Farklı yüzey bitirme işlemlerinin metal desteksiz seramik restorasyonlarda yüzey pürüzlülüğü ve kırılma dayanımları üzerindeki etkisinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2006-06-16
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmadaki amaç, dört faklı metal desteksiz seramiğe uygulanacak farklı yüzey işlemlerinin, bu seramiklerdeki yüzey pürüzlülüğü ve kırılma direncini nasıl etkilediğini tespit etmektir. Çalışmada kullanılan IPS Empress 2 ve In-Ceram grubu örneklerin kor yapılarının hazırlanmasında özel bir metal kalıp kullanıldı. Daha sonra, bu kor yapıların üzerine üstyapı veneer porseleni uygulandı. Cercon ve CEREC gruplarındaki örnekler prefabrike blokların, ISOMET kesme cihazında belirlenen kalınlıklarda kesilmesiyle elde edildiler. Elde edilen bu örneklere, önceden belirlenen standart tesviye işlemi uygulandı. Tesviyeleri bitirilen örnekler, partikül büyüklüğü 50um olan AI2O3 kullanılarak ince kalem kumlama işlemine tabi tutuldu. Sonra bu örnekler ultrasonik cleaner' da temizlendiler. Örnekler kendi aralarında her bir grupta 15 adet olacak şekilde rastgele üç gruba ayrıldı. Bunlardan ilk gruba bitim frezinden başka hiçbir işlem uygulanmadı. Sonraki grup, polisaj 104 lastiği kullanılarak parlatma işlemine tabi tutuldu. Geriye kalan gruba ise üretici firmaların talimatlarına göre glaze işlemi uygulandı. Yüzey işlemleri bitirilen örneklerin yüzey pürüzlülüğü ölçümü için Mitutoyo Surftest-B ve Surftest 402 Analyzer cihazı kullanıldı ve taramalı elektron mikroskop (SEM; Jeol JSM- 5600) ile yüzey incelemeleri yapıldı. Yüzey pürüzlülüğünün ölçümünden sonra, örneklere üç nokta eğme testi uygulandı. Porselen sistemleri ile yüzey işlemlerinin yüzey pürüzlülüğü ve kırılma dayanımı açısından değerlendirilmesi için iki yönlü varyans analizi uygulandı. Yüzey pürüzlülüğü açısından yapılan değerlendirmede porselen sistemlerinin ve yüzey işlemlerinin istatistik olarak önemli farklılıklar gösterdiği tespit edildi (p<0.05). Kırılma dayanımı açısından yapılan değerlendirmede porselen sistemlerinin ve yüzey işlemlerinin istatistik olarak önemli- farklılıklar gösterdiği tespit edildi (p<0.05). Porselen sistemleri arasında yüzey pürüzlülüğü ve kırılma dayanımı açısından fark olup olmadığını değerlendirmek için tek yönlü ANOVA ve Duncan Gruplaması yapıldı. Yüzey pürüzlülüğünde Cercon grubu haricinde diğer gruplar arasında istatistik olarak bir fark gözlenmedi. Kırılma dayanımında ise bütün gruplar arasında istatistik olarak önemli farklılıklar tespit edildi. Porselen sistemlerine uygulanan yüzey işlemleri arasında yüzey pürüzlülüğü ve kırılma dayanımı açısından fark olup olmadığını değerlendirmek için tek yönlü ANOVA ve Duncan Gruplaması yapıldı. Buna göre en düşük yüzey pürüzlülüğü glaze grubunda gözlenirken, kırılma dayanımında da glaze grubu en yüksek değeri vermiştir. Genel olarak bir değerlendirme yapıldığında, yüzey pürüzlülüğü ile kırılma dayanımı arasında istatistik olarak önemli bir ilişki tespit edilmiştir (p<0.05). 105 Çalışmada glaze işlemi uygulanan örneklerin yüzeyleri, diğer yüzeylerden daha düzgün bulunmuştur ki bu sonuç SEM ile yapılan incelemede de doğrulanmıştır. Aynı zamanda glaze işlemi uygulanan örneklerin kırılma dayanımları diğer örneklerden daha yüksek bulunmuştur.
The aim of this study was, to determine how different surface treatments, which was applied to four different all ceramic systems, affect the surface roughness and fracture resistance. In this study, a special metal mold was used in preparation of IPS Empress 2 and In-Ceram core samples. Then veneering porcelains were applied to these cores. Samples in Cercon and CEREC groups were prepared by cutting prefabricated blocks in fixed dimensions in ISOMET cutting machine. Standard grinding procedure was applied to these samples. After grinding procedure, sandblasting was applied by using AI2O3 which was 50um particle dimension and then these samples were cleaned in ultrasonic cleaner. Samples were randomly divided into three groups of 15 each. Only finishing burs were used in the first group. In the second group polishing kit was used. Glazing procedure was applied to the last group according to the manufacturer's instructions. Mitutoyo Surftest-B ve Surftest 402 Analyzer Machines were used to determine the surface roughness and samples were evaluated by scanning electron microscope (SEM; Jeol JSM-5600). Three point bending test was applied after the measurement of surface roughness. Two-way analyses of variance (ANOVA) was applied to evaluate the surface roughness and fracture resistance in different porcelain systems and surface treatments. For surface roughness, there were statistically significant differences between porcelain systems and 107 surface treatments (p<0.05). Again, there were statistically significant differences between porcelain systems and surface treatment for fracture resistance (p<0.05). In both surface roughness and fracture resistance measurements, statistical analyses of the mean values among the porcelain systems were compared by one way analyses of variance (ANOVA) followed by Duncan tests. The result revealed that in surface roughness there was no significant differences among the porcelain groups except Cercon group. However, fracture resistance among the all group were statistically significant. Also, in both surface roughness and fracture resistance measurements, statistical analyses of the mean values among the surface treatments which was applied to porcelain systems were compared by a one way analyses of variance (ANOVA) followed by Duncan tests. According to statistical analyses, the lowest value at surface roughness and the highest value at fracture resistance were observed in glaze group. In general evaluation, important statistical relation would be established between surface roughness and fracture resistance (p<0.05). In our study the surfaces of samples which were applied glaze procedure were smoother than the other surfaces; this result was confirmed with SEM evaluation. Also fracture resistance of glazed samples was higher than the other groups.
The aim of this study was, to determine how different surface treatments, which was applied to four different all ceramic systems, affect the surface roughness and fracture resistance. In this study, a special metal mold was used in preparation of IPS Empress 2 and In-Ceram core samples. Then veneering porcelains were applied to these cores. Samples in Cercon and CEREC groups were prepared by cutting prefabricated blocks in fixed dimensions in ISOMET cutting machine. Standard grinding procedure was applied to these samples. After grinding procedure, sandblasting was applied by using AI2O3 which was 50um particle dimension and then these samples were cleaned in ultrasonic cleaner. Samples were randomly divided into three groups of 15 each. Only finishing burs were used in the first group. In the second group polishing kit was used. Glazing procedure was applied to the last group according to the manufacturer's instructions. Mitutoyo Surftest-B ve Surftest 402 Analyzer Machines were used to determine the surface roughness and samples were evaluated by scanning electron microscope (SEM; Jeol JSM-5600). Three point bending test was applied after the measurement of surface roughness. Two-way analyses of variance (ANOVA) was applied to evaluate the surface roughness and fracture resistance in different porcelain systems and surface treatments. For surface roughness, there were statistically significant differences between porcelain systems and 107 surface treatments (p<0.05). Again, there were statistically significant differences between porcelain systems and surface treatment for fracture resistance (p<0.05). In both surface roughness and fracture resistance measurements, statistical analyses of the mean values among the porcelain systems were compared by one way analyses of variance (ANOVA) followed by Duncan tests. The result revealed that in surface roughness there was no significant differences among the porcelain groups except Cercon group. However, fracture resistance among the all group were statistically significant. Also, in both surface roughness and fracture resistance measurements, statistical analyses of the mean values among the surface treatments which was applied to porcelain systems were compared by a one way analyses of variance (ANOVA) followed by Duncan tests. According to statistical analyses, the lowest value at surface roughness and the highest value at fracture resistance were observed in glaze group. In general evaluation, important statistical relation would be established between surface roughness and fracture resistance (p<0.05). In our study the surfaces of samples which were applied glaze procedure were smoother than the other surfaces; this result was confirmed with SEM evaluation. Also fracture resistance of glazed samples was higher than the other groups.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Yüzey bitirme işlemi, Surface finishing procedure, Seramik restorasyon, Ceramic restoration, Yüzey pürüzlülüğü, Surface roughness, Kırılma dayanımı, Fracture toughness
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Yöndem, İ. (2006). Farklı yüzey bitirme işlemlerinin metal desteksiz seramik restorasyonlarda yüzey pürüzlülüğü ve kırılma dayanımları üzerindeki etkisinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış doktora tezi, Konya.
