kg-1 dk-1 remifentanil infüzyonu hemen başlandı. Trakeal entübasyondan 5 dakika sonra alfentanil ve remifentanil infüzyonu yarıya, propofol infüzyonu ise başlandıktan 30 dakika sonra 60 mug kg-1 dk-1 dozuna indirildi. Olgular operasyon süresince %100 O2 ile solutuldu. Olguların sistolik, diyastolik, ortalama arter basınçları ve kalp atım hızları; anesteziden önce, alfentanil ve remifentanil uygulamasından l, 3, 5 dk sonra, entübasyon ve cilt insizyonundan sonra ve operasyon süresince her 10 dakikada bir kaydedildi. Entübasyon, cilt insizyonu ve cerrahi stimulasyona hemodinamik ve somatik yanıtlar saptandı. Operasyonun sonunda derlenme süreleri ve istenmeyen olaylar kaydedildi. Trakeal entübasyon ve cilt insizyonuna hemodinamik yanıt, Grup ll'de Grup l'e oranla daha az iken, her iki grup arasında istatistiksel önemli fark saptanmadı. Operasyon süresince cerrahi stimulasyona hemodinamik yanıt benzerdi. Grup ll'de daha az sayıda olgu Grup I'e göre ek dozeopiyoide gereksinim gösterdi (p<0.05). Derlenme süreleri Grup Il'de Grup I'e oranla istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha kısa idi. Postoperatif istenmeyen olayların görülme sıklığı iki grupta benzerdi. Sonuç olarak; kısa süreli cerrahi girişimler için uygulanan TİVA'da ek opiyoid ajan olarak remifentanilin, yüzeyel anestezi saptanan olgularda anestezi derinliğini daha kısa sürede kontrol edebilmesi ve hızlı derlenme sağlaması nedeniyle, alfentanile tercih edilebileceği kanısına vardık.Öğe Laparoscopic-assisted Pneumatic Reduction of Intussusception(W B SAUNDERS CO, 1997) Abasıyanık, Adnan; Daşcı, Zafer; Yosunkaya, Alper; Köseoğlu, Burhan; Kuru, Nilgün; Kaymakçı, Aytekin; Gündoğan, Ahmet HamdiThe nonoperative treatment of intussusception is done by fluoroscopy, however, false-positive and negative images may lead to unnecessary operations. The aim of this study was to evaluate the feasibility of laparoscopy in pneumatic reduction. Surgical ileoileocolic intussusception was performed in 27 dogs. Sixteen dogs were observed for 3 days (group A), and 11 were observed for 5 days (group B). Laparoscopy was performed in the intussuscepted dogs during pneumatic reduction. Under general anesthesia, a 10-mm trocar was inserted supraumblically in the midline, and the laparoscope was introduced. The intussuscepted bower was observed on the video monitor. A 5-mm trocar was inserted in the right upper quadrant. The mesentery of the terminal ileum was manipulated using grasping forceps to assist reduction. CO2 was insufflated into the rectum using a Foley catheter, and the reduction was observed on the video monitor. The success rate was 94% (mean reduction time, 2.5 minutes +/- 1.0) for group A and 100% (mean reduction time, 3.7 minutes +/- 0.8) for group B. Bowel perforation was observed in one dog, and recurrence of intussusception in another. The authors claim that observing the bowel on the video monitor may help in the differential diagnosis and reduction of difficult cases such as ileoileocolic and delayed intussusceptions, Therefore, unnecessary open surgery may be prevented. Copyright (C) 1997 by W.B. Saunders Company.Öğe Lokal Anestezik Olarak Difenhidramin Kullanılması(2003) Tuncer, Sema; Yosunkaya, Alper; Reisli, Ruhiye; Apillioğulları, Seza; Tavlan, Aybars; Otelcioğlu, ŞerefAmaç: Lokal anestezik ajanlara karşı allerjisi olan olgularda, difenhidramin lokal anestezik ajan olarak önerilmektedir. Bu çalışmada epidural uygulama öncesi infiltrasyon anestezisinde difenhidraminin lokal anestezik etkinliğini prilokain ile karşılaştırarak değerlendirmeyi amaçladık. Materyal ve Metod: Olgular randomize olarak 3 gruba ayrıldı. İnfiltrasyon anestezisi için 22G iğne ile Grup I'e (n13) difenhidramin (20 mg) 2 ml, Grup II'ye (n15): %1 prilokaine 2 ml, Grup III'e (n15) %2 prilokaine 2 ml.uygulandı. Ağrı 27 G kör uçlu dental iğne ile sensoryal bloğa bakılarak VAS (vizuel analog scala) ile değerlendirildi. VAS0-1 olduğu zaman saptandı, bu süre etki başlangıç süresi olarak kabul edildi ve epidural anestezi için 18 G epidural iğne ile uygulama yapıldı. Uygulama sırasında ağrı tekrar değerlendirildi.Bulgular: Etki başlama süresi Grup I'de uzundu (p0.05). Grup II ve Grup III arasında ise istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmedi. Analjezik etki Grup I ve III'de Grup II'ye göre daha iyi bulundu (p0.05). Grup I ve III arasında farklılık yoktu (p0.05). Olguların hiçbirinde lokal deri reaksiyonu ve başka bir yan etki izlenmedi. Sonuç: Çalışmada, infiltrasyon anestezisinde difenhidraminin etki başlangıç süresi prilokainden daha uzun olmasına rağmen, lokal anestezik etkinliği %2 prilokain kadar etkin bulunmuştur.
