Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda kardiyovasküler risk, fiziksel aktivite düzeyleri ve uyku kalitelerinin değerlendirilmesi

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2023

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Amaç: Diyabet yönetiminde, glisemik kontrolle yakından ilişkili olan fiziksel aktivite ve uyku gibi yaşam tarzı alışkanlıklarının da dikkate alınması gerekmektedir. Bu alışkanlıkların aynı zamanda kardiyovasküler risk üzerine de etkili olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada tip 2 diyabetli hastalarda kardiyovasküler risk, fiziksel aktivite ve uyku kalitelerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Selçuk Üniversitesi Etik Kurulu'ndan 01.07.2022 tarihli 2022/343 sayılı karar numarası ile onay aldı. Çalışmanın evrenini Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Diyabet Eğitim Polikliniği'ne başvuran 240 tip 2 diyabetli hasta oluşturdu. Katılımcılara çalışma hakkında bilgi verilip, onamları alındıktan sonra katılımcılara sosyodemografik bilgi formu, UFAA ve PUKİ ölçeği yüz yüze görüşme tekniği ile uygulandı. Katılımcılara in-body cihazıyla BİA yöntemiyle vücut kompozisyon analizi yapıldı. Yapılan rutin biyokimya tetkikleri not edildi. FRS kullanılarak kardiyovasküler risk durumu belirlendi. Tüm veriler SPSS 25.0 istatistik paket programı kullanılarak değerlendirildi. İstatistiksel anlamlılık p<0,05 olarak kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların %39,2'si (n=94) erkek, %60,8'i (n=146) kadındı. Katılımcıların yaş ortalaması 56,11±9,39 idi. Katılımcıların HbA1c ortalaması %7,44 ±1,67 idi. Katılımcıların VKİ ortalaması 31,61±5,47 idi. Vücut kitle indeksi sınıflamasına göre değerlendirildiğinde katılımcıların %7,5'i normal kilolu, %36,3'ü fazla kilolu, %56,2'si obez idi. Hastaların %29,6'sı (n=71) iyi uyku kalitesine sahipken, %70,4'ü (n=169) kötü uyku kalitesine sahipti. Hastaların fiziksel aktivite durumlarına göre dağılımlarına bakıldığında; inaktif olanların sıklığı %57,5 (n=138), minimal aktif olanların sıklığı %31,7 (n=76), çok aktif olanların sıklığı ise %10,8 (n=26) idi. Kardiyovasküler risk durumlarına göre %67,9'u (n=163) düşük riskli, %22,5'i (n=54) orta riskli, %9,6'sı (n=23) yüksek riskli olarak bulundu. Glisemik kontrol durumu ile indeskler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Toplam Metabolik Eşdeğer (MET) (dk/hafta) puanı arttıkça, toplam PUKİ puanı (r=-0,172, p=0,08) anlamlı bir şekilde azalmaktaydı. FRS arttıkça toplam MET (dk/hafta) puanı (r=0,127, p=0,049) anlamlı bir şekilde artmaktaydı. Toplam PUKİ puanı ile FRS arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Diyabette metabolik kontrol, fiziksel aktivite, uyku kalitesi gibi birçok faktör birbiriyle etkileşim halindedir. Diyabetin tanı, tedavi ve takibinde birinci basamakta aile hekimlerinin rolü kapsamlı, bütüncül ve sürekliliğin sağlandığı bir yaklaşım olmalıdır.
Objective: In diabetes management, lifestyle habits such as physical activity and sleep, which are closely related to glycemic control, should also be considered. These habits are also known to be effective on cardiovascular risk. In this study, it was aimed to evaluate cardiovascular risk, physical activity and sleep quality in patients with type 2 diabetes. Materials and Methods: This study was approved by the Selçuk University Ethics Committee with the decision number 2022/343 dated 01.07.2022. The population of the study consisted of 240 patients with type 2 diabetes who applied to the Selcuk University Faculty of Medicine Family Medicine Diabetes Education Polyclinic. After the participants were informed about the study and their consent was obtained, the sociodemographic information form, IPAQ and PSQI scale were administered to the participants by face-to-face interview technique. Body composition analysis was performed with the BIA method with an in-body device. Routine biochemistry tests were noted. Cardiovascular risk status was determined using FRS. All data were evaluated using SPSS 25.0 statistical package program. Statistical significance was accepted as (p<0.05). Results: Of the patients participating in the study, 39.2% (n=94) were male and 60.8% (n=146) were female. The mean age of the participants was 56.11±9.39. The mean HbA1c of the participants was 7.44 ±1.67%. The mean BMI of the participants was 31.61±5.47. When evaluated according to body mass index classification, 7.5% of the participants were normal weight, 36.3% were overweight, and 56.2% were obese. While 29.6% (n=71) of the patients had good sleep quality, 70.4% (n=169) had poor sleep quality. Considering the distribution of the patients according to their physical activity status; The frequency of those who were inactive was 57.5% (n=138), the frequency of those who were minimally active was 31.7% (n=76), and the frequency of those who were very active was 10.8% (n=26). According to their cardiovascular risk status, 67.9% (n=163) were found to be low risk, 22.5% (n=54) medium risk, and 9.6% (n=23) high risk. There was no statistically significant difference between glycemic control status and indices (p>0.05). As the Total Metabolic Equivalent (MET) (min/week) point increased, the Total PSQI point (r=-0.172, p=0.08) decreased significantly. As the FRS increased, the Total MET (min/week) point (r=0.127, p=0.049) increased significantly. There was no significant difference between the total PSQI point and the FRS (p>0.05). Conclusion: Many factors such as metabolic control, physical activity and sleep quality are in interaction with each other in diabetes. The role of family physicians in primary care in the diagnosis, treatment and follow-up of diabetes it should be a comprehensive, holistic and continuous approach.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Diyabet, Uyku, Fiziksel Aktivite, Framingham, Diabetes, Sleep, Physical Activity

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye

Mert, N. (2023). Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda kardiyovasküler risk, fiziksel aktivite düzeyleri ve uyku kalitelerinin değerlendirilmesi. (Tıpta Uzmanlık). Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Konya.