Evaluation of the Effect of Fracture Line Type on Repair Resistance in Acrylic Resins Repaired with Graphene Oxide
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2022
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Background: The aim of this study is to investigate the effect of different fracture line designs and gaps on the fracture strength of graphene oxide repaired polymethylmethacrylate (PMMA) resin specimens. Methods: Fifty standard wax specimens with the size of 65x10x3 mm were prepared using a metal mold. The prepared wax models were randomly divided into 5 groups (n=10); group 1: control group (no fracture line was created), group 2: fracture line with 0 mm gap and flat surface, group 3: 0 mm gap and 45° bevel fracture line, group 4: Fracture line with 2.5 mm gap and flat surface, group 5: 2.5 mm gap and 45° bevel fracture line. The fracture lines of the specimens were repaired by adding 2% graphene oxide to PMMA powder. A 3-point bending test was applied to the midpoint of the fracture line of specimens in all test groups with an universal testing machine with a cross head speed of 0.5 mm/min. Results were analyzed by ANOVA and Tukey HSD test for normally distributed flexural strength data. The resilience data that did not show normal distribution were evaluated with the Kruskal-Wallis H test. The pvalue of <0.05 was considered statistically significant. Results: The highest flexural strength value was obtained in the control group (123.92±13.99 MPa). The lowest value was recorded in group 4 (39.01±8.23 MPa). The flexural strength of the speciments with bevel fracture lines was found to be statistically significantly higher than the flexural strength of specimens with straight fracture lines, (p<0.05). After repairing a decrease was monitored in the resilience of the speciments, but it was not found statistically significant (p=0.083). Conclusion: The bevel fracture line of acrylic resin specimens repaired with graphene oxide provided a significant advantage in increasing the flexural strength compared to the straight fracture line.
Amaç: Farklı kırık hattı şekillerinin ve aralıklarının grafen oksit ile tamir edilmiş polimetil metakrilat (PMMA) rezin örneklerinin kırılma dayanımına olan etkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: 65×10×3 mm boyutunda 50 adet standart mum örnek metal bir kalıp kullanılarak hazırlandı. Hazırlanan mum örnekler 5 gruba (n=10) ayrıldı; grup 1: kontrol grubu (kırık hattı oluşturulmayan), grup 2: 0 mm boşluk ve düz yüzeyli kırık hattı, grup 3: 0 mm boşluk ve 45° bevel kırık hattı, grup 4: 2.5 mm boşluk ve düz yüzeyli kırık hattı, grup 5: 2.5 mm boşluk ve 45° bevel kırık hattı. Örneklerin kırık hattı PMMA tozuna %2 oranında grafen oksit ilave edilerek tamir edildi. Tüm gruplardaki örneklere başlık hızı 0.5 mm/dak olan universal test cihazı ile 3 nokta bükülme testi kırık hattının orta noktasından uygulandı. Sonuçlar normal dağılım gösteren bükülme dayanımı verilerinde ANOVA ve Tukey HSD testi ile analiz edildi. Normal dağılım göstermeyen reziliens verileri için ise Kruskal-Wallis H testi ile değerlendirme yapıldı. p<0.05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: En yüksek bükülme dayanımı değeri kontrol grubunda elde edildi. (123.92±13.99 MPa). En düşük değer ise grup 4’te (39.01±8.23 MPa) kaydedildi. Bevel kırık hattı oluşturulan örneklerin bükülme dayanımı, düz kırık hatlı örneklerden istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bulundu. (p<0.05). Çalışmada tamir sonrası örneklerin reziliensinde azalma gözlenmiş ancak gruplar arası fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. (p=0.083). Sonuç: Grafen oksit kullanılarak tamir edilen akrilik rezin örneklerde bevel kırık hattı düz kırık hattına göre kırılma dayanımının artırılmasında önemli derecede avantaj sağlamıştır.
Amaç: Farklı kırık hattı şekillerinin ve aralıklarının grafen oksit ile tamir edilmiş polimetil metakrilat (PMMA) rezin örneklerinin kırılma dayanımına olan etkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: 65×10×3 mm boyutunda 50 adet standart mum örnek metal bir kalıp kullanılarak hazırlandı. Hazırlanan mum örnekler 5 gruba (n=10) ayrıldı; grup 1: kontrol grubu (kırık hattı oluşturulmayan), grup 2: 0 mm boşluk ve düz yüzeyli kırık hattı, grup 3: 0 mm boşluk ve 45° bevel kırık hattı, grup 4: 2.5 mm boşluk ve düz yüzeyli kırık hattı, grup 5: 2.5 mm boşluk ve 45° bevel kırık hattı. Örneklerin kırık hattı PMMA tozuna %2 oranında grafen oksit ilave edilerek tamir edildi. Tüm gruplardaki örneklere başlık hızı 0.5 mm/dak olan universal test cihazı ile 3 nokta bükülme testi kırık hattının orta noktasından uygulandı. Sonuçlar normal dağılım gösteren bükülme dayanımı verilerinde ANOVA ve Tukey HSD testi ile analiz edildi. Normal dağılım göstermeyen reziliens verileri için ise Kruskal-Wallis H testi ile değerlendirme yapıldı. p<0.05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: En yüksek bükülme dayanımı değeri kontrol grubunda elde edildi. (123.92±13.99 MPa). En düşük değer ise grup 4’te (39.01±8.23 MPa) kaydedildi. Bevel kırık hattı oluşturulan örneklerin bükülme dayanımı, düz kırık hatlı örneklerden istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bulundu. (p<0.05). Çalışmada tamir sonrası örneklerin reziliensinde azalma gözlenmiş ancak gruplar arası fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. (p=0.083). Sonuç: Grafen oksit kullanılarak tamir edilen akrilik rezin örneklerde bevel kırık hattı düz kırık hattına göre kırılma dayanımının artırılmasında önemli derecede avantaj sağlamıştır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Akrilik rezin, Grafen oksit, Kırılma dayanımı, Protez tamiri, Acrylic resins, Fracture strength, Graphen oxide, Denture repair
Kaynak
Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
9
Sayı
2
Künye
Basmacı, F., Ünsal, G. S., Aykent, F., (2022). Evaluation of the Effect of Fracture Line Type on Repair Resistance in Acrylic Resins Repaired with Graphene Oxide. Selçuk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi, 9 (2), 527-532. Doi: 10.15311/selcukdentj.1134685
