Acil Tıp/Makale Koleksiyonu

Bu koleksiyon için kalıcı URI

https://hdl.handle.net/20.500.12395/15644

Listeleniyor 1 - 20 / 26

Generalized Tonic-Clonic Seizures Cause Lumbar Spine Fracture
(Selçuk Üniversitesi, 2023 Şubat) Bayır, Ayşegül
A 28-year-old man presented to the emergency department after a witnessed GTC seizure. The patient had a history of systemic lupus erythematosus, previous subarachnoid hemorrhage, and pulmonary embolism. He was on regular methylprednisolone 16 mg, enoxaparin 60 mg once daily, and levetiracetam (LEV) 500 mg twice daily. The patient had recently stopped taking LEV. There was no trauma in the history. Neurological examination was normal. He had severe lower back pain that failed to subside despite treatment with analgesics and opioids; therefore, this patient had an indication for radiological imaging. Urgent non-contrast computerized tomography (CT) scan of the lumbar spine revealed a burst fracture of L1. Non-contrast lumbar magnetic resonance imaging (MRI) revealed a bursal fracture in the L1 vertebral corpus that caused approximately 50% height loss, and there was compression of the posterior corpus of the vertebra on the thecal sac; however, no stenosis of the spinal canal was detected. At this level, there was bone marrow edema in the vertebral corpus (Figure 1,2). He was transferred to the neurosurgery department. Written informed consent was obtained from the patient for the publication of this case.
Efficacy of Use of Red Cell Distribution Width as a Diagnostic Marker in Acute Appendicitis
(AVES, 2017) Ertekin, Birsen; Kara, Hasan; Erdemir, Esma; Doğan, Emine; Acar, Tarık; Demir, Lütfi Saltuk
Aim: We aimed to investigate the increase in values of red cell distribution width (RDW) and also the dependence of RDW on leukocyte count (WBC) and C-reactive protein (CRP) values in acute appendicitis (AA). Materials and Methods: This study includes data collected from 407 patients who were admitted between January 2012 and July 2014 to the emergency service and underwent an operation owing to a diagnosis of AA confirmed by a pathology report. These patients were divided into two groups, namely, non-complicated and complicated appendicitis, according to the results of the operation. The control group consisted of 100 adult patients with similar complaints not having acute abdominal conditions. The age, gender, and WBC, RDW, and CRP levels of the patients on admission were recorded retrospectively. Results: A total of 350 (86%) of the patient group were diagnosed with non-complicated appendicitis, 34 (8.4%) with plastron appendicitis, and 23 (5.6%) with perforated appendicitis. No significant difference was observed with respect to WBC, RDW, and CRP levels between the AA groups (p>0.05). The WBC, RDW, and CRP values were found to be significantly different in the AA groups from the control group (p<0.05). The sensitivity and specificity of the WBC, RDW, and CRP values in the AA group were 70% and 60%, 41% and 30%, and 51% and 40%, respectively. No dependence of RDW values on WBC or CRP levels was found. Conclusion: RDW values were found to be significantly higher in the AA group than in the control group. The low sensitivity and specificity values of the RDW test reduce the possibility that it might become a hematologic marker to be used in the definitive diagnosis of AA.
Yüksek akımlı elektrik çarpmasına eşlik eden anterior omuz dislokasyonu ve rabdomiyoliz
(2014) Kara, Hasan; Bayır, Ayşegül; Ak, Ahmet; Acar, Demet; Değirmenci, Selim
Elektrik çarpmaları birden fazla sistemi etkileyen, morbidite ve mortalitesi yüksek olan yaralanmalardır. Elektrik yaralanmalarıyla ilişkili komplikasyonların yanı sıra bu yaralanmalara eşlik eden yüksekten düşme gibi yaralanmalarda önemli bir problemdir. Elektrik çarpması sonucu meydana gelen yaralanmaların değerlendirmesinde cilt yanıklarıyla orantısız olarak ciddi diğer organ yaralanmaları oluşabilmektedir. Elektrik çarpmalarından veya elektrik şoklarından sonra görülen yaygın kasılmalar sonrası omuz dislokasyonları, cilt yanıkları, rabdomiyoliz ve kompartman sendromu gibi derin doku hasarları ortaya çıkabilir. Bu çalışmada yüksek voltajlı elektrik akımına maruziyet sonrası sol elinde cilt yanığı, sol ayakta cilt yanığı ve nekrozu, sol omuz anterior dislokasyonu ile birlikte takiple- rinde rabdomiyoliz gelişen bir olguyu sunmayı amaçladık.
