Beyin Ölümü Tanısı Sonrasında Hasta Yakını Davranışlarının İncelenmesi: Bir Tıp Fakültesi Hastanesi Uygulaması
| dc.contributor.author | Kara, İnci | |
| dc.contributor.author | Uluer, Mehmet Selçuk | |
| dc.contributor.author | Uludağ, Ayhan | |
| dc.date.accessioned | 2023-05-11T08:42:12Z | |
| dc.date.available | 2023-05-11T08:42:12Z | |
| dc.date.issued | 2021 | en_US |
| dc.department | Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Cerrahi Tıp Bilimleri Bölümü | en_US |
| dc.description.abstract | Amaç: Çalışmamızda; hasta yakınlarının beyin ölümüne bakışları, buna paralel olarak organ bağışı konusu ve hastadan yaşam desteğini kesme konularında verdikleri kararların incelenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde 2017- 2019 yılları arasındaki beyin ölümü tanısı almış vakaların arşiv kayıtları taranarak yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim düzeyi, ikamet yeri gibi sosyo demografik özellikler kaydedildi. Arşiv kayıtlarından organ nakli izni verilen, aile isteği ile yaşam desteği kesilen, kendiliğinden kalp durması beklenen ve beyin ölümü deklerasyonu yapıldığı sırada kalbin durması şeklinde hasta yakını davranışları sınıflandırılarak yıllara göre vaka sayıları kaydedildi. Bulgular : Çalışmamız da arşiv taraması sonucunda toplamda 60 beyin ölümü tanısı konulmuştur. Hastaların yaş ortalaması 31.12 (std;24.7) dir. Erkek cinsiyet 37 (%61.7) kadın cinsiyet 23 (%38,3) olup erkeklerin oranı kadınlara göre daha yüksektir. Hasta yakını davranışlarında ise yaşam desteğinin kesilmesi en yüksek (%40) tercihtir. Bunu kalbin kendiliğinden durmasını bekleme (%38.3) ve organ bağışı (%18.3) takip etmektedir. Asıl dikkat çeken konu ise 2017-2019 yıllarında yaşam desteğinin kesilmesi kararını verenlerin oranı yüzde 20’den yüzde 50’ye çıkar iken, organ bağışı ise yüzde 25’den yüzde 10’a düşmüştür. Hasta yakını davranışları ile değişkenlerin Ki-kare analizinde hiçbir anlamlı ilişki bulunamamıştır. Sonuç : Hasta yakınlarının beyin ölümünü giderek daha fazla gerçek ölüm olarak kabullendikleri görülmüştür. Ancak bu kabullenmenin organ bağışına (nakil iznine) yansımaması hâlâ önemli bir sorun olarak karşımızdadır. | en_US |
| dc.description.abstract | Objective: The aim of this study is to examine the views of patient relatives on brain death, and in parallel with this, their decisions on organ donation and cutting off life support from the patient. Materials and Methods: Socio-demographic characteristics such as age, gender, marital status, education level, and place of residence were recorded by scanning the archive records of the cases diagnosed with brain death between 2017 and 2019 in Selçuk University Medical Faculty Hospital. From the archive records, the behavior of the relatives of the patient, such as organ transplant permission, life support cut at the request of the family, spontaneous cardiac arrest expected, and cardiac arrest at the time of the declaration of brain death, were classified and the number of cases were recorded according to years. Results: A total of 60 brain death diagnoses were made as a result of an archive scan covering. The mean age of the patients was 31.12 (std; 24.7). The male gender is 37 (61.7%) and the female gender is 23 (38.3%), with a higher rate of males than females. Discontinuation of life support is the highest preference (40%) in patient relatives’ behaviors. This is followed by waiting for the heart to stop spontaneously (38.3%) and organ donation (18.3%). The most striking issue is that while the rate of those who decided to discontinue life support in 2017-2019 increased from 20 percent to 50 percent, organ donation decreased from 25 percent to 10 percent. No significant relationship was found in the Chi-square analysis of the variables with the behaviors of the relatives of the patients. Conclusion : The relatives of the patients are increasingly accepting brain death as a real death, but the fact that this situation is not reflected in the organ donation (transplant leave) is still an important problem. | en_US |
| dc.identifier.citation | Kara, İ., Uluer, M. S., Uludağ, A., (2021). Beyin Ölümü Tanısı Sonrasında Hasta Yakını Davranışlarının İncelenmesi: Bir Tıp Fakültesi Hastanesi Uygulaması. Selçuk Genel Tıp Dergisi, 31(4), 440-444. | en_US |
| dc.identifier.endpage | 444 | en_US |
| dc.identifier.issn | 2602-3741 | en_US |
| dc.identifier.issue | 4 | en_US |
| dc.identifier.startpage | 440 | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.12395/47190 | |
| dc.identifier.volume | 31 | en_US |
| dc.institutionauthor | Kara, İnci | |
| dc.institutionauthor | Uluer, Mehmet Selçuk | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Selçuk Üniversitesi | en_US |
| dc.relation.ispartof | Selçuk Genel Tıp Dergisi | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Makale - Uluslararası Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanı | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.selcuk | 20240510_oaig | en_US |
| dc.subject | beyin ölümü | en_US |
| dc.subject | organ bağışı | en_US |
| dc.subject | hasta yakını davranışı | en_US |
| dc.subject | brain death | en_US |
| dc.subject | organ donation | en_US |
| dc.subject | patient’s relative behavior | en_US |
| dc.title | Beyin Ölümü Tanısı Sonrasında Hasta Yakını Davranışlarının İncelenmesi: Bir Tıp Fakültesi Hastanesi Uygulaması | en_US |
| dc.title.alternative | Investigation of Patient Relatives Behaviors After Brain Death Diagnosis: a Medical Faculty Hospital Application | en_US |
| dc.type | Article | en_US |
