Zaman ve imkân bağlamında âlemin ontolojik statüsü: (Tehâfütü'l-Felâsife örneği)
Loading...
Files
Date
2024
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
Access Rights
info:eu-repo/semantics/openAccess
Abstract
Gazzâlî'nin Tehâfütü'l-Felâsife eserinin âlemin kıdemine ilişkin ikinci delili bu tezin konusunu oluşturur. Söz konusu delilde İslam filozofları ve Gazzâlî arasında Tanrı'nın âlem ve zamanla ilişkisi sorgulanarak âlemin ontolojik statüsü tartışılır. Bu sorgulama çerçevesinde Tanrı'nın âleme ve zamana önceliğinin keyfiyeti, âlemin ve zamanın başlangıçlı yaratıldığı düşüncesinde bu başlangıcın öncesinin mahiyeti, zamanın bir başlangıcının olmasının imkânı, zamanı ve mekânı algıyan vehim kuvvesi Tanrı'nın kudreti ve imkân kavramı merkezli farklı zamansal ve mekânsal âlemlerin imkânı gibi kapsamlı ve yoğun meseleler tartışılmıştır. Konunun bu denli derinliği sebebiyle araştırmamız Gazzâlî'nin eserini merkeze alır ve gereken durumlarda İbn Sînâ, İbn Rüşd ve diğer Tehâfüt yazarlarına müracaat eder. Bu çalışmanın amacı ilgili konu özelinde Gazzâlî'nin filozoflara yönelttiği tutarsızlık eleştirilerinin gerekçelerinin ve haklılık düzeylerinin analiz edilmesidir. Bununla birlikte bu çalışma âlemin kıdemine ilişkin ikinci delilin, âlemin ve zamanın başlangıçlı yaratılışını savunan kelâmcılara karşı filozoflar tarafından yöneltilen Tanrı'nın âlemi neden söz konusu başlangıçtan önce veya sonra yaratmadığı? sorusuna alternatif bir cevap ortaya koyduğunu savunur. Bu araştırmada metin analiziyle birlikte Gazzâlî, İbn Sînâ ve diğer Tehâfüt yazarları arasında mukayese yöntemi kullanılmıştır.
The second argument of al-Ghazālī's Tahāfut al-Falāsifa related to the eternity of the universe is the subject of this thesis. In this argument, the Islamic philosophers and al-Ghazālī discuss the ontological status of the universe by questioning God's relation to the universe and time. Within the context of this questioning, comprehensive and intensive issues such as the nature of God's priority to the universe and time, the nature of the prior to this beginning in the idea that the universe and time were created with a beginning, the possibility of time having a beginning, the power of estimation that perceives time and space, the possibility of different temporal and spatial universes in the centre of the God's power and concept of possibility were discussed. Due to the depth of the subject, our study focuses on al-Ghazālī's work and refers to Avicenna, Averroes and other authors of Tahāfut when necessary. The aim of this study is to analyse the justifications and rightness levels of al-Ghazālī's criticisms of incoherence against the philosophers in the context of the related topic. In addition, this study argues that the second argument for the eternity of the universe provides an alternative answer to the question of why God did not create the universe before or after this beginning, which is directed by philosophers against the theologians who defend the beginningless creation of the universe and time. In this study, the method of textual analysis and comparison between al-Ghazālī, Avicenna and the other authors of Tahāfut is used.
The second argument of al-Ghazālī's Tahāfut al-Falāsifa related to the eternity of the universe is the subject of this thesis. In this argument, the Islamic philosophers and al-Ghazālī discuss the ontological status of the universe by questioning God's relation to the universe and time. Within the context of this questioning, comprehensive and intensive issues such as the nature of God's priority to the universe and time, the nature of the prior to this beginning in the idea that the universe and time were created with a beginning, the possibility of time having a beginning, the power of estimation that perceives time and space, the possibility of different temporal and spatial universes in the centre of the God's power and concept of possibility were discussed. Due to the depth of the subject, our study focuses on al-Ghazālī's work and refers to Avicenna, Averroes and other authors of Tahāfut when necessary. The aim of this study is to analyse the justifications and rightness levels of al-Ghazālī's criticisms of incoherence against the philosophers in the context of the related topic. In addition, this study argues that the second argument for the eternity of the universe provides an alternative answer to the question of why God did not create the universe before or after this beginning, which is directed by philosophers against the theologians who defend the beginningless creation of the universe and time. In this study, the method of textual analysis and comparison between al-Ghazālī, Avicenna and the other authors of Tahāfut is used.
Description
Keywords
Kelâm, Gazzâlî, Tehâfütü’l-Felâsife, Âlem, Kıdem, Zaman, İmkân, Kalam, al-Ghazali, Tahāfut al-Falāsifa, Universe, Eternity, Time, Possibility
Journal or Series
WoS Q Value
Scopus Q Value
Volume
Issue
Citation
Akın, K. E. (2024). Zaman ve imkân bağlamında âlemin ontolojik statüsü: (Tehâfütü'l-Felâsife örneği). (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