Seizures after overdoses of bupropion intake
(GALENOS YAYINCILIK, 2013) Kara, Hasan; Ak, Ahmet; Bayır, Aysegül; Acar, Demet; İstanbulluoğlu, Rabia; Değirmenci, Selim
Background: Bupropion is a new-generation monocyclic antidepressant that has been accidentally found to have potential effects on reducing nicotine addiction. It is structurally similar to stimulants such as amphetamine and inhibits dopamine and noradrenalin reuptake selectively. Case Reports: We report two cases with no history of epilepsy who took oral bupropion for depression and had generalised tonic-clonic type of seizures in their follow-ups. Conclusion: After an overdose of bupropion, clinical effects are seen primarily on the neurological, cardiovascular, and gastrointestinal systems. Neurological effects can include tremor, confusion, agitation, hallucinations, coma, and seizures.
Tıpta eğitim raporu
(2013) Öztürk, Şerefnur; Marakoğlu, Kamile; Kebabcılar, Levent; Bayır, Ayşegül; Emiroğlu, Halil Haldun; Doğan, Kamil Hakan; Apilioğulları, Seza
Dünyada nüfus başına en fazla tıp fakültesi ülkemizde mevcuttur. Dünya'da Tıp Öğrencisi/Öğretim üyesi oranları incelendiğinde, Afrika'da 5.42; Amerika Birleşik Devletleri'nde eyaletlere göre 1.1-2.50; Avrupa'da 3.31; Güneydoğu Asya'da 2.42; Batı Pasifik'te 1.96'dır. Ülkemiz'de bu oran 3.5'tan, öğrenci artış hızı ile 4.2'ye ulaşmıştır. Dünya ortalaması ise 2.73'tür. Fakültemiz öğretim üyesi/öğrenci oranı öncelikle Türkiye ortalamaları düzeyine çıkarılmalıdır. Daha ideali ise dünyanın gelişmiş ülkelerinde gördüğümüz ve eğitim-araştırma düzeyi ile paralel giden oranlara ulaşmaktır
Is There a Relationship Between Beginning Time and Efficiency of Octreotide in the Treatment of Experimental Acute Pancreatitis?
(Korean Surgical Society, 2012) Kafalı, M. Ertuğrul; Gül, Mehmet; Alptekin, Hüsnü; Şahin, Mustafa; Toy, Hatice; Aköz, Mehmet
Purpose: The efficacy of octreotide in the treatment of acute pancreatitis is controversial. Octreotide treatment for acute pancreatitis often shows poor correlation between results obtained in experimental studies and results of clinical trials. In a clinical setting, there is always a delay between the onset of the disease and initiation of the octreotide treatment. The aim of this study is to investigate the relationship between the beginning of treatment and alteration in effectiveness of octreotide. Methods: Acute pancreatitis was induced by pancreatic duct ligation in 50 rats. The rats were randomly divided into five groups. Octreotide was not used in group 1 (control group). Only single dose (4 mu g/kg) octreotide was administered subcutaneously to rats in group 2, having induced pancreatitis. Octreotide treatment was begun at different times (8th, 24th, 48th hour) in three other groups and continued treatment at a dosage of 4 mu g/kg t.i.d. The animals were sacrificed at the end of the 72nd hour and blood and tissue samples were collected. Results: Leukocyte count and plasma amylase values were less in groups 2 and 3. Hemorrhagic focuses were encountered less at pancreas tissues in group 3. Pancreatic necrosis and alveolar capillary basal membrane damage were lower in groups 3 and 4. No difference was found in fasting blood glucose, calcium and hematocrit. Conclusion: Octreotide had benefical effects in acute pancreatitis when octreotide treatment was begun in the first 24 hours.
