Zirkonyum oksit seramik restorasyonlarda farklı yüzey hazırlıklarının kompozit yapıştırma simanının bağlanmasına etkilerinin incelenmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2007
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada yttrium ile stabilize edilmiş zirkonyum oksit örneklerde yapılan farklı yüzey hazırlıklarının, iki rezin simanın bağlanma dayanımına etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada kullanılan örnekleri hazırlamak için prefabrik IPS e.max ZirCAD bloklar İsomet kesme cihazında 2 mm kalınlığında kesilmişlerdir. Seksen adet kesilen örnek sinterize edildikten sonra farklı yüzey işlemleri yapılmak üzere rasgele 4 gruba ayrılmışlardır. Birinci grup örnekler hiçbir yüzey işlemine tabi tutulnadan kontrol grubu olarak bırakılmışlardır. İkinci gruptaki örnekler 110? Al2O3 ile kumlanmışlardır. Üçüncü grubu oluşturan örnekler ise orta grenli elmas frezle pürüzlendirilmişlerdir. Son gruptaki örneklerde Er:YAG lazer cihazı kullanılarak pürüzlendirilmişlerdir. Yüzey işlemleri tamamlanan örnekler çalışmada kullanılan iki farklı rezin simanla (Multilink Automix ve Multilink Sprint) yapıştırılmak üzere 10'arlı gruplara ayrılmışlardır. Yapıştırma işlemini takiben örnekler 24 saat distile su içerisinde bekletilmiş ve daha sonra kesme testine tabi tutulmuşlardır. Kopmanın gerçekleştiği kuvvet değerleri Newton cinsinden kaydedilmiştir. Elde edilen değerler yüzey alanına bölünerek MPa'a çevrilmiş ve daha sonra değerler iki yönlü varyans analizi (2-way ANOVA), Kruskal-Wallis testi ve Bonferroni düzeltmeli Mann-Whitney U istatistiksel testleri kullanılarak değerlendirilmişlerdir. Farklı yüzey işlemleri uygulanan her gruptan örneklerin bağlanma yüzeyleri SEM'de incelenmiştir. Varyans analizi sonucunda simanlar ve yüzey işlemleri arasında önemli fark bulunurken (p<0.05), yüzey işlemleri ile simanların etkileşimleri arasındaki fark önemli bulunmamıştır (p >0.05). Multilink Automix zirkonyum oksit seramik yüzeylere Multilink Sprint'e göre daha yüksek bağlanma dayanımı göstermiştir. Yüzey işlemlerinden kumlama yapılan zirkonyum yüzeylere her iki simanın da bağlanma dayanımı en yüksek bulunmuştur. Bunu elmas frezle pürüzlendirme yapılan grup izlemiştir. En düşük bağlanma dayanımlarını ise lazerle pürüzlendirilen grup ile kontrol grubu göstermiştir. Bağlanma yüzeylerinin SEM analizinde kumlama yapılan yüzeylerde kontrol grubundan tamamen farklı oldukça girintili çıkıntılı bir yüzey gözlenirken, elmas frezle pürüzlendirilen yüzeylerde, yine kontrol grubundan farklı, frezin yönüne bağlı simetrik izler görülmüştür. Lazerle pürüzlendirilen yüzeylerin SEM görüntülerinde ise yüzeyin fazla değişmediği ve kontrol grubunda izlenen düz yapının korunduğu tespit edilmiştir.
