Sprint İnterval Antrenmanlarının ve Takip Eden Antrenmanı Bırakma Sürecinin Aerobik Güce Etkisi
| dc.authorid | 0000-0002-3341-1565 | en_US |
| dc.contributor.advisor | Aslankeser, Zübeyde | |
| dc.contributor.author | Altınsoy, Cebrail | |
| dc.date.accessioned | 2023-08-11T09:30:39Z | |
| dc.date.available | 2023-08-11T09:30:39Z | |
| dc.date.issued | 2020 | en_US |
| dc.date.submitted | 2020 | |
| dc.department | Selçuk Üniversitesi | en_US |
| dc.description.abstract | Yüksek şiddetteki interval antrenmanların aerobik antrenmanlara benzer aerobik kapasite artışı oluşturduğu belirtilmektedir. Antrenmanların kısmen veya tamamen bırakıldığı detraining döneminde antrenmanlardaki kazanımların kaybedildiği bilinmektedir. Bu araştırmanın amacı 4 hafta sprint interval koşu antrenmanının aerobik performansa etkisi ile takip eden detraining döneminde aerobik performans değişikliklerini incelemekti. Çalışmaya rekreatif olarak aktif 14 kadın ve 12 erkek katılmıştır. Katılımcılar 14 antrenman ve 11 kontrol grubu olarak belirlenmiştir. Katılımcılar çalışma hakkında ayrıntılı olarak bilgilendirilmiş ve çalışmaya gönüllü olarak katıldıklarını belirten rıza formu imzalamıştır. Antrenman grubu yaş ortalaması 21,52±1,75 yıl, vücut ağırlığı ortalaması 61,71±11,30 kg, boy uzunluğu ortalaması 168,30±7,65 cm, vücut yağ yüzdesi 22,17±2,32 ve VO2max değeri ortalaması 41,27±6,71 ml/kg/dk idi. Kontrol grubu yaş ortalaması 20,27±1,01 yıl, vücut ağırlığı 57,91±9,47 kg, boy uzunluğu 166,36±5,98 cm, vücut yağ yüzdesi 21,18±3,12, VO2max ortalaması 39,92±3,96 ml/kg/dk olarak ölçülmüştür. Tüm katılımcıların antrenman öncesi aerobik performansları 20 m mekik koşu testi ile ve anaerobik performansları wingate test bataryası ile ölçülmüştür. Antrenmanlar 1 hafta adaptasyon döneminin ardından 4 hafta boyunca haftada 3 gün olarak yapılmıştır. Her bir antrenmanda 30 dk ısınma süresinin ardından 20 m maksimal sprint koşusu yaptırıldı. Sprintler arasında 30 sn aktif dinlenme verildi. Sprint sayısı her antrenmanda kademeli olarak arttırıldı. 4 hafta antrenmanın ardından tüm katılımcılar başlangıç ölçümlerini yeniden yaptılar. Antrenman sonrası ölçümlerin ardından antrenmanların tamamen bırakıldığı detraining döneminde 4. ve 8. Haftalarda aerobik ve anaerobik performans ölçümleri yeniden yapıldı. Bulguların normal dağılımı SPSS 16 programı kullanılarak Shapiro Wilk’s testi ile yapıldı. Verilerin analizinde tekrarlayan ölçümlerde varyans analizi kullanıldı. Değişkenler grup (antrenman ve kontrol) ve zaman (antrenman öncesi antrenman sonrası- antrenmanlardan sonraki 4.hafta- antrenmanlardan sonraki 8. hafta) olarak belirlendi ve 2x4 faktörlü varyans analizi uygulandı. Tekrarlayan ölçümlerde etki büyüklüğü istatistiksel olarak anlamlı bulunduğunda one way ANOVA testi yapıldı ve Bonferroni düzeltmesi kullanıldı. Grup etkileşimi önemli çıktığında gruplar arasındaki sonuçları karşılaştırmak için unpaired t testi kullanıldı. P<0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Antrenman grubunda aerobik ve anaerobik performansın arttığı(p<0,05) görüldü. Detraining 4.haftada aerobik performans halen yüksekti(p<0,05). Ancak detraining 8. Haftada bu aerobik kazanımın tamamen kaybolduğu görüldü. Çalışma sonuçları 4 hafta sprint intervallerin aerobik kapasiteyi artırdığını, bu kazanımların 4 hafta antrenmansız dönemde devam ettiği, ancak 4. ile 8. Hafta arasında tamamen kaybolduğunu göstermektedir. | en_US |