Acil servise gastrointestinal kanama ile başvuran hastalarda hastane yatış süresini etkileyen faktörler
(2011) Cander, Başar; Ertekin, Birsen; Kara, Hasan; Gül, Mehmet; Dündar, Defne; Koçak, Sedat; Girişgin, Sadık
çalışmamızda GİS kanaması ile acil servisimize başvuran hastaların başvuru anındaki CRP, lökosit değerleri, endoskopi bulguları ve sosyodemografik özelliklerinin yatış süresine etkisi incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Eylül 2008-Aralık 2008 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Acil servisine başvuran ve üst gis kanamalı hastalar çalışmaya alındı. Hastalar; yaş, cinsiyet, yatış süresi, başvuru anındaki CRP, lökosit değerleri ile endoskopi bulguları yönünden değerlendirildi. Bulgular: Toplam 30 hasta çalışmaya alındı. Alt gastrointestinal sistem ve özafagus varis kanamaları olan hastalar çalışma dışı tutuldu. Gastrointestinal kanama ile başvuran hastaların %33’ü kadın, %67’si erkekti. Hastaların ortalama lökosit değerleri 11,064,06 k/uL ve ortalama CRP değerleri 35,7726,56 mg/L idi. Bu hastaların hastanede ortalama yatış süreleri 6,406,17 gün olarak tespit edildi. En sık görünen endoskopik bulgular %70.0 evre 3, %3.3 evre 2b, %6.7 evre 2a, %13.3 evre1b ve %6.7 oranında evre 1a olarak tespit edildi. Sonuç: Çalışmamızda hastaların hastane yatış süresi ile endoskopi sonuçları, lökosit ve CRP değerleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır.
Serum Ischemia-Modified Albumin Levels in an Experimental Acute Mesenteric Ischemia Model
(Wiley, 2010) Dündar, Zerrin Defne; Cander, Başar; Gül, Mehmet; Uçar Karabulut, Keziban; Girişgin, Sadık
Objectives: This experimental study aimed to assess the changes in the levels of serum ischemia-modified albumin (IMA) and interleukin-6 (IL-6) by time in cases of acute mesenteric ischemia due to superior mesenteric artery occlusion. Methods: Twenty-one New Zealand rabbits were randomly divided into three groups. Blood samples were collected at hours 0, 1, 3, and 6 from animals in a control group; a sham group following a simple laparotomy; and in an ischemia group following superior mesenteric artery ligation. All blood samples were analyzed for serum IMA and IL-6 levels, and then the time-dependent changes of biomarkers were investigated. Results: The serum IMA levels of the ischemia group at hours 3 and 6 were significantly higher than those of the control and sham groups (hour 3, p = 0.017; hour 6, p = 0.001). The increase in serum IL-6 levels in the ischemia group at hours 1, 3, and 6 compared to the control and sham groups was also significant (hour 1, p = 0.002; hour 3, p = 0.003; hour 6, p = 0.003). Conclusions: IMA may be helpful as a marker in the diagnosis of acute mesenteric ischemia; however, its diagnostic value and use as a routine biochemical test should be assessed in further studies.
Inferior Vena Cava Diameter as a Marker of Early Hemorrhagic Shock: A Comparative Study
(Turkish Assoc Trauma Emergency Surgery, 2010) Akıllı, Belgin; Bayır, Ayşegül; Kara, Fatih; Ak, Ahmet; Cander, Başar
BACKGROUND We determined the value of the inferior vena cava (IVC) diameter for predicting acute blood loss in control and blunt trauma patients and compared this with other parameters of hemorrhagic shock. METHODS Fifty volunteers and 28 consecutive hemorrhagic shock patients were recruited prospectively to participate in the study. Vital signs, blood lactate, and serum bicarbonate were measured, and shock index and base excess were calculated. Anteroposterior (AP) and mediolateral (ML) IVC diameters during inspiration and expiration were measured in the right subcostal region. IVC diameters in hemorrhagic shock patients were compared with those of controls and were also compared with other hemorrhagic shock parameters. RESULTS A significant relationship was determined between mean IVC AP and ML diameters during expiration and inspiration on admission in the study group and in the control group (p=0.000, p=0.000, p=0.000, p=0.000). Serum lactate levels correlated significantly with all IVC diameters (r=55), especially the IVC ML diameter during expiration. CONCLUSION IVC diameter, as measured by transabdominal ultrasound, was more accurate than the shock index and other commonly used non-invasive predictors of acute blood loss (blood pressure, heart rate per minute, serum lactate level, base deficit).
