Florid içeren fissür örtücülerin klinik başarılarının ve bu materyallerin florid salım/tekrar yüklenebilme özelliklerinin araştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2007
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmanın amacı, pedodonti kliniğinde kullanılan yedi farklı fissür örtücünün (rezin esaslı Fissurit, Fissurit F, Fissurit FX, Teethmate F-1, ormoser esaslı Admira Seal, PMKR yapıda Dyract Seal ve cam iyonomer esaslı Fuji VII) florid salım/yüklenme özelliklerini kısa ve uzun dönem karşılaştırmalı olarak incelemek ve klinik başarılarını değerlendirmektir. Çalışma in vitro ve in vivo olmak üzere iki bölümden oluşmuştur. İn vitro bölümde fissür örtücü materyallerden salınan florid miktarının belirlenmesi amacıyla her materyal için onar adet olmak üzere toplam 70 adet örnek hazırlandı. Florid ölçümleri çalışmanın 1., 2., 3., 7., 15., 30. ve 90. günlerinde gerçekleştirildi. Doksanıncı günde APF jelle yüklenen örneklerden, 91., 92., 93., 97., 105. ve 120. günlerde salınan florid miktarları belirlendi. Materyalden komşu mine dokusuna florid geçişinin tespit edilmesi için ortodontik amaçla çekilmiş 70 adet genç, insan premolar dişi kullanıldı. Dişler rasgele 7 gruba ayrıldı ve dişlerin kronları, birisi kontrol, diğeri deney grubu olmak üzere, okluzoservikal yönde ikiye bölündü. Deney grubundaki dişlerin açıkta kalan mine yüzeylerine fissür örtücüleri uygulamak amacıyla standart kaviteler açıldı. Dişler bir ay boyunca yapay tükürük içerisinde ve 37 0C'deki etüvde bekletildi. Kontrol grubundaki dişler ise herhangi bir işlem uygulanmadan, deney grubundaki dişlerle aynı koşullarda 1 ay boyunca etüvde bekletildi. Bu süre sonunda, kontrol grubu ve deney grubundaki dişlerden asit biyopsisi yöntemi ile çözünen mine miktarı ve derinliği tespit edildi. Çalışmanın invivo kısmı, birinci büyük azı dişine fissür örtücü endikasyonu konan, 7?10 yaş grubu hastalarda yürütüldü. Her bir materyal üretici firmanın tavsiyeleri doğrultusunda dişlere uygulandı. Materyallerin daimi birinci molar dişlerdeki retansiyon süreleri bir yıllık takip yapılarak belirlendi. Çalışmamızda fissür örtücü materyallerden Fuji VII'nin çalışmanın bütün periyotlarında diğer materyallere göre yüksek düzeyde florid saldığı belirlendi. Polimerize olmamış rezin yapı içerisinde NaF tuzu barındıran iki rezin esaslı fissür örtücünün (Fissurit F ve Fissurit FX) birinci günden sonra florid salımında ciddi düşüş olduğu gözlendi. Dyract Seal ve floridin rezine kimyasal olarak bağlı olduğu (Teethmate F-1) materyallerinden salınan florid miktarının, ilk güne göre azalma göstermiş olsa da çalışmanın ilerleyen günlerinde stabil hale geldiği belirlendi. Fissür örtücü materyallerin floridle yüklenebilirliğinin incelendiği aşamada cam iyonomer ve PMKR esaslı fissür örtücülerin diğerlerine göre floridle daha fazla yüklendiği belirlendi. Diğer fissür örtücü materyallerin de floridle yükleme öncesine göre florid salımlarında artış olduğu tespit edildi. Fissür örtücü materyallerin uygulandığı bölgeye komşu mine dokusuna florid geçişinin araştırıldığı diğer bir aşamada, florid içeren bütün materyallerin komşu minede florid artışı sağladığı belirlendi. Cam iyonomer esaslı fissür örtücü olan Fuji VII materyalindeki artışın diğerlerine göre yüksek olduğu gözlendi. Materyallerin klinik başarılarının değerlendirilmesi sonucu, bütün materyallerin bir yıl sonunda başarılı sayılabilecek retansiyon değerleri gösterdiği saptandı. Materyaller arasında Fissurit F'in diğerlerine oranla 12 ay sonunda tam retansiyon değerinin yüksek olduğu gözlendi.
