Tavşanların diabetes mellitus'unun teşhisinde laboratuvar bulgularının diagnostik önemi
| dc.contributor.advisor | Ok, Mahmut | |
| dc.contributor.author | Erşan, Bahadır | |
| dc.date.accessioned | 2018-04-03T13:27:16Z | |
| dc.date.available | 2018-04-03T13:27:16Z | |
| dc.date.issued | 2008 | |
| dc.department | Enstitüler, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları (Vet) Ana Bilim Dalı | en_US |
| dc.description.abstract | Bu çalışmanın birinci amacı, tavşanlarda iki farklı doz (100 mg/kg-175 mg/kg) alloksan monohidrat ile oluşturulan deneysel diabetes mellitus'un teşhisinde klinik, hematolojik ve biyokimyasal parametrelerdeki değişimlerin değerlendirilmesidir. İkinci amacı ise tavşanlarda alloksan monohidrat ile oluşturulan deneysel diabetes mellitus modelinin uygunluğu ve hastalığın teşhisinde glikoz, glikozile hemoglobin ve fruktozamin'in önemini ortaya koymaktır. Birinci gruptaki tavşanlara (12 adet) 100 mg/kg dozunda, 2. gruptaki tavşanlara (13 adet) 175 mg/kg dozunda alloksan monohidrat vena auricularis'e uygulanarak 3-4 gün içinde diabetes mellitus oluşturuldu. Diyabet oluşan tavşanlarda polidipsi, poliüri ve polifaji şekillendi. Klinik bulgular ikinci gruptaki tavşanlarda daha şiddetliydi. Kan RBC, Hct, Hb, WBC, PLT, MCV ve MCHC değerleri belirlendi. Serum glikoz, fruktozamin, insülin, HbA1c, kolesterol, trigliserid, üre, AST, ALT, fosfor, potasyum ve kalsiyum ölçümleri yapıldı. Her iki gruptaki tavşanlarda serum glikoz, fruktozamin, HbA1c ve trigliserid düzeylerinde (P<0.01, P<0.001) artış, insülin düzeyinde ise (P<0.001) azalma saptandı. Her iki gruptaki tavşanlarda kan RBC, Hct ve Hb değerlerinde (P<0.01, P<0.001) azalma, PLT ve WBC sayısında artış (P<0.05) belirlendi. Sonuç olarak alloksan uygulayarak tavşanlarda deneyesel diabetes mellitus oluşturulmaktadır. 175 mg/kg dozunda alloksan uygulan tavşanlarda klinik ve laboratuvar bulguların daha şiddetli olmaktadır. Hastalıkta serum glikoz, fruktozamin, HbA1c, kolesterol ve trigliserid konsantrasyonlarındaki artışın yanında serum insülin düzeyinde azalma meydana gelmektedir. Ayrıca ikinci gruptaki tavşanlarda normositik normokromik anemi şekillendi. Hastalığın teşhisinde glikoz, fruktozamin ve HbA1c`nin diagnostik indikatör olarak kullanılabileceği kanısına varıldı. | en_US |
| dc.description.abstract | The first aim of this study was to evaluate the changes of clinic, hematologic and biochemical parameters in the diagnosis of rabbit with experimental diabetes mellitus induced with two different dosage of alloxan monohidrate (100mg/kg-175 mg/kg). Secondary aim of this study was to determine the importance of glucose, HbA1c and fructosamine in the diagnosis of the disease and the accuracy experimental model of diabetes mellitus induced with alloxan monohidrate. Diabetes mellitus induced 12 rabbits in the first group which injected alloxan monohidrate 100 mg/kg and 13 rabbits in the second group which injected alloxan monohidrate 175 mg/kg via vena auricularis for 3-4 days. Polidypsia, poliuria and poliphagia developed in the diabetic rabbits. Clinical symptoms of disease were more severe in rabbits in the second group. Blood RBC, Hct, Hb, WBC, PLT, MCV and MCHC values were determined. Serum glucose, fructosamine, insulin, HbA1c, cholesterol, triglicerid, urea, AST, ALT, phosphorus, potassium and calcium levels were measured. Serum glucose, fructosamine, HbA1c and triglicerid (P<0.01, p<0.001) concentrations in all groups were increased, insulin level in all groups (P<0.001) was decreased. In addition, blood RBC, Hct and Hb values (P<0.01, P<0.001) were decreased, but PLT and WBC counts (p<0.05) were increased after the experiment. As a result, diabetes mellitus in the rabbits was successfully induced by alloxan monohidrate via intra-venouse route. The clinic and laboratory findings are more severe in the group which injected 175 mg/kg alloxan monohidrate. Serum glucose, fructosamine, HbA1c, cholesterol and triglicerid (P<0.01, p<0.001) concentrations in the all of rabbits with diabetes mellitus were increased, but insulin level in the all of rabbits with diabetes mellitus (P<0.001) was decreased. Moreover, normocytic normochromic anemia in rabbits in the second group was occured. Serum glucose, fructosamine and HbA1c may be more important indicator for diagnosing the diabetes mellitus. | en_US |
| dc.identifier.citation | Erşan, B. (2008). Tavşanların diabetes mellitus'unun teşhisinde laboratuvar bulgularının diagnostik önemi. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış doktora tezi, Konya. | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.12395/10079 | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.selcuk | 20240510_oaig | en_US |
| dc.subject | Tavşan | en_US |
| dc.subject | Diabetes mellitus | en_US |
| dc.subject | Diagnostik önem | en_US |
| dc.subject | Laboratuvar bulguları | en_US |
| dc.subject | Rabbit | en_US |
| dc.subject | Laboratory finding | en_US |
| dc.subject | Diagnostic importance | en_US |
| dc.title | Tavşanların diabetes mellitus'unun teşhisinde laboratuvar bulgularının diagnostik önemi | en_US |
| dc.title.alternative | The diagnostic importance of laboratory findings in the diagnosis of diabetes mellitus of rabbits | en_US |
| dc.type | Doctoral Thesis | en_US |