Acute-Phase Vitamin B12 and Folic Acid Levels in Patients with Ischemic and Hemorrhagic Stroke: İs There a Relationship with Prognosis?
(Maney Publishing, 2010) Bayır, Ayşegül; Ak, Ahmet; Özdinç, Şerife; Seydanoglu, Abdüsselam; Köstekçi, Şenol Kadir; Kara, Fatih
Objective: The aim of this study was to investigate blood folic acid and vitamin B12 levels in patients with ischemic and hemorrhagic stroke patients and correlate these levels with prognosis. Methods: Patients presenting within 3 hours of onset of ischemic or hemorrhagic strokes were approached for participation in the study. Diagnosis was made by clinical examination and head computed tomography scan. Venous blood samples were taken for determination of blood folic acid and vitamin B12 levels. Parameters were evaluated with respect to stroke type and according to Glasgow coma scale (<= 8 or >= 9). Results: Eighty-seven patients with ischemic stroke (mean age: 65 +/- 10 years, 53% male) and 27 patients with hemorrhagic stroke (mean age: 60 +/- 10 years, 56% male) were included in the study. A significant direct correlation was found between Glasgow coma scale and mean plasma B12 levels in ischemic, but not hemorrhagic, stroke (r=112.75 and p=0.007, respectively). A significant direct correlation was found between Glasgow coma scale and mean plasma folic acid levels in hemorrhagic, but not ischemic, stroke (r=1.03 and p=0.017, respectively). In patients with Glasgow coma scale <= 8 (either hemorrhagic or ischemic stroke), a significant direct correlation was found between Glasgow coma scale and blood vitamin B12 levels. Vitamin B12 levels were significantly lower in patients with Glasgow coma scale (8 than in patients with Glasgow coma score >= 9 (p=0.04). Conclusions: In patients with ischemic stroke, low vitamin B12 levels, and in patients with hemorrhagic stroke, low blood folic acid levels, are associated with lower Glasgow coma scale values and higher hospital mortality.
Acil Servise Başvuran Motosiklet ve Bisiklet Kazası Olgularının Karakteristikleri
(2010) Koçak, Sedat; Uçar, Keziban; Bayır, Ayşegül; Ertekin, Birsen
Amaç: Motosiklet ve bisikletin karıştığı trafik kazaları diğerlerine göre daha yüksek mortalite ve morbidite ile seyrederler. Bu çalışmada, acil kliniğine bu tip trafik kazaları ile başvuran hastaların epidemiyolojik özellikleri araştırıldı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada Mayıs-Kasım 2008 tarihlerinde acil servise, motosiklet ve bisiklet kazaları ile başvuran hastalar, ileriye dönük olarak değerlendirildi. Yaş, cinsiyet, kazanın oluş şekli, sürücü belgesi varlığı, koruyucu önlemler, travmanın ciddiyeti, yaralanma şekilleri, hastanede kalış süresi ve mortalite oranları gibi özellikler ele alındı. Bulgular: Çalışmaya 57 hasta dahil edildi. Hastaların %91.2’si erkek, yaş ortalaması 26.815.7, ortanca değer 25 idi. Hastaların hiçbirinde kişisel koruyucu önlemler (kask, dizlik, eldiven vs) yoktu ve sürücülerin yalnızca %40’ında sürücü belgesi mevcuttu. En çok travmaya maruz kalan ilk üç sistem sırasıyla baş-boyun (%38.7), cilt-yumuşak doku (%24.0) ve alt-üst ekstremiteler (%20.1) idi. Hastaların ortalama hastanede kalış süresi 712.7 gün, ortanca değer 3 gün idi. Olguların 8’i (%14.0) hayatını kaybetti. Sonuç: Bölgemizdeki motosiklet ve bisiklet kazalarında büyük oranda genç yaş grubundaki erkekler etkilenmiştir. Kişisel koruyucu önlemlere hiç dikkat edilmediği, olguların %60’ını sürücü belgesi olmayanların oluşturduğu saptanmıştır. Kafa travmasının bu tip kazalarda önemli bir mortalite ve morbidite nedeni olduğu ortaya konulmuştur.
