Avrupa Birliği Ceza Hukuku işbirliği çerçevesinde karşılıklı tanıma ve harmonizasyon
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2008
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Avrupa Birliği Üçüncü Sütun çerçevesinde uluslarüstü sui generis bir ceza hukuku sisteminin ortaya çıkmakta olduğu görülmektedir. Bu ceza hukuku sistemi klasik anlamdaki ceza sitemlerinden oldukça farklı ve tam anlamıyla uluslarüstü olmaktan uzaktır. Bu süreç içinde, Avrupa Birliği, cezai meselelerde adli işbirliği kapsamında ceza hukukunun harmonizasyonunu, yeni ceza hukuku politikası çerçevesinde karşılıklı tanımanın kolaylaştırıcı bir vasıtası olarak görmüştür. Karşılıklı tanıma AB Antlaşması kapsamında cezai meselelerde işbirliği temel başlığı içerisinde yasal dayanağını bulmaktadır. Yürürlükteki Antlaşmalar bakımından AB ceza usulü konusunda işari nitelikte bir yetkiye sahiptir. Cezai yetki ve karşılıklı tanıma bakımından Anayasal Antlaşma ile paralel nitelikte olan Lizbon Antlaşması, yetki konusundaki müphemliği giderecek niteliktedir. Öte yandan Lizbon Antlaşması Temel Haklar Şartına bağlayıcılık sağlaması ve AİHS'e AB'nin taraf olmasına kapı açmış olmasıyla temel insan haklarının korunmasını son derece güçlendirmektedir. Avrupa Tutuklama Müzekkeresi Çerçeve Kararı, cezai meselelerde adli işbirliğinde karşılıklı tanıma çerçevesinde soruşturma, kovuşturma ve mahkeme kararlarının serbest dolaşımı açısından kilometre taşı niteliğinde bir hukuki enstrümandır. Avrupa Tutuklama Müzekkeresi Avrupa Birliği içerisinde ceza hukuku açısından belirli seviyede harmonizasyonun bulunduğu varsayımına dayanmaktadır. Bu tez, AB ceza hukuku politikaları içerisinde karşılıklı tanıma ve harmonizasyonu inceledikten sonra, en önemli karşılıklı tanıma enstrümanı olan Avrupa Tutuklama Müzekkeresi Çerçeve Kararının temel hakların güvence altına alınması ve etkinlik arasındaki dengenin sağlanması bakımından analizini yapacak ve çifte suçluluğun kaldırılmasının bu dengeye nasıl etkide bulunduğunu inceleyecektir. Temel maddi ceza ve ceza usul mevzuatının belirli unsurlarının harmonizasyonu, en azından savunma hakları ve çifte suçluluğun kaldırılması, cezai meselelerde karşılıklı tanımayı daha işlevsel hale getirecek köşe taşı değerinde adımlardır.
Within the process of the emergence of sui generis supranational criminal justice system within the Third Pillar, the European Union has regarded harmonisation of criminal law as the facilitator of mutual recognition in its new criminal policy. Mutual recognition is based on legal ground of the criminal judicial cooperation within the Treaty of European Union. The EU has implicit competence in terms of procedural matters, however, procedural rights have not clear legal basis. Treaty of Lizbon has parallel approach with the Constitutional Treaty in terms of criminal competence and mutual recognition and although it will strenghthen protection of fundamental rights by stipulating that the Charter of Fundamental Rights will have binding effect and EU will accede the ECHR. Within the framework of the mutual recognition (the free movement of prosecutions and judgments), the European Arrest Warrant (`EAW?) is the most striking instrument of judicial criminal cooperation. The EAW is based on the assumption that certain level of harmonisation exist across the EU. This thesis will highlight the deficiency of the EAW in terms of risk of violation of fundamental human rights and its facilitation of the surrender procedure with the abolition of double criminality and analyse the extent to which mutual recognition should be accompanied by harmonisation to ensure sustainable integration through considering the EAW. Harmonisation of certain elements of underlying law, at least defence rights, and abolition of dual criminality are the keystones that can make mutual recognition in criminal matters more operational.
Within the process of the emergence of sui generis supranational criminal justice system within the Third Pillar, the European Union has regarded harmonisation of criminal law as the facilitator of mutual recognition in its new criminal policy. Mutual recognition is based on legal ground of the criminal judicial cooperation within the Treaty of European Union. The EU has implicit competence in terms of procedural matters, however, procedural rights have not clear legal basis. Treaty of Lizbon has parallel approach with the Constitutional Treaty in terms of criminal competence and mutual recognition and although it will strenghthen protection of fundamental rights by stipulating that the Charter of Fundamental Rights will have binding effect and EU will accede the ECHR. Within the framework of the mutual recognition (the free movement of prosecutions and judgments), the European Arrest Warrant (`EAW?) is the most striking instrument of judicial criminal cooperation. The EAW is based on the assumption that certain level of harmonisation exist across the EU. This thesis will highlight the deficiency of the EAW in terms of risk of violation of fundamental human rights and its facilitation of the surrender procedure with the abolition of double criminality and analyse the extent to which mutual recognition should be accompanied by harmonisation to ensure sustainable integration through considering the EAW. Harmonisation of certain elements of underlying law, at least defence rights, and abolition of dual criminality are the keystones that can make mutual recognition in criminal matters more operational.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Avrupa Birliği, European Union, Ceza hukuku, Criminal law
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Yakut, B. (2008). Avrupa Birliği Ceza Hukuku işbirliği çerçevesinde karşılıklı tanıma ve harmonizasyon. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış doktora tezi, Konya.