The purpose of this in vitro study was to evaluate the influence of different surface preparation methods on the bond strength of two composite resins to yttrium stabilized zirconium oxide ceramic restorations. Rectangle shape test samples were cut out of IPS e.max ZirCAD blocks in 2 mm thickness, using Isomet slow speed diamond saw. Following the sintering procedure, eighty test specimens were divided randomly into 4 groups of 20 each. Specimens in the first group were left as received to serve as a control group. In the second group, specimens treated by use of airborne particle abrasion with 110 ? Al2O3 . Roughening the surfaces with diamond burs were applied on the specimens of the third group. Er:YAG laser irradiation was the choice of surface treatment for the last group. For the second phase of this experiment, specimens were divided into subgroups of 10 for each surface treatment protocol followed by the application of two resin cements (Multilink Automix and Multilink Sprint). Once the resin cement completed its initial setting, test samples were stored in distilled water for 24 hours before the shear test. Values of load at the time of fracture were recorded as Newton and converted to MPa by dividing the imposed force (in N) to bond area (in mm2 ). Statistical analyses of the results were evaluated by means of 2-way ANOVA, Kruskal-Wallis analysis and Mann-Whitney U tests with Bonferroni correction. Selected specimens for each surface treatment protocol were examined in a scanning electron microscope (SEM) for determination of surface morphology. Two-way ANOVA showed statistically significant difference amongst the resin cements and surface treatment methods (p<0.05). However, there was no significant difference between surface treatment and the resin cement interaction (p > 0.05). Bond strength of Multilink Automix on zirconium oxide ceramic surfaces found to be higher than Multilink Sprint. Bond strengths of both resin cements were the highest on sandblasted surfaces of zirconium oxide samples. This was followed by diamond abrasion group. Lowest bond strength values were encountered in laser irradiation and control groups. The SEM examination of the various surface preparation methods revealed that sandblasting caused a rough surface texture in comparison to control group. The ground surfaces with a medium grit diamond bur showed regular surface grazes on the direction of diamond bur used. SEM analysis of laser irradiated surfaces illustrated rather plain surface morphology, very similar to the control group.
The purpose of this in vitro study was to evaluate the influence of different surface preparation methods on the bond strength of two composite resins to yttrium stabilized zirconium oxide ceramic restorations. Rectangle shape test samples were cut out of IPS e.max ZirCAD blocks in 2 mm thickness, using Isomet slow speed diamond saw. Following the sintering procedure, eighty test specimens were divided randomly into 4 groups of 20 each. Specimens in the first group were left as received to serve as a control group. In the second group, specimens treated by use of airborne particle abrasion with 110 ? Al2O3 . Roughening the surfaces with diamond burs were applied on the specimens of the third group. Er:YAG laser irradiation was the choice of surface treatment for the last group. For the second phase of this experiment, specimens were divided into subgroups of 10 for each surface treatment protocol followed by the application of two resin cements (Multilink Automix and Multilink Sprint). Once the resin cement completed its initial setting, test samples were stored in distilled water for 24 hours before the shear test. Values of load at the time of fracture were recorded as Newton and converted to MPa by dividing the imposed force (in N) to bond area (in mm2 ). Statistical analyses of the results were evaluated by means of 2-way ANOVA, Kruskal-Wallis analysis and Mann-Whitney U tests with Bonferroni correction. Selected specimens for each surface treatment protocol were examined in a scanning electron microscope (SEM) for determination of surface morphology. Two-way ANOVA showed statistically significant difference amongst the resin cements and surface treatment methods (p<0.05). However, there was no significant difference between surface treatment and the resin cement interaction (p > 0.05). Bond strength of Multilink Automix on zirconium oxide ceramic surfaces found to be higher than Multilink Sprint. Bond strengths of both resin cements were the highest on sandblasted surfaces of zirconium oxide samples. This was followed by diamond abrasion group. Lowest bond strength values were encountered in laser irradiation and control groups. The SEM examination of the various surface preparation methods revealed that sandblasting caused a rough surface texture in comparison to control group. The ground surfaces with a medium grit diamond bur showed regular surface grazes on the direction of diamond bur used. SEM analysis of laser irradiated surfaces illustrated rather plain surface morphology, very similar to the control group.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kompozit reçineler, Composite resins, Yüzey pürüzlülüğü, Surface roughness, Zirkonyum oksit, Zirconium oxide
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Uludamar, A. (2007). Zirkonyum oksit seramik restorasyonlarda farklı yüzey hazırlıklarının kompozit yapıştırma simanının bağlanmasına etkilerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış doktora tezi, Konya.