Tavşanlarda Duman İnhalasyonu ile Oluşturulan Deneysel Akut Akciğer Hasarında Dimethylthiourea Tedavisinin Etkinliği
(2010) Kara, Hasan; Kafalı, Ertuğrul; Özdinç, Şerife; Bayır, Ayşegül; Ak, Ahmet; Cander, Başer; Koçak, Sedat
Amaç: Deneysel duman inhalasyonuna bağlı gelişen Acute Lung Injury (ALI) modelinde antioksidan ajan olan dimethylthiourea (DMTU) tedavisinin akciğer doku hasarına olan etkisini incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada Yeni Zelanda tipi 24 dişi deney tavşanı kullanıldı. Kontrol grubu, Sham grubu ve Dimethylthiourea (600mg/kg) grubu şeklinde gruplar oluşturulup ilaçları duman inhalasyonundan hemen sonra verildi. Kontrol grubu haricindeki tavşanlarda balon-duman-entübasyon yöntemi kullanılarak Acute Lung Injury oluşturuldu. Deneyin 0. 3. ve 96. saatlerinde arter kan gazları, plazma Nitrik Oksit (NO) değerleri ve biyokimyasal tetkikler için kan örnekleri alındı. Deneyin sonunda histopatolojik incelemeler için akciğerden doku örnekleri alındı. Bulgular: Dimethylthiourea grubunun arteriyel kan pH ve PaO2 değerleri kontrol ve sham grubuna göre anlamlı olarak artmış (p0.05) bulundu. Kan üre, kreatinin, ALT, AST gibi böbrek ve karaciğer fonksiyonları testlerinde istatiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (P0.05). Kontrol, Sham ve DMTU grupları arasında kan NO düzeyi açısından istatiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi (P0,05). Akciğer histopatolojik incelemesinde atelektazi, ödem, nötrofil yaygınlığı, nötrofil yığılımı,alveolar nötrofil ve mukus değerleri açısından sham grubu ve DMTU grubu değerleri arasında istatiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (P0.05). Sonuçlar: Çalışmamızda antioksidan ajan olan DMTU’nun deneysel olarak oluşturulan akut akciğer hasarında arteriyel kan pH ve paO2 dışında kan üre, kreatinin, ALT, AST ve LDH gibi böbrek ve karaciğer fonksiyonları testleri ile akciğer histopatolojisine üzerinede olumlu etkisi olmuştur. DMTU tedavisinin kan NO düzeyi üzerine olumlu bir etkisi olmamıştır.
Elektrik Yaralanmalarının Demografik Özellikleri ve Yatış Süresi Üzerine Etkili Faktörler
(2010) Cander, Başar; Dur, Ali; Koyuncu, Feridun; Gül, Mehmet; Girişgin, Sadık
Amaç: Bu çalışmada, Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi (SÜMTF) acil kliniğine elektrik yaralanması nedeniyle başvuran hastaların yanık oranları, elektrik akımının türleri, laboratuar bulguları ve yatış sürelerinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu geriye dönük çalışmada, Ocak 2006-Ocak 2009 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi (SÜMTF) acil tıp anabilim dalına elektrik yaralanması şikayetiyle getirilen ve tedavi edilen 33 hasta incelendi. Elektrik yaralanması olan hastaların klinik gidişleri, yanık dereceleri ve laboratuar bulgularındaki değişiklikler arasındaki ilişki incelendi. Serum lökosit, Kreatin kinaz-MB (CK-MB), Kreatin kinaz (CPK) düzeylerinin prognostik değerlerinin belirlenmesi için, hastanede kalış süreleri ve yanık dereceleri ile aralarındaki ilişki analiz edildi. Serum lökosit, CK-MB ve CPK değerleri hastanın başvurusunun ikinci günündeki incelendi. Bulgular: Bu hastaların ortalama yaşları 24 yıl idi. Çalışmaya alınan 33 hastanın 31’i (%93.4) erkek, ikisi (%6.6) kadın idi ve hastaların ortalama yatış süreleri 7 gün olarak tespit edildi. İncelenen hastaların %49’ unu elektrik teknisyenleri ve sanayi işçileri oluşturmakta idi. On dört hasta (%42.3) yüksek voltaj ve 19 hasta (%57.7) düşük voltaj elektrik akımına maruz kalmıştı. Yanık dereceleri ile yükselmiş olan lökosit, CK-MB ve CPK değerleri arasında ilişki olduğu tespit edildi. Sonuç: Hastanede kalış süresi ile lökosit, CK-MB ve yanık dereceleri arasında da ilişki mevcut idi. Bu nedenle, laboratuar bulgularının kullanılması, hastaların klinik gidişi ile ilgili prognostik değer taşıyabilir.
