Akut iskemik inmede serum midregional PRO adrenomedullin düzeyinin tanısal değerinin araştırılması

GİRİŞ ve AMAÇ: İskemik inme dünya genelinde ve Türkiye'de giderek artış göstermektedir. Bu nedenle iskemik inme tıp literatüründe giderek artan bir önem kazanmaktadır. Bu önem sağkalım süresinin uzaması, kalıcı sakatlık ve iş gücü kaybı ile alakalıdır. İskemik inme nedenli şikayetleri olan hastalar acil servislere başvuruda ilk sıralarda yer almaktadırlar. Akut iskemik inme hastalarında görüntüleme cihazları ile yapılan tanısını doğrulayacak veya risk değerlendirmesinde yardımcı olacak ve erken evrede kullanılabilecek bir serum biyobelirtecine ihtiyaç vardır. Bu biyobelirteç hızlı, basit, düşük maliyetli, hasta yanında kullanılabilecek özelliklere sahip olmalı, hemolizden etkilenmemeli ve yarı ömrü dikkate alındığında acil ve yoğun bakım servislerinde, kolaylıkla uygulanabilmelidir. Bizim bu çalışmadaki amacımız MR-proADM'nin bu özelliklere sahip bir biyobelirteç olup olmadığını tespit etmektir. Gereç ve Yöntem: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Tıp Kliniğimize iskemik inme ön tanısı ile başvuran tüm hastalar acil tıp hekimi tarafından değerlendirilmiştir. Hastaların ayrıntılı anamnezi alınmış ve hastalar detaylı bir muayeneden geçirilmiştir. Daha sonra çalışmaya dahil edilme kriterlerini karşılayan hastalar NIHSS (National Institues of Health Stroke Scale) ile skorlanıp değerlendirmiştir. İskemik inme ön tanısı olan tüm hastalara BT ve MRG görüntülemesi alınmıştır. Tüm görüntülemeler Acil Tıp Hekimi tarafından değerlendirilmiştir. Sonrasında radyoloji kliniğince görüntülemeler analiz edilmiş ve yorumlanmıştır. Beyin BT'sinde hemorojik inme dışlanan, çekilen Difüzyon Ağırlıklı Manyetik Rezonans Görüntüleme sonucunda difüzyon kısıtlaması saptlanan hastalar nöroloji uzmanına danışılmıştır. Bu süreç sonucunda iskemik inme tanısı kesinleşen 18 yaş üzeri olgulardan hastaneye başvuru esnasında alınmış olan kan örneklerinin arta kalan kısmından biyokimya uzmanı tarafından MR-proADM seviyesine bakılmıştır. Daha sonra Difüzyon Ağırlıklı MRG bulguları bir radyolog tarafından incelenmiş ve stroke volümü hesaplanmıştır. Bulgular: Çalışmamızda toplam 154 gönüllü yer aldı. Çalışmamızda yer alan gönüllüleri kontrol grubu ve iskemik inme grubu olarak ayırdık. Kontrol grubu 50 kişiden oluşuyordu. ( %32.4 ) İskemik inme grubu ise 104 kişiden oluşmaktaydı. ( %67.6 ) Kontrol grubunda ortalama MR-proADM değeri 89,20±44,56 ng/L hesaplandı. İskemik inme grubunda ise ortalama MR-proADM değeri 118.75±70.06 ng/L olarak hesaplandı. Bu iki grubunda ortalama MR-proADM değerleri istatistiksel olarak karşılaştırıldığında p=0.002 olarak hesaplandı. Sonuç: Her ne kadar MR-proADM seviyelerini etkileyen çok sayıda faktör olsa da, MR-proADM düzeyindeki yükselmenin iskemik inmenin bir göstergesi olabileceğini düşünmek mümkündür. Ancak iskemik inme tanısının MR-proADM değeri ile kati olarak konulabilmesi için belli algoritmaların oluşturulması ve standardize yöntemlerin belirlenmesine ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.

Introductıon and Objectıves: Ischemic stroke is increasing in the world and in Turkey. For this reason, ischemic stroke is gaining increasing importance in the medical literature. This importance is related to prolongation of survival, permanent disability and loss of workforce. Patients with complaints due to ischemic stroke are among the first to apply to emergency services. There is a need for a serum biomarker that can be used at an early stage to confirm the diagnosis made with imaging devices or to assist in risk assessment in patients with acute ischemic stroke. This biomarker should be fast, simple, low-cost, have features that can be used alongside the patient, should not be affected by hemolysis, and should be easily applied in emergency and intensive care units, considering its half-life. Our aim in this study is to determine whether MR-proADM is a biomarker with these properties. Materıal and Methods: All patients who applied to our Selcuk University Faculty of Medicine Emergency Medicine Clinic with a preliminary diagnosis of ischemic stroke were evaluated by an emergency medicine physician. The detailed anamnesis of the patients was taken and the patients underwent a detailed examination. Afterwards, patients who met the inclusion criteria were scored and evaluated with the NIHSS (National Institutes of Health Stroke Scale). All patients with a preliminary diagnosis of ischemic stroke underwent CT and MRI imaging. All imaging was evaluated by the Emergency Medicine Physician. Afterwards, the images were analyzed and interpreted by the radiology clinic. Neurology specialist was consulted for patients with hemorrhagic stroke excluded in brain CT and diffusion restriction detected as a result of Diffusion-Weighted Magnetic Resonance Imaging. As a result of this process, the MR-proADM level was checked by a biochemist from the rest of the blood samples taken at the time of admission to the hospital from cases over the age of 18 whose diagnosis of ischemic stroke was confirmed. Diffusion-weighted MRI findings were then examined by a radiologist and stroke volume was calculated. Results: A total of 154 volunteers took part in our study. We divided the volunteers in our study into the control group and the ischemic stroke group. The control group consisted of 50 people. ( 32.4% ) The ischemic stroke group consisted of 104 people. (67.6%) The mean MR-proADM value in the control group was 89.20±44.56 ng/L. In the ischemic stroke group, the mean MR-proADM value was calculated as 118.75±70.06 ng/L. When the mean MR-proADM values in these two groups were compared statistically, it was calculated as p=0.002. Conclusıon: Although there are many factors affecting MR-proADM levels, it is possible to think that an increase in MR-proADM level may be an indicator of ischemic stroke. However, we think that certain algorithms and standardized methods need to be determined in order to definitively diagnose ischemic stroke with the MR-proADM value.