Geniş kuron harabiyeti olan genç daimi dişlerde fiber ile güçlendirilerek yapılan kompozitlerin klinik başarısının ve in vitro ortamda dayanıklılığının değerlendirilmesi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada çocuk hastaların geniş kuron harabiyeti olan daimi birinci molar dişlerine kompozit rezin ile birlikte polietilen fiber kullanılarak ve kullanılmadan yapılan restorasyonların klinik başarılarının ve in vitro şartlarda mikrosızıntı değerlerinin ve tüberkül kırılma dayanıklılıklarının karşılaştırılması amaçlandı. Bu çalışmada yaşları 9-14 arasında değişen 65 çocuk hastanın derin dentin çürüklü daimi birinci molar dişleri fiber kullanılarak ve kullanılmadan kompozit rezin materyali ile restore edildi. Restorasyonların klinik performansı 3, 6, 12 ve 18 aylık takip süreci sonunda modifiye United States Public Healt Services (USPHS) kriterlerine göre farklı iki araştırmacı tarafından bağımsız olarak değerlendirildi. İstatistiksel analiz Ki-Kare ve Cochran testleri kullanılarak yapıldı. Laboratuvar şartlarında kompozit rezin ile birlikte fiberin kaviteye farklı şekillerde yerleştirilerek yapılan restorasyonlar ile fiber kullanılmadan yapılan kompozit rezin restorasyonların mikrosızıntı değerleri, tüberkül kırılma dayanıklılıkları ve kırılma tipleri karşılaştırıldı. İn-vitro testlerde istatistiksel analiz Kruskal Wallis H ve MannWitney U testleri yardımıyla yapıldı. Klinik takiplerde 18 aylık sürenin sonunda restorasyon grupları arasında modifiye USPHS (renk uyumu, marjinal renklenme, marjinal uyum, postoperatif hassasiyet, retansiyon kaybı, anatomik form, sekonder çürük oluşumu) kriterleri yönünden gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi (p>0,05). Ancak marjinal renklenme ve marjinal uyum başarı kriterleri açısından fiber kullanılarak yapılan restorasyon grubunda fiber kullanılmadan yapılan restorasyonlara kıyasla daha yüksek A(alfa) skoru kaydedildi. Laboratuvar testlerinde ise tüberkül kırılma dayanıklılığı açısından fiberli ve fibersiz kompozit rezin restorasyon grupları arasında anlamlı bir fark bulunmazken (p>0,05); kırılma tipleri incelendiğinde polietilen fiber kullanılmadan yapılan kompozit rezin restorasyonlara göre polietilen fiber kullanılarak yapılan kompozit rezin restorasyonların daha fazla restore edilebilir kırılma tipine sahip olduğu gözlendi. Mikrosızıntı değerleri incelendiğinde polietilen fiber kullanılmadan kompozit rezin ile restore edilen grupta; polietilen fiber kullanılarak yapılan kompozit rezin restorasyonlara göre mikrosızıntı skorları anlamlı derecede daha yüksek bulundu (p<0,05). Ancak fiberin kaviteye farklı şekillerde yerleştirilerek yapılan kompozit rezin restorasyon grupları arasında mikrosızıntı değerleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi (p>0,05). Bu bulgular neticesinde geniş kuron harabiyetine sahip olan daimi birinci molar dişlerin restoratif tedavisinde fiber kullanılarak yapılan kompozit rezin restorasyonların yüksek klinik başarıları ve avantajları doğrultusunda, kompozit rezin restorasyonlara alternatif olduklarını düşünmekteyiz. Aynı zamanda yapılan laboratuar testlerinin sonuçlarına göre MOD kavitelerin restorasyonlarında polietilen fiberin kullanımı tüberkül kırılma dayanıklılığı, kırılma tipleri ve mikrosızıntı yönüyle değerlendirildiğinde kompozit restorasyonlara avantaj sağladığı görülmektedir. Bu materyallerin klinik ve in vitro testlerle başarılarının değerlendirildiği bu tip çalışmaların konuyla ilgili literatüre anlamlı katkılar sağlayacağı açıktır. Ancak uzun dönem başarılarının değerlendirilmesi için daha uzun süreli klinik çalışmalara ihtiyaç duyulduğu sonucuna varıldı.