Karbon Monoksit Zehirlenmesi ve Mekanik Ventilasyon: Olgu Sunumu Literatür Derlemesi
(2010) Cander, Başar; Dündar, Z. Defne; Yaylalı, Çetin; Bayır, Ayşegül; Girişgin, Sadık
Karbon monoksit zehirlenmesi en ölümcül zehirlenmelerden biridir. Zehirlenmeden sağ kalanların yaklaşık %50-75’inde nörolojik veya psikiyatrik sekeller kalmaktadır. Karbon monoksit zehirlenmesi %100 oksijen veya hiperbarik oksijen ile tedavi edilebilir. Soba zehirlenmesi nedeniyle acil servisimize getirilen erkek hastanın geliş Glasgow Koma Skalası (GKS) 4’tü. Hastanın hiperbarik oksijen tedavisi verilen bir merkeze transferi düşünüldü ancak şartların uygun olmaması nedeniyle yoğun bakımda mekanik ventilatörle verilen %100 oksijen tedavisine başlandı. Spontan solunumu yeterli düzeye ulaşan hasta 5. gün mekanik ventilatörden ayrıldı ve ekstübe edildi. Takip süresi sonunda hasta 14. gün önerilerle taburcu edildi. Taburcu edilirken hastanın genel durumu iyi ve GKS 15 idi. Genel olarak çalışmalardaki ortak kanı ciddi zehirlenmesi olan hastalarda destek tedavisinin çok önemli olduğu yönündedir. Ülkemiz şartlarında her hastanın hiperbarik oksijen tedavisi veren bir merkeze transferi mümkün olmamaktadır. Bu vakada olduğu gibi iyi yapılan destek tedavisinin hayat kurtarıcı olduğu açıktır.
Hemorajik Şokta Ringer Laktat, HAES % 10 ve HAES % 10+Dimetilsülfoksitin Serbest Oksijen Radikalleri Düzeyine Etkileri
(2008) Kafalı, M. Ertuğrul; Bayır, Ayşegül; Şahin, Mustafa; Ak, Ahmet
Amaç: Bu çalışmada amaç hemorajik şok sırasında kullanılan resussitasyon sıvılarının ve bunlara antioksidan eklenmesinin doku iskemisi üzerine etkilerini araştırmaktır. Yöntem: Hemorajik şok geliştirdiğimiz 40 adet Yeni Zelanda tipi tavşan Kontrol (K), ringer laktat (RL), % 10 hidroksi etil nişasta (HAES) (H) ve % 10 HAES Dimetilsülfoksit (DMSO) olarak 4 gruba ayrıldı. Tavşanlar karotid arter yoluyla kanatıldılar. 30 dk. şoktan sonra K grubuna sıvı ressusitasyonu yapılmazken, RL grubuna kanama miktarının 1.5 katı sıvı verildi. Diğer 2 gruba ise kanama miktarı kadar HAES ve HAESDMSO verildi. Sıvıların ve DMSO’nun etkisini değerlendirmek için kan, karaciğer ve ince barsak TBARS (Thiobarbitürik asit reaktif maddeleri) ve laktat düzeyleri çalışıldı. Sonuçlar karşılaştırıldı. Bulgular: Grupların doku ve plazma TBARS ve Laktat seviyeleri kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi. Diğer taraftan (hemorajik şokun neden olduğu oksidatif stresin ortadan kaldırılmasında plazma ve eritrositler üzerinde) % 10 HAES DMSO, ringer laktat ve % 10 HAES’den daha üstün bulundu. Sonuç: Replasman sıvılarının hemorajik şokta gelişen doku iskemisini azaltmada birbirlerine belirgin bir üstünlüğü yoktur. Diğer taraftan resusitasyonda antioksidanların eklenmesinin serbest oksijen radikali oluşumunu azaltarak doku hasarı ve organ fonksiyon bozukluğunu önlediği düşünülmüştür.