The purpose of this study is to investigate, the short and long term fluoride release/uptake properties and evaluate the clinical success of seven fissure sealants (resin based Fissurit, Fissurit F, Fissurit FX, Teethmate F-1, ormocer based; Admira Seal, compomer based: Dyract Seal and glass-ionomer based Fuji VII) those are commercially available and used in clinics. The study has been carried out at two stages as, in vitro and in vivo. At the in vitro part, (ten for every materials) totally 70 specimens have been prepared from the all materials for determine the amount of fluoride release. Fluoride release measurements have been performed at 1., 2., 3., 7., 15., 30. and 90. days. Fluoride measurements have been determined at days 91., 92., 93., 97., 105. and 120. from the recharged specimens at day 90. For evaluation the fluoride uptake of enamel next to the materials has been performed on 70 premolars which were extracted for orthodontic reasons. The teeth were divided into 7 groups randomly and crowns of the teeth were separated occluso-cervical direction, for to use one pair as experimental and the other as control. The standard cavities have been prepared on the experimental group of teeth pairs and the materials have been applied to the cavities. All of the teeth pairs have been stored in artificial saliva and incubator at 37 0C. The control group has been stored at the same conditions like experimental. At the end of one month, amount and depth of solving enamel of experimental and control groups were determined. The in vivo part of the study performed at first molar teeth which have sealant indication. Each material applied to the teeth according to the manufacturers advices. The retention rates of the materials recorded by one year follow up. In this study, we observed that Fuji VII released more fluoride than the other materials for all periods. Resin based fissure sealant which has soluble NaF salt in its structure (Fissurit F, Fissurit FX) showed significant decrease of fluoride after the first day. Amount of releasing fluoride from Dyract Seal and Teethmate materials showed a decreasing pattern according to the first day but became on a stable level at the following days. At the part of the study which was investigated the fluoride recharge capacity, we determined that, compomer and glass ionomer based fissure sealants displayed greatest recharge capacity than other materials and the other materials also showed increasing pattern in the fluoride release according to the prior to fluoride recharge. Another part of this study which investigated the fluoride uptake of enamel next to the fissure sealant applied region, evaluated that all of the fluoride-containing materials showed increased fluoride amount at the enamel tissue. The greatest fluoride increment at the enamel tissue was displayed from the Fuji VII material. All of the materials were seen successful for the retention rate at the end of the year. Fissurit F showed more complete retention rate than the other materials.
The purpose of this study is to investigate, the short and long term fluoride release/uptake properties and evaluate the clinical success of seven fissure sealants (resin based Fissurit, Fissurit F, Fissurit FX, Teethmate F-1, ormocer based; Admira Seal, compomer based: Dyract Seal and glass-ionomer based Fuji VII) those are commercially available and used in clinics. The study has been carried out at two stages as, in vitro and in vivo. At the in vitro part, (ten for every materials) totally 70 specimens have been prepared from the all materials for determine the amount of fluoride release. Fluoride release measurements have been performed at 1., 2., 3., 7., 15., 30. and 90. days. Fluoride measurements have been determined at days 91., 92., 93., 97., 105. and 120. from the recharged specimens at day 90. For evaluation the fluoride uptake of enamel next to the materials has been performed on 70 premolars which were extracted for orthodontic reasons. The teeth were divided into 7 groups randomly and crowns of the teeth were separated occluso-cervical direction, for to use one pair as experimental and the other as control. The standard cavities have been prepared on the experimental group of teeth pairs and the materials have been applied to the cavities. All of the teeth pairs have been stored in artificial saliva and incubator at 37 0C. The control group has been stored at the same conditions like experimental. At the end of one month, amount and depth of solving enamel of experimental and control groups were determined. The in vivo part of the study performed at first molar teeth which have sealant indication. Each material applied to the teeth according to the manufacturers advices. The retention rates of the materials recorded by one year follow up. In this study, we observed that Fuji VII released more fluoride than the other materials for all periods. Resin based fissure sealant which has soluble NaF salt in its structure (Fissurit F, Fissurit FX) showed significant decrease of fluoride after the first day. Amount of releasing fluoride from Dyract Seal and Teethmate materials showed a decreasing pattern according to the first day but became on a stable level at the following days. At the part of the study which was investigated the fluoride recharge capacity, we determined that, compomer and glass ionomer based fissure sealants displayed greatest recharge capacity than other materials and the other materials also showed increasing pattern in the fluoride release according to the prior to fluoride recharge. Another part of this study which investigated the fluoride uptake of enamel next to the fissure sealant applied region, evaluated that all of the fluoride-containing materials showed increased fluoride amount at the enamel tissue. The greatest fluoride increment at the enamel tissue was displayed from the Fuji VII material. All of the materials were seen successful for the retention rate at the end of the year. Fissurit F showed more complete retention rate than the other materials.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Fissür örtücü, Fissure sealant, Florid, Fluoride
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Elbay, M. (2007). Florid içeren fissür örtücülerin klinik başarılarının ve bu materyallerin florid salım/tekrar yüklenebilme özelliklerinin araştırılması. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış doktora tezi, Konya.