The aim of this study was to evaluate clinical performance of restorations made with and without the use of composite fiber to permanent first molar teeth with extensively carious in pediatric patients as well as the cuspal fracture resistance and success microleakage values in vitro. For the clinical part of the study, 65 children aged between 9-14 years old to evaluate the clinical performance two groups were constituted. The clinical success of restorations was evaluated independently by two different researchers according to the modified United States Public Healt Services (USPHS) criteria at the end of 3, 6, 12 and 18 months follow-up. Statistical analysis was performed using Chi-Square and Cochran tests. The microleakage values, cuspal fracture strength and fracture types of the composite resin restorations with different fiber insertions in the cavity were compared with the composite resin in vitro. Statistical analysis of in vitro tests was performed with Kruskal Wallis H and MannWitney U tests. There was no statistically significant difference between the groups in terms of modified USPHS (colar dismatches, marginal discoloration, marginal mismatch, postoperative sensitivity, retention loss, anatomical form, secondary caries formation) criteria at the end of 18 months in clinical follow-up (p> 0.05). However, in terms of marginal discoloration and marginal mismatch success criteria, a higher A (alpha) score was recorded in the restoration group using polyethylene fiber than the restorations without fiber. In laboratory tests, no significant difference was found between polyethylene fiber and non-fiber composite resin restoration groups in terms of cuspal fracture resistance (p> 0.05); When the fracture types were examined, it was observed that composite resin restorations using polyethylene fiber had more restorable fracture types than composite resin restorations without polyethylene fiber. The microleakage values were examined, in the group that was restored with composite resin without using polyethylene fiber; microleakage scores were significantly higher than composite resin restorations using polyethylene fiber (p <0.05). However, there was no statistically significant difference between the microleakage values of composite resin restoration groups by placing the fiber into the cavity in different insertions (p> 0.05). As a result of these findings, we think that composite resin restorations using fiber in restorative treatment of permanent first molar teeth with extensive carious are an alternative to composite resin restorations in line with their high clinical success and advantages. According to the results of laboratory tests, it is seen that the use of polyethylene fiber in the restoration of MOD cavities provides advantage to composite restorations when evaluated with respect to cuspal fracture resistance, fracture types and microleakage. It is clear that such studies evaluating the success of these materials with clinical and in vitro tests will make significant contributions to the relevant literature. However, it was concluded that longer-term clinical studies are needed to evaluate long-term success.
The aim of this study was to evaluate clinical performance of restorations made with and without the use of composite fiber to permanent first molar teeth with extensively carious in pediatric patients as well as the cuspal fracture resistance and success microleakage values in vitro. For the clinical part of the study, 65 children aged between 9-14 years old to evaluate the clinical performance two groups were constituted. The clinical success of restorations was evaluated independently by two different researchers according to the modified United States Public Healt Services (USPHS) criteria at the end of 3, 6, 12 and 18 months follow-up. Statistical analysis was performed using Chi-Square and Cochran tests. The microleakage values, cuspal fracture strength and fracture types of the composite resin restorations with different fiber insertions in the cavity were compared with the composite resin in vitro. Statistical analysis of in vitro tests was performed with Kruskal Wallis H and MannWitney U tests. There was no statistically significant difference between the groups in terms of modified USPHS (colar dismatches, marginal discoloration, marginal mismatch, postoperative sensitivity, retention loss, anatomical form, secondary caries formation) criteria at the end of 18 months in clinical follow-up (p> 0.05). However, in terms of marginal discoloration and marginal mismatch success criteria, a higher A (alpha) score was recorded in the restoration group using polyethylene fiber than the restorations without fiber. In laboratory tests, no significant difference was found between polyethylene fiber and non-fiber composite resin restoration groups in terms of cuspal fracture resistance (p> 0.05); When the fracture types were examined, it was observed that composite resin restorations using polyethylene fiber had more restorable fracture types than composite resin restorations without polyethylene fiber. The microleakage values were examined, in the group that was restored with composite resin without using polyethylene fiber; microleakage scores were significantly higher than composite resin restorations using polyethylene fiber (p <0.05). However, there was no statistically significant difference between the microleakage values of composite resin restoration groups by placing the fiber into the cavity in different insertions (p> 0.05). As a result of these findings, we think that composite resin restorations using fiber in restorative treatment of permanent first molar teeth with extensive carious are an alternative to composite resin restorations in line with their high clinical success and advantages. According to the results of laboratory tests, it is seen that the use of polyethylene fiber in the restoration of MOD cavities provides advantage to composite restorations when evaluated with respect to cuspal fracture resistance, fracture types and microleakage. It is clear that such studies evaluating the success of these materials with clinical and in vitro tests will make significant contributions to the relevant literature. However, it was concluded that longer-term clinical studies are needed to evaluate long-term success.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Dental Protezler, Dental Restorasyon, Dental Stres Analizi, Kronlar, Çocuklar, Dental Prosthesis, Dental Restoration, Dental Stress Analysis, Crowns, INTERDISCIPLINARY RESEARCH AREAS::Children
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Özüdoğru, S. (2020). Geniş kuron harabiyeti olan genç daimi dişlerde fiber ile güçlendirilerek yapılan kompozitlerin klinik başarısının ve in vitro ortamda dayanıklılığının değerlendirilmesi. (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
