Âdem İle Havva ve Yasak Meyve Arketipi Metinlerarasılık Bağlamında Tabunun Anlatıda İzdüşümü
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2019
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Her metnin kendinden öncekilerle ilgisi bulunur. Metinlerarasılık, iki metin arasında var olduğu düşünülen kolektif bilinci tanımlayan bağın okura sezgisel olarak anımsatılmasıdır. Nesnelerin köküne dair merak duymak insanoğlunun güvenlik ihtiyacının bir sonucudur ki bu mitin konu alanına girer. İnsanoğlunun en çok tekrarladığı, gönderme yaptığı, anımsadığı ve yeniden yorumladığı bilgiler, kutsal kaynaklar ve mitlerdir. Zamanın başlangıcına ve sonuna dair merakın temel sebebi bilinen evrenin ötesindeki gelinen ya da gidilecek olan metafizik dünyanın izah olunmaya muhtaç varlığıdır. Cennet, başlangıcın, en mükemmel olanın, kozmosun ve öyleyse arzulanan zamanın adı olmanın yanı sıra tabunun yıkılmasıyla kaosun da köklerinin atıldığı metafizik bir coğrafyadır. Bilinmeyene dair merakın sonucu olarak yasak meyvenin yenilmesi arketipinin/ilk örneğinin/ilk günahının ortaya çıktığı bu mekândan kovulmak insanın ‘Tanrı Gibi Olmak’ ihtirasına sahip olması ile ilgilidir ya da kutsal metinlerde bu şekilde sunulur. İnsanın kendi ilk öyküsünün konusunu mahfuz ilk günahına dair göndermeler -fıtratın nihai sonucu gibi- çözülmesi gereken metinlerarası ilişkiler ağına dönüşerek geleneksel ve modern anlatının içine gizlenir. Yasak meyve İlyada’da Agamemnon'un öldürülmesi; Kral Oidipus’ta kadere aklıyla karşı koymaya çalışan Oidipus'un kurtuluşunu kadere bağlı oluşu; Macbeth’de yasak olanı arzulayışını kaderi sanan Macbeth'in cezalandırılması; Hayvan Çiftliği’nde elindeki ile yetinmediği için daha kötüye mahkum olan hayvanların durumu; Binbir Gece Masalları’nda Affan'ın yanıbaşındaki âb-ı hayat otunu görememesi; Şahmaran’ın Bacakları’nda ustasına ve geleneğe ihanet eden İlyas'ın zamanda asılı kalması ilk örneği hatırlatır. Yasak meyve arketipinin ele alındığı bu çalışmada ontolojik varoluşun kaynağı olarak kabul edilen/inanılan kutsal anlatılardan beslenen ilk günah mitinin yeniden tekrar tekrar yazılması farklı metinler üzerinden örnekler verilerek semiyotik bakışla incelenmiştir
Each text has to do with those that are before it. Intertextuality is that relationship describing collective consciousness which is tought to exist between two texts is reminded to the reader intuitively. To be curious about root of objects (things) is a result of humanbeing’s safety need, which is within myth’s field of subject. Knowledge which have been the most repeated, referred, reminded and reinterpreted by humanbeing are sacred (holy) resources and myths. Main cause of curiosity about the beginning and end of time is existence in need of (further) explanation of metaphysical world at which is arrived or to which will be gone, beyond universe. Eden (heaven) is a metaphysical geography where roots of chaos were laid, with breaking of taboo, as well as being the name of, the beginning, the most perfect (excellient, dandiest) one, cosmos and if so of the desired time. Expelling from this space in which archetype/first example/first sin of eating of forbitten fruit as a consequence of curiosity about the unknown is related to that human has ambition ‘To Be Like God’, or is presented in this way in holy texts. References to the first (original ) sin, conserved subject of human’s first story,–such as a final result of disposition (creation)–are kept secret into traditional and modern narrative by turning into network of intertextual relations to be solved. In this study where the archetype of forbitten fruit were addressed, rewriting again and again myth of the first sin, fed from holy narratives which are accepted/believed as source of ontological existence (presence), was examined with a semiotic point of view by giving examples over different texts.
Each text has to do with those that are before it. Intertextuality is that relationship describing collective consciousness which is tought to exist between two texts is reminded to the reader intuitively. To be curious about root of objects (things) is a result of humanbeing’s safety need, which is within myth’s field of subject. Knowledge which have been the most repeated, referred, reminded and reinterpreted by humanbeing are sacred (holy) resources and myths. Main cause of curiosity about the beginning and end of time is existence in need of (further) explanation of metaphysical world at which is arrived or to which will be gone, beyond universe. Eden (heaven) is a metaphysical geography where roots of chaos were laid, with breaking of taboo, as well as being the name of, the beginning, the most perfect (excellient, dandiest) one, cosmos and if so of the desired time. Expelling from this space in which archetype/first example/first sin of eating of forbitten fruit as a consequence of curiosity about the unknown is related to that human has ambition ‘To Be Like God’, or is presented in this way in holy texts. References to the first (original ) sin, conserved subject of human’s first story,–such as a final result of disposition (creation)–are kept secret into traditional and modern narrative by turning into network of intertextual relations to be solved. In this study where the archetype of forbitten fruit were addressed, rewriting again and again myth of the first sin, fed from holy narratives which are accepted/believed as source of ontological existence (presence), was examined with a semiotic point of view by giving examples over different texts.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Metinlerarasılık, Tabu, Arketip, Yasak Meyve, Âdem ile Havva, Intertextual, Taboo, Archetypes, Forbidden Fruit, Adam and Eve
Kaynak
Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
47
Künye
Balaban, T. (2019). Âdem İle Havva ve Yasak Meyve Arketipi Metinlerarasılık Bağlamında Tabunun Anlatıda İzdüşümü. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (47), 175-195.
