Türk İş Hukuku'nda iş güvencesine hâkim olan son çare (Ultima Ratio) ilkesi
| dc.contributor.advisor | Tulukçu, Nezihe Binnur | |
| dc.contributor.author | Deniz, Onur Anıl | |
| dc.date.accessioned | 2020-04-15T13:15:17Z | |
| dc.date.available | 2020-04-15T13:15:17Z | |
| dc.date.issued | 2019 | en_US |
| dc.date.submitted | 2019-05-03 | |
| dc.department | Enstitüler, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Özel Hukuk Ana Bilim Dalı | en_US |
| dc.description.abstract | Çalışmamızın konusunu iş sözleşmelerinin feshinde uygulanan son çare (ultima ratio) ilkesi oluşturmaktadır. Bu ilke kanunlarımızda açıkça düzenlenmiş değildir. Son çare ilkesine yalnızca İş Kanunu'nun 18'inci maddesinin gerekçesinde yer verilmiştir. Ancak doktrinde son çare ilkesinin iş sözleşmelerinin feshinde uygulanması gerektiği konusunda görüş birliği vardır. Yargıtay da iş sözleşmelerinin feshinde isabetli olarak son çare denetimi yapmaktadır. "Ultima ratio", Latince bir kavram olup, düşünülmesi veya başvurulması gereken son çare, son tedbir anlamını taşır. Ultima ratio kavramı, ilk defa Fransız topları üzerinde "ultima ratio regum" şeklinde yer almıştır. Bu kavram, "kralın son çaresi" anlamına gelmektedir. Bu kavramla anlatılmak istenen, siyasi uyuşmazlıkların silah kullanılmadan çözülmesi imkânının ortadan kalkması halinde, savaşa son çare olarak başvurulmasıdır. Son çare ilkesi, Fransız ve Alman hukuk sistemlerinde öncelikle dürüstlük kuralı ve sözleşmeye bağlılık (ahde vefa) ilkesi dayanak yapılarak yargı kararlarıyla benimsenmiş, akabinde bu hususta yasal düzenlemeler yapılmıştır. Türk İş Hukuku'nda ise açıkça düzenlenmemekle birlikte iş sözleşmelerinin feshine ilişkin yargı denetiminde, son çare ilkesinin uygulandığını görmekteyiz. Bu ilke kaynağını, Türk Medeni Kanunu'nun 2'nci maddesinde düzenlenen dürüstlük kuralından almaktadır. İş sözleşmesinin feshine son çare olarak başvurulması, işçinin işyerinde çalışma olanağının kalmaması, iş sözleşmesinin feshinden önce sözleşmenin devamlılığını sağlayama yönelik her türlü önlemin alınmış olmasını ifade eder. İşveren, kendi imkânları dahilinde bütün tedbirlere başvurmasına rağmen yine de iş sözleşmesinin feshine engel olamıyorsa ve fesih geçerli bir sebebe dayanıyorsa, son çare ilkesine aykırılıktan bahsedilemeyecektir. | en_US |
| dc.description.abstract | The subject of our study is the ultima ratio principle that is applied in the termination of employment contracts. This principle is not explicitly regulated in our laws. The principle of last resort is only included in the justification of Article 18 of the Labor Law. However, there is a consensus in the doctrine that the principle of last resort should be applied in the termination of employment contracts. The Supreme Court also make the last resort audit accurately in the termination of employment contracts. "Ultima ratio" is a Latin concept, meaning the last resort or last remedy that should be considered or consulted. Ultima ratio concept has taken the form "ultima ratio regum" for the first time on the French artillery. This concept means "the king's last resort". What is meant by this concept is, in case of the possibility of resolving political disputes without the use of a weapon is eliminated, to fall back on war as a last resort. In the French and German legal systems, the principle of last resort was firstly adopted with the principle of good fate and the principle of commitment to the contract (pacta sunt servanda), and then the legal regulations were made in this regard. Although it is not explicitly regulated in Turkish Labor Law, we see that the principle of last resort is applied in the judicial review regarding the termination of employment contracts. This principle is derived from the rule of integrity regulated by Article 2 of the Turkish Civil Code. Referring to the termination of the employment contract as a last resort states that there is no longer an opportunity for the worker to work in the workplace, and before the termination of the employment contract to ensure that all measures are for the continuation of the contract. If the employer is not able to prevent the termination of the employment contract even though the employer has applied all the measures in his own capacity and the termination is based on a valid cause, the violation of the principle of last resort shall not be mentioned. | en_US |
| dc.identifier.citation | Deniz, O. A. (2019). Türk İş Hukuku'nda İş Güvencesine Hâkim Olan Son Çare (Ultima Ratio) İlkesi. (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.12395/39055 | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.selcuk | 20240510_oaig | en_US |
| dc.subject | Türk hukuku | en_US |
| dc.subject | turkish law | en_US |
| dc.title | Türk İş Hukuku'nda iş güvencesine hâkim olan son çare (Ultima Ratio) ilkesi | en_US |
| dc.title.alternative | The principle of last resort (Ultima Ratio) dominant to job security in Turkish Labor Law | en_US |
| dc.type | Master Thesis | en_US |