| dc.description.abstract | It is stated that high-intensity interval training creates aerobic capacity increase similar to aerobic training. It is known that the gains in training are lost during the detraining period once the training sessions are stopped partially or entirely. The aim of this study was to examine the effect of 4-week sprint interval running training on aerobic performance and the changes in aerobic performance during the detraining period that followed. 14 recreationally active women and 12 men participated to the study. Participants were divided in two grups, the training group was composed by 14 participants and the control group by 11. Participants were informed in detail about the study and signed a consent form stating that they participated in the study voluntarily. The mean age was 21,52 ± 1,75 years, the average body weight was 61,71 ± 11,30 kg, the average height was 168,30 ± 7,65 cm, the body fat percentage was 22,17 ± 2,32 and the average of the VO2max value was 41,27 ± 6,71 ml/kg/min for the training group. Control group mean age was 20,27 ± 1,01 years, the bodyweight was 57,91 ± 9,47 kg, height 166,36 ± 5,98 cm, body fat percentage 21,18 ± 3,12 and the average of vo2max value was measured in 39,92±3,96 ml/kg/min. Pre-training aerobic performances of the participants were measured with a 20 m shuttle running test and their anaerobic performances were measured with a Wingate test battery. The training sessions were performed 3 days a week for 4 weeks after a 1-week adaptation period. After 30 minutes of warming-up in each training, 20 m maximal sprint run was performed. 30 seconds of active rest was given between sprints. The sprint number in each training, was increased each week gradually. After 4 weeks of training, all participants were submitted again to the measurements realized initially. After the post-training measurements, during the detraining period where the training sessions were stopped, aerobic and anaerobic performance measurements were carried out again at 4th and 8th weeks. The normal distribution of the findings was obtained with the Shapiro-Wilk's test by using the SPSS 16 program. The analysis of variance was used for repeated measures in data analysis. Variables were determined as group (training and control) and time pre-training-post-training-4th week after training-8th week after training) and 2x4 factor variance analysis was applied. When the size of the effect in repeated measurements was found to be statistically significant, one-way ANOVA test was performed and Bonferroni correction was used. When group interaction was significant, the unpaired t test was used to compare results between groups. P <0.05 was considered statistically significant. It was observed that the aerobic and anaerobic performance increased (p <0.05) in the training group. The aerobic performance was still high in the 4th week of the detraining period (p <0.05). However, it was observed that at the 8th week of detraining this aerobic gain was utterly lost. The results of the study show that 4-week sprint intervals increase aerobic capacity, these gains continue during the 4-week non-training period, but completely disappear between the 4th and 8th weeks. | en_US |
| dc.identifier.citation | Altınsoy, C., (2020). Sprint İnterval Antrenmanlarının ve Takip Eden Antrenmanı Bırakma Sürecinin Aerobik Güce Etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, Konya. | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.12395/49341 | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.selcuk | 20240510_oaig | en_US |
| dc.subject | interval sprint antrenmanı | en_US |
| dc.subject | aerobik kapasite | en_US |
| dc.subject | detraining | en_US |
| dc.subject | sprint interval training | en_US |
| dc.subject | aerobic capacity | en_US |
| dc.title | Sprint İnterval Antrenmanlarının ve Takip Eden Antrenmanı Bırakma Sürecinin Aerobik Güce Etkisi | en_US |
| dc.title.alternative | The Effect of Sprint Interval Training and the Follow-Up Training Process on Aerobic Power | en_US |
| dc.type | Master Thesis | en_US |
