Pandemi korkusunun mesleki kaygı üzerindeki etkisinde örgütsel maneviyatın aracı rolü: Sağlık sektöründe bir araştırma

Bu çalışmanın amacı, pandemi korkusunun mesleki kaygı üzerine etkisinde örgütsel maneviyatın aracılık rolünü incelemektir. Bu amaç doğrultusunda belirlenen evren, Konya ve Karaman illerinde Sağlık Bakanlığı, üniversiteler ve özel sektörde çalışan yaklaşık 56 bin sağlık personelini kapsamıştır. Anket yöntemi ile tasarlanan çalışma sonucunda 625 sağlık çalışanından veriler elde edilmiştir. Temel felsefesi açısından uygulamalı, amacı açısından keşfedici, yöntemi bakımından nicel ve analiz birimi bakımından birey düzeyinde tasarlanan çalışma kapsamında, verilerin analiz ve değerlendirilmesinde SPSS ve AMOS Programlarından yararlanılmıştır. Çalışmada yararlanılan araçların geçerli ve güvenilir oldukları ve pandemi korkusu, mesleki kaygı ve örgütsel maneviyat arası ilişkilerin istatistiksel olarak anlamlı olduğu doğrulanmıştır. Dahası, pandemi korkusunun mesleki kaygı üzerindeki etkisinin 0,421, örgütsel maneviyat üzerindeki etkisinin 0,092 ve örgütsel maneviyatın mesleki kaygı üzerindeki etkisinin 0,135 olduğu tespit edilmiştir. Çalışmanın temel bulgusu, pandemi korkusunun mesleki kaygı üzerindeki önemli doğrudan etkisini (β=0,441) ve mesleki kaygı bağlamında örgütsel maneviyatın kısmi aracılığını vurgulamıştır. İlgili test neticesinde ulaşılan uyum değerleri (χ2/sd=1,949; p<0,05; RMSEA=0,046; CFI=0,873; GFI=0,821; SRMR=0,064), araştırma modelinin kabul edilebilir olduğunu göstermiştir. Çalışma, pandemi kaynaklı korkunun sağlık çalışanlarının mesleki kaygı düzeyleri üzerindeki etkisini aydınlatmak ve örgütsel maneviyatın sağlık çalışanları arasındaki stres ve kaygıyı hafifletmedeki rolünü ortaya koyma bakımından önemli bulgular üretmiştir. Çalışma ayrıca, manevi açıdan destekleyici bir örgütsel ortamın geliştirilmesinin, kritik pandemi dönemlerinde sağlık çalışanlarının refahını ve dayanıklılığını artırmak için önemli olduğunu ortaya çıkarmıştır.

The aim of this study is to examine the mediating role of organizational spirituality in the effect of pandemic fear on occupational anxiety. The population determined for this purpose included approximately 56 thousand healthcare personnel working in the Ministry of Health, universities and private sector in Konya and Karaman provinces. As a result of the study designed with the survey method, data were obtained from 625 healthcare workers. Within the scope of the study designed as applied in terms of its basic philosophy, exploratory in terms of its purpose, quantitative in terms of its method and individual in terms of its analysis unit, SPSS and AMOS Programs were used in the analysis and evaluation of the data. It was confirmed that the tools used in the study were valid and reliable and that the relationships between pandemic fear, occupational anxiety and organizational spirituality were statistically significant. Moreover, it was determined that the effect of pandemic fear on occupational anxiety was 0.421, the effect on organizational spirituality was 0.092 and the effect of organizational spirituality on occupational anxiety was 0.135. The main finding of the study emphasized the significant direct effect of pandemic fear on occupational anxiety (β=0.441) and the partial mediation of organizational spirituality in the context of occupational anxiety. The fit values obtained as a result of the relevant test (χ2/sd=1.949; p<0.05; RMSEA=0.046; CFI=0.873; GFI=0.821; SRMR=0.064) showed that the research model was acceptable. The study produced important findings in terms of shedding light on the impact of pandemic-related fear on the occupational anxiety levels of healthcare workers and revealing the role of organizational spirituality in alleviating stress and anxiety among healthcare workers. The study also revealed that developing a spiritually supportive organizational environment is important for increasing the well-being and resilience of healthcare workers during critical pandemic periods.