XIX. yüzyıl Osmanlı-Yunan sınır düzenlemeleri
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Sınır düzenleme, devletlerin var oluşundan bu yana süregelen bir döngüdür. Tarih boyunca kurulan her devletin çeşitli sebeplerle sınır düzenleme yoluna gittiği görülmektedir ve aynı durum Osmanlı Devleti için de geçerlidir. Kurulduğu tarihten beri sürekli olarak gerek sınırlarını korumak ve gerekse genişletmek için sınır düzenleme yoluna giden Osmanlılar, XVII. yüzyılın sonlarından itibaren güç kaybetmeye başlamış ve bu durum toprak kayıplarını beraberinde getirmiştir. Özellikle XIX. yüzyılda çıkan milliyetçi isyanlar toprak kayıplarını hızlandırmış ve sınır düzenlemelerini artırmıştır. Bu isyanlar arasında en önemlilerinden biri ise Rum isyanı olmuştur. İsyanlarından yaklaşık 10 yıl sonra bağımsızlıklarını elde eden Rumların kurduğu Yunanistan Devleti sürekli olarak Osmanlı Devleti'nden toprak talebinde bulunmuştur. Bu talepleri ise Avrupa devletleri tarafından kabul görmüş ve Osmanlı-Yunanistan sınır düzenlemeleri XIX. yüzyıl boyunca devam etmiştir. 1829 Edirne Antlaşması ile başlayan ve 1881 İstanbul Antlaşması ile belirli bir sistematiğe oturan Osmanlı-Yunanistan sınır düzenlemeleri, tahdid-i hudud yani sınır düzenleme komisyonları aracılığıyla belirli prosedürler çerçevesinde yürütülmüştür. Avrupa devletlerinin katılımları ve müdahaleleri sonucunda ortaya çıkan Osmanlı-Yunanistan sınır düzenlemeleri, daha sonra yapılan sınır düzenlemeleri ve kurulan sınır düzenleme komisyonları için bir örnek teşkil etmiştir.
Border regulation is a cycle that has been going on since the existence of states. It is seen that every state established throughout history has resorted to border regulation for various reasons, and the same is true for the Ottoman Empire. The Ottomans, who have been constantly adjusting their borders since the date of their establishment, both to protect and expand their borders, in the 17th century. It started to lose power from the end of the century and this brought about territorial losses. Nationalist rebellions, especially in the 19th century, accelerated land losses and increased border regulations. One of the most important of these rebellions was the Greek rebellion. The Greek State, founded by the Greeks who gained their independence approximately 10 years after their rebellion, constantly demanded land from the Ottoman Empire. These demands were accepted by the European states and the Ottoman-Greek border regulations were made in the 19th century. It continued throughout the century. The Ottoman-Greek border regulations, which started with the 1829 Treaty of Edirne and became systematic with the 1881 Treaty of Istanbul, were carried out within the framework of certain procedures through tahdid-i hudud, that is, border regulation commissions. The Ottoman-Greek border regulations, which emerged as a result of the participation and interventions of European states, set an example for the border regulations and border regulation commissions established later.
Border regulation is a cycle that has been going on since the existence of states. It is seen that every state established throughout history has resorted to border regulation for various reasons, and the same is true for the Ottoman Empire. The Ottomans, who have been constantly adjusting their borders since the date of their establishment, both to protect and expand their borders, in the 17th century. It started to lose power from the end of the century and this brought about territorial losses. Nationalist rebellions, especially in the 19th century, accelerated land losses and increased border regulations. One of the most important of these rebellions was the Greek rebellion. The Greek State, founded by the Greeks who gained their independence approximately 10 years after their rebellion, constantly demanded land from the Ottoman Empire. These demands were accepted by the European states and the Ottoman-Greek border regulations were made in the 19th century. It continued throughout the century. The Ottoman-Greek border regulations, which started with the 1829 Treaty of Edirne and became systematic with the 1881 Treaty of Istanbul, were carried out within the framework of certain procedures through tahdid-i hudud, that is, border regulation commissions. The Ottoman-Greek border regulations, which emerged as a result of the participation and interventions of European states, set an example for the border regulations and border regulation commissions established later.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Sınır Düzenleme, Türk-Yunan İlişkileri, Sınır Düzenleme Komisyonu, Border Regulation, Turkish-Greek Relations, Border Limitation Commission, Border Regulation Commission, Tahdid-i Hudud Komisyonu
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Özkapu, A. V. (2024). XIX. yüzyıl Osmanlı-Yunan sınır düzenlemeleri. (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