Deli bal zehirlenmesi
(2008) Koçak, Sedat; Uçar, Keziban; Gül, Mehmet
[Abstract not Available]
Emergency Operation Indications in Emergency Medicine Clinic (Model of Emergency Medicine in Turkey)
(Health Communications Inc, 2006) Cander, Başar; Kalkan, Erdal; Girişgin, Sadık; Gül, Mehmet; Coşkun, Figen
Although patients who present for emergency medical care have a broad spectrum of symptoms, such events can generally be categorized as internal medicine, surgical, and pediatric emergency cases. Indications for emergency surgery are estimated to be infrequent compared with the overall number of patients admitted for emergency care. This study investigated the indications for emergency surgery in patients (612 of 8422 patients who sought emergency care) admitted to the surgical division of the emergency department at Konya City Hospital between January and July of 2002. This retrospective study, which investigated reasons for surgical procedures and relevant branch distribution, comprised 405 men (65%) and 207 women (35%). Ages of enrolled patients ranged from 6 months to 70 years. Most of the patients (n=280, 46%) who underwent surgery at the emergency clinic were treated for acute abdomen. Emergency indications for neurosurgery (n=71, 12%) were the second most common reason for emergency procedures. Epidural hematoma and depressed fracture were the most apparent indications for neurosurgery. Surgery of the thorax was the third most common emergency surgery performed (n=44,7%). Patients who had emergency surgery indications and who underwent surgery account for approximately 7% of the total number of patients who presented for emergency care. Acute abdomen and trauma were the most frequently reported precipitating events.
Kafa Travmasının Akut Döneminde Kan Glikozu Düzeyi ile Prognoz Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi
(2004) Bayır, Ayşegül; Ak, Ahmet
AMAÇ: Kafa travmalarının akut döneminde ölçülen kan glikozu düzeyi ile Glaskow Koma Skalası (GKS) skoru ve prognoz arasındaki ilişki değerlendirildi. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya izole kafa travması geçirdikten sonra ilk üç saat içinde hastaneye yatırılan 62 hasta (26 kadın, 36 erkek; ort. yaş 61; dağılım 4-76) alındı. Tüm hastalarda GKS skoru belirlendi; kan glikozu düzeyi ölçüldü. Bilgisayarlı beyin tomografisi (BT) bulguları, beyin ödemi, kırık, kontüzyon, kanama ve kombine patoloji olarak sınıflandırıldı. Kan glikozu düzeyi ile GKS, sonuç ve BT bulguları arasında ilişki araştırıldı. BULGULAR: Bilgisayarlı tomografi incelemesinde 15 olguda (%24.2) beyin ödemi, dokuz olguda (%14.5) kanama, dört olguda kırık (%6.5), iki olguda kontüzyon (%3.2) saptandı; 32 olguda (%51.6) ise birden fazla patoloji vardı. Glaskow Koma Skalası skoru ortalaması 8 (dağılım 3-13) bulundu. Otuz yedi olguda (%59.7) GKS skoru 8 veya altında; 25 olguda (%40.3) 8’in üzerinde idi. Ortalama kan glikozu düzeyi 219 mg/dl (dağılım 136-397 mg/dl) bulundu. Glaskow Koma Skalası skoru 8 veya altında olan olgularda ortalama kan glikozu düzeyi 293 mg/dl ölçüldü; bu olguların 18’i kaybedildi. Kan glikozu düzeyi ile GKS skoru arasında (p0.01) ve GKS ile ölüm arasında anlamlı negatif ilişki (p0.01); kan glikozu düzeyi ile ölüm arasında anlamlı ilişki bulundu (p0.01). Bilgisayarlı tomografi bulguları ile ölüm ve kan glikozu düzeyi arasında anlamlı ilişki bulunmadı. SONUÇ: Kafa travmalarının erken döneminde yüksek kan glikozu düzeyi prognozun kötü olacağının göstergesi olabilir.
Effects of Hypertonic Saline, HAES and Dymethylsulphoxyde on Free Oxygen Radicals in Haemorrhagic Shock
(2003) Bayır, Ayşegül; Kafalı, Mehmet Ertuğrul; Ak, Ahmet; Şahin, Mustafa; Karagözoğlu, Emrah; Gül, Mehmet; Karabulut, Kaan
Amaç: Bu çalışmada amaç hemorajik flok sırasında kullanılan resusitasyon sıvılarının ve bunlara antioksidan eklenmesinin doku iskemisi üzerine etkilerini araştırmaktır. Gereç ve yöntem: Kırk adet Yeni Zelanda tipi tavşan K (kontrol), I (hipertonik salin), H (HAES) ve D (dimetilsulfoksit-DMSO) olarak dört gruba ayrıldılar. Tavşanlar karotid arter yolu ile kanatıldılar. Otuz dk. floktan sonra K grubuna sıvı resusitasyonu yapılmazken, I grubuna kanama miktarının 1.5 katı olacak şekilde %7.2’lik hipertonik salin, H grubuna kanama volümüne eşit volümde HAES %10 verildi. D grubuna ise HAES %10 ile birlikte antioksidan olarak DMSO eklendi. Sıvıların ve DMSO’nun etkisini değerlendirmek için kan, karaciğer ve ince barsak TBARS (thiobarbütürik asit reaktif maddeleri) ve laktat düzeyleri çalışıldı. Bulgular: Grupların doku ve plazma TBARS ve laktat seviyeleri birbiri ile karşılaştırılınca istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görüldü. Sonuç: Replasman sıvılarının ve bunlara antioksidan ajan eklemenin hemorajik şokta gelişen dou iskemisini azaltmada birbirlerine üstünlüğü yoktur.
Üst GİS Kanamalarında Risk Faktörlerinin Prognoz Üzerine Etkisi
(2003) Bayır, Ayşegül; Okumuş, Mehmet; Köstekçi, Şenol Kadir; Şahin, Tahir Kemal
Amaç: Bu çalışmada amaç üst GİS kanamasına neden olan risk faktörlerinin ve uygulanan tedavi protokolünün prognoz açısından önemini değerlendirmekti. Yöntem: Çalışmaya prospektif olarak üst GiS kanaması şikayetleri ile acil kliniğe başvuran 37'si kadın, 78'i erkek, toplam 115 hasta alındı. Her bir hastanın gelişte risk faktörleri açısından anamnezi alındı ve fizik muayenesi yapıldı. Hastaların müracaat sırasındaki Hb, Htc, INR, SGOT, SGPT, LDH, üre, kreatinin ve kan şekeri düzeylerine bakıldı. Endoskopik inceleme yapıldı. Bulgular: Kaybedilen hastaların yaş ortalaması ile başvuru sırasındaki kan sekiri ve kreatinin değerleri taburcu edilen hastalarınkinden daha yüksek; diastolik kan basınçları ise daha düşük bulundu. Mortalite grubunda cerrahi tedavi oranı da daha yüksek idi. Taburcu edilen hastalar ile kaybedilen hastaların anamnezinde kronik karaciğer hastalığı, böbrek yetmezliği, önceden mevcut peptik ulkus hastalığı, steroid-nonsteroid ilaç kullanma hikayesi, sigara ve alkol alışkanlığı, başvuru sırasındaki sistolik kan basıncı, kalp hızı ile başvuru sırasındaki ortalama Hb, Htc, SGOT, SGPT, LDH, INR ve üre değerleri arasında anlamlı fark bulunamadı. Endoskopik tanı ile mortalité arasında ilişki bulunamadı. Üst GIS kanamalı hastalarda mortalitenin, hastanın yaşı, kan şekeri ve kreatinin düzeyi ile ilişkili olduğu saptandı. Sonuç: Üst GlS kanamalarında ileri yaş prognozu kötü yönde etkiler. 'Ayrıca hastaların gelişte ölçülen yüksek kan şekeri ve kreatinin değerleri kötü prognoza katkıda bulunur.

Güncel Gönderiler